«Θα υποστούμε την ήττα της δικής μας αδιαφορίας»

Όταν έξι φοιτητές του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ συναντούν τον πιο διάσημο «γύφτο» της ελληνικής τηλεόρασης όλα μπορούν να συμβούν.
Κυριακή, 02.03.08
«Πώς είναι από κοντά;». Απόγευμα, έξω από το «Παλλάς» και η παρέα των εικοσάχρονων φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών έχει τη δική της αγωνία. Στα χέρια τσαλακωμένα χαρτιά με ερωτήσεις για μια τετ α τετ συνάντηση με τον Λάκη Λαζόπουλο. Μια συνέντευξη διαφορετική από αυτές που έχει δώσει μέχρι σήμερα ο δημοφιλής δημιουργός. «Να ρωτήσουμε ό,τι θέλουμε;». Ό,τι θέλετε.
Λίγα λεπτά μετά καθισμένοι στην πλατεία του θεάτρου παρακολουθούν την πρόβα για τις συναυλίες της Λαϊκής Ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης» που τέλειωσαν χθες. Ο Λαζόπουλος σε μεγάλα κέφια, «είμαι καλά, είμαι καλά, πολύ καλά»...
Από κάτω η Ντιάνα, ο Μάριος, ο Τάσος και οι τρεις Γιώργηδες της παρέας. Ακούνε τα τραγούδια αλλά ο νους τους είναι αλλού. Ψαχουλεύουν τα χαρτιά τους. Σιγοψιθυρίζουν.
Μια συνέντευξη που ξεκίνησε με πενιές, πέρασε από τα blogs και τα Σκόπια, έβγαλε γλώσσα στις κάμερες της Πανεπιστημίου και τελείωσε ανοιξιάτικα. Με χελιδόνια. Και με τη διαπίστωση: «Τελικά είναι προσιτός και άμεσος, όπως στην τηλεόραση...».
Πού οφείλεται η φετινή επιτυχία του «Αλ τσαντίρι νιουζ»;
Από πέρυσι είχαν ξεκινήσει κάποιες αλλαγές. Μπήκα πολύ πιο σκληρά στην πολιτική σάτιρα που με ενδιέφερε. Άλλαξα τα κοστούμια που ήταν πολύ παρδαλά. Τα φορούσα με το ζόρι. Κι όταν κάνω κάτι με το ζόρι, με κάνει ψεύτικο. Είπα, δεν με ενδιαφέρει, θα βάλω ρούχα σκούρα, αυτό ήμουνα πάντα. Τα υπόλοιπα έγιναν σφήνα για να αποφορτίζομαι. Και πιστεύω ότι η εταιρία που κάνει τις μετρήσεις κάτω από το βάρος της βοής του κόσμου αναγκάστηκε, λέω εγώ, να το αποτυπώσει αυτό σε νούμερα.
Προϋπήρχαν, δηλαδή, τα νούμερα;
Βεβαίως. Δεν μπορείς να βρεθείς από το 25% στο 65%, είναι αδύνατον. Η ζώνη 9-11 το βράδυ για ένα διάστημα ήταν κλειδωμένη. Τα νούμερα ήταν μοιρασμένα. Κάποια στιγμή στο τοπίο έγινε ανακατάταξη… Γι’ αυτό τώρα όλα τα κανάλια είναι σε αναζήτηση καινούργιων προγραμμάτων. Είναι σίγουρο, πάντως, πως ο τηλεθεατής άλλαξε, η τηλεόραση δεν άλλαξε. Δίνει σήμα ο τηλεθεατής και δεν μπορούν να το διαβάσουν.
Λένε ότι, σχολιάζοντας στην εκπομπή σας τα «τηλεκαημένα», όπως τα αποκαλείτε, διαιωνίζετε την ύπαρξή τους.
Κοινωνία δεν είναι τι θα πει ο βουλευτής στη Βουλή που δεν τον ακούει και κανένας. Εγώ δεν είμαι διαφημιστική εταιρία. Η εκπομπή μου απευθύνεται σε όλους και ενδιαφέρεται για όλους.
Κάποιοι δίνουν αφορμές για να σχολιαστούν…
Δεν υπάρχει καμία αφορμή. Ο καθένας κουβαλάει το μέτρο του και με αυτό μετράει την ελληνική κοινωνία. Ακούμε αυτά τα τραγούδια στην τηλεόραση και νομίζουμε ότι αυτή είναι η ελληνική μουσική. Οι διαφημιστικές εταιρίες με πέντε τηλεοπτικά κανάλια επιβάλλουν αυτήν τη στιγμή τις χειρότερες μουσικές. Ποιος άνθρωπος νοήμων θα πάει να δει την Μπεζεντάκου, για παράδειγμα;
Κι όμως, αυτά τα μαγαζιά είναι γεμάτα.
Και οι βόθροι γεμίζουνε, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να πηγαίνουμε να καθόμαστε από πάνω.
Πώς εξηγούνται αυτά τα φαινόμενα;
Επαναλαμβάνει η τηλεόραση ένα θέμα και σου δημιουργεί την περιέργεια να πας να το δεις. Η επανάληψη, σε μια εποχή που έχει χάσει τις βάσεις της, μπορεί να αναπαράγει τον τελευταίο μέτριο και να στον κάνει σημαντικό.
Η εκπομπή σας στοχεύει στην αφύπνιση συνειδήσεων. Από την άλλη είναι γνωστό ότι η τηλεόραση αποχαυνώνει. Πετυχαίνει το στόχο του το «Τσαντίρι»;
Με ενδιαφέρει τι κάνω εγώ. Το τι θα πάρει ο καθένας είναι δικό του θέμα. Με πλησίασε ένας κύριος και μου είπε: «Είμαι 45 χρονών και θυμήθηκα ότι μπορώ να ξαναγελάσω». Η ζωή σε έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που είναι ανάγκη να εκραγεί μέσα σου το γέλιο. Δεν είναι ανάγκη να καταπιείς το φαρμακείο για να γίνεις καλά. Μπορείς να καταπιείς και γέλιο και να γίνεις καλά. Υπάρχουν και φάρμακα που δεν είναι κατ’ ανάγκην πικρά. Μπορεί ένας δημιουργός και να χορεύει και να μιλάει σοβαρά.
Τι σημαίνει «σοβαρός»;
Αυτός που έχει ουσιαστικά πράγματα να πει και μιλάει με συντακτικό ψυχής.
Σας έχουν ασκηθεί πιέσεις από αφεντικά για τη δουλειά σας;
Με την αυστηρή έννοια του όρου, όχι.
Αν γινόταν;
Θα σταμάταγα την εκπομπή. Δεν θα το διαπραγματευόμουν. Έχω νιώσει πολλές φορές ότι υπάρχει δυσφορία, ότι υπάρχουν παράπονα. Τα ακούω με συγκατάβαση γιατί κι εγώ υπομένω. Δεν είμαι ούτε o άτρωτος ούτε o βιονικός ούτε ο άνθρωπος που δεν πληγώνεται.
Τι υπομένετε;
Την παραπληροφόρηση. Συνέχεια μου στέλνουν πεσκέσια παραπληροφόρησης και εκβιαστικών ερωτήσεων.
Μιλάτε για όσα γράφονται σε blogs;
Μιλάω και γι’ αυτό. Άλλο πράγμα η ελευθερία και άλλο η συμμορία που μπαίνει μέσα και μολύνει το Διαδίκτυο και το κάνει όλο αναξιόπιστο. Η απάντησή μου είναι ο χρόνος. Το ψέμα και η αλήθεια κάποια στιγμή θα βρεθούν στο δρόμο. Απλώς η αλήθεια, ως πιο διακριτική, στέκεται μακρύτερα…
Πώς κρίνετε τα τελευταία γεγονότα στο χώρο της δημοσιογραφίας;
Τα τελευταία πολλά χρόνια οι δημοσιογράφοι γίνανε μέρος του συστήματος και της εξουσίας. Υπάρχει πληρωμένη δημοσιογραφία. Αναμφίβολα υπάρχουν ικανοί δημοσιογράφοι. Το θέμα είναι πώς χρησιμοποιείς την ικανότητα. Θέλω να πω, ο ηλεκτρισμός μπορεί να γίνει και φως, μπορεί να γίνει και ηλεκτρική καρέκλα.
Θα σας ενδιέφερε να ασχοληθείτε με την πολιτική;
Όπως είναι διαμορφωμένη, δεν με αφορά. Είναι πιο σημαντικό να κάνω τους ανθρώπους να περνάνε καλύτερα.
Έχετε κριτικάρει τις κάμερες για την παρακολούθηση των διαδηλώσεων.
Δεν χρειάζονται κάμερες για καμία διαδήλωση. Αυτή τη στιγμή η Πανεπιστημίου είναι σε κοινή θέα. Ο καθένας που περπατάει στο δρόμο παίζει σε πεντακόσιες τηλεοράσεις. Σε ξέρουν στην Εθνική με την γκόμενα που είσαι, σε ξέρουν στην Πίστεως, σε ξέρουν στη Eurobank, σε ξέρουν παντού. Είμαι αντίθετος με τις παρακολουθήσεις τόσο στην ιδιωτική ζωή όσο και στις διαμαρτυρίες. Δεν είναι δυνατόν να παίζεις σε μια σειρά που την παρακολουθεί το κράτος. Αντί να λογοδοτήσουν αυτοί για τη διαφθορά, έχουν στρέψει τις κάμερες στον κόσμο.
Για το Σκοπιανό ποια είναι η θέση σας;
Δεν φοβάμαι να πάρω θέση, κανείς όμως δεν πρέπει αυτή τη στιγμή να μπει μπροστά. Πρέπει να βρεθούμε σε μια κοινή γραμμή όλοι, να σιωπήσουμε, να σκεφτούμε τα λάθη μας και να αφήσουμε όλους αυτούς που, καλώς ή κακώς, χειρίζονται τα θέματα.
Πώς εισπράττετε τα αισθήματα που βιώνουμε;
Νομίζω ότι ο Έλληνας είναι πάρα πολύ κουρασμένος και είναι έτοιμος να συμβιβαστεί. Επίσης τα τελευταία χρόνια στη δική σας τη γενιά η λέξη Ιστορία δεν παίζει και σημαντικό ρόλο, δεν αναφέρομαι σε εσάς που σπουδάζετε. Με αποτέλεσμα ένα…«ε, και τι έγινε»… Αν λοιπόν αφήσανε τα πράγματα τόσα χρόνια ως έχουνε, αναγκαστικά θα υποστούμε τις συνέπειες. Οι λαοί που αφήσανε τις Ιστορίες τους στην τύχη τους έχουν και ήττες. Ας είμαστε έτοιμοι να υποστούμε την ήττα της δικής μας αδιαφορίας.
Κάποιοι λένε πως η ονομασία είναι ήσσονος σημασίας.
Είναι ήσσονος σημασίας όταν δεν εγείρονται εθνικά ζητήματα. Δεν είναι πολλές οι χώρες που αφήσανε τις άλλες χώρες με τις οποίες συνορεύανε να πάρουν το όνομά τους. Ο γεωγραφικός προσδιορισμός δεν πρόκειται να άρει τα ζητήματα που θα προκύψουν στο μέλλον.
Το ασφαλιστικό είναι επίσης μεγάλο θέμα.
Τα δικαιώματα των εργαζομένων μέρα με τη μέρα δεν εξασφαλίζονται. Αργείς να ξεκινήσεις τη δουλειά, καθυστερούν οι προσλήψεις, μπαίνουν από τα παράθυρα, χάνεται η αξιοκρατία και δημιουργείται η απελπισία. Με τις κλοπές που έχουν συμβεί σε λίγο τα ταμεία δεν θα μπορούν αντικειμενικά να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση η οποία παράγει μεγάλους ανθρώπους. Και οι λίγοι που θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα κάποια στιγμή αποθαρρύνονται. Ένα υγιές κύτταρο σε ένα σάπιο οργανισμό κάποια στιγμή, με τόσους καρκίνους γύρω γύρω, θα σαπίσει.
Υπάρχει λύση;
Νομίζω πρέπει να δημιουργηθεί ένας καινούργιος πολιτικός οργανισμός.
Αλλαγή από τα κάτω;
Αλλαγή από το μηδέν. Κοντά στο μηδέν είναι το ένα.
Με αφορμή την εκλογή Τσίπρα στην ηγεσία του Συνασπισμού πιστεύετε πως έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για την ενότητα της Αριστεράς;
Όσοι καθίσανε πάνω στα δόγματα γίνανε αγάλματα που τα κουτσουλάνε τα περιστέρια. Όσοι είδαν την εποχή προχώρησαν μαζί της. Ο Τσίπρας είναι πολιτικό πρόσωπο κατ’ αρχήν καθαρό. Έχει τη δυνατότητα να συγκεντρώσει στο ρεύμα αυτό και άλλες απόψεις.
Πιστεύετε ότι άνοιξε πόρτα γι’ αυτές τις αλλαγές;
Άνοιξε το πέρασμα. Το 2008 θα κάνει σκληρή «πόρτα», θα γίνει πολύ χοντρό face control, θα μείνουνε πολλοί απ’ έξω. Το παρελθόν είναι χοάνη που έχει ανοίξει. Tον πολιτικό χορό του Ζαλόγγου χορεύουνε κάθε μέρα.
Το ΚΚΕ θα διαβεί το πέρασμα;
Το ΚΚΕ και ιδεολογία έχει και μηχανισμό έχει. Οφείλει να ανοίξει τα μάτια του λίγο στο σήμερα… Ο κόσμος ζητάει λύση από τα αριστερά, ένα νέο κοινωνικό αριστερό ρεύμα το οποίο να μπορεί να συγκεντρώσει την περιρρέουσα ιδεολογία η οποία είναι πιο απελευθερωμένη από την ιδεολογία της δικής μας γενιάς.
Οι εικοσάρηδες και οι τριαντάρηδες έχουν απογοητευθεί από την πολιτική, ίσως να μη θέλουν αλλαγές.
Θα αναγκαστούν. Ακόμα είναι απελπισμένοι και δεν ξέρουν ότι και να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους μπορούν και να διοικήσουν μπορούν.
Δεν θα τους αφήσουν…
Τι λες; Δεν είναι στο χέρι τους, είναι στο δικό σου χέρι.
Ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη.
Εγώ κι ένα χελιδόνι να δω καταλαβαίνω ότι ήρθε η άνοιξη. Δεν περιμένω να μαζευτεί τσούρμο για να πειστώ. Αρκεί κι ένα χελιδόνι.

Τη συνέντευξη από τον Λάκη Λαζόπουλο πήραν οι Μάριος Αγγελόπουλος, Ντιάνα Αλεξάκη, Τάσος Γιαννόπουλος, Γιώργος Ζαλοκώστας, Γιώργος Λιονάκης και Γιώργος Πολυχρονιάδης. Είναι οι τριτοετείς φοιτητές του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών που είχαν διενεργήσει την έρευνα για το «Αλ τσαντίρι νιουζ», η οποία δημοσιεύτηκε από τον ΕΤ.Κ.