Τελικώς (τελικά, για τους δημοκράτες), τι έγινε στις 25 Μαρτίου στις Βρυξέλλες; Η Ελλάδα έχασε ή κέρδισε; Και, χωρίς υποκρισία, εμείς οι πολίτες (οι καταναλωτές, πιο σωστά) κερδίσαμε ή χάσαμε;
Η απάντηση είναι απλή, αν την κόψεις στα κομμάτια που είναι χωρισμένη. Αν συγκρίνεις την 25η Μαρτίου 2010 με την 25η Μαρτίου 1821, η Ελλάδα είναι χαμένη. Γιατί, ενώ τότε ήλπιζε σ' ένα καλύτερο αύριο, σήμερα απλώς ελπίζει να μη χάσει κι αυτά που έχει. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο μαύρα: Ενώ το 1821 το σύνθημα ήταν «Ελευθερία ή Θάνατος», το 2010 το σύνθημα είναι «Ελευθερία ή Τζούλια». Γιατί οι δυνατότητες επιλογής είναι, πια, πολύ περισσότερες.
Αλλά, για να παρακολουθήσει κανείς ένα θεατρικό έργο πρέπει να ξέρει ποιοι παίζουν τους ρόλους. Έτσι, η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να μοιάζει με μία ένωση κρατών, αλλά στην πραγματικότητα είναι μία ένωση αγορών και μάλιστα υπό σκληρούς όρους ενός πολύ συγκεκριμένου συστήματος νοικοκυριού. Όπου, όπως και στη Φάρμα των Ζώων του Όργουελ, όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα.
Εδώ, ερχόμαστε στη Γερμανία, η οποία απειλεί κουνώντας το δάχτυλο, αυτούς που ξεφεύγουν από το 3% του δημόσιου ελλείμματος, ενώ η ίδια καλπάζει φέτος με ρυθμό 5%!
Και τι σκοπεύει να κάνει η Γερμανία για να μειώσει το έλλειμμα; Μα, να περικόψει δραστικά τα μελλοντικά εξοπλιστικά της προγράμματα. Σιγά τη θυσία. Γιατί αν τα μειώσει θα μείνει γυμνή απέναντι στην Αυστρία, την Ελβετία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, τη Δανία, την Τσεχία, την Πολωνία, το Λιχτενστάιν και τις άλλες επιθετικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με τις οποίες συνορεύει. Για να μην ξεχάσω και τη Γαλλία.
Αν, όμως, και η Ελλάδα ακολουθήσει το γερμανικό παράδειγμα, τότε το έλλειμμα της καγκελαρίας θα ξανααυξηθεί, δεδομένου ότι πρέπει να βρει άλλο κορόιδο για τα άρματα μάχης, τα πλοία, τα ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας, τα Siemens, τα Daimler και το κακό συναπάντημα στη θέση του κορόιδου που λέγεται Ελλάδα.
Το δράμα της Ελλάδας, όμως, είναι ότι δεν συνορεύει με το Λίχνενσταϊν, αλλά με την Κατάρα της Ασίας, όπως την περιέγραφε ο αμερικανός πρόξενος Χόρτον, που ήταν αυτόπτης μάρτυρας και όχι θεωρητικός της δήθεν αριστεροδιεθνιστικής παπαρολογίας από καθέδρας.
Και η Γερμανία δεν εγγυάται βεβαίως τα σύνορα της Ελλάδας, που είναι σύνορα της Ε.Ε. με την Κατάρα της Ασίας. Γιατί αν τα εγγυηθεί για ποιον να πουλήσει τα όπλα της στην Ελλάδα. Για τα Σκόπια ή για την Αλβανία;
Το δεύτερο, και χειρότερο, δράμα της Ελλάδας είναι ότι αντί να συνορεύει με τη στοιχειώδη σοβαρότητα, συνορεύει με την Κατάρα της Τασίας, όπως γράφει σε κάθε έκθεσή του ο αμερικανός πρέσβης Κουτόχορτον.
Μόνο, που το κουτόχορτον το τρώει ο κάθε Έλληνας πολιτικός και ο κάθε Έλληνας πολίτης, που τον πιστεύει τον πολιτικό, τρώγοντας και οι δύο μαζί τον δημόσιο κορβανά και πιστεύοντας ότι μπορείς μια ζωή να τρως και να πίνεις με δανεικά, χωρίς να παράγεις τίποτε, έως χείριστης ποιότητας υπηρεσίες.
Η απόφαση των «16» της ευρωζώνης, που προβλέπει μηχανισμό χρηματοδότησης, μόνο σε περίπτωση, που ένα κράτος-μέλος πάει για φαλιμέντο (φαλιμέντο σημαίνει ότι ένα κράτος λέει στους δανειστές του δεν σας πληρώνω...) δεν αφορά την Ελλάδα!
Η Ελλάδα δανείζεται σήμερα με όσα δανειζόταν και πέρυσι! Και τις δυόμισι τελευταίες δεκαετίες δανείζεται για να πληρώνει τα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα, τους μισθούς και να αποπληρώνει τα προηγούμενα δάνεια, χωρίς κανένα μήνα να έχει πληρώσει τον μεθεπόμενο! Ό,τι δηλαδή γίνεται και σήμερα. Τα ξέρει αυτά ο λαός; Όχι. Ξέρει ότι τα λεφτά των υπαλλήλων του είναι διαρκώς δανεικά και ετεροχρονιζόμενα; Όχι. Τα κονδύλια για όλα τα έργα των υπουργείων και τις δαπάνες τους, που ξοδεύονται αρπακόλλα; Όχι.
Γιατί αν ήξερε ο λαός πόσο χρυσάφι πληρώνει από την τσέπη του, τώρα και αύριο, για τις αθλιότητες των πολιτικών, που ψηφίζει για να τον κυβερνάνε, θα τους είχε πάρει με τις πέτρες. Αν είναι σοβαρός λαός.
Τώρα, βλέπει τις αποδοχές του να μειώνονται και δεν καλοκαταλαβαίνει γιατί, όπως δεν καταλαβαίνει ότι του χρόνου τέτοια μέρα, για λόγους που ελπίζω να είμαι καλά να αναλύσω την άλλη Κυριακή, θα είναι σε τρισχειρότερη κατάσταση από κάθε πλευρά. Γιατί τώρα, ό,τι είχε στην τσέπη του πέρυσι, το έχει ακόμα.
Αν έχει μια ελπίδα ο ελληνικός λαός να περάσει το σκόπελο λίγο πιο μαλακά (προσοχή στον τόνο κ. διορθωτή) του την έδωσε ο πιο σκληρός, ο πιο ανάποδος παράγοντας όλου αυτού του παιχνιδιού: Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ζαν Κλοντ Τρισέ, ο οποίος ανακοίνωσε ότι η Τράπεζα όλων των Ευρωπαίων θα δέχεται και το 2011 τα ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρο, ό,τι βαθμολογία και να δίνουν στην Ελλάδα οι οίκοι αξιολόγησης (γράφε ανοχής).
Ο κύριος Τρισέ, λοιπόν, είναι ο πρώτος ισχυρός παράγοντας του διεθνούς χρηματοπιστωτικού παιχνιδιού, που λέει εμπράκτως στους οίκους «άντε και απαυτωθείτε». Εμπράκτως, γιατί τώρα οι τράπεζες θα μπορούν να ξαναδανείζονται με χαμηλά επιτόκια από την ΕΚΤ, δίνοντάς της ελληνικά ομόλογα.
Το κακό είναι, ότι οι ελληνικές τράπεζες θα τσεπώσουν το ρευστό, ενώ ο Έλληνας φορολογούμενος θα τσεπώσει να μην πω τι. Θα πει κάποιος καλοπροαίρετος: Αφού ανασαίνει η κυβέρνηση, το κράτος, που θα μπορεί να εκδίδει άφοβα ομόλογα, θα ανασάνει και ο πολίτης. Σωστό. Όχι μόνο θα ανασάνει, αλλά θα βογγάει κιόλας. Γιατί έτσι, οι τράπεζες θα συνεχίζουν την υψηλότερη στην Ευρώπη τοκογλυφική πολιτική τους και τα κόμματα εξουσίας θα συνεχίζουν την καταστροφικά σπάταλη και διεφθαρμένη οικονομία τους, αφού το σύστημα δεν θα γκρεμιστεί ώστε ο λαός να τους πάρει με τις πέτρες, που λέγαμε.
Καλά όλα αυτά, φταίει το κακό το ριζικό μας, φταίει το κεφάλι το στραβό μας, αλλά αν η Ελλάδα έφτασε μέχρι εδώ από το 2002, που μπήκε στην ευρωζώνη, τεράστια ευθύνη φέρουν και αυτοί που σήμερα παριστάνουν τις αθώες περιστερές και της κουνάνε το δάχτυλο σαν τον πατέρα ή τη μάνα, που φοροδιαφεύγουν και νουθετούν το παιδί τους επειδή έκλεψε ένα κινητό.
Όλη η ευρωζώνη ήξερε ότι η χώρα εντάχθηκε με μαϊμού στοιχεία και την αποδέχτηκε την απάτη. Όλη η ευρωζώνη ήξερε ότι το ελληνικό Δημόσιο σπατάλαγε τα πολλαπλάσια απ' αυτά που δήλωνε και την αποδεχόταν την απάτη. Όλη η ευρωζώνη είχε υπό επιτήρηση την Ελλάδα το 2004 και 2005 και της έκανε να μην πω τι της Ελλάδας.
Και αν το ΠΑΣΟΚ για λόγους βλακώδους ρεβανσισμού δεν ούρλιαζε το φθινόπωρο για έλλειμμα πάνω από 8% σήμερα δεν θα γινόταν αυτή η σφαγή του νηπίου. Γιατί σήμερα τα μεγέθη της χώρας δεν απέχουν πολύ από τα περσινά και τα προπέρσινα.
Απλώς οι συντηρητικότατοι Ευρωπαίοι, που τόσα χρόνια κερδοσκοπούσαν τραπεζικά με την Ελλάδα και έκρυβαν, επίσης, τα ελλείμματά τους, βρήκαν την ευκαιρία να πουλήσουν πνεύμα και ηθική. Και να παραδειγματίσουν τους υπηκόους τους, μην τυχόν και ζητήσουν τίποτε αυξήσεις. Αλλά, δεν φταίνε αυτοί. Φταίνε οι υπήκοοί τους, που δεν τους έχουν πάρει ακόμα με τις πέτρες.
ΥΓ Αινιγματικό πρόσωπο του έργου είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Πριν μιλήσουμε γι' αυτό, θέλω να πληροφορήσω τους αναγνώστες ότι η επίσημη σελίδα του την Παρασκευή το μεσημέρι δεν είχε ούτε μία λέξη για τη Σύνοδο της Ε.Ε. και τις αποφάσεις της, μήτε για την Ελλάδα, μήτε για κανένα δάνειο! Είχε ειδήσεις για τη Ρουμανία, το Μεξικό, την Ονδούρα, τη Μογγολία, την Ουγγαρία, τη Συρία, τη Ν. Αφρική και το λόγο του Στρος Καν για την ανάπτυξη στην Ασία. Αυτά!
Έτσι, μπορούμε να αξιολογήσουμε το μέγεθος της μπαρούφας, που σερβίρεται στο φιλοθεάμον κοινό, σαν ότι τώρα ο διοικητής του είναι Ευρωπαίος (ο Στρος Καν), ενώ από παράδοση πάντοτε οι διοικητές του ΔΝΤ είναι Ευρωπαίοι!
Άλλωστε, οι χώρες της Ε.Ε. ελέγχουν με την οικονομική παρουσία τους το 25% των κεφαλαίων του Ταμείου, δηλαδή είναι οι μεγαλομέτοχοι. Επίσης, το 33% των ψήφων είναι ευρωπαϊκές, παρόλο, που στο Ταμείο είναι μέλη 186 χώρες!
Όταν λέμε, λοιπόν, Ε.Ε. και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, εννοούμε ότι αυτό είναι από τα ελάχιστα συνθήματα της δεκαετίας του '70, που δεν αποδείχτηκαν επίσης μπαρούφες, στο βάθος του χρόνου.
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=28/03/2010&s=o-kairos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου