Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Τα 20 και ένα (πιο) αγαπημένα μου Rock τραγούδια: μέρος 5ο



1 - Led Zeppelin – Kashmir (1975)

Είναι μια rock ραψωδία και είναι το πιο αγαπημένο μου rock κομμάτι από το πιο αγαπημένο μου rock συγκρότημα.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!



Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Τα 20 και ένα (πιο) αγαπημένα μου Rock τραγούδια: μέρος 4ο

 

 

5 Rory Gallagher - Shadow Play (1978) 

 



5 Rory Gallagher - Moonchild (1976)

 

 


4 - Pink Floyd - Shine on you crazy diamond (1974) 



3 - Scorpions - Rock You Like A Hurricane (1984) 

  

2 - ACDC - You shook me all night long (1980) 


Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Τα 20 και ένα (πιο) αγαπημένα μου Rock τραγούδια: μέρος 3ο




10 Alannah Myles - Black Velvet (1989)



9 Fleetwood Mac - Go Your Own Way (1977) 


8 Rainbow - The Temple Of The King (1975) 


7 Lynyrd Skynyrd - Free Bird (1973) 


6 - Metallica - The Unforgiven (1990) 

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Τα 20 και ένα (πιο) αγαπημένα μου Rock τραγούδια: μέρος 2ο


15 - Bachman Turner Overdrive - You Aint Seen Nothing Yet (1974)



14 Pavlov’s Dog – Julia (1975)



13 Iggy Pop - The Passenger (1977)



12 MSG - Never ending nightmare (1992)



11 Guns And Roses - Knocking on heavens doors (1987) 

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Τα 20 και ένα (πιο) αγαπημένα μου Rock τραγούδια: μέρος 1ο



20 The Moody Blues - Nights In White Satin (1967)



19 - Nazareth - Love hurts (1976)



18 - Boston - More than a feeling (1976)



17 Gerry Rafferty - Baker Street (1978)



16 Manfred Mann's Earthband - Father of day, father of night (1973)






Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Ασφάλεια κωδικών: ένας hacker συμβουλεύει

Έχετε ένα password από καταβολής κόσμου, και το χρησιμοποιείτε για το mail, το Facebook, το Twitter, τα αεροπορικά εισιτήρια που κλείνετε online και το site με τις συνταγές μαγειρικής που γραφτήκατε προχτές. Δε σας αδικούμε. Είναι κακός ο κόσμος που μας ανάγκασε να ξυπνάμε το πρωί και να κάνουμε πέντε διαφορετικά log in για να διαβάσουμε τα e-mail μας, να επικοινωνήσουμε με τους φίλους μας και να πληρώσουμε τον λογαριασμό της πιστωτικής. Οφείλουμε, όμως, να σας προειδοποιήσουμε: το έκανε για το καλό μας.
Το συναίσθημα που προκαλεί ένα password που καταρρέει μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου ακροβατεί μεταξύ πανικού και τάσης για γέλια. Αν είναι τόσο εύκολο, γιατί μπαίνουμε στον κόπο να κάνουμε log in και να θυμόμαστε έστω αυτό το ένα, ταπεινό password που χρησιμοποιούμε από καταβολής κόσμου; Κι αν αυτό δεν επαρκεί, υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να μας προστατεύσει;
Ζητήσαμε από έναν hacker, τον Virtual Samadhi, να μοιραστεί μαζί μας τα μυστικά της τέχνης του, για να τα χρησιμοποιήσουμε… εναντίον του, κι εκείνος μας απάντησε –πρώτα απ’ όλα– ότι δεν υπάρχει password που δεν σπάει. Μπορούμε, όμως, να προστατευτούμε μέχρι ενός σημείου.

Τα συχνότερα λάθη των passwords
«Τα πιο μεγάλα λάθη στην ασφάλεια των ηλεκτρονικών υπολογιστών γίνονται από τους ίδιους τους χρήστες» εξηγεί ο Virtual Samadhi. Ρίξτε μια ματιά στα πέντε συχνότερα λάθη της «κατασκευής» κωδικών και… αναγνωρίστε τα δικά σας:
* Χρησιμοποιείτε τον ίδιο κωδικό για περισσότερα από ένα (ή για όλα τα) sites. «Με αυτόν τον τρόπο, αν κάποιος σπάσει τον κωδικό σου, για παράδειγμα, στο Facebook, αποκτά πρόσβαση και στο e-mail, και στο MSN και πάει λέγοντας» λέει ο Virtual Samadhi.
* Χρησιμοποιείτε για password κάτι που γνωρίζετε εσείς και όλος ο κοινωνικός σας περίγυρος, όπως πχ την ημερομηνία γέννησής σας, το όνομα του σκύλου σας κλπ. «Όσο καλύτερα σε ξέρει ο άλλος τόσο πιο εύκολο είναι να κάνει μια επιτυχημένη επίθεση στον κωδικό σου» λέει ο Virtual Samadhi. Και τόσο περισσότερους λόγους έχει να θέλει να διαβάσει τα e-mail σου, προσθέτουμε εμείς.
* Χρησιμοποιείτε «ερωτήσεις ασφαλείας» του τύπου «πώς λένε τη γάτα σου;» ή ακόμα χειρότερα «ποιο είναι το πατρικό της μητέρας σου;» για την περίπτωση που ξεχάσετε τον κωδικό σας. Την απάντηση γνωρίζει, όπως λέγαμε προηγουμένως, όλος ο κοινωνικός σας περίγυρος. Να συνεχίσουμε;
* «Τικάρετε» επιλογές όπως τα remember me / remember password κλπ όταν κάνετε login σε μία σελίδα. «Πρόκειται για το πιο λάθος πράγμα που έχουν ανακαλύψει ποτέ» λέει ο Virtual Samadhi. «Η επιλογή “remember me” πρακτικά σημαίνει ότι όποιος κάτσει στον συγκεκριμένο υπολογιστή έχει αυτομάτως πρόσβαση στον λογαριασμό σου. Δε χρειάζεται, προφανώς, να τονίσουμε πόσο επικίνδυνο είναι αυτό σε ένα internet café. Πέρα, όμως από αυτό, όταν τικάρεται η συγκεκριμένη επιλογή, το password καταγράφεται –συνήθως κρυπτογραφημένο, αλλά αυτό δεν διασφαλίζει τίποτα– στη registry των Windows, δηλαδή στο «μητρώο» που αποθηκεύονται όλες οι personalized επιλογές των Windows, ή στο cache, όπου φυλάσσονται όλα τα προσωρινά αρχεία. Υπάρχουν προγράμματα που μπορούν να διαβάσουν τη registry, ακόμη και εξ αποστάσεως» εξηγεί.
* Αποθηκεύετε όλους τους κωδικούς σας σε ένα μη κρυπτογραφημένο αρχείο word / notepad/ excel στον υπολογιστή σας. Στο σφάλμα αυτό υποπίπτουν και πολλές εταιρείες, οι οποίες κρατούν συγκεντρωμένα σε ένα plain text αρχείο τα στοιχεία πρόσβασης των υπαλλήλων τους στο δίκτυο, με αποτέλεσμα αν κάποιος αποκτήσει πρόσβαση στο εν λόγω αρχείο να πάρει στα χέρια του και όλους τους κωδικούς.

Και πώς θα φανταστεί ο άλλος τον κωδικό μου;
Δεν θα τον φανταστεί –τουλάχιστον όχι αν έχετε διορθώσει τα προαναφερθέντα λάθη. Θα χρησιμοποιήσει έναν από τους άπειρους τρόπους που υπάρχουν για να τον «σπάσει». Πάρτε ιδέες:
* Brute force password cracking λέγεται η πιο δημοφιλής εκδοχή επίθεσης, η οποία βασίζεται στις λεγόμενες password ή dictionary lists. Αυτές είναι έτοιμες για κατέβασμα λίστες με τεράστιο αριθμό πιθανών passwords (σκεφτείτε κάτι κοντά στο εκατομμύριο) τους οποίους «δοκιμάζει» αυτόματα ένα πρόγραμμα. «Το καλό –για τον χρήστη– σε αυτήν την μέθοδο είναι ότι πολλά συστήματα, όπως το Facebook για παράδειγμα, έχουν φτιαχτεί έτσι ώστε να «κλειδώνουν» μετά τις πέντε λανθασμένες εισαγωγές password» λέει ο Virtual Samadhi.
* Precomputed hash tables ή Rainbow Tables λέγονται οι αντίστοιχες λίστες οι οποίες μαντεύουν την κρυπτογραφημένη εκδοχή του κωδικού σας (ή hash, σε απλά… χακερικά) αντί για τον ίδιο τον κωδικό. Ο cracker σε αυτήν την περίπτωση χρησιμοποιεί ένα πρόγραμμα το οποίο δημιουργεί κωδικούς και ταυτόχρονα τους κρυπτογραφεί. Πρόκειται για τον συνηθέστερο τρόπο επίθεσης σε κωδικούς ασύρματων δικτύων και Windows. «Σημαντικό ρόλο στη μέθοδο αυτή, όπως και στην προηγούμενη, παίζει η τεχνολογία που έχει στα χέρια του ο cracker. Το πόσο γρήγορα θα σπάσει έναν κωδικό εξαρτάται από την ταχύτητα του επεξεργαστή και της σύνδεσής του, αλλά και από αυτό που λέμε distributed password cracking: το αν έχει δηλαδή στη διάθεσή του δύο ή σαρανταδύο υπολογιστές να προσπαθούν ταυτόχρονα να σπάσουν τον ίδιο κωδικό» εξηγεί ο Virtual Samadhi.
* Pass the hash λέγεται ο πιο σπάνιος, και ο πιο επικίνδυνος, τρόπος επίθεσης, ο οποίος είναι γνωστός στην underground κοινότητα και μόνο, όπως τονίζει ο Virtual Samadhi. Σκεφτείτε το σαν το τρίτο βήμα: δεν «μαντεύεις» τον κωδικό, δεν "σπας" την κρυπτογράφησή του, τα παρακάμπτεις και τα δύο και «χτυπάς» απευθείας τον στόχο.
* Social Engineering είναι ο υποτιμημένος από την underground κοινότητα τρόπος που διέδωσε στο παγκόσμιο στερέωμα ο πιο γνωστός hacker όλων των εποχών, ο Kevin Mitnick, πριν από μερικά χρόνια με το βιβλίο του “The Art of Deception”. Εδώ ο cracker της γειτονιάς σας δεν χρειάζεται ούτε προγράμματα, ούτε λίστες, ούτε εξειδικευμένες γνώσεις. Αρκεί ένα τηλεφώνημα, στο οποίο σας λέει, για παράδειγμα, ότι αντικαθιστά τον τεχνικό της εταιρείας σας και χρειάζεται το password σας για να διορθώσει κάτι στην βάση δεδομένων. Σας φαίνεται απίστευτο; Κι όμως, δέκα στις δέκα φορές ο Mitnick έκλεινε το τηλέφωνο με το password που ήθελε στα χέρια του.

Τι να κάνω τελικά;
* Δημιουργήστε περίπλοκα passwords. «Το πόσο δύσκολο είναι να σπάσει ένα password εξαρτάται από πολλούς παράγοντες: το μέγεθός του, τον συνδυασμό γραμμάτων, αριθμών και χαρακτήρων όπως τα $, * κλπ, τη χρήση πεζών και κεφαλαίων σε τυχαία σειρά κλπ» λέει ο Virtual Samadhi. Η κοινή πρακτική της αντικατάστασης γραμμάτων με αριθμούς, όπως το ε με το 3, το όμικρον με το μηδέν και πάει λέγοντας, είναι πλέον τόσο κοινή που αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή.
* Χρησιμοποιήστε password generators, όπως ο Source Forge (τον οποίο μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν από εδώ, οι οποίοι δημιουργούν κωδικούς που δεν σχετίζονται με την ανθρώπινη λογική. Χρησιμοποιήστε ένα πρόγραμμα που να βασίζεται σε έναν ισχυρό αλγόριθμο, όπως ο Twofish (κατεβάστε τον δωρεάν από εδώ: http://sourceforge.net/projects/pwdstr/files/PwdStr/1.4/PwdStr_1.4.zip/download) για να κρυπτογραφήσετε τα σημαντικά αρχεία και τους κωδικούς σας πριν τα σώσετε απλά στον δίσκο σας. Όχι, δεν υπάρχει περίπτωση να θυμάστε απέξω το "Ji6)2Fe*41d" που θα σας προσφέρει απλόχερα ο Source Forge.
* Βεβαιωθείτε ότι η σελίδα στην οποία ετοιμάζεστε να κάνετε log in χρησιμοποιεί SSL Encryption, ή κάποιο αντίστοιχο σύστημα κρυπτογράφησης. Θα το καταλάβετε, από το λουκέτο που εμφανίζεται δίπλα στην μπάρα της διεύθυνσης του browser σας.

Και τώρα είμαι ασφαλής;
Ο γενικός κανόνας λέει ότι δεν υπάρχει κωδικός που να μην σπάει. Δεν υπάρχει, δηλαδή, περίπτωση ένας ικανός cracker να «βάλει στο μάτι» τον κωδικό σου, απλέ καθημερινέ χρήστη, και να μην καταφέρει να τον σπάσει. «Το κόλπο είναι να του κάνεις τη ζωή δύσκολη» λέει ο Virtual Samadhi, «να χρειαστεί δηλαδή τόσο πολύ χρόνο, ώστε να τα παρατήσει. Το σπάσιμο ενός κωδικού μπορεί να διαρκέσει από μερικά δέκατα του δευτερολέπτου, για να σπάσει π.χ. ο κωδικός abc, έως μερικούς αιώνες προσπάθειας για passwords τύπου “F(Gke10e8f4!”. Αν στα αρχεία σου δεν κρύβονται τα μυστικά του κράτους, ο δύσκολος κωδικός σου δεν αξίζει τις εργατοώρες που θα σπαταληθούν για να σπάσει. Αυτό που θέλεις είναι, ουσιαστικά, να βαριούνται να ασχοληθούν μαζί σου» καταλήγει.

http://www.in2life.gr/everyday/modernlife/articles/191890/article.aspx?singlepage=1

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Μία ανεπίδοτη επιστολή στο Διομήδη Κομνηνό* με αφορμή τα 37 χρόνια από το Νοέμβρη του 1973

Νίνα Γεωργιάδου, εκπαιδευτικός, Κάλυμνος 16 Νοέμβρη, 2010
Αγαπημένε μου Διομήδη, δεν έχω καμιά ελπίδα πως το γράμμα μου θα φτάσει σε σένα. Είμαι πια μεγάλο παιδί και το παραμύθι για αναστημένους νεκρούς και επουράνιους παράδεισους είναι από χρόνια καταχωνιασμένο στο σεντούκι της παιδικής μου αφέλειας.
Όχι πως έχω πάψει να είμαι αφελής. Δε θέλω να παρεξηγηθώ. Ίσα-ίσα μάλιστα και τώρα που σου γράφω από μιαν αφέλεια κρατιέμαι για να μην καταρρεύσω.
Δεν περιμένω όμως πως θα σε βρει κάπου ο ταχυδρόμος, πολύ περισσότερο στον παράδεισο. Οι παραδεισένιες θέσεις κοστίζουν χρυσάφι και απευθύνονται σε αυτούς που τις πληρώνουν μετρητοίς και τις καταχωρίζουν στο Ε9 με τη βοήθεια βατοπεδινών προσευχών. Κι έπειτα όλοι αυτοί οι καλοί και φερέγγυοι αγοραστές του παράδεισου έχουν τόσο ευτραφή καπούλια που πιάνουν πάνω από δυο θέσεις ο καθένας, με εξαίρεση τον Πάγκαλo, που, μαζί με τα 58 ακίνητα του στο μάταιο τούτο κόσμο, για το επέκεινα έχει κατοχυρώσει ολόκληρο τριθέσιο καναπέ στο πάνθεον των υποψήφιων αγγέλων.
Το μόνο επουράνιο που έμεινε για όσους πορευόμαστε με δάνεια, είναι το γκρίζο πηκτό σύννεφο πάνω από την Αθήνα, μια μαύρη τρύπα και λίγη χωμάτινη βροχή. Χωρίς να συνυπολογίσει βέβαια κανείς την κόλαση που ζούμε, η οποία όμως δεν είναι επουράνια, είναι απολύτως επίγεια.
Φοβάμαι λοιπόν πως κι αυτή η επιστολή μου θα επιστραφεί ως ανεπίδοτη, εκτός αν βρει παραλήπτες όσους κράτησαν την εικόνα σου στη συνωστισμένη, από απώλειες, μνήμη.
Με την ευκαιρία ήθελα να σου πω να μην παρεξηγηθείς αν αυτοί που σε θυμούνται, δεν είναι όσοι θα ‘πρεπε. Σ’ αυτούς τους μεταμοντέρνους καιρούς που δεν πρόλαβες να ζήσεις, μας περνούν όλους τακτικά από το καθαρτήριο της μνήμης για να ξεχάσουμε ελπίδες, ιστορικούς παραλληλισμούς, ποιητές, τους χαμένους φίλους, το πανανθρώπινο όνειρο, το βουητό των δρόμων που σαλεύουν, τη γεύση της άγουρης προσδοκίας και της ώριμης απαίτησης, το σχήμα και τον ήχο του γέλιου, ακόμα και τα ίδια τα παιδιά μας.
Η θεραπεία είναι αρκετά αποτελεσματική! Αφού να φανταστείς, όταν βλέπουμε πια κάποιον να γελάει, ξέρουμε πως είναι βαριά αθεράπευτος και επιστρατεύουμε τις μάσκες που μας έμειναν από την πανδημία των χοίρων. Όσες φορές οι αποθεραπευμένοι αισθανόμαστε την ανάγκη του γέλιου, όπως στη διάρκεια της διακαναλικής του -τρόπος του λέγειν- πρωθυπουργού μας ή στις προεκλογικές ομιλίες των καλλικρατικών, σκάμε στα κλάματα.
Και στη λήθη που αφορά τα παιδιά μας έχουμε πολύ καλά αποτελέσματα. Να σκεφτείς μόνο πως ενώ μια ολόκληρη γενιά – τι λέω εγώ, και την επόμενη και την ακόμα πιο μετά- τη ρίχνουν στα σκουπίδια, εμείς κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Ούτε κι εσύ βέβαια καταλαβαίνεις τι σου λέω γιατί έμεινες στην εποχή που η Ελλάδα αντιμετώπιζε τάχα δημογραφικό πρόβλημα, Ε, λοιπόν σε πληροφορώ ότι και τα λίγα παιδιά που γεννήσαμε πρέπει τώρα να τα πετάξουμε στη χωματερή γιατί κοστίζουν στη σωτηρία της πατρίδας. Η -τρόπος του λέγειν- κυβέρνησή μας τους δίνει μια ακόμα ευκαιρία μέσα από τη συλλογική σύμβαση των 560 ευρώ, να επιβιώσουν τα 45 παραγωγικά χρόνια του βίου τους.
Τέλος πάντων, μη σε ζαλίζω με εντελώς ευτελή και βαρυστόμαχα πράγματα, που εμείς στο κάτω-κάτω τα έχουμε χωνέψει.
Πάντως, κοντά στις άλλες ψευδαισθήσεις που συνεχίζουν να με βασανίζουν, εγώ θα κάνω σαν να πρόκειται να πάρεις στα χέρια σου το γράμμα μου. Μάλιστα είναι σαν να σε βλέπω μπροστά μου, ολοζώντανο. Πριν αρχίσεις να διαβάζεις την παρούσα ασυνάρτητη επιστολή, καθαρίζεις με την άκρη της μπλούζας σου τα μεγάλα γυαλιά σου. Κι ας ξέρω πως έγιναν θρύψαλο όταν έπεσες στην άσφαλτο.
Δεν ξέρω αν ως εδώ σου έδωσα λίγο να καταλάβεις πώς είναι η ζωή μας σήμερα, τριανταεφτά χρόνια από τότε που έφυγες. Έχουμε αλλάξει κι εντελώς τους κώδικες επικοινωνίας. Να, για παράδειγμα, όταν εσύ φώναζες ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, με το ψωμί τι εννοούσες ακριβώς;
Υποθέτω, να μην υπάρχουν άνθρωποι που το στερούνται. Ε, με χαρά σε πληροφορώ πως ένας στους έντεκα Έλληνες δικαιούται τουλάχιστον δύο φέτες ψωμί στα δημόσια συσσίτια, τρεις στους έντεκα το ζυμώνουν μόνοι τους γιατί έρχεται φτηνότερα, τέσσερεις στους έντεκα μπορούν ακόμα και αγοράζουν φρατζόλες διατίμησης, και δύο στους έντεκα δεν το τρώνε γιατί παχαίνει. Πιθανόν να σου προξενεί εντύπωση η ποσόστωση με βάση το έντεκα και η απουσία από το συνολικό άθροισμα του ενός. Αυτός ο ένας είναι μετανάστης, πρόσφυγας, μπορεί και γύφτος, με λίγα λόγια ένας από αυτούς τους λαθρόβιους που μοιάζει σαν να το κάνουν επίτηδες να είναι κυνηγημένοι από τον πόλεμο ή τη φτώχεια, μόνο και μόνο για να σπάνε τα νεύρα του «μπουμπούκου» Άδωνη Γεωργιάδη.
Και γι’ αυτούς όμως μετά το ξύλο, τις διαπομπεύσεις, τον εξευτελισμό πάντα βρίσκονται λίγα φιλεύσπλαχνα ψίχουλα στη χώρα που γέννησε τον ξένιο Ζευ.
Άρα, αγαπημένε μου Διομήδη, ως προς το ψωμί, ο αγώνας σου δικαιώθηκε.
Στο σκέλος της παιδείας τα πράγματα είναι ακόμη καλύτερα. Τώρα, ως και τα εξάχρονα έχουν τουλάχιστον δέκα ώρες παιδεία στα ολοήμερα ιδρύματα και αν συνυπολογίσει κανείς και τις ώρες μελέτης στο σπίτι, υπερβαίνουν τις δώδεκα. Έτσι, θα είναι έγκαιρα και απολύτως προσαρμοσμένα στο μετέπειτα δωδεκάωρο εργασιακό τους ωράριο. Τα μεγαλύτερα ξεπερνούν, όπως είναι φυσικό, τις δώδεκα ώρες σε άθροισμα παιδείας-παραπαιδείας, πράγμα λογικό και απαραίτητο στην εποχή της έκρηξης της γνώσης. Βέβαια αυτή η έκρηξη αποβαίνει πολλές φορές μοιραία. Οι δυσπροσάρμοστοι έφηβοί πάσχουν μαζικά από κατάθλιψη, ενώ τα εξάχρονα αποκτούν πρόωρα τικ παρότι προέβλεψαν γι αυτά την ηλεκτρονική αλάνα.
Η οπωσδήποτε σοσιαλιστική και τρόπος του λέγειν κυβέρνησή μας έχει μάλιστα καθιερώσει τη δια βίου μάθηση κι έχει ενισχυθεί, έτσι, η επιχειρηματικότητα. Είναι τόσο συγκινητικό να βλέπεις να τονώνεται η αγορά, να ανοίγουν νέα μαγαζιά εμπορίας γνώσεων, σε ποικίλες συσκευασίες (one size, transsexual, μιας χρήσης, για μεγάλα μεγέθη κλπ) διαψεύδοντας πανηγυρικά όσους αθεράπευτα αντικαθεστωτικούς μιλάνε για πανδημία λουκέτων.
Αν τώρα σε όλα αυτά προσθέσει κανείς την ευρύτερη παιδεία που προσλαμβάνει μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες ο πολίτης κάθε ηλικίας, από το τρυφερό βρέφος ως τον ώριμο ανασφαλή του ΙΚΑ, έχουμε ένα πλέγμα παιδείας από το οποίο δύσκολα ξεφεύγει κανείς.
Άρα, αγαπημένε μου Διομήδη, ως προς το σκέλος πεδία, όχι παιδοία, συγνώμη πεδύα, τέλος πάντων παιδεία ήθελα να πω, δεν θα είχες σήμερα κανένα απολύτως παράπονο.
Στο τελευταίο μέρος του τρίπτυχου αιτήματος – την ελευθερία – η δικαίωση ξεπερνά κάθε φαντασία. Φτάνει να σου πω ότι δεν υπάρχει πια υπουργείο δημόσιας τάξης!
Ναι, ναι, ξέρω ότι δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις, παρ’ όλα αυτά είναι μια πραγματικότητα. Περιττεύει στις σημερινές συνθήκες ώριμης στάσης του πολίτη το υπουργείο που είχε ταυτιστεί με τη δίωξη του φρονήματος, τη λογοκρισία, το σάπισμα στο ξύλο κλπ κλπ.
Τώρα έχουμε υπουργείο προστασίας του πολίτη!
Μόνο αυτό σου λέω: όταν κάποιος παραμένει ασυγχώρητα ανώριμος, πέφτει μόνος του πάνω στις ζαρντινιέρες και μωλωπίζεται μέχρι να αισθανθεί ότι ωρίμασε. Δεν είναι συγκλονιστικό; Ένας σοφός συνδυασμός της πράσινης ανάπτυξης και της ωρίμανσης του πολίτη. Βέβαια η ζαρντινιέρα μετά γίνεται μια αηδία, αλλά όλα έχουν ένα κόστος. Όχι, χαρακίρι ακόμα δεν κάνουμε, φαντάζομαι όμως πως είναι θέμα χρόνου. Σε κάποιες (ευτυχώς σπάνιες) ακραίες περιπτώσεις, οι θεματοφύλακες της δημοκρατίας ψεκάζουν τους απείθαρχους με παρασιτοκτόνα, όπως έκανε η μάνα σου με την τριανταφυλλιά που είχε στο δίμετρο μπαλκόνι και που τελικά μαράθηκε γιατί δεν είχε πια κουράγιο ούτε να την ποτίσει από τότε που ‘φυγες.
Α, να μην το ξεχάσω! Θυμάσαι την ταλαιπωρία για μια φωτογραφία ταυτότητας στην εποχή σου της ισχνής τεχνολογίας; Ε λοιπόν άκου. Κάθε δέκα μέτρα τώρα μια υπερσύγχρονη κάμερα σου τραβάει δέκα φωτό το δευτερόλεπτο. Αυτό είναι λίγο αγχωτικό βέβαια. Πρέπει να προσέχεις συνέχεια την πόζα σου γιατί δεν είναι και ωραίο να βγαίνεις στην αναμνηστική σαν παρασάνταλο. Εγώ πάντως προσέχω. Περπατώ συνέχεια στητή, μ’ ένα ελαφρά αινιγματικό και συνάμα αδιόρατα σεξουαλικό χαμόγελο γιατί είναι η πόζα που μου πάει. Πάντα βέβαια υπάρχουν και οι κομπλεξικοί που επικρίνουν το μέτρο. Υποθέτω βάσιμα γιατί τους λείπει η φωτογένεια.
Και επιπλέον. Τώρα, με την ανάπτυξη της κινητής τηλεφωνίας και του ΓΟΤΕ (Γερμανικός Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών Ελλάδας) ναι, ναι του πάλαι ποτέ ΟΤΕ, το καθεστώς μάς έχει εφοδιάσει με εύκολης απομνημόνευσης τετραψήφια νούμερα στα οποία μπορεί ο υπεύθυνος πολίτης να αναφέρει όσους καπνίζουν, όσους γελάνε, όσους ελπίζουν. Διαβάζοντάς το, φαντάζομαι πόσο παλιομοδίτικη θα σου φανεί και σένα η μαύρη κουκούλα.
Αν όλα αυτά δεν αποδώσουν, τους - ευτυχώς ολοένα και λιγότερους - ταραξίες, το υπουργείο προστασίας του πολίτη τους παραπέμπει στο λαϊκό δικαστήριο των τηλεπαράθυρων, όπου εκεί πια διαπομπεύονται ολοκληρωτικά από τους ξεφωνημένα αντικειμενικούς δημοσιογράφους που τώρα ασκούν και το λειτούργημα των διαφωτιστών της νέας εποχής, σε συνεργασία βέβαια πάντα με τους πολιτικούς λειτουργούς. Ειδικά όσοι έχουν την τύχη να τους παραλάβει για διαφώτιση ο Καψής με την ευθύβολη κριτική του ή ο Πάγκαλος –μ’ εκείνη τη γουργουριστή από το υγροποιημένο λίπος φωνή του– τους σιχαίνεται και η μάνα τους. Τόσο ανώφελους και επιζήμιους τους παραδίδει η επιχειρηματολογία τους στην ώριμη κοινή γνώμη.
Η κατάκτηση της ελευθερίας είναι πλέον τόσο εμπεδωμένη ώστε -θα σου το πω και μη σκάσεις κι εσύ στα κλάματα- στη φετινή πορεία του πολυτεχνείου μπροστάρης θα είναι, ως παλαίμαχος της εξέγερσης, ο ίδιος ο υπουργός του υπουργείου προστασίας του πολίτη, μαζί με τον Ανδρουλάκη που η κατεύθυνση του λυκοπιάσματός του τον βοηθά να ατενίζει πάντα μπροστά, με αισιοδοξία προς το μέλλον, καθώς και μια τιμητική φρουρά τουλάχιστον δέκα χιλιάδων ένστολων.
Δυστυχώς, σύμφωνα με βάσιμες αν και ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, στην πορεία δε θα συμμετάσχει ο τρόπος του λέγειν πρωθυπουργός της τρόπος του λέγειν χώρας γιατί είναι κουρασμένος από το μαραθώνιο στον οποίο τον χτύπησαν τα καινούρια πορτοκαλί σκαρπίνια.
Με δικαιωμένο λοιπόν συνολικά το κύριο σύνθημα της εξέγερσής του Νοέμβρη, πιστεύω αγαπημένε μου Διομήδη, να αισθάνεσαι κι εσύ δικαιωμένος.
Έτσι αισθάνθηκαν και κάποιοι από τους συμμετέχοντες στην «αυλή του φθινοπώρου» και δικαιολογημένα εξαγόρασαν το αίμα μιας ολόκληρης γενιάς με μια θέση ευρωπαϊκού επιτρόπου, υπουργού, βουλευτή, γενικού γραμματέα και ούτω καθεξής.
Γι’ αυτό σου εξήγησα πώς έχει σήμερα η κατάσταση, για να μη βιαστείς να τους χαρακτηρίσεις ενεχυροδανειστές της ιστορίας ή παραχαράκτες ή πουλημένους ή γιαλαντζί επαναστάτες.
Ίσα-ίσα μάλιστα που και σήμερα δίνουν έναν αγώνα για τη σωτηρία της πατρίδας, η οποία παρέλειψα να σου πω ότι περνά δυσκολούτσικες ώρες.
Στο λέω έτσι χαϊδευτικά για να μη σε τρομάξω. Όχι τίποτα φοβερό, όχι. Μη βάζεις κακό με του νου σου. Απλώς έχουμε χρεοκοπήσει, ξαναγίναμε αποικία του κερατά, μετά τους Αμερικάνους οι Γερμανοί ξανάρχονται, οι μισθωτοί γίνανε σκλάβοι, οι μεροκαματιάρηδες κατατάσσονται στο μεγάλο στρατό της ανεργίας, οι συντάξεις εξαερώνονται, στα νοσοκομεία χειρουργούν χωρίς αναισθητικό, οι δανειολήπτες αυτοκτονούν, τα παιδιά μας τα ρίχνουμε στη χωματερή (αυτό στο είπα ήδη), οι γέροι ψάχνουν για παράταιρα παπούτσια και σάπια λάχανα στα σκουπίδια, η χώρα μοιράζεται σε δεκατρία καντόνια, ή πασαλίκια ή σατραπείες, ή περιφέρειες, ο δημόσιος πλούτος έχει ξεπουληθεί και όσος απέμεινε είναι στις μικρές αγγελίες της χρυσής ευκαιρίας, ο Γιωργάκης μας απειλεί με εκλογές, πέντε μέτρα πιο κάτω από το πολυτεχνείο οι χρυσαυγίτες έγιναν δημοτικοί σύμβουλοι, όλοι είμαστε πολύ χαρούμενοι και ανεβασμένοι και σκάμε από τα κλάματα κι εγώ παράλληλα φροντίζω να κρατώ αυτό το ελαφρά αινιγματικό και συνάμα αδιόρατα σεξουαλικό χαμόγελο μου.
Αγαπημένε μου Διομήδη, σου έγραψα αυτό το γράμμα πριν ολοκληρωθεί η θεραπεία μου στο καθαρτήριο της μνήμης και σε ξεχάσω εντελώς.
Συγχώρεσέ μου τους δυσνόητους νεολογισμούς αλλά πρέπει να ξεφύγω από την ξύλινη γλώσσα, πρέπει να συμβαδίσω με την εποχή μου. Με πολύ κόπο, νομίζω ότι το έχω καταφέρει. Σου περιέγραψα με αδρές γραμμές τη χώρα που θα ζούσες αν δεν βιαζόσουν τόσο να φύγεις, χωρίς να αναφέρω ούτε μια φορά τη λέξη ιμπεριαλισμός, εκμετάλλευση, πλουτοκρατία. Δεν είπα καν μια φορά τη λέξη μαλακία. Πώς θα μπορούσα άλλωστε αφού η ζωή μας σήμερα δεν έχει πια σχέση με όλα αυτά.
Φίλα μου τον Ιάκωβο, τη Σταματίνα, το Νίκο, το Μιχάλη, τον Αλέξη και όσους έφυγαν πρόωρα από εξοστρακισμό, εκπυρσοκρότηση ή σιδηρολοστό. Πες το σε όλους να χαρούν, πως ο αγώνας επιτέλους δικαιώθηκε.
Δεν θα σου στείλω το γράμμα με κούριερ γιατί φοβάμαι μην το απενεργοποιήσουν.
Θα το βάλω σ’ ένα μπουκάλι και θα το αφήσω να αρμενίζει στη ρυπαρή θάλασσα, ελπίζοντας πως με τόσα εκατομμύρια ναυαγούς, κάποιος θα το βρει και θα στο επιδώσει.


* O Διομήδης Κομνηνός (1956-1973) θεωρείται ότι είναι ένα από τα πρώτα θύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Η καταγωγή του ήταν από την Κύπρο, ενώ διέμενε στην οδό Λευκάδος 7. Προς τιμήν του το 9ο Δημοτικό Σχολείο Πετρούπολης ονομάστηκε "9ο Δημοτικό Σχολείο Πετρούπολης Διομήδης Κομνηνός".
Τη νύχτα της 16ης Νοεμβρίου 1973, αστυνομικές δυνάμεις ήρθαν αντιμέτωπες με εκατοντάδες διαδηλωτών που είχαν συγκεντρωθεί εντός και εκτός του προαυλίου του Πολυτεχνείου στην οδό Πατησίων. Ο Κομνηνός ήταν μαθητής λυκείου μέσα στο Πολυτεχνείο, ενώ αργότερα ενώθηκε με άλλους μαθητές και φοιτητές στη γωνία 3ης Σεπτεμβρίου, Μάρνη και Αβέρωφ, μεταφέροντας τραυματίες. Τραυματίστηκε και ο ίδιος θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έριξαν, σκοπεύοντάς τον από απόσταση 10 μέτρων άντρες της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές και τον γιατρό Αντώνη Κοντόπουλο στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του  Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και από εκεί νεκρός πλέον στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (μετέπειτα Γενικό Κρατικό).

http://tomtb.com/modules/smartsection/item.php?itemid=1303

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Τζίμης Πανούσης: «Ψωροκώσταινα τέλος. Τώρα Φορογιώργαινα»


Επιστρέφοντας στη σκηνή του «Γυάλινου», ο Τζίμης Πανούσης μιλά μεταξύ σοβαρού και αστείου για όσα ζούμε μεταξύ εξοργιστικού και γελοίου.
«Τι θα πάρετε;» ρωτά η κοπέλα σ' ένα διάλειμμα της πρόβας για την παράσταση του Τζίμη Πανούση στο «Γυάλινο».
«Μια κόκα λάιτ», απαντά εκείνος.
«Να σας φέρω τασάκι;»
«Δε χρειάζεται», της λέει χαμογελώντας.
Μπορεί το «μπαλονάκι» να είναι η καρδιολογική επέμβαση με το πιο αστείο όνομα, αλλά, όσος καιρός και αν περάσει, κάποιο φόβο σού αφήνει. Όμως, ο Πανούσης δεν βάζει μυαλό. «Αγχώνομαι πάντα το ίδιο», παραδέχεται, καθώς ανοίγω το κασετόφωνο. «Αυτό που κάνω είναι ευχή και κατάρα. Πρέπει να βυθιστώ σ' ένα ψυχικό χάος για να βγει κάτι χαρούμενο. Κάθε φορά πρέπει να αναρωτηθώ τι νόημα έχει, τι θέλω να αποδείξω. Τίποτα δε θέλω ν' αποδείξω, ούτε είναι ο βιοπορισμός. Έχω το ραδιόφωνο, μπορώ πια να ζήσω χωρίς τη σκηνή, κι όμως πάντα σ' αυτήν επιστρέφω».
Πρέπει να νιώθει δικαιωμένος, αν σκεφτεί κανείς ότι, παρ' όλες τις αντιδράσεις, είναι ο μόνος που εδώ και κάμποσα χρόνια, ζει αποκλειστικά ως σατιρικός καλλιτέχνης. Και τι έμαθε από αυτή τη διαδρομή;
«Όπως οι λαϊκοί δρόμοι στα τραγούδια έτσι και η σάτιρα είναι μια αρχαία τέχνη με αυστηρά όρια», λέει. «Π.χ. δεν πρέπει να είσαι ρατσιστής. Πρέπει να τους σατιρίζεις όλους. Και τη μάνα σου και τον ανάπηρο και τον ομοφυλόφιλο και τον μαύρο και τον εαυτό σου. Η σάτιρα είναι ενάντια στην πολιτική ορθότητα».

- Αλλά μου αναφέρετε μόνο ομάδες χωρίς εξουσία...
«Δεν έχουν εξουσία οι ομοφυλόφιλοι στα μέσα μαζικής εξημέρωσης; Πού ζείτε; Υπάρχει και ο ρατσισμός απ' την ανάποδη: Το να νομίζεις ότι όλοι είναι υποχρεωμένοι να παραμερίζουν μπροστά σε μια δική σου ιδιαιτερότητα. Επειδή δηλαδή ο Χίτλερ έκαψε τους Εβραίους, πρέπει να δεχόμαστε να καίνε εκείνοι τους Παλαιστίνιους; Ο σατιρικός καλλιτέχνης δεν πρέπει να συμβιβάζεται ποτέ με κέντρα εξουσίας».
- Μερικοί επισημαίνουν, πάντως, ότι μια χαρά περνάτε και ότι μόνο σε ραδιόφωνα μεγαλοεπιχειρηματιών εργάζεστε.
«Ναι, πληρώνω τη ΔΕΗ, είμαι στο σύστημα... Υπάρχει μια λανθασμένη εικόνα ότι πολεμάς το κατεστημένο μόνο αν είσαι φτωχός, μίζερος και ζεις στα Εξάρχεια. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Κι ούτε τα ραδιόφωνα τα έχουν οι φτωχοί».
-Εσείς πού ζείτε;
«Εγώ κάνω 30 χρόνια αυτή τη δουλειά. Παίζω σε γεμάτα μαγαζιά, πουλάνε οι δίσκοι μου και τα βιβλία μου και μπορώ να ζω αξιοπρεπέστατα».
- Πώς καταλαβαίνετε ότι ένα αστείο, ένα εύρημά σας είναι πετυχημένο;
«Πώς κάνουν στις αμερικάνικες σαπουνόπερες με τις δοκιμαστικές προβολές; Έτσι κι εγώ. Τα παίζω πρώτα στο σπίτι, στην παρέα».
- Ποιος είναι ο αυστηρότερος κριτής σας;
«Τα παιδιά φυσικά. Ο γιος μου, 20 χρονών πια, πριν φύγει για να σπουδάσει, ήταν ο συντηρητικός δάκτυλος στην οικογένεια. Μου έλεγε "Μπαμπά, όλο ψωλές έχεις αναρτήσει σπίτι μας". Πάντα τα παιδιά βγαίνουν λίγο διαφορετικά από τους γονείς κι αυτό είναι καλό».
-Και η γυναίκα σας;
«Οι γυναίκες μου -έχω πολλές. Είμαι μουσουλμανικής ηθικής και κρίνω ανάλογα με τη γυναίκα, ανάλογα με τη στιγμή, γιατί πρέπει να δοκιμάσω και διαφορετικά κοινά. Μπορεί να παίξω στη Λάρισα, μπορεί στην Κύπρο. Στην Κύπρο έχω πάντα τη διάθεση να εκδικηθώ το κοινό, γιατί μας έχουν στείλει το Χατζηγιάννη και τη Βίσση».
-Βλέπετε να γελάμε διαφορετικά, καθώς περνούν τα χρόνια;
«Όχι. Αν σκοντάψω πάνω στη σκηνή, θα γελάσετε. Αν κλάσω, το ίδιο. Αρκεί βέβαια να γίνει με κάποιον τρόπο και αυτός ο τρόπος είναι η δουλειά η δική μας, που δεν μαθαίνεται, ούτε σπουδάζεται. Ή το έχεις ή δεν το έχεις. Αφήνεις μια κλανίτσα και λες sponsored by Calvin Clein».
-Νιώσατε ποτέ ότι δεν θα πείσετε μιλώντας σοβαρά, νιώσατε δέσμιος της σάτιρας;
«Όχι. Άλλωστε, έτσι είμαι και στην προσωπική μου ζωή, αν και σε πολύ πιο χαμηλούς τόνους, όπως λένε όλοι. Είμαι αγοραφοβικός. Στο μετρό, στην πολυκοσμία πνίγομαι. Αλλά στη σκηνή μεταμορφώνομαι. Δεν έχει ιερό και όσιο η δουλειά μου. Κι ούτε πρέπει να σκέφτεσαι ότι ο άλλος είναι αδύναμος. Όσο περισσότερο το εκλογικεύεις τόσο μεγαλύτερο πείσμα σε πιάνει, γιατί ένα άλλο στοιχείο της σάτιρας είναι η εμμονή».
- Συνεχίζετε να ασχολείστε με τον Νταλάρα;
«Αυτός το συνεχίζει. Τώρα έβαλε τη γυναίκα του στο ΠΑΣΟΚ ΔΝΤ».
- Το κοινό που σας «ψηφίζει» εξέλεξε κι εκείνη. Γιατί το επικαλείστε μόνο όταν συμφωνεί μαζί σας;
«Είναι τελείως διαφορετικό. Οι εκλογές είναι το βασικό εργαλείο του συστήματος. Ένας συνάδελφος μεγάλου φιλοσοφικού εκτοπίσματος έχει πει ότι, αν οι εκλογές άλλαζαν στο παραμικρό τα πράγματα, θα ήταν παράνομες».
- Ποιος το έχει πει;
«Δε θυμάμαι. Πάντως οι πολιτικοί κόβουν και ράβουν τις εκλογές στα μέτρα τους. Επέλεξαν την ξαδέρφη του Ραγκούση επειδή είναι ξαδέρφη του Ραγκούση, όπως και ο Γιωργάκης επελέγη γιατί είναι γιος του Ανδρέα. Είναι επιτέλους ώρα να απαλλαγούμε από τον διεφθαρμένο μηχανισμό των επαγγελματιών των κομμάτων και να διεκδικήσουμε την άμεση δημοκρατία».

Δημοψήφισμα στα προποτζίδικα
- Και πώς φαντάζεστε να πραγματοποιείται αυτό;
«Δεν το φαντάζομαι μόνο εγώ, το φαντάζεται πολύς κόσμος. Όπως μαζευόμαστε στην πολυκατοικία και διαλέγουμε αντιπρόσωπο, έτσι μπορούμε να προτείνουμε κανονικούς ανθρώπους και για σημαντικότερες δουλειές. Π.χ. να κάνουμε τακτικά δημοψηφίσματα μέσα από τα τερματικά του ΠΡΟΠΟ στα προποτζίδικα της γειτονιάς. Να καταργήσουμε τον παρασιτικό μηχανισμό των ΔΟΥ. Δε λέω ν' απολυθούν οι εφοριακοί, ας μεταταχθούν. Τόσοι χρειάζονται στα νοσοκομεία, π.χ. να καθαρίζουν "πάπιες". Αν καταθέταμε τους φόρους μας κατευθείαν στις τράπεζες, θα ήταν όλα πιο απλά».
- Και πιστεύετε ότι τότε θα ήταν μικρότερη η φοροδιαφυγή;
«Πάντως δε θα χρειαζόταν να παζαρεύεις με τον έφορο. Αλλά, δυστυχώς, όλα τα κόμματα είναι στο παιχνίδι. Γι' αυτό θεωρώ μεγάλη την υποκρισία των αριστεριτζήδων, που γηράσκουν αεί διασπώμενοι. Κατάγομαι κι εγώ από μια οικογένεια ταλαιπωρημένη για μια ιδέα, όπως τόσες άλλες ελληνικές, κι έχεις όλους αυτούς τους τύπους να την εκμεταλλεύονται για να κοροϊδεύουν την κοινωνία. Σκεφτείτε ότι η πρώτη διάσπαση έγινε γιατί οι μεν ήταν με τον Αντρόποφ και οι δε με τον Τσαουσέσκου! Και τώρα θέλουν όλοι πάλι να γίνουν αρχηγοί».
- Ποιοι είναι χειρότεροι για σας: Αυτοί που αλλάζουν αδιάκοπα ή εκείνοι που δεν αλλάζουν ποτέ;
«Το ΚΚΕ είναι πιο συμπαθητικό από καλλιτεχνική άποψη. Εφάρμοσε τον υπαρκτό σουρεαλισμό. Είναι μια σέχτα πέραν πολιτικής κριτικής, είναι οι μάρτυρες του Περισσού, οι Ιεχωβάδες της αριστεράς. Καμιά εφημερίδα δεν έχει καταφέρει να γράφει τα ίδια επί 40 χρόνια, όπως ο "Ριζοσπάστης"».
- Συχνά επικαλείστε το κοινό ως κριτή για τα όρια της σάτιρας. Αλλά και το κοινό δεν μπορεί να λαϊκίζει, να φθονεί, ιδίως όταν κολακεύεται;
«Εμένα το κοινό δε με έχει απογοητεύσει ποτέ. Δε μιλώ για μια παρέα από επιστήμονες του ΚΚΕ Εσωτερικού με κοινές παραστάσεις, αλλά για τον ετερόκλητο κόσμο που μαζεύεται στα λαϊκά θεάματα. Υπάρχουν και Κυριακές με παγωμάρα, αλλά και τότε με πιάνει ένα πείσμα. Θα τους αλλάξω, λέω, γιατί αυτή είναι η δουλειά μου».
- Σας έχουν στείλει πολλές φορές στο δικαστήριο. Πόσοι από τους μηνυτές σας είχαν δίκιο;
«Νομίζω κανείς. Έχω μια συλλογή με πάνω από 140 αθωωτικές αποφάσεις».
- Φαντάζομαι ότι είναι ένας πειρασμός η ανέξοδη δημοσιότητα που κερδίζετε προκαλώντας τους συντηρητικούς.
«Καθόλου! Ζημιά κάνουν αυτές οι μηνύσεις, γιατί κατεβάζουν τη συζήτηση για την παράσταση στο επίπεδο του σκανδάλου. Και τα δικαστήρια είναι τόσο ψυχοφθόρα όσο τα νοσοκομεία».
- Αλλά ποιο σατιρικό χάπενινγκ μπορεί πια να ξεπεράσει την κατάληψη του Πολεμικού Μουσείου από την Τζούλια;
«Ο Λεό Πατίτσας με τη Χρουσαλά στο θωρηκτό "Αβέρωφ"!»
- Δυσκολεύει η δουλειά σας όσο η ελληνική πραγματικότητα γίνεται πιο σουρεαλιστική;
«Βέβαια. Πώς να σατιρίσεις τον Γιωργάκη τον Παπανδρέου; Χαζό παιδί μαμά γεμάτο. Διαβάζει λόγους που δεν καταλαβαίνει, κάνει άλλα απ' όσα λέει, είναι ανεκδιήγητος. Παρ' όλα αυτά παρουσιάζεται ως ο καταλληλότερος πρωθυπουργός - και το χειρότερο: είναι ο καταλληλότερος. Πέτυχε τη μετάβαση από την Ψωροκώσταινα στη Φορογιώργαινα. Όπως αύριο καταλληλότερος μπορεί να γίνει και ο Σαμαράς».

Δύο ξεροκέφαλοι συμφοιτητές
- Τελευταία και οι δύο ποικίλλουν τους λόγους τους με λαϊκές εκφράσεις. Για «τζάμπα μάγκες» μιλά ο Παπανδρέου, «δε μασάμε» λέει ο Σαμαράς. Έχετε άλλες προτάσεις για να ανανεώσουν τη δημόσια εικόνα τους;
«Να αυτοκτονήσουν. Είναι δυο ξεροκέφαλοι, φιλόδοξοι συμφοιτητές, εγγονός Μινέικο ο ένας, εγγονός Δέλτα ο άλλος, κι αυτά έχουν σημασία. Βέβαια ο άλλος είναι και πρώην γκόμενος της Βίσση. Πόσο θα τους ανεχτούμε ακόμα; Κάποια στιγμή θα έρθουν τα πάνω κάτω. Μπορεί και αύριο. Το πιστεύω αυτό».
- Ωστόσο, ο μόνος σκοπός για τον οποίο μια κοινωνική ομάδα έξω από τα κόμματα κατάφερε προς το παρόν να οργανωθεί γρήγορα και αποτελεσματικά είναι για να πολεμήσει το νόμο κατά του τσιγάρου.
«Κι όμως είναι πολύ σημαντικό. Δεν καπνίζω και μου είναι ανυπόφορα όλα αυτά τα τσιγάρα σε κάθε παράσταση, αλλά θεωρώ την απαγόρευση φασιστικό μέτρο. Ανθυγιεινά είναι και τα καυσαέρια των λεωφορείων και τα φουγάρα των εργοστασίων, αλλά δεν είδα το κράτος να κάνει κάτι γι' αυτά. Διάλεξε έναν γλυκό τρόπο για να συνηθίσουμε τις απαγορεύσεις».
- Τις δημοτικές εκλογές πώς τις βλέπετε: Ως ψήφο εναντίον του μνημονίου ή υπέρ του καλύτερου δημάρχου;
«Ως ευκαιρία να βολευτούν κομματόσκυλα δεύτερης διαλογής για να βάλουν κι αυτά χέρι στα δημόσια ταμεία. Το καινούριο κόλπο είναι η πράσινη ανάπτυξη, μια ξεπερασμένη τεχνολογία στο εξωτερικό, που ο Γιωργάκης την έχει υποσχεθεί στους Γερμανούς. Οι Κυκλάδες ήδη καταστρέφονται με χιλιάδες ανεμογεννήτριες. Εγώ ψηφίζω με τον τρόπο μου: μπαίνω στο παραβάν και δε βγαίνω. Ο νόμος δεν ορίζει πόσο πρέπει να μείνεις μέσα και, αν το κάνουν πολλοί, κάτι θα σημαίνει. Προς το παρόν, όμως, το ΠΑΣΟΚ και η αριστερά θα ξαναβγάλουν δήμαρχο τον Κακλαμάνη, τον Ομέρ Πριόνη, τον Κακλαμανέιτορ, που ξερίζωσε τις νεραντζιές από την Κανάρη και φύτεψε κάτι αυστραλιανά σφουγγαρόδεντρα για να έχουν οι φίλοι του πέντε τραπεζοκαθίσματα παραπάνω».

«Αρκετά με την τρωγλοδυτική διάλεκτο»
- Πρέπει όμως να του αναγνωρίσετε ότι κατάφερε να αποσπάσει τον Ψινάκη από το κόμμα του Καρατζαφέρη.
«Αυτό μάλιστα, ήταν ένα γερό χτύπημα στο εξωτικό ΛΑΟΣ. Αλλά ο Καρατζαφέρης συνεχίζει απτόητος. Τον έχω ακούσει να λέει μέχρι και δικά μου συνθήματα. Και φυσικά πολλά της Παπαρήγα, με ταλέντο όμως κονφερασιέ. Δεν την ξέχασε την πρώτη τέχνη του».
- Κι από την άλλη, παρακολουθούμε μια γκουρμέ τηλεοπτική σεζόν. Ακόμα και ο Πάγκαλος αποφάνθηκε ότι «μαζί τα φάγαμε».
«"Ναζί τα φάγαμε»", αυτό εννοούσε ο Πάγκαλος. Μια διεφθαρμένη κομματική χούντα, δέκα χιλιάδες άτομα που μοιράζονται τους φόρους μας. Όσο για τα μαγειρέματα, την πάθανε τα κανάλια: Τους έφαγε η λεπρή! Η επιτυχία τού "Νησιού" είναι μια σφαλιάρα στο σβέρκο του τηλεοπτικού κτήνους. Απέδειξε ότι ο κόσμος δε θέλει τη φτήνια, θέλει μια ακριβή παραγωγή, θέλει μύθο, θέλει δουλειά ουσίας. Αρκετά με τα μοντέλα που μιλάνε με τρωγλοδυτική διάλεκτο - τρεις λέξεις κι ένα ουάου. Πόσο να τα δεις πια;»
- Οι νέοι που αυτοοργανώνονται στο Ιντερνέτ είναι μια ελπίδα;
«Είναι πολύ υπερτιμημένη αυτή η τηλεφωνική παρτούζα. Χαραμίζεις πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή, χάνεις πολύ live. Αυτή είναι και η κόντρα μου με το γιο μου. Τα πιτσιρίκια μπαίνουν σε μια λογική να μαζέψουν πράγματα, με αποτέλεσμα να έχουν συλλογές από χιλιάδες τραγούδια που δεν ακούν, γιατί δεν προλαβαίνουν - πρέπει να κατεβάσουν κι άλλα. Ιδία σαβούρα υπάρχει και στην πληροφόρηση. Βέβαια θα βρούμε τον τρόπο να το κάνουμε και το Ιντερνέτ δικό μας».
- Πιστεύετε, λοιπόν, στ' αλήθεια, ότι θα ζήσουμε μια ανατροπή προς μια πιο ελεύθερη και ανεξάρτητη κοινωνία;
«Είμαι απόλυτα πεπεισμένος. Με εκφράζουν οι στίχοι του Βολφ Μπίρμαν και μπορούμε να τελειώσουμε μ' αυτούς: "Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη/ Ή κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο/ Θα φροντίσουμε εμείς γι' αυτό/ Έτσι πρέπει να γίνει/ Έτσι θα γίνει"». 

http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=217939

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Κυκλικό φαινόμενο


Όταν ήμουν παιδί πρωτοδιάβασα ότι η ιστορία είναι «κυκλικό φαινόμενο». Δεν το καταλάβαινα, διότι, όπως πίστευα, η ιστορία πάντα προχωρεί προς τα εμπρός. Μετά μεγάλωσα…
Διαβάστε τι έγινε στην ελληνική οικονομία το 1843, συγκρίνετε το με το σήμερα και θα αντιληφθείτε τι συμβαίνει στην παγκόσμια και στην ελληνική ιστορία, ανεξαρτήτως εποχών, προσώπων και ονομάτων. Η σύγκριση, μόνο ανατριχίλα μπορεί να προκαλέσει. Έχουμε και λέμε:
Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. Δυστυχώς τα λεφτά δεν είχαν πάει σε υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης και στα λούσα του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος. (Σας θυμίζει τίποτα;) Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό των συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού. (Αυτό μήπως;)
Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν αποδίδουν τόσο ώστε να συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα. Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά. (Βρε κάτι συμπτώσεις...)
Αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) κάνουν μια διάσκεψη στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του. Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο (!), σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό επιπλέον ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, που θα δοθούν στους δανειστές της. (Πάμε πάλι απ' την αρχή. Σας θυμίζει τίποτα;)
Για να είναι σίγουροι ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους, αλλά και των ποσών που εισπράττονται. (Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...)
Για να μην πολυλογώ, σας αναφέρω τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου. Κάθε ομοιότητα με την εποχή μας είναι εντελώς τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού:
1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν.
2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες.
3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ένστολων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια.
4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της «δεκάτης», που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή.
5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.
6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα.
7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους.
8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου.
9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό.
10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες «εθνικές γαίες» με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης.
11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού.
Δεν είναι ανατριχιαστικά όμοια με την εποχή μας; Είδατε που οι οικονομικές συνταγές λιτότητας είναι σαν το παλιό καλό κρασί; Ίδιες, αιώνιες, ανυπόφορες. Κι επειδή ξέρω ότι θα ρωτήσετε «τι πέτυχαν με όλα αυτά;», σας απαντώ: Ο κόσμος εξαθλιώθηκε για μεγάλο διάστημα, οι ξένοι πήραν ένα μέρος των χρημάτων τους, η χώρα είδε κι έπαθε να συνέλθει, αλλά φαλίρισε ξανά μετά από πενήντα ακριβώς χρόνια, με το «Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Χαριλάου Τρικούπη το 1893. Πάντως, το συγκεκριμένο μνημόνιο του 1843, από πολλούς ιστορικούς θεωρείται μία από τις σοβαρότερες αφορμές για το ξέσπασμα της επανάστασης της 3ης Σεπτέμβρη 1843, που έφερε Σύνταγμα στη χώρα.

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Η Ελλάδα χωρίς μετανάστες. Κι αν φύγουν;


Εάν οι μετανάστες εγκαταλείψουν τις 450.000 θέσεις εργασίας που κατέχουν, οι Έλληνες δε θα μπορούμε να καλύψουμε ούτε τις μισές. Περισσότερες από 250.000 θα μείνουν κενές, είτε επειδή ορισμένες δουλειές δεν θεωρούνται ελκυστικές από τους Έλληνες, είτε επειδή οι προσφερόμενες αμοιβές είναι αισθητά χαμηλότερες –το 50 με 60% του νόμιμου ημερομισθίου.
Δουλειές βαριές και άχαρες. Οι μετανάστες που τις κάνουν, δεν είναι μαζοχιστές•-απλώς βρέθηκαν στον τόπο μας, κυνηγημένοι από τις σκληρές συνθήκες ζωής του δικού τους και αυτόματα εντάχθηκαν στις κατώτατες θέσεις της εργασιακής ιεραρχίας. Όσο προοδεύουν, όμως, τόσο επενδύουν στη χώρα. Σε ποιον πουλήσατε το μεταχειρισμένο ΙΧ σας; Σε ποιον νοικιάζετε το ανήλιαγο δυαράκι των φοιτητικών σας χρόνων;

Ο πρόεδρος χασμουρήθηκε. Τα βλέφαρά του βάραιναν καθώς έκανε έναν γρήγορο απολογισμό της μακράς του μέρας. Πρόσφερε πάλι στήριξη στον πρωθυπουργό - τα έχωσε όμως κι έξυπνα, μη φανεί πως δεν κάνουμε κι αντιπολίτευση. Τα σχολιαρόπαιδα του κόμματος πήραν τα πάνω τους και πάλι, αλλά ποιο θα τα βάλει στα σοβαρά με τον αρχηγό; Το κανάλι πάει καλά, ας όψεται που ο πρόεδρος είναι νοικοκύρης και το κρατάει κι αυτό σε τάξη. Η Αριστερά αυτοκαταστρέφεται, η τηλεόραση έχει πια υιοθετήσει πλήρως την ατζέντα του κόμματός του. Α, μα είναι πολύ ευχαριστημένος ο αρχηγός. «Παναγία μου, φύλαγε την πατρίδα και τους ψηφοφόρους μου, το στράτευμα και τους ευζώνους και διώξε, επιτέλους, όλους αυτούς τους μαυριδερούς που μπήκαν λαθραία και καπηλεύονται την πατρίδα. Τους άπλυτους αριστερούς μην τους πειράξεις, αυτοκτονούν από μόνοι τους. Αμήν». Ο πρόεδρος χασμουρήθηκε και βυθίστηκε σ' έναν ελαφρύ ύπνο.
Ξύπνησε το πρωί, εξαιρετικά ευδιάθετος. Φτου να μη σε βασκάνω, παλικάρι μου, εξαιρετικά θα τα πας και σήμερα. «Ταμάρα, το πρωινό μου και τον "Ελεύθερο Κόσμο" γρήγορα!» Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. «Ξένες, τι περιμένεις...» μονολόγησε ο αρχηγός. Την είχε χρόνια, ασφαλισμένη, με τα όλα της, γιατί του έρχεται φτηνά. Στις ομιλίες του τόνιζε πάντα πως έρχονται οι ξένοι και μας παίρνουν τις δουλειές, αλλά σάμπως κι είχε εμφανιστεί καμιά Ελληνίδα για να του κρατάει το νοικοκυριό; Αλλά αυτός είναι κύριος: μόνο 20.000 από τις 100.000 οικιακές βοηθούς είναι ασφαλισμένες και μία από αυτές είναι η δική του. Και, εν πάση περιπτώσει, ξένη αλλά ομόθρησκη -όλα κι όλα.
«Ταμάρα!» φώναξε ο αρχηγός ματαίως για πολλοστή φορά. Αποφάσισε να πιει τον καφέ του έξω. Ούτε η αγαπημένη του εφημερίδα είχε φτάσει, «δεν πειράζει, θα την αγοράσω έξω» μονολόγησε. Σε τέσσερα διαδοχικά περίπτερα η εφημερίδα άφαντη. «Καμία δεν έφτασε σήμερα, κυρ Γιώργο» του είπε ο περιπτεράς. Μια παράξενη ησυχία απλωνόταν παντού. Τα γιαπιά έρημα. Η βιοτεχνία του κουμπάρου τού Διομήδη (που δούλευε φουλ από την ώρα που έδιωξε όλες τις εργάτριες και προσέλαβε Πακιστανούς για τα μισά), βουβή. Όλα, τα μπακάλικα, τα μανάβικα, τα ψιλικατζίδικα... κλειστά. «Λες να έγινε κανένα κίνημα και να μην το πήρα χαμπάρι;» αναρωτήθηκε με αγωνία ο αρχηγός. Άρχισε να τρέχει πια προς τα γραφεία του κόμματος.
Το εμπορικό τρίγωνο της Αθήνας, η Σοφοκλέους και το Μεταξουργείο ήταν σαν εγκαταλειμμένη πόλη. Τα περισσότερα διαμερίσματα του κέντρου έμοιαζαν έρημα. «Ρε, λες να έγινε πόλεμος; Α, μα δεν μπορεί. Πού είναι το στράτευμα; Πού είναι ο εθνικός ύμνος; Μα πού στο διάολο πήγαν όλοι;» Ο αρχηγός, φουριόζος, εισέβαλε στα γραφεία του κόμματος. «Πρόεδρε! Το όνειρό μας έγινε πραγματικότητα! ΕΦΥΓΑΝ! Όλοι οι ξένοι εξαφανίστηκαν από την Ελλάδα!» Του πήρε μερικά δευτερόλεπτα να συνειδητοποιήσει τι του έλεγε το πρωτοπαλίκαρό του. Έφυγαν; Μόνοι τους; Και πού πήγαν; «Δεν έχουμε ιδέα, πρόεδρε! Αλλά μείναμε μόνοι, επιτέλους! Έξω οι ξένοι από την πατρίδα!» Το πρωτοπαλίκαρο έπιασε από τη μέση τη σύζυγό του κι άρχισαν να χορεύουν τσα-τσα. Εκείνη, με δάκρυα στα μάτια, ακκιζόταν με τη γαλανόλευκη. «Πρόεδρε», νιαούρισε, «τώρα τι μας έμεινε για να καθαρίσει ο τόπος; Οι αδερφές και οι κομμουνισταί! Λέτε να φύγουν κι αυτοί από μόνοι τους;»
Ο πρόεδρος μπήκε στο γραφείο του. Άνοιξε την τηλεόραση. «Χάος επικρατεί σε ολόκληρη τη χώρα!» έσκουζαν τα κανάλια. Τα μαντάτα άρχισαν να φτάνουν από παντού. Τα κανάλια έβγαζαν έκτακτα δελτία: «Ασύμμετρη απειλή. Εξαφανίστηκε το 10% του πληθυσμού της χώρας». Έως και το πρωτοπαλίκαρό του, που μέχρι προχτές τσίριζε στα κανάλια «Δουλειές για τους Έλληνες, όχι για τους ξένους!», είναι κάπως προβληματισμένο. Λείπει και η σύζυγος που, χορεύοντας τσα-τσα, θα τον παρηγορούσε. «Ku douleia?», όμως, που θα έλεγε κι η Αλβανίδα καθαρίστρια των γραφείων του κόμματος. Όταν οι μετανάστες θα έχουν εγκαταλείψει 450.000 θέσεις εργασίας, οι Έλληνες δεν θα μπορούν να καλύψουν ούτε τις μισές. Πάνω από 150.000 θέσεις εργασίας μένουν κενές, είτε επειδή ορισμένες δουλειές δεν θεωρούνται ελκυστικές για τους Έλληνες είτε γιατί οι προσφερόμενες αμοιβές είναι αισθητά χαμηλότερες, προσεγγίζοντας κατά μέσον όρο το 50-60% του κανονικού ημερομισθίου.
Οι δρόμοι πλημμυρίζουν με γέρους που πάσχουν από Alzheimer και ρωτούν τους περαστικούς αν έφυγαν οι Γερμανοί. «Έφυγαν, αλλά επέστρεψαν με παρέα το ΔΝΤ» απαντά ένας φοιτητής. Απ' τα διαμερίσματα των πολυκατοικιών ακούγονται κλάματα μωρών, έξω απ' τα νηπιαγωγεία ξεροσταλιάζουν πεντάχρονα παιδιά που περιμένουν την Ταμίλα να τα πάρει. Και η ελληνίδα εργαζόμενη φεύγει άρον άρον απ' το γραφείο. Επιστρέφει σπίτι και δεν ξέρει τι να πρωτοκάνει, να δώσει τα χάπια στη γιαγιά, να αλλάξει το μωρό, να διώξει τις κατσαρίδες απ' το σαλόνι ή να μαγειρέψει για τον καλό της; Ή μήπως, καλύτερα, να εξαφανιστεί κι αυτή σαν την Ταμίλα; Αυτές είναι οι συνέπειες όταν το 75% των γυναικών που απασχολούνται στην οικιακή εργασία, την καθαριότητα, τη φροντίδα ηλικιωμένων είναι μετανάστριες. Μ' αυτόν τον τρόπο, εξάλλου, το ελληνικό κράτος μετακύλησε στα ίδια τα νοικοκυριά ένα κόστος της τάξης των 20 εκατ. ευρώ το χρόνο.
Δεν φεύγουν όμως μόνο εργατικά χέρια από τη χώρα, φεύγουν και καταναλωτές. Η ήδη παραπαίουσα αγορά χάνει μια υπολογίσιμη ομάδα καταναλωτών. Τα νοικοκυριά των οικονομικών μεταναστών καταναλώνουν το 3,1% της συνολικής αξίας των αγαθών και υπηρεσιών που καταναλώνονται στη χώρα, δαπανώντας κατά μέσον όρο 1.444 ευρώ το μήνα, όταν η μέση δαπάνη του συνόλου των νοικοκυριών της χώρας ανέρχεται σε 2.317 ευρώ.
Τα λουκέτα αυξάνουν και, εφόσον δεν κινείται φύλλο, 100.000-124.00 εργαζόμενοι σε εμπορικά καταστήματα, μπαρ, καφέ, πιτσαρίες χάνουν τη δουλειά τους. Και να ήταν μόνο οι ξένοι; Οι 100.000 από αυτούς είναι... εντελώς Έλληνες.
Απαρηγόρητη και η επιχειρηματική ηγεσία. Πάνω που ξεμπέρδεψε με τους φορτηγατζήδες, καινούργιοι μπελάδες τη βρήκανε. Κλειστές κι άλλες 4.617 επιχειρήσεις που ανήκουν σε αλλοδαπούς εξ ολοκλήρου ή σε καθεστώς συνιδιοκτησίας, δηλαδή το 5,8% του συνόλου των επιχειρήσεων. Πάνε τα φτηνά κινέζικα συνολάκια και η Prada δεν ενδείκνυται αυτήν την εποχή. Πάει κι ο ναργιλές στο ανατολίτικο καφενείο της γειτονιάς. Άδειοι κι οι πάγκοι στις λαϊκές αγορές. Πορτοκάλια μόνο από Ιταλία και φράουλες από Δανία. Πού να βρεις άνθρωπο να τα μαζεύει για 15 ευρώ τη μέρα και να μένει στην καλύβα της αυλής;
Υπάρχουν και κερδισμένοι, βέβαια. Οι δισκογραφικές εταιρείες, για παράδειγμα. Αφού έφυγαν οι 40.000 πλανόδιοι μικροπωλητές από τη χώρα, μπορούν να πωλούν τα cd τους 20 ευρώ στα μεγάλα δισκοπωλεία. Μόνο οι πειρατές στο ίντερνετ αποτελούν το τελευταίο εμπόδιο στα σχέδιά τους, αλλά έχει ήδη επιληφθεί η Δικαιοσύνη. Χαμένη και η πραμάτεια με τις φτηνές τσάντες στην Πανεπιστημίου και την Ερμού. Όσο για το παρμπρίζ του αυτοκινήτου, με τη σκόνη θα μείνει. Ο Πακιστανός δεν περιμένει στο φανάρι.
Στεγνώνουν και οι τράπεζες. Δεν έφταναν τα περίπου 25 δισ. καταθέσεων που βγήκαν σε τράπεζες του εξωτερικού, αδειάζουν και οι 250.000 τραπεζικοί λογαριασμοί που διαθέτουν οι μετανάστες και άλλα 3 ή 4 δισ. κάνουν φτερά. Ενώ μόνο τα εμβάσματα προς Αλβανία εκτιμώνται σε 500 εκατ. ετησίως. Μένουν μόνο τα φέσια από τα δάνεια. Το 4,9% των νοικοκυριών με αρχηγό μετανάστη έχει λάβει δάνειο για αγορά ή ανέγερση κατοικίας και ένα 0,5% έχει λάβει δάνειο για επισκευή της κατοικίας του ή αγορά κάποιου... οικοπέδου.
Ζημιά, όμως, παθαίνουν και αρκετοί ιδιοκτήτες ακινήτων, αφού το 90% των μεταναστών μένει στο ενοίκιο. Μια χαρά είχαν βολευτεί τόσα χρόνια που νοίκιαζαν τις τρύπες τους σε 20 μετανάστες μαζί και πληρώνονταν με το κεφάλι. Τώρα πού να βρεις Έλληνα να μείνει σε σπίτι χωρίς θέρμανση, με τους σοβάδες να πέφτουν. Άσε που δεν είναι και πολύ φιλόζωοι και θα δυσαρεστηθούν με τα ποντίκια.
Πάνω που καταφέραμε και μας δανείσανε οι αγορές, νέο έμφραγμα στην οικονομία. Τα έσοδα του κράτους από τις εισπράξεις φόρων και ΦΠΑ περιορίζονται, το έλλειμμα αυξάνεται, η ύφεση βαθαίνει και οι επενδύσεις καταντούν ανέκδοτο. Το ΑΕΠ συρρικνώνεται ακόμα παραπάνω, αφού η συμβολή των νόμιμων μεταναστών στο ΑΕΠ της χώρας κυμαίνεται από 1,9% ως 2,2%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους παράνομους μετανάστες κυμαίνεται μεταξύ 0,5% ως 0,7%. Ο πρόεδρος είναι συγκλονισμένος. Δεν τον παρηγορεί καν η ιδέα πως η μείωση της ζήτησης θα ρίξει τις τιμές κατά 5%-6%, πράγμα που θα κάνει πιο ανταγωνιστικά τα προϊόντα μας, περιορίζοντας τις εισαγωγές. Πτώση τιμών σημαίνει πάγωμα ή και πτώση ενοικίων - κι εκείνος από τέτοια εισοδήματα κυρίως ψωμίζεται.
Στο υπουργείο Εργασίας τα ηρεμιστικά τα κουβαλάνε με το καροτσάκι. «Τόση προπαγάνδα, τόση τρομοκρατία για να περάσει το νέο ασφαλιστικό. Και τώρα... φτου κι απ' την αρχή! Πάλι καταρρέουν τα ταμεία. Κι άντε να τους πείσεις ότι τα 80 είναι παραγωγική ηλικία» μονολογεί επιφανές κυβερνητικό στέλεχος. Βλέπεις, το 11% των ασφαλιστικών εισφορών προέρχεται από μετανάστες. Οι περίπου 500.000 ασφαλισμένοι μετανάστες στο ΙΚΑ και οι άλλοι 100.000 στον ΟΑΕΕ και τον ΟΓΑ στηρίζουν οικονομικά το ασφαλιστικό σύστημα χωρίς ακόμα να λαμβάνουν συντάξεις και με πρόβλεψη για λήψη συνταξιοδοτικών παροχών μετά το 2025!. Μέχρι τότε απλώς θα συνεισφέρουν, χωρίς να παίρνουν τίποτε.
Επί πλέον, αν υπολογίσουμε ότι η σχέση των ασφαλισμένων προς τους συνταξιούχους μειώθηκε από 2,46% το 1990 σε 1,79% το 2005, χωρίς τη μετανάστευση η αναλογία αυτή θα γίνει ακόμη χαμηλότερη.
Η Ελλάδα γερνάει και οι μετανάστες φέρνουν νιάτα. Το 80% των μεταναστών βρίσκεται σε παραγωγική ηλικία (15-64), σε αντίθεση με το 68% των Ελλήνων, ενώ το ποσοστό εκείνων που εργάζονται φτάνει το 94%. Το αντίστοιχο ελληνικό ποσοστό παραμένει ομιχλώδες, αλλά πάντως πολύ μικρότερο.
Η ένταξη των μεταναστών στην αγορά εργασίας σήμαινε όχι μόνο περισσότερες ασφαλιστικές εισφορές, αλλά και περισσότερα φορολογικά έσοδα. Για παράδειγμα, το συνολικό ποσό των ασφαλιστικών εισφορών και του φόρου εισοδήματος που πλήρωσαν τα νοικοκυριά των μεταναστών το 2004 ήταν 488.000.000 ευρώ.
Μια άλλη διαπίστωση κάνει τον πρόεδρο να χάσει το χρώμα του: «Οι προαιώνιοι εχθροί μας, οι Τούρκοι, θα τρίβουν τα δάχτυλά τους!» Στο δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, οι μετανάστες προσέφεραν μια ανακούφιση. Την περίοδο 2004-2007 οι γεννήσεις από αλλοδαπές αποτελούσαν το 17% του συνόλου των 435.700 γεννήσεων, δηλαδή ήταν περίπου 74.000, όταν το ίδιο διάστημα η διαφορά των γεννήσεων από τους θανάτους στη χώρα είχε το οριακό θετικό ισοζύγιο των 12.000 χιλιάδων ανθρώπων.
Στα σχολεία της Κυψέλης και του Βοτανικού επικρατεί πανικός. Οι δάσκαλοι στέκονται μπροστά σε άδεια θρανία και αναρωτιούνται αν θα τους μετατάξουν σε κάποιον φορέα άσχετο με τις σπουδές και την εμπειρία τους ή αν θα αξιοποιήσουν την ευκαιρία για να απολύσουν δημόσιους υπαλλήλους. Ενώ οι μαθητές ρωτούν πού πήγαν οι φίλοι τους. «Έφυγαν» απαντάει ο διευθυντής. «Αφού δεν τους ήθελαν, ήταν διαφορετικοί». «Διαφορετικοί; Τι διαφορετικό είχαν; Αφού μαζί παίζαμε στο διάλειμμα, μαζί διαβάζαμε το απόγευμα, μαζί κάναμε φασαρία στο μάθημα!»
Τα παιδιά των αλλοδαπών τη χρονιά 2007-2008, για την οποία υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, ανέρχονταν σε 112.211 σε σύνολο 1.208.056 μαθητών, δηλαδή το 9,29% του μαθητικού πληθυσμού. Σε ορισμένα σχολεία μάλιστα, όπως είναι στα Ιόνια νησιά, την Αττική, το νότιο Αιγαίο, την Κρήτη και την Πελοπόννησο, ο αριθμός των αλλοδαπών μαθητών την περσινή σχολική χρονιά ξεπέρασε το 10%. Στην πλειονότητά τους, όμως, τα παιδιά των μεταναστών δεν συνεχίζουν τη φοίτησή τους στο λύκειο (66%) και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (85%). Τώρα 3.600 σχολικές τάξεις των 30 ατόμων μένουν κενές και αντιστοίχως 3.600 έλληνες εκπαιδευτικοί άνεργοι.
Δεν είναι, όμως, μόνο οι μαθητές και οι φοιτητές στεναχωρημένοι που χάνουν τους φίλους τους, τα φλερτ και τους έρωτές τους. Αρκετοί έχασαν τους συζύγους τους και αναρωτιούνται αν έφταιγε το καβγαδάκι της χθεσινής νύχτας ή η μάνα τους που δεν έπαψε στιγμή να γκρινιάζει για τα σπαστά ελληνικά της νύφης της. Σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία, από το 2004, οπότε άρχισε να συλλέγει στοιχεία σχετικά με την υπηκοότητα των νεονύμφων και μέσα σε μια πενταετία, μέχρι το 2008, οπότε υπήρχαν τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, έχουν πραγματοποιηθεί περίπου 20.000 μεικτοί γάμοι -θρησκευτικοί και πολιτικοί- στη χώρα, οι οποίοι τώρα διαλύονται.
Τουλάχιστον αποσυμφορούνται οι φυλακές, αφού φεύγει σχεδόν το 45% του πληθυσμού τους που είναι μετανάστες, κρατούμενοι ως επί το πλείστον για ζητήματα χαμηλής παραβατικότητας ή για παράνομη είσοδο στη χώρα. Αντιστρόφως ανάλογα αυξάνεται ο εκνευρισμός και ο αλκοολισμός στους αστυνομικούς, αφού πλέον μόνο σε φοιτητές με ράστα ή σε αμέριμνους περαστικούς τα βράδια των διαδηλώσεων θα μπορούν να εκτονώνουν τα νεύρα τους. Το μεγάλο αδιέξοδο, όμως, το αντιμετωπίζει η ΕΥΠ: Ποιους θα απάγει τώρα; Λες να συνηθίζουν και οι αναρχικοί να απάγονται μεταξύ τους;
Στις δημοσιογραφικές συσκέψεις υπάρχει τεράστια αμηχανία. «Κι εμείς ποιους θα κατηγορούμε για την εγκληματικότητα και την υποβάθμιση του ιστορικού κέντρου;», «Τι, δηλαδή, τώρα πρέπει να μιλήσουμε για τις κοινωνικές ανισότητες και τη λιτότητα;» παραληρούν τα στελέχη. «Επ' ουδενί, υπάρχουν ακόμα πρεζάκια, πρώην κρατούμενοι, ψυχικά ασθενείς, κουκουλοφόροι, αριστεριστές, φορτηγατζήδες, δημόσιοι υπάλληλοι... Μ' αυτούς θα καλύψουμε το κενό» απαντά ο αρχισυντάκτης.
Κρύος ιδρώτας λούζει τον πρόεδρο. «Εντάξει όλα τα υπόλοιπα, αλλά εγώ πλέον πού θα βασίζω την πολιτική μου; Μένουν χωρίς περιεχόμενο οι εκλογικές μου καμπάνιες. Αφού αυτοί έφταιγαν για όλα τα δεινά του τόπου. Έτσι μπήκα στη Βουλή. Τώρα τι θα λέω; Οι αριστεροί λένε ότι φταίει το μνημόνιο, αλλά εγώ το ψήφισα το μνημόνιο. Και το πρωτοπαλίκαρο που ούρλιαζε στα κανάλια για τους βρομιάρηδες που έχουν κατακλύσει την Αθήνα, στα αζήτητα θα βρεθεί τώρα. Ούτε στα μεσημεριανάδικα δεν θα βρίσκει στασίδι». Ο πρόεδρος πετάγεται από το κρεβάτι του φρικαρισμένος. Με τις γαλάζιες πιτζαμούλες και το φιλέ στα μαλλιά βγαίνει στους δρόμους αλαφιασμένος: «Συνωμοσία, συνωμοσία! Σιωνιστικός δάκτυλος! Φέρτε τους πίσω!»
Στα σοβαρά τώρα: Η πρώτη απεργία των μεταναστών πραγματοποιήθηκε το 2006 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τότε οι Λατινοαμερικάνοι αποφάσισαν να απεργήσουν ονομάζοντας αυτήν την ημέρα «Φανταστείτε μια μέρα χωρίς τους Λατινοαμερικάνους». Το αποτέλεσμα ήταν να παραλύσουν ολόκληρες πόλεις, αφού η βιομηχανική παραγωγή σταμάτησε, τα παιδιά των μεταναστών δεν πήγαν στο σχολείο και η εμπορική κίνηση μειώθηκε αρκετά. Σε ολόκληρη την Ευρώπη -στη Γαλλία, την Ισπανία και την Ιταλία- με απόφαση των μεταναστευτικών οργανώσεων, αλλά και με την κάλυψη των συνδικάτων, οι μετανάστες απείργησαν την 1η Μαρτίου του 2010.

Διαβάστε
Βλαντιμίρο Πόλτσι, «Έξω οι ξένοι», εκδ. Οδυσσέας
Τι θα συμβεί αν όλοι οι μετανάστες απεργήσουν και πόσο θα επηρεαστεί η καθημερινότητα των υπολοίπων; Και η οικονομία της χώρας; Αντέχει; Ο συνάδελφός μας επιχειρεί σ' αυτό το βιβλίο ό,τι ακριβώς κάναμε κι εμείς σ' αυτήν τη μίνι έρευνα. Το βιβλίο του προέρχεται από σειρά άρθρων που έγραψε για το θέμα, εξ ου και οι ιστορίες μεταναστών, συνεντεύξεις, έρευνες, στατιστικές, γνώμες ξενοφοβικών και μη. Όλα μαζί συνθέτουν ένα κείμενο-ημερολόγιο με γρήγορο ρυθμό, μεταξύ χρονογραφήματος, μυθιστορήματος και ρεπορτάζ.
«Περιπέτειες της ετερότητας, η παραγωγή της πολιτισμικής διαφοράς στη σημερινή Ελλάδα», συλλογικό έργο, εκδ. Αλεξάνδρεια
Τι σημαίνει να είναι κανείς Πομάκος, Αλβανός ή «ομογενής» από την πρώην Σοβιετική Ένωση στην Ελλάδα σήμερα; Ποιες είναι οι σχέσεις ανάμεσα στις μεσοαστές εργοδότριες και τις φιλιππινέζες οικιακές βοηθούς; Πώς αντιμετωπίζουν οι εθελοντές τους πρόσφυγες; Τι περιθώρια κινήσεων έχουν μειονοτικές κατηγορίες που διεκδικούν το μέχρι χθες αδιανόητο, όπως είναι η μητρότητα για τις γυναίκες με ομοερωτικές επιλογές; Οι συγγραφείς του τόμου μιλούν από ανθρωπολογική σκοπιά για τις περιπέτειες της ετερότητας στη σημερινή Ελλάδα.
Emmanuel Vaillant, «Μάθε να αντιμετωπίζεις το ρατσισμό», εκδ. Ερευνητές Κι ένα βιβλίο για τα παιδιά και τις δύσκολες ερωτήσεις τους. Τι ήταν οι δουλοκτητικές κοινωνίες, τι σημαίνει αποικιοκρατία και δουλεμπόριο στην Αφρική, ποιος είναι αντισημίτης, γιατί όλοι αυτοί οι ξένοι άνθρωποι έρχονται στη γειτονιά μας.

ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΜΕ
* Μελέτη του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών υπό τον αναπληρωτή καθηγητή Αντώνη Κόντη
* ΙΝΕ/ΓΣΕΕ
* Εθνική Στατιστική Υπηρεσία
* Μεσογειακό Παρατηρητήριο Μετανάστευσης του Παντείου
* Μελέτες του καθηγητή Σάββα Ρομπόλη
* Ινστιτούτο Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης (ΙΠΟΔΕ)
* Έρευνες του Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής
* Στοιχεία από την Τράπεζα της Ελλάδος
* Αρχείο της «Ελευθεροτυπίας», των «Νέων», του «Βήματος», της «Καθημερινής»

Ντίνα Δασκαλοπούλου – Μαρία Λουκά
ΕΨΙΛΟΝ – Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 17/10/2010

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Κατάθεση ψυχής…


Μπορεί να ακουστεί παράξενο, αλλά κατά τη γνώμη μου το σημαντικότερο γεγονός εδώ και πολύ καιρό στα ανθρώπινα είναι ο απεγκλωβισμός των 33 μεταλλωρύχων από τα 700 μέτρα βάθος του ορυχείου, όπου ήταν θαμμένοι.
Για να είμαι πιο ακριβής, δεν είναι ο απεγκλωβισμός το σημαντικό αλλά η ίδια η θέση αυτών των ανθρώπων εκεί κάτω και η στάση που κράτησαν επί 68 μέρες στα έγκατα της γης. Μια στάση που φαίνεται να μην έγινε κατανοητή από μια τάξη του πάνω κόσμου, η οποία χτίζει και δημιουργεί πρότυπα ανθρώπων που όλο και πιο πολύ δυσκολεύονται να ζήσουν σ' αυτόν τον κόσμο.
Δεν έχει αναδειχτεί το μείζον, φερ' ειπείν, ότι ο ένας και μοναδικός παράγοντας που έφερε πίσω σώους και αβλαβείς τους ανθρώπους δεν ήταν μήτε το σώμα τους ούτε η οικονομική τους επιφάνεια, ούτε η ομορφιά τους, ούτε η θέση τους στην κοινωνία. Αλλά η συναισθηματική δύναμη κάποιων από αυτούς. Αυτό που οι πολλοί άνθρωποι λένε ψυχή και που οι λίγοι υποψιάζονται ότι έχει να κάνει με την ενέργεια του σώματος σε σχέση με το περιβάλλον του.
Ας λέγεται όπως θέλει. Απ' όπου και αν ορμάται, δεν είναι τυχαίο που όλοι καταλαβαίνουμε για τι μιλάμε. Και μιλάμε για το ίδιο πράγμα.
Αυτή, λοιπόν, η ψυχή κάποιων από τους θαμμένους μεταλλωρύχους ήταν που κράτησε τα 700 μέτρα χώμα και βράχια από πάνω από τους υπόλοιπους και δεν έπεσαν να τους πλακώσουν όλους. Να τους πλακώσουν πραγματικά. Γιατί εκεί, στα πολύ δύσκολα, όπως και σε κάθε πολύ δύσκολα, αυτό που σώζει τους ανθρώπους ή τους καταστρέφει δεν είναι ούτε ο πλούτος, ούτε η ομορφιά τους, ούτε η μούρη τους στην κοινωνία. Είναι το τσαγανό που κουβαλάνε μέσα τους.
Αυτούς τους 33 του κάτω κόσμου τους έσωσαν εκείνοι που με τη στάση τους έγιναν παράδειγμα και στήριγμα για τους υπόλοιπους. Αυτοί, που και τους ακραία φοβισμένους και τους πανικόβλητους τους μετέτρεψαν σε γενναίους ανθρώπους. Γενναίους μέσα τους.
Ακούγεται έτσι σαν γελοιότητα και σαν να μην έχει επαφή με την πραγματική φύση των ανθρώπων ο τόσος τονισμός για την ανάγκη μέχρι και εξάμηνης ψυχολογικής στήριξης των πρώην εγκλωβισμένων, από επαγγελματίες του είδους. Όπως υπερβολή ακούγεται και η τόση υπερπροστασία, που διαχύθηκε αίφνης από τον μιντιόκοσμο γι' αυτούς, που μπήκαν στη στοά σαν άνθρωποι καθημερινοί και βγήκαν γίγαντες.
Αυτό που η σύγχρονη μαμοθρεφτολογία έχει αναδείξει σαν κυρίαρχο τρόπο, σαν οδηγό, σαν πρότυπο ζωής, έρχεται η ίδια η ζωή να το χλευάσει. Πόσο φτωχός ουσιαστικά είναι ο ψυχολόγος, που θα καθίσει απέναντι απ' το θηρίο. Ένα θηρίο που πάλεψε και νίκησε κάθε αρχέγονο φόβο. Και επιβιώνοντας επιβεβαιώθηκε σχεδόν απόλυτα.
Πόσο αμετροεπής θα ήταν ένας επιστήμονας που θα αναλωθεί σε ερωτήσεις αξιολόγησης, αντί να ρωτάει ευλαβικά να μάθει ο ίδιος, να δει, να καταλάβει πώς γίνεται η αδυναμία δύναμη. Και, τελικώς, πώς κερδίζει κανείς τον εαυτό του.
Οι απεγκλωβισμένοι μεταλλωρύχοι και η ιστορία τους είναι μια ευκαιρία να δει η κοινωνία τον εαυτό της στον καθρέφτη. Να διαπιστώσει για χιλιοστή φορά ότι οι άνθρωποι δεν χρησιμεύουν στον εαυτό τους αν πλάθονται για κουλουράκια. Αλλά για σίδερα.
Οι άνθρωποι δεν χρησιμεύουν στην κοινωνία τους αν προστατεύονται. Αλλά αν κινδυνεύουν. Οι άνθρωποι δεν δένονται μεταξύ τους με δεσμούς φιλίας, που είναι η πιο στενή σχέση ασφάλειας και ζεστασιάς, μέσα από την ανεμελιά. Αλλά μέσα από τη δοκιμασία. Οι άνθρωποι δεν απελευθερώνονται με την προστασία. Αλλά με την εγκατάλειψη.
Οι μεταλλωρύχοι της Χιλής βγήκαν από τα έγκατα της γης και μέσα στις αγκαλιές και τα δάκρυα των δικών τους ανθρώπων μπορούσε να δει κανείς τι άλλο τους κρατούσε ζωντανούς, γενναίους και αποφασισμένους:
Γυναίκες με μισοκούρελα και παιδιά ξυπόλητα και γριές και γέροι απεριποίητοι και φτωχοί. Πραγματικά φτωχοί. Αυτή η φτώχεια ήταν η περιουσία τους η ανεκτίμητη. Αυτή η φτώχεια ήταν ο πλούτος τους όλος. Που δεν μπορούσε να τον εξαγοράσει ο πλούτος του κόσμου όλου. Αυτό είχαν, και τη ζωή τους. Τίποτε άλλο; Την περηφάνια τους. Γι' αυτό που είναι.
Οι κάμερες συνόδευαν τους τελευταίους, που έφευγαν από τους μαχαλοκαταυλισμούς, με κάτι σακαράκες από τα διαλυτήρια αυτοκινήτων. Κάτι σκηνές από χαρτί φτιαγμένες. Με στρώματα τρυπημένα, και για σκεπάσματα κουρέλια ρούχων, πολύχρωμα, σαν την απροσποίητη χαρά, που έχουν οι άνθρωποι στις Άνδεις.
Αυτή ήταν η περιουσία των τριάντα τριών μεταλλωρύχων της πιο άγριας ερήμου σ' αυτό τον πλανήτη. Της Ατακάμα. Γι' αυτή και για τις ζωές τους λαχταρώντας επέζησαν. Γιατί ζωή χωρίς την αγκαλιά της αγαπητικιάς και της γυναίκας, του φίλου, του πατέρα και της μάνας, της κόρης, του γιου κι αυτών που αγαπάς, είναι ζωή σε φτώχεια τρισχειρότερη.
Φτώχεια για μια ανθρωπότητα που έχει εμπρός της τη ζωή να της θυμίζει πού είναι ο δρόμος. Κι αυτή, ανέμελη, σαν καλομαθημένη ανήλικη να ξεπουλάει τον εαυτό της για δυο χαρτονομίσματα ακόμα. Και δυο ακόμα. Και δυο ακόμα. Μέχρι πορνείας.

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=17/10/2010&s=o-kairos

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Γιωργάκης ο ΣοσιαΛΗΣΤΗΣ!



Ποιος είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ο «Γιώργος» Α. Παπανδρέου; Το προφίλ ενός ψεύτη και προδότη Πρωθυπουργού. Πως ένας άχρηστος μετατρέπεται σε Πρωθυπουργό.

Καταγωγή
Ο μικρός Jeffrey γεννήθηκε στην Αμερική στις 16 Ιουνίου 1952 στο Saint Paul της Μινεσότα των ΗΠΑ.
Κατάγεται από πατέρα Ελληνο-Πολωνό τον Ανδρέα Παπανδρέου-Mineiko (με εβραϊκή καταγωγή) και μάνα την Margaret Chant κάτοικο Αμερικής με παππού τον Douglas Chant και στέλεχος των Ιεχωβάδων στις ΗΠΑ και γιαγιά Εβραία.

Το όνομα του
Το πραγματικό πλήρες όνομα του είναι Jeffrey Mineiko - Papandreou αλλά εν συντομία τον φωνάζουν ΓΑΠ ή GAP (αγγλιστί) (μιας και έτσι έγραφε το όνομα του στα email που αντάλλαζε με την μητέρα του). Σε ένα βιβλίο του Γιώργου Λακόπουλου «Του μιλάνε τα κύματα...Ο Ανδρέας Παπανδρέου πριν μπει στην πολιτική», (εκδόσεις Καστανιώτη, που πρωτοκυκλοφόρησε τον Ιούνη του 2008,στις σελίδες 124-125) διαβάζουμε τα εξής:
Το 1959, που είχε μετακομίσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ο Γεώργιος Παπανδρέου φώναξε ένα πρωί τον ιερέα της ενορίας της Εκάλης και βαφτίστηκαν και τα τέσσερα αδέρφια ορθόδοξοι χριστιανοί. Ο Γιώργος, που μέχρι τότε τον φώναζαν Τζέφρι, πήρε και επισήμως το όνομα του παππού του, με ανάδοχο τον καθηγητή Γιώργο Λιανόπουλο -φίλο του Ανδρέα από την Αμερική και υφυπουργό του Καραμανλή στη Μεταπολίτευση. Τον μικρότερο, τον Ανδρέα, τον βάφτισε ο ίδιος ο Γεώργιος Παπανδρέου. Αυτή η τελετή κρατήθηκε οικογενειακό μυστικό και από μια άποψη ήταν. Έγινε κυρίως για το χατίρι του Γέρου».
Ακριβής ημερομηνία και ενορία στην οποία βαφτίστηκε ο Jeffrey δεν υπάρχει..
Πολύς κόσμος αμφισβητεί ότι έχει πράγματι βαφτιστεί, λόγω του ότι ό άλλος του παππούς, ο Douglas Chant, ήταν στέλεχος των Ιεχωβάδων των ΗΠΑ, και επειδή διαδιδόταν παλιότερα μια άλλη διαφορετική ιστοριούλα περί βαπτίσεώς του στις ΗΠΑ από τον Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο, αλλά και διότι υπάρχει και η φήμη ότι στο Αμερικανικό Κολλέγιο είχε δηλώσει προτεστάντης και επειδή ποτέ άλλοτε δεν έχει δημοσιευτεί κάτι για το γεγονός της βάπτισης, ούτε φωτογραφίες από αυτήν.
Είχε δικαστικές διαμάχες με την Λιάνα Κανέλλη βουλευτή του ΚΚΕ για το ότι δεν χρησιμοποιεί το πραγματικό του όνομα...

Σπουδές
Σπούδασε κοινωνιολογία στο Amherst College στη Μασαχουσέτη (Massachusetts), ΗΠΑ, την περίοδο 1970-1975, πήρε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην κοινωνιολογία της ανάπτυξης στο London School of Economics, Ηνωμένο Βασίλειο (1975-1977). Έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Στοκχόλμη και παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στο Κέντρο Διεθνών Σχέσεων στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, όπου συμμαθητής του ήταν ο Αντώνης Σαμαράς πρώην αποστάτης της Νέας Δημοκρατίας και σήμερα Πρόεδρος της.

Θέσεις στην Ελληνική Πολιτική σκηνή
Βουλευτικές θητείες
• Βουλευτής Αχαΐας (1981-1996)
• Βουλευτής Α' Αθήνας (1996-2004)
• Βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης (Μάρτιος 2004-Σεπτ. 2007)
• Βουλευτής Αχαΐας (Σεπτ. 2007 - Οκτ. 2009)
• Βουλευτής Περιφέρειας Αττικής (Οκτ. 2009 - Σήμερα)
Υπουργικές θητείες
• Υφυπουργός Πολιτισμού (Ιούλιος 1985 - Φεβρουάριος 1987)
• Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1988 - 1989)
• Υφυπουργός Εξωτερικών (Οκτώβριος 1993 - Ιούλιος 1994)
• Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (Ιούλιος 1994 - Σεπτέμβριος 1996)
• Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών (Σεπτέμβριος 1996 - Φεβρουάριος 1999)
• Υπουργός Εξωτερικών (Φεβρουάριος 1999 - Φεβρουάριος 2004, Οκτώβριος 2009 - σήμερα)

Το χρονικό του ψέματος και της προδοσίας
Ο Jeffrey Papandreou είναι μέλος και έχει συμμετάσχει πάρα πολλές φορές στην ζωή του στις συνεδριάσεις της Λέσχης Bilderberg, ανά τον κόσμο.
Η τελευταία φορά που συμμετείχε ήταν στην Bilderberg που έγινε στο Καβούρι της Αττικής το 2009 πριν αναλάβει πρωθυπουργός όπου εκεί πήρε το χρίσμα για να πάρει το τιμόνι της Ελλάδας.
Τα σχέδια της Bilderberg για την Ελλάδα είναι και το ΠΑΣΟΚ επιβάλει: Αφελληνισμός, Καταστροφή της παιδείας (ήδη το κάνει η Διαμαντοπούλου που είναι μέλος της Bilderberg), Καταστροφή και σβήσιμο της Ιστορίας, Διάλυση πολιτισμού και γλώσσας, Επιβολή ΔΝΤ, Πώληση ορυκτού πλούτου σε ξένες εταιρίες, Ιδιωτικοποίηση των πάντων, Επιβολή της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, Ηλεκτρονικές Ταυτότητες, Διχοτόμηση και κατακερματισμός της Ελλάδας σε 9 περιφέρειες (Ανεξάρτητη Κρήτη, Δωδεκάνησα-Τουρκία, Θράκη-Τουρκική Θράκη, Μακεδονία-Σκόπια, Ήπειρος-Αλβανία, Ανεξάρτητη Κέρκυρα, Πελοπόννησος, Στερεά Ελλάδα, Κυκλάδες).
Ο Henry Kissiger (Ισόβιος Πρόεδρος της Bilderberg) και πρώην Υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ είχε αναφέρει σε ομιλία του στην Ουάσιγκτον, το 1974:
“Οι Έλληνες είναι αναρχικοί και δύσκολα κουμαντάρονται. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες: έτσι ίσως καταφέρουμε να τους αναγκάσουμε να συμβιβαστούν. Εννοώ βέβαια να χτυπήσουμε τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τα πολιτισμικά και ιστορικά αποθέματα, έτσι ώστε να ουδετεροποιήσουμε τη δυνατότητα τους να αναπτύσσονται, να διακρίνουν τους εαυτούς τους, ή να αποδεικνύουν ότι μπορούν να νικούν, έτσι ώστε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια στα στρατηγικώς απαραίτητα σχέδια μας στα Βαλκάνια, την Μεσόγειο, και την Μέση Ανατολή.”
Όλοι ήξεραν ότι αν μπει η Ελλάδα στο μνημόνιο, αυτοί που κάνουν κουμάντο είναι το ΔΝΤ. Κυβέρνηση δεν έχουμε πλέον, είναι πιόνια του ΔΝΤ... Το ΔΝΤ ΝΟΜΟΘΕΤΕΙ, ΕΠΙΒΑΛΕΙ και η Κυβέρνηση πράττει χωρίς να πει τίποτα. Όσοι ασχολούνται με την Νέα Τάξη Πραγμάτων ήξεραν πως ήταν η σειρά μας.

Προεκλογικές θέσεις
Σε μια περίοδο που η Ελλάδα έχει αρχίσει να αχνοφαίνεται υπερχρεωμένη, εμφανίζεται ο Jeffrey σε όλες τις προεκλογικές ομιλίες του λέγοντας πως λεφτά υπάρχουν... Έτσι με τα ψέματα κέρδισε την εμπιστοσύνη του κόσμου ώστε να τον ψηφίσει απέναντι σε μια Ν.Δ. μπαχαλαμένη...
1) Τον Οκτώβριο του 2009 αναλαμβάνει πρωθυπουργός της Ελλάδας και εδώ αρχίζει η προδοσία της Ελλάδας και η επιβολή των ορέξεων των τραπεζιτών ΔΝΤ, ΕΚΤ κλπ λέγοντας «Λεφτά υπάρχουν»*. (περισσότερα στις παραπομπές)
2) Έλεγε ότι το ασφαλιστικό είναι άδικο και κατέβαινε στις πορείες μαζί με τους απεργούς.

Μετεκλογικές θέσεις και πράξεις
1) Του έγινε πρόταση για δανεισμό από Αμερικάνικη εταιρία (Hayman Private Equity LLC στην Βοστόνη) μία στις 11 Ιανουαρίου επιστολή δηλώσεως προθέσεως, και μετά στις 8 Φεβρουαρίου τις οποίες δεν δέχτηκε.....άρα δεν μπορεί να λέει πως δεν υπήρχαν καθόλου λεφτά....(κρατάμε επιφυλάξεις για τους προσφερθέντες όρους... κανείς δε σου χαρίζει τίποτε, και τα Private Equities είναι σκληρά αρπαχτικά συνήθως).
2) Την επομένη των εκλογών, εντελώς συμπτωματικά, η ΤτΕ (με την βοήθεια του Προβόπουλου που είναι μέλος της bilderberg) αλλάζει τον κανονισμό και διευκολύνει την ανοικτή πώληση ελληνικών ομολόγων, δηλαδή διευκολύνει την άνοδο των επιτοκίων (υπόθεση Τ+10) (περισσότερα στις παραπομπές).
3) Τον Ιανουάριο του 2010 άρχισε να λέει και αυτός και ο Γιώργος Παπακωσταντίνου πως λεφτά υπήρχαν και πως δεν υπάρχει περίπτωση να πάμε στο ΔΝΤ (περισσότερα στις παραπομπές).
4) Τον Απρίλιο του 2010 από το Καστελόριζο ανακοινώνει την προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης... ΔΝΤ κλπ
5) Συνεχίζει να κάνει τα στραβά μάτια για το Αιγαίο και κλείνει συμφωνίες, με Τούρκους και Αμερικάνους, κάτω από το τραπέζι (στις παραπομπές περισσότερα).
6) Κατήργησε τον τίτλο Εθνικής από το Υπουργείο Παιδείας και από άλλα Υπουργεία.
7) Κατήργησε το Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης.
8) Συνομιλεί με τα Σκόπια με βάση το όνομα «Μακεδονία» και το υπόλοιπο κομμάτι βλέπουμε.
9) Ο ελληνικός λαός έχει αρχίσει να πεινάει και λέει στους υπουργούς του: «Κάντε διακοπές άφοβα».
10) Κάνει τα στραβά μάτια για την Θράκη τώρα που είναι σοβαρή η κατάσταση.
11) Τον Ιούλιο του 2010 γίνεται ο πρώτος “Έλληνας” πρωθυπουργός που επισκέπτεται το Ισραήλ και καταθέτει στεφάνι για το ολοκαύτωμα των Εβραίων (στις παραπομπές περισσότερα).
12) Τον Ιούλιο του 2010 συζητάει για πώληση Κρατικών τραπεζών μετά από πρόταση του ιδρυτικού μέλους του ΠΑΣΟΚ, Μιχάλη Σάλλα.
13) Αφαιρεί τον πίνακα από το πρωθυπουργικό γραφείο η Ελλάς Ευγνωμονούσα (πριν την επίσκεψη Ερντογάν) (περισσότερα στις παραπομπές).
14) Τον Ιούλιο του 2010 κάνει πολιτική επίταξη και επιστράτευση απεργών (ιδιοκτητών και οδηγών φορτηγών) γιατί αντιδρούσαν στο άνοιγμα του επαγγέλματος τους.
Ο συνταγματολόγος Βενιζέλος (τρομάρα του) το 2007 λέει πως μια πολιτική επιστράτευση και επίταξη λόγω απεργίας είναι αδιανόητη, λέγοντας:
“Είναι επίσης αδιανόητο, μετά από όσα έχουν συμβεί, να μην υπάρχει ρητή μνεία της τροπολογίας αυτής στο φαινόμενο της απεργίας. Και στη δική μας πρόταση, όπως και στην πρόταση του Συνασπισμού, προβλεπόταν ρητά ότι η απεργιακή κινητοποίηση από μόνη της δεν συνιστά λόγο επιβολής κατάστασης έκτακτης ανάγκης, πολιτικής κινητοποίησης και άρα δεν μπορεί να οδηγήσει σε πολιτική επιστράτευση, παρά μόνο εάν συντρέχουν οι αυστηρά οριοθετημένες προϋποθέσεις του άρθρου 22 παράγραφος 4.Είτε σε περίπτωση πολέμου ή γενικής επιστράτευσης είτε όταν υπάρχουν αμυντικές ανάγκες είτε όταν υπάρχουν αμιγώς πολιτικές ανάγκες, δηλαδή ανάγκες αστικής κινητοποίησης, σε περίπτωση θεομηνίας ή ισοδύναμης ανθρωπογενούς καταστροφής και σε περίπτωση προβλήματος δημόσιας υγείας που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τα συνήθη μέτρα.”

Συμπέρασμα...
Μετά τον Εφιάλτη στις Θερμοπύλες δεν έχει ξαναεμφανιστεί τέτοιος προδότης στον Ελλαδικό χώρο....
Μας κυβερνάει ένας άχρηστος (όπως έλεγε ο Πάγκαλος) προδότης πολιτικός, που ανέβηκε στα στρώματα της πολιτικής με τη βοήθεια της μασονίας, των εβραίων και της bilderberg, ώστε να στεφθεί πρωθυπουργός της Ελλάδας και να την πουλήσει σε αυτά τα κέντρα διακυβέρνησης του πλανήτη. Είναι δημόσιος κίνδυνος, διέπραξε ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ με την υπογραφή του μνημονίου ξεκινώντας το έργο της καταστροφής της πολύπαθης Ελλάδας, ξέροντας από την πρώτη στιγμή που πήγε στο Καβούρι το 2009 ότι ήταν σειρά του στην πολιτική. Ένας άχρηστος, τελειωμένος, ξεφτιλισμένος, πολιτικός που μπορεί να έχει Ελληνική καταγωγή, αλλά δεν νιώθει Έλληνας (όπως λέει και ο αδερφός του Νίκος), αδιαφορώντας φυσικά για ότι συμβαίνει που ξέρει πολύ καλά τι συμβαίνει και προσπαθεί με λόγια και πράξεις με την βοήθεια των ΠΑΣΟΚΟΚΑΝΑΛΩΝ να κοροϊδέψει τους Έλληνες κάτι που θα αρχίσει σιγά σιγά να βλέπει ότι δεν καταφέρει…
Ο JEFFREY GIORGOS MINEIKO PAPANDREOU CHANT ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΛΑΚΙΣΤΕΙ, ΝΑ ΤΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΙ Η ΟΜΙΛΙΑ, ΝΑ ΕΞΟΡΙΣΤΕΙ, ΝΑ ΔΗΜΕΥΘΕΙ Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΝΑ ΚΡΕΜΑΣΤΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΠΟΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΑΞΟΥΝ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ.
Και αυτός και όσοι υπέγραψαν το μνημόνιο...

Το πρώην «ΠΑ.ΣΟ.Κ» πλέον αποτελείται από: Υπουργούς και γενικούς γραμματείς χωρίς πτυχία, Εβραίους, Μέλη της Λέσχης Bilderberg και Μασόνους.
Τα ονόματα τους;
Δημήτρης Δρούτσας, Παύλος Γερουλάνος, Άννα Διαμαντοπούλου, Θάλεια Δραγώνα, Μαρία Δαμανάκη, Γιώργος Παπανδρέου, Γιώργος Παπακωσταντίνου, Ευάγγελος Βενιζέλος (πραγματικό όνομα Τούρκογλου), Μιχάλης Χρυσοχοίδης(πραγματικό όνομα Κοεμζόγλου), Αλεβιζάτος, Άλεξ Ρόντος, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, Γρηγόρης Βαλλιανάτος, Ροβέρτος Σπυρόπουλος, Τρεπεκλής,Ανδρέας Luerdi (κατά κόσμον Λοβέρδος), η Παρασκευή Κέλλερ (κατά κόσμον Χριστοφιλοπούλου) (περισσότερα στις παραπομπές).

ΠAΡAΠOΜΠΕΣ

Βίντεο
1. Ο Jeffrey λέει λεφτά υπάρχουν προεκλογικά και μετά τις εκλογές λεφτά υπήρχαν (http://www.youtube.com/watch?v=WmPm1vb8q1c)
2. Προσφυγή στο ΔΝΤ γιατί λεφτά δεν υπάρχουν γιατί τα έφαγε η μαρμάγκα (http://www.youtube.com/watch?v=fswjfnyAmjs)
3. Η λύση του ΔΝΤ ήταν για το ΠΑΣΟΚ πριν ανέβει στην κυβέρνηση και δεν υπάρχει περίπτωση να πάμε στο ΔΝΤ λέει ο Παπανδρέου (http://www.youtube.com/watch?v=MNJ7G4EHmkw)
4. Τα αίτια της παγκόσμιας κατάρρευσης σε 3 λεπτά (http://www.youtube.com/watch?v=mymWG3qMksA&feature=player_embedded)
5. Ο Jeffrey Papandreou θέλει παγκόσμια διακυβέρνηση (http://www.youtube.com/watch?v=lBln-RklD8k)

Κείμενα
1. Ιδού ο εβραιομασόνος σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου, μαζί του στον Πόρο (http://anti-ntp.blogspot.com/2010/07/blog-post_3150.html)
2. Γιώργος Σεφερτζής – Νίκος “αδελφόθεος” Παπανδρέου, Aστακός, χρηματιστήριο, Siemens, Άραβες και Καλούσης. Φάτε παιδιά, τσάμπα είναι! (http://anti-ntp.blogspot.com/2010/07/siemens.html)
3. Ο Παπανδρέου στο Ισραήλ (http://anti-ntp.blogspot.com/2010/07/blog-post_6261.html)
4. Νίκος Παπανδρέου :Είμαστε μεταμφιεσμένοι Έλληνες με Αμερικάνικη καρδιά (http://anti-ntp.blogspot.com/2010/07/blog-post_7409.html)
5. Κλείδωσαν τα πετρέλαια του αιγαίου σε αμερικάνικες εταιρίες (http://elladasimera.blogspot.com/2010/07/blog-post_480.html)
6. Τα είπαν Παπανδρέου - Σιμόν Πέρες (http://anti-ntp.blogspot.com/2010/07/blog-post_7345.html)
7. Μέχρι και ο ΓΑΠ κατηγορούσε τον πατέρα του και του ζητούσε να παραιτηθεί (http://anti-ntp.blogspot.com/2010/07/blog-post_6440.html)
8. Oι φίλοι του Jeffrey Mineiko Chant (http://anti-ntp.blogspot.com/2010/07/o-jeffrey-mineiko-chant.html)
9. Ο «ΓΑΠ Εξωτερικού» καλεί τον λαό εναντίον του «ΓΑΠ Εσωτερικού»!!! (http://anti-ntp.blogspot.com/2010/07/blog-post_5119.html)
10. Έβγαλε τον πίνακα η Ελλάς Ευγνωμονούσα από το Πρωθυπουργικό γραφείο (http://www.greekamericannewsagency.com/main/index.php?option=com_content&view=article&id=7686:---------q--q----&catid=15:2010-01-19-17-37-15&Itemid=24)
11. Το κόλπο της οικογένειας Παπανδρέου και τα 2.5 ΔΙΣ (http://anti-ntp.blogspot.com/2010/07/blog-post_5103.html)
12. Wikipedia George Papandreou (http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%91._%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%85)
13. Jeffrey Papandreou το πραγματικό όνομα που φρόντισαν να διαγράψουν προετοιμάζοντας τον για «εθνοσωτήρα» (http://anti-ntp.blogspot.com/2010/07/jeffrey-papandreou.html)
14. Για τα ομόλογα Τ-10 (http://techiechan.com/?p=299)

http://anti-ntp.blogspot.com/2010/08/blog-post_703.html