Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο: σαν σήμερα πριν 70 χρόνια


Στις 27 Σεπτεμβρίου του 1941 με πρωτοβουλία του ΚΚΕ ιδρύθηκε στην κατεχόμενη Αθήνα το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ). Είχε προηγηθεί η ίδρυση άλλων οργανώσεων, όπως η «Ελευθερία» στη Θεσσαλονίκη (15 Μαΐου 1941), η «Εθνική Αλληλεγγύη» στην Αθήνα (28 Μαΐου 1941), το «Πατριωτικό Μέτωπο» στα Γιάννενα (2 Ιουνίου 1941) κ.α. 

Ιστορία 
Οι κινήσεις για την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου είχαν αρχίσει πολύ νωρίτερα από την 27 Σεπτεμβρίου. Στις πρώτες μέρες του Ιουλίου του 1941 το ΚΚΕ διοργάνωσε την 6η του Ολομέλεια. Μια από τις αποφάσεις αυτής της Ολομέλειας ήταν «...να οργανώσει τις δυνάμεις της λαϊκής εξέγερσης για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση της Ελλάδας». Η απόφαση αυτή επηρεάστηκε από την αλλαγή στάσης της ΕΣΣΔ έναντι της Γερμανίας: είχε προηγηθεί τον Ιούνιο η επίθεση της Ναζιστικής Γερμανίας στην Σοβιετική Ένωση και εκ των πραγμάτων είχε καταρρεύσει το σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ. Με βάση αυτή την απόφαση της Ολομέλειας, το ΚΚΕ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία μεταξύ των άλλων έγραφε ότι «...καλεί τον ελληνικό λαό, όλα τα κόμματα και τις οργανώσεις του σ' ένα εθνικό μέτωπο της απελευθέρωσης». Μετά από αυτή την απόφαση, η ηγεσία του ΚΚΕ άρχισε τις επαφές με τους αρχηγούς των υπολοίπων κομμάτων. Η αρχική όμως προσπάθεια δεν έφερε καμιά θετική ανταπόκριση. Όλοι έκριναν ως μη απαραίτητη, ως και μάταιη (λόγω της στρατιωτικής δύναμης της Ναζιστικής Γερμανίας) μια τέτοια αντιστασιακή κίνηση. Η ηττοπάθεια, με κάποιες εξαιρέσεις, και η άρνηση να προχωρήσουν σε οργανωμένη αντίσταση ήταν το συναίσθημα που διακατείχε τότε τους αρχηγούς όλων των κομμάτων. Χαρακτηριστική είναι η συνάντηση που είχε ο Θανάσης Χατζής μαζί με τον δημοσιογράφο του Ριζοσπάστη Κώστα Βιδάλη (δολοφονήθηκε στη Λάρισα από τους άνδρες του αντικομμουνιστή Σούρλα), με τον αρχηγό του κόμματος των Συντηρητικών Φιλελευθέρων, Στυλιανό Γονατά, όπως αναφέρεται στο τετράτομο έργο του πρώτου «Η νικηφόρα επανάσταση που χάθηκε»: ο Γονατάς φέρεται να τους είπε ότι «...αυτό είναι καθαρή τρέλα» και τους προειδοποίησε ότι αν προχωρήσουν στην ίδρυση αυτής της οργάνωσης, θα καλέσει τους αξιωματικούς να οργανώσουν στρατιωτικά τμήματα, κάτω από τον Τσολάκογλου, για να συντρίψουν την «ανταρσία» αυτή, όπως τη χαρακτήρισε. Στα μέσα του Ιουλίου του 1941, το ΚΚΕ έκανε μια δεύτερη προσπάθεια επαφών. Η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος συναντήθηκε με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς και συζήτησε μαζί τους. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο, με εξαίρεση τρία κόμματα που δέχθηκαν να συμπορευτούν με την απόφαση του ΚΚΕ: το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Αγροτικό Κόμμα και η Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας. Οι αντιπροσώποι των τεσσάρων αυτών κομμάτων αποφάσισαν να προχωρήσουν στην ίδρυση του «Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου». 

Το ιδρυτικό κείμενο του ΕΑΜ 
Στις 27 Σεπτεμβρίου του 1941 σε μια μικρή οικία, λίγο πιο πάνω από το τέρμα της οδού Ιπποκράτους, οι τέσσερις αντιπρόσωποι συναντήθηκαν μυστικά και υπέγραψαν το Ιδρυτικό της οργάνωσης. Οι υπογράψαντες το Ιδρυτικό ήταν οι: Λευτέρης Αποστόλου (ΚΚΕ), Χρήστος Χωμενίδης (Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας), Ηλίας Τσιριμώκος (Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας), Απόστολος Βογιατζής (Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας). Όπως αναφέρεται στο Ιδρυτικό, σκοπός του ΕΑΜ ήταν «...η απελευθέρωση του Έθνους από τον ξένο ζυγό...» και «...η κατοχύρωση του κυριαρχικού δικαιώματος του ελληνικού λαού, όπως αποφανθεί περί του τρόπου της διακυβερνήσεώς του...». Στο Ιδρυτικό επίσης αναφερόταν ότι «...το ΕΑΜ θα ασχοληθεί με την διατήρηση ακμαίου του απελευθερωτικού πνεύματος του ελληνικού λαού [...] με την εξασφάλιση κατά το δυνατόν μιας συνεργασίας με τους άλλους λαούς οι οποίοι αγωνίζονται κατά των δυνάμεων του Άξονος...». Επίσης, μέσα από το Ιδρυτικό, οι ηγέτες του ΕΑΜ δήλωναν ότι «Εις το ΕΑΜ γίνεται ισοτίμως δεκτόν παν άλλο κόμμα ή Οργάνωση που δέχεται τας αρχάς του παρόντος Ιδρυτικού, ως και να εργασθεί διά την επιτυχίαν των σκοπών του ΕΑΜ...». 

Η δράση του ΕΑΜ 
Με την κυκλοφορία του Ιδρυτικού, οι αρχηγοί των κομμάτων που δεν δέχτηκαν να συμμετάσχουν στην ίδρυση του ΕΑΜ, βρέθηκαν προ τετελεσμένου γεγονότος. Υπήρξαν ποικίλες αντιδράσεις. Το ΕΑΜ προχώρησε στην πραγματοποίηση των σχεδίων του. Στις 10 Οκτωβρίου του 1941 έκανε την επίσημη εμφάνισή του με ένα Διάγγελμα-Μανιφέστο «προς τον ελληνικό λαό, προς όλους τους Έλληνες που η καρδιά τους χτυπάει για το ξεσκλάβωμα της πατρίδας...», όπως έγραφε. Καλούσε σε ξεσηκωμό, ένταξη στο ΕΑΜ και πόλεμο εναντίον του στρατού κατοχής: «...Ο αγώνας δεν θα είναι εύκολος, μα το έπαθλό του αξίζει κάθε θυσία. Και το έπαθλο αυτό θα είναι μια Νέα Ελλάδα, ελεύθερη και ανεξάρτητη, κτήμα του λαού της...». Πολύ σύντομα κάτω από τις τάξεις του βρίσκεται μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Ελλάδας. Το ΕΑΜ λέει ότι οι οπαδοί του υπολογίζονται σε εκατομμύρια. Σύμφωνα με τον γνωστό εκλογολόγο Νικολακόπουλο η αριστερά υπολογίζεται να έφτασε την περίοδο εκείνη το 30%. Το ΕΑΜ αποτέλεσε την μεγαλύτερη αντιστασιακή οργάνωση της κατοχής και στρατιωτικά και πολιτικά αφού εξάλλου κατόρθωσε να εξοντώσει όλες τις άλλες αντιστασιακές οργανώσεις πλην του ΕΔΕΣ. Στις 28 Οκτωβρίου του 1941 με εντολή του ΕΑΜ ο λαός της Αθήνας, ο οποίος ήταν και εξαθλιωμένος από την κατοχική πείνα, βγήκε στους δρόμους για να πανηγυρίσει το έπος του ελληνικού λαού στα βουνά της Αλβανίας. Ακολούθησαν απεργίες και άλλες κινητοποιήσεις που έκαναν τους κατακτητές να καταλάβουν ότι απέναντί τους πλέον είχαν ένα ξεσηκωμένο έθνος. Ο χειμώνας του 1941 σκότωσε στους δρόμους της Αθήνας πάνω από 250 χιλιάδες ανθρώπους από την πείνα, εξαιτίας της δέσμευσης προμηθειών από τον κατοχικό στρατό. Το ΕΑΜ συνέχισε και άπλωσε τη δράση του σε όλη την Ελλάδα, προχωρώντας επίσης στον ένοπλο πλέον αγώνα με τον κλάδο του ΕΛΑΣ. Το Μάιο του 1942 ο Άρης Βελουχιώτης μαζί με άλλους εννέα συντρόφους του έκανε την εμφάνισή του στη Δομνίστα της Ευρυτανίας και μίλησε για τον ένοπλο αγώνα που ξεκίνησε ο ΕΛΑΣ. Παράλληλα με τον ένοπλο αγώνα του ΕΛΑΣ, το ΕΑΜ ξεκίνησε την προσπάθειά του για δημιουργία κράτους (το οποίο στη μετέπειτα φρασεολογία της Αριστεράς έμεινε γνωστό ως «Ελεύθερη Ελλάδα») σε περιοχές της υπαίθρου. Λίγους μόλις μήνες μετά, μια νέα κατάσταση διαμορφώθηκε στην ελληνική ύπαιθρο. Καθιερώθηκε ένα είδος τοπικής αυτοδιοίκησης. Άρχισε η λειτουργία των σχολείων, πατάχθηκαν οι ληστείες και οι ζωοκλοπές. Λειτούργησαν επίσης και τα λαϊκά δικαστήρια, με δικαιοδοσία να επιβάλλουν και την θανατική ποινή. Μια «Νέα Ελλάδα» σχηματίστηκε πάνω στα βουνά. Το 1944 η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης διοργάνωσε εκλογές στις οποίες πήραν μέρος πάνω από 1.000.000 άτομα, μεταξύ αυτών και γυναίκες και νέοι άνω των 18 ετών. Η δράση του ΕΑΜ στις απελευθερωμένες περιοχές χαρακτηρίστηκε και από συγκρούσεις με άλλες οργανώσεις, όπως η Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση, αλλά και με τον ΕΔΕΣ του στρατηγού Ζέρβα, με την αιτιολογία για τους μεν πρώτους ότι είχαν κακοποιό δράση στην περιοχή που έλεγχε ο ΕΛΑΣ, για τους μεν δεύτερους ότι η δράση τους ήταν προδοτική. 

Δεκεμβριανά 
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από την κατοχική κυβέρνηση μετά από συνεννόηση με τον Γεώργιο Παπανδρέου και την κυβέρνηση του Καΐρου αποφασίστηκε να δημιουργηθεί μια Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με την συμμετοχή 6 ΕΑΜίτων υπουργών. Αφ' ότου ξεκίνησαν οι εργασίες της νέα κυβέρνησης, με την βοήθεια των Άγγλων που είχαν στείλει τον στρατηγό Σκόμπι μαζί με πολλές στρατιωτικές δυνάμεις, αποφασίστηκε πως έως τις 10 Δεκεμβρίου θα πρέπει να έχουν αποστρατευτεί τόσο ο ΕΛΑΣ όσο και ο ΕΔΕΣ. Ωστόσο το ΚΚΕ έκρινε πως σκοπός της νέας κυβέρνησης ήταν να κυνηγήσει με τις βρετανικές δυνάμεις το άοπλο ΕΑΜ και να το εξαρθρώσει. Στις 20 Νοεμβρίου το Πολιτικό Γραφείο, όργανο του ΚΚΕ, αποφάσισε να αντιδράσει στην απόφαση αυτή, διοργανώνοντας αντιβρετανικά συλλαλητήρια προσπαθώντας να πείσει την κυβέρνηση να αποσύρει τους Βρετανούς στρατιώτες επί ελληνικού εδάφους. Οι διαπραγματεύσεις ναυάγησαν στις 28 Νοεμβρίου και στις 1 Δεκεμβρίου οι υπουργοί του ΕΑΜ αποσύρθηκαν διαμαρτυρόμενοι από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Στις 3 Δεκεμβρίου του 1944 διοργανώνεται ένα συλλαλητήριο από το ΕΑΜ με αίτημα την αποχώρηση των Άγγλων στρατιωτών στην πλατεία συντάγματος. Η συμμετοχή στο συλλαλητήριο ήταν μεγάλη με πάνω από 100.000 πολίτες (κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν αυτό τον αριθμό στις 500.000). Το συλλαλητήριο διαλύθηκε βιαίως από τις δυνάμεις ασφαλείας που άνοιξαν πυρ με πραγματικά πυρά σκοτώνοντας 30 ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλους 148. Για το πως ξεκίνησαν οι πυροβολισμοί υπάρχουν τρεις εκδοχές, α) Ένας από το πλήθος πυροβόλησε αναγκάζοντας τις δυνάμεις ασφαλείας να απαντήσουν, β) πυροβόλησε η αστυνομία ακολουθώντας οδηγίες, και γ) πυροβόλησαν Άγγλοι ακολουθώντας οδηγίες προς εξάρθρωση του ΕΑΜ. Στις 4 Δεκεμβρίου μετά τις κηδείες των θυμάτων, έγινε και άλλο συλλαλητήριο όπου και αυτό διαλύθηκε βιαίως με νεκρούς. Ο Γεώργιος Παπανδρέου υπέβαλε την παραίτησή του η οποία δεν έγινε δεκτή από τους Άγγλους. Η σύγκρουση γενικεύτηκε καθώς ο ΕΛΑΣ αντιδρώντας στην ένοπλη καταστολή των διαδηλώσεων εισήλθε στην Αθήνα έχοντας στον έλεγχο του όλη την πόλης εκτός του κέντρου. Στο αντίθετο στρατόπεδο Έλληνες πιστοί στην κυβέρνηση Παπανδρέου, και αντικομμουνιστές τάχθηκαν υπέρ των Βρετανών υπό της διαταγές του Σκόμπι. Ακολούθησαν πολλές μάχες με μεγάλες απώλειες. Η ενίσχυση όμως τον Άγγλων με εφεδρικές δυνάμεις από την Ιταλία έγειρε την πλάστιγγα υπέρ τους. Μετά την επίσκεψη του Τσώρτσιλ στις 25 Δεκεμβρίου, ο βασιλιάς στις 30 Δεκεμβρίου διόρισε τον Δαμασκηνό ως αντιβασιλέα. Στις 3 Ιανουαρίου του 1945 ο Γεώργιος Παπανδρέου παραιτείται από την πρωθυπουργία και τη θέση του παίρνει ο Νικόλαος Πλαστήρας χωρίς τη συμμετοχή ΕΑΜίτων υπουργών. Στις 5 Ιανουαρίου ο ΕΛΑΣ εγκαταλείπει την Αθήνα καθώς οι απώλειες του δεν του επέτρεψαν την συνέχιση του αγώνα έναντι στις βρετανικές και εγχώριες μη κομμουνιστικές δυνάμεις. Ακολούθησε στις 11 Ιανουαρίου η υπογραφή ανακωχής, και 12 Φεβρουαρίου η Συμφωνία της Βάρκιζας, με την οποία παραδόθηκαν τα όπλα και διαλύθηκε ο ΕΛΑΣ. Με τη συμφωνία αυτή (στην υπογραφή της οποίας καθοριστικό ρόλο έπαιξε και το ΚΚΕ) άνοιξε ο δρόμος για τις διώξεις χιλιάδων αγωνιστών της Αριστεράς. Έτσι το ΕΑΜ έπαψε να αντιστέκεται πολιτικά και στρατιωτικά, παρόλο που τμήμα του ΕΛΑΣ υπό τον Άρη Βελουχιώτη (που καταδικάστηκε και διαγράφηκε από το ΚΚΕ ως "ύποπτο και τυχοδιωκτικό στοιχείο" συνέχισε την αντίσταση εναντίον των Άγγλων και των ταγμάτων Ασφαλείας που επάνδρωναν πλέον τον Εθνικό Στρατό (άλλη μια συνέπεια της Συμφωνίας της Βάρκιζας). Το ΕΑΜ με πρωτοβουλία του ΚΚΕ διαλύθηκε το 1946.  

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Αρχές και θέσεις της Άμεσης Δημοκρατίας



Ά μ ε σ η   Δ η μ ο κ ρ α τ ί α
Γιατί γέμισαν οι πλατείες με ανθρώπους από διαφορετικές αφετηρίες;
Ποια είναι η βαθύτερη αιτία που τους ενώνει και παραμερίζει ό,τι τους χώριζε;
Γιατί το φαινόμενο απλώνεται ραγδαία σε πολλές χώρες;
Επειδή η κρίση, που έσπειρε το σύστημα στην ανθρωπότητα, έφερε τον άνθρωπο, την κοινωνία και τη φύση στα όρια της αντοχής και της ανοχής τους, όπως αποδεικνύει και η σημερινή βάρβαρη ελληνική πραγματικότητα.
Ζήσαμε την εποχή των κραυγαλέων ανισοτήτων, θεοποιήσαμε το χρήμα και υποδουλωθήκαμε στις τράπεζες και τις πολυεθνικές. Διαποτίσαμε τις ανθρώπινες σχέσεις με τον ανταγωνισμό, το ατομικό συμφέρον. Ανεχτήκαμε την εκμετάλλευση του ανθρώπου όπως ανεχτήκαμε και τον βιασμό της φύσης στο όνομα της αναπτύξης. Αφήσαμε άλλους (αρχηγούς, κυβερνήτες, βουλευτές και τους οικονομικούς τους εντολείς) να αποφασίζουν για εμάς.
Τώρα ήρθε η ώρα της ανατροπής.
Από την πρώτη μέρα, στις 25 Μαΐου στο Σύνταγμα, αναδείξαμε την άμεση δημοκρατία σε πρόταγμα και αρχίσαμε να την εφαρμόζουμε, αποφασίζοντας να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Η εξουσία πηγάζει από το λαό, αλλά μέχρι σήμερα ασκείται μόνο στο όνομα του λαού, στην πραγματικότητα ερήμην του και σε βάρος του. Ο λαός, αντί να είναι κυρίαρχος, έχει εκχωρήσει την κυριαρχία του.
Η ιδιότητα του πολίτη υπάρχει όταν ο ίδιος ασκεί πολιτική. Η ιδιότητα του πολίτη δεν μεταβιβάζεται, αλλά ασκείται αυτοπροσώπως από τον ίδιο. Η εκχώρηση της ιδιότητας του πολίτη, η αντιπροσώπευση,  συνεπάγεται την απώλεια της ελευθερίας του. Το άτομο γίνεται πολίτης, όταν, κατά τη συμμετοχή του στα κοινά, υπερβαίνει το ιδιωτικό και ατομικό και μεταβαίνει στο συλλογικό. Η ίδια η άσκηση της πολιτικής είναι αυτή που εκπαιδεύει συνεχώς τους πολίτες να γίνονται και να είναι ικανοί στη διαχείριση των κοινών.
Ως συνέπεια όλων των παραπάνω ο πολίτης οφείλει να προστατεύει αποφασιστικά την πολιτική του ιδιότητα απέναντι σε κάθε απόπειρα ετεροκαθορισμού, προερχόμενη είτε από μηχανισμούς διαμόρφωσης της “κοινής γνώμης” (ΜΜΕ), είτε από πολιτικά κόμματα που μετατρέπουν τους πολίτες σε οπαδούς, ψηφοφόρους και πελάτες. Μέσα στο ίδιο πλαίσιο αφαίρεσης της πολιτικής ιδιότητας εντάσσονται, ξεκάθαρα, οι εκλογές και όλα τα δήθεν νομιμοποιητικά δημοψηφίσματα ή οι μορφές ηλεκτρονικής διακυβέρνησης που “καλλιεργούνται” από τα πάνω, μόνο και μόνο για να δημιουργήσουν μια πλαστή εντύπωση εμβάθυνσης της δημοκρατίας.  
Στο πολίτευμα της άμεσης δημοκρατίας, της μόνης πραγματικής δημοκρατίας, διασφαλίζεται ότι ο λαός ασκεί ο ίδιος την εξουσία, μέσα από τις λαϊκές συνελεύσεις. Η κάθε λαϊκή συνέλευση ως θεσμοθετημένο σώμα ασκεί κάθε εξουσία στο χώρο της ευθύνης και αρμοδιότητάς της. Ο λαός ασκεί όλες τις εξουσίες, αφού,
-είναι αυτοτελής και αυτοκυβερνάται, καθώς ο ίδιος ο λαός ασκεί αφενός την κυβερνητική εξουσία (δηλαδή, διαβουλεύεται ο ίδιος για κάθε τι που τον αφορά και παίρνει ο ίδιος όλες τις σχετικές αποφάσεις, εσωτερικών ή εξωτερικών υποθέσεων) και αφετέρου την εκτελεστική εξουσία εφαρμόζοντας ο ίδιος τις αποφάσεις που έχει λάβει σε οργανωτικό, διοικητικό και εκτελεστικό επίπεδο.
- είναι αυτόνομος, ασκεί τη νομοθετική εξουσία, δίνοντας ο ίδιος στον εαυτό του όλους τους νόμους του, και
- είναι αυτόδικος, ασκεί ο ίδιος τη δικαστική εξουσία.
Η λαϊκή συνέλευση μπορεί να κάνει λάθος, αλλά ακριβώς επειδή είναι η ίδια που κάνει λάθος, είναι και η ίδια που μπορεί να το διορθώσει.
Η Άμεση Δημοκρατία έρχεται ως αναγκαίο πρόταγμα για μια ριζική ανατροπή του συστήματος της αντιπροσώπευσης , της εμπορευματοποίησης των πάντων και της έκπτωσης του ανθρώπου σε εργαλείο πλουτισμού, που είναι ενάντια στη δημιουργική ανάπτυξη του συνόλου της κοινωνίας και του κάθε ατόμου χωριστά. Προϋποθέτει και συνεπάγεται τη διαρκή ενεργή συμμετοχή του συνόλου της κοινωνίας στα κοινά. Η Άμεση Δημοκρατία είναι ταυτόχρονα διαδικασία διαβούλευσης, λήψης και εφαρμογής των αποφάσεων, πολιτειακό σύστημα και τρόπος κοινωνικής συνύπαρξης. Το περιεχόμενο όλων αυτών είναι η αυτονομία της κοινωνίας που η ίδια δημιουργεί τους θεσμούς της και κυβερνάται απευθείας από ελεύθερους και ισότιμους πολίτες. Αυτός ο τρόπος κοινωνικής οργάνωσης δεν αφήνει κανένα χώρο για ιεραρχίες, αρχηγούς, κυβερνήτες και κόμματα, αλλά μόνο για πολίτες που βιώνουν και ασκούν την πολιτική και ταυτόχρονα ασκούνται σε αυτήν. Για ανθρώπους, που όλοι βιώνουν την χαρά της ατομικής πρωτοβουλίας, της συλλογικής προσπάθειας, της αλληλεγγύης και της αγάπης.
Στον πυρήνα της σημερινής κρίσης βρίσκεται ακριβώς το γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι μέσον, είναι αναλώσιμος, στην υπηρεσία της δικτατορίας των αγορών και του χρήματος. Είναι όμως η κοινωνία που πρέπει να έχει τον αποκλειστικό λόγο για το τι, πώς και για ποιόν παράγει. Για να υπάρξει η Άμεση Δημοκρατία στην πλήρη της έννοια χρειάζεται όχι μόνο να πάρει στα χέρια της η κοινωνία την οικονομία, αλλά και να την προσαρμόσει σε διαστάσεις που να ανταποκρίνονται σε ανθρώπινα μέτρα, κοινωνικούς στόχους και περιβαλλοντικές δεσμεύσεις. Σε μια τέτοια βάση, όλοι οι πόροι της κοινής μας ζωής και τα μέσα ικανοποίησης των κοινών μας αναγκών δεν μπορεί παρά να είναι κοινά, στα χέρια της ίδιας της κοινωνίας που αδιαμεσολάβητα αποφασίζει την ισότιμη για όλους, και με σεβασμό στο περιβάλλον, διανομή τους. Γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι μέσον, ούτε το οικοσύστημα μπορεί να θεωρείται ανεξάντλητο και αναλώσιμο.
Οι αρχές της άμεσης δημοκρατίας διαφέρουν από τις αρχές που τέθηκαν στο παρελθόν και ήταν ανοιχτές σε κάθε λογής παραβιάσεις από το γεγονός ότι εγγύηση για την τήρησή τους είναι ο διαρκής έλεγχος από όλους τους πολίτες. Οι αρχές αυτές, όπως προκύπτουν από αυτό που βιώνουμε στην Πλατεία Συντάγματος αλλά και από ανάλογες ιστορικές εμπειρίες είναι:
1.Ελευθερία   2.Ισότητα   3.Αλληλεγγύη   4.Αυτονομία
Οι θέσεις για την άμεση δημοκρατία με βάση τις αρχές αυτές είναι :
1. Ο δημόσιος χώρος είναι ανοιχτός στη συμμετοχή όλων και ανήκει σε όλους.
2. Η ισότιμη συμμετοχή όλων στη διαμόρφωση, λήψη και εφαρμογή των αποφάσεων και ελέγχου της εφαρμογής τους, τόσο στη σφαίρα της πολιτικής όσο και της οικονομίας είναι θεμελιώδης προϋπόθεση. Όλοι ελέγχουν και ελέγχονται για αυτοβελτίωση και βελτίωση των λειτουργιών της κοινωνίας.
3. Οι αναγκαίες εκπροσωπήσεις έχουν χαρακτήρα συντονιστικό ή εκτελεστικό και όχι διαμεσολαβητικό, αντιπροσωπευτικό ή αποφασιστικό.
4. Όλοι οι εκπρόσωποι κληρώνονται είτε απευθείας από το σώμα της λαϊκής συνέλευσης είτε από ψηφισμένο από αυτήν κατάλογο όταν απαιτούνται ειδικές γνώσεις. Σε κάθε περίπτωση είναι άμεσα ανακλητοί, λογοδοτούν κατά τη διάρκεια εξάσκησης των καθηκόντων τους και κρίνονται στον απολογισμό τους με τη λήξη αυτών των καθηκόντων.
5. Η ύπαρξη πολλών τοπικών συνελεύσεων (γειτονιάς, δήμου, εργασιακών χώρων, χώρων σπουδών, κτλ) οι οποίες επικοινωνούν μεταξύ τους είναι ο θεμέλιος λίθος της άμεσης δημοκρατίας. Η συμμετοχή σε αυτές δεν είναι ευκαιριακή αλλά υπεύθυνη και όσο το δυνατόν πιο τακτική. Η επικοινωνία μεταξύ των τοπικών συνελεύσεων δημιουργεί ένα οριζόντιο (μη ιεραρχικό) δίκτυο, που έχει σαν σκοπό τον συντονισμό των θέσεων και των δράσεων που απαιτούνται.
Είμαστε σε μια ιστορική καμπή, μπροστά στην πρόκληση αλλά και το μοναδικό προνόμιο να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας, ανατρέποντας αυτό το χρεοκοπημένο σύστημα αξιών και θεσμών που καπηλεύεται τις ζωές μας.
Τα θέλουμε όλα για όλους. Είμαστε η ιστορία σε κίνηση.