Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Κυκλικό φαινόμενο


Όταν ήμουν παιδί πρωτοδιάβασα ότι η ιστορία είναι «κυκλικό φαινόμενο». Δεν το καταλάβαινα, διότι, όπως πίστευα, η ιστορία πάντα προχωρεί προς τα εμπρός. Μετά μεγάλωσα…
Διαβάστε τι έγινε στην ελληνική οικονομία το 1843, συγκρίνετε το με το σήμερα και θα αντιληφθείτε τι συμβαίνει στην παγκόσμια και στην ελληνική ιστορία, ανεξαρτήτως εποχών, προσώπων και ονομάτων. Η σύγκριση, μόνο ανατριχίλα μπορεί να προκαλέσει. Έχουμε και λέμε:
Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. Δυστυχώς τα λεφτά δεν είχαν πάει σε υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης και στα λούσα του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος. (Σας θυμίζει τίποτα;) Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό των συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού. (Αυτό μήπως;)
Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν αποδίδουν τόσο ώστε να συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα. Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά. (Βρε κάτι συμπτώσεις...)
Αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) κάνουν μια διάσκεψη στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του. Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο (!), σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό επιπλέον ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, που θα δοθούν στους δανειστές της. (Πάμε πάλι απ' την αρχή. Σας θυμίζει τίποτα;)
Για να είναι σίγουροι ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους, αλλά και των ποσών που εισπράττονται. (Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...)
Για να μην πολυλογώ, σας αναφέρω τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου. Κάθε ομοιότητα με την εποχή μας είναι εντελώς τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού:
1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν.
2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες.
3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ένστολων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια.
4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της «δεκάτης», που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή.
5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.
6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα.
7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους.
8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου.
9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό.
10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες «εθνικές γαίες» με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης.
11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού.
Δεν είναι ανατριχιαστικά όμοια με την εποχή μας; Είδατε που οι οικονομικές συνταγές λιτότητας είναι σαν το παλιό καλό κρασί; Ίδιες, αιώνιες, ανυπόφορες. Κι επειδή ξέρω ότι θα ρωτήσετε «τι πέτυχαν με όλα αυτά;», σας απαντώ: Ο κόσμος εξαθλιώθηκε για μεγάλο διάστημα, οι ξένοι πήραν ένα μέρος των χρημάτων τους, η χώρα είδε κι έπαθε να συνέλθει, αλλά φαλίρισε ξανά μετά από πενήντα ακριβώς χρόνια, με το «Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Χαριλάου Τρικούπη το 1893. Πάντως, το συγκεκριμένο μνημόνιο του 1843, από πολλούς ιστορικούς θεωρείται μία από τις σοβαρότερες αφορμές για το ξέσπασμα της επανάστασης της 3ης Σεπτέμβρη 1843, που έφερε Σύνταγμα στη χώρα.

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Η Ελλάδα χωρίς μετανάστες. Κι αν φύγουν;


Εάν οι μετανάστες εγκαταλείψουν τις 450.000 θέσεις εργασίας που κατέχουν, οι Έλληνες δε θα μπορούμε να καλύψουμε ούτε τις μισές. Περισσότερες από 250.000 θα μείνουν κενές, είτε επειδή ορισμένες δουλειές δεν θεωρούνται ελκυστικές από τους Έλληνες, είτε επειδή οι προσφερόμενες αμοιβές είναι αισθητά χαμηλότερες –το 50 με 60% του νόμιμου ημερομισθίου.
Δουλειές βαριές και άχαρες. Οι μετανάστες που τις κάνουν, δεν είναι μαζοχιστές•-απλώς βρέθηκαν στον τόπο μας, κυνηγημένοι από τις σκληρές συνθήκες ζωής του δικού τους και αυτόματα εντάχθηκαν στις κατώτατες θέσεις της εργασιακής ιεραρχίας. Όσο προοδεύουν, όμως, τόσο επενδύουν στη χώρα. Σε ποιον πουλήσατε το μεταχειρισμένο ΙΧ σας; Σε ποιον νοικιάζετε το ανήλιαγο δυαράκι των φοιτητικών σας χρόνων;

Ο πρόεδρος χασμουρήθηκε. Τα βλέφαρά του βάραιναν καθώς έκανε έναν γρήγορο απολογισμό της μακράς του μέρας. Πρόσφερε πάλι στήριξη στον πρωθυπουργό - τα έχωσε όμως κι έξυπνα, μη φανεί πως δεν κάνουμε κι αντιπολίτευση. Τα σχολιαρόπαιδα του κόμματος πήραν τα πάνω τους και πάλι, αλλά ποιο θα τα βάλει στα σοβαρά με τον αρχηγό; Το κανάλι πάει καλά, ας όψεται που ο πρόεδρος είναι νοικοκύρης και το κρατάει κι αυτό σε τάξη. Η Αριστερά αυτοκαταστρέφεται, η τηλεόραση έχει πια υιοθετήσει πλήρως την ατζέντα του κόμματός του. Α, μα είναι πολύ ευχαριστημένος ο αρχηγός. «Παναγία μου, φύλαγε την πατρίδα και τους ψηφοφόρους μου, το στράτευμα και τους ευζώνους και διώξε, επιτέλους, όλους αυτούς τους μαυριδερούς που μπήκαν λαθραία και καπηλεύονται την πατρίδα. Τους άπλυτους αριστερούς μην τους πειράξεις, αυτοκτονούν από μόνοι τους. Αμήν». Ο πρόεδρος χασμουρήθηκε και βυθίστηκε σ' έναν ελαφρύ ύπνο.
Ξύπνησε το πρωί, εξαιρετικά ευδιάθετος. Φτου να μη σε βασκάνω, παλικάρι μου, εξαιρετικά θα τα πας και σήμερα. «Ταμάρα, το πρωινό μου και τον "Ελεύθερο Κόσμο" γρήγορα!» Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. «Ξένες, τι περιμένεις...» μονολόγησε ο αρχηγός. Την είχε χρόνια, ασφαλισμένη, με τα όλα της, γιατί του έρχεται φτηνά. Στις ομιλίες του τόνιζε πάντα πως έρχονται οι ξένοι και μας παίρνουν τις δουλειές, αλλά σάμπως κι είχε εμφανιστεί καμιά Ελληνίδα για να του κρατάει το νοικοκυριό; Αλλά αυτός είναι κύριος: μόνο 20.000 από τις 100.000 οικιακές βοηθούς είναι ασφαλισμένες και μία από αυτές είναι η δική του. Και, εν πάση περιπτώσει, ξένη αλλά ομόθρησκη -όλα κι όλα.
«Ταμάρα!» φώναξε ο αρχηγός ματαίως για πολλοστή φορά. Αποφάσισε να πιει τον καφέ του έξω. Ούτε η αγαπημένη του εφημερίδα είχε φτάσει, «δεν πειράζει, θα την αγοράσω έξω» μονολόγησε. Σε τέσσερα διαδοχικά περίπτερα η εφημερίδα άφαντη. «Καμία δεν έφτασε σήμερα, κυρ Γιώργο» του είπε ο περιπτεράς. Μια παράξενη ησυχία απλωνόταν παντού. Τα γιαπιά έρημα. Η βιοτεχνία του κουμπάρου τού Διομήδη (που δούλευε φουλ από την ώρα που έδιωξε όλες τις εργάτριες και προσέλαβε Πακιστανούς για τα μισά), βουβή. Όλα, τα μπακάλικα, τα μανάβικα, τα ψιλικατζίδικα... κλειστά. «Λες να έγινε κανένα κίνημα και να μην το πήρα χαμπάρι;» αναρωτήθηκε με αγωνία ο αρχηγός. Άρχισε να τρέχει πια προς τα γραφεία του κόμματος.
Το εμπορικό τρίγωνο της Αθήνας, η Σοφοκλέους και το Μεταξουργείο ήταν σαν εγκαταλειμμένη πόλη. Τα περισσότερα διαμερίσματα του κέντρου έμοιαζαν έρημα. «Ρε, λες να έγινε πόλεμος; Α, μα δεν μπορεί. Πού είναι το στράτευμα; Πού είναι ο εθνικός ύμνος; Μα πού στο διάολο πήγαν όλοι;» Ο αρχηγός, φουριόζος, εισέβαλε στα γραφεία του κόμματος. «Πρόεδρε! Το όνειρό μας έγινε πραγματικότητα! ΕΦΥΓΑΝ! Όλοι οι ξένοι εξαφανίστηκαν από την Ελλάδα!» Του πήρε μερικά δευτερόλεπτα να συνειδητοποιήσει τι του έλεγε το πρωτοπαλίκαρό του. Έφυγαν; Μόνοι τους; Και πού πήγαν; «Δεν έχουμε ιδέα, πρόεδρε! Αλλά μείναμε μόνοι, επιτέλους! Έξω οι ξένοι από την πατρίδα!» Το πρωτοπαλίκαρο έπιασε από τη μέση τη σύζυγό του κι άρχισαν να χορεύουν τσα-τσα. Εκείνη, με δάκρυα στα μάτια, ακκιζόταν με τη γαλανόλευκη. «Πρόεδρε», νιαούρισε, «τώρα τι μας έμεινε για να καθαρίσει ο τόπος; Οι αδερφές και οι κομμουνισταί! Λέτε να φύγουν κι αυτοί από μόνοι τους;»
Ο πρόεδρος μπήκε στο γραφείο του. Άνοιξε την τηλεόραση. «Χάος επικρατεί σε ολόκληρη τη χώρα!» έσκουζαν τα κανάλια. Τα μαντάτα άρχισαν να φτάνουν από παντού. Τα κανάλια έβγαζαν έκτακτα δελτία: «Ασύμμετρη απειλή. Εξαφανίστηκε το 10% του πληθυσμού της χώρας». Έως και το πρωτοπαλίκαρό του, που μέχρι προχτές τσίριζε στα κανάλια «Δουλειές για τους Έλληνες, όχι για τους ξένους!», είναι κάπως προβληματισμένο. Λείπει και η σύζυγος που, χορεύοντας τσα-τσα, θα τον παρηγορούσε. «Ku douleia?», όμως, που θα έλεγε κι η Αλβανίδα καθαρίστρια των γραφείων του κόμματος. Όταν οι μετανάστες θα έχουν εγκαταλείψει 450.000 θέσεις εργασίας, οι Έλληνες δεν θα μπορούν να καλύψουν ούτε τις μισές. Πάνω από 150.000 θέσεις εργασίας μένουν κενές, είτε επειδή ορισμένες δουλειές δεν θεωρούνται ελκυστικές για τους Έλληνες είτε γιατί οι προσφερόμενες αμοιβές είναι αισθητά χαμηλότερες, προσεγγίζοντας κατά μέσον όρο το 50-60% του κανονικού ημερομισθίου.
Οι δρόμοι πλημμυρίζουν με γέρους που πάσχουν από Alzheimer και ρωτούν τους περαστικούς αν έφυγαν οι Γερμανοί. «Έφυγαν, αλλά επέστρεψαν με παρέα το ΔΝΤ» απαντά ένας φοιτητής. Απ' τα διαμερίσματα των πολυκατοικιών ακούγονται κλάματα μωρών, έξω απ' τα νηπιαγωγεία ξεροσταλιάζουν πεντάχρονα παιδιά που περιμένουν την Ταμίλα να τα πάρει. Και η ελληνίδα εργαζόμενη φεύγει άρον άρον απ' το γραφείο. Επιστρέφει σπίτι και δεν ξέρει τι να πρωτοκάνει, να δώσει τα χάπια στη γιαγιά, να αλλάξει το μωρό, να διώξει τις κατσαρίδες απ' το σαλόνι ή να μαγειρέψει για τον καλό της; Ή μήπως, καλύτερα, να εξαφανιστεί κι αυτή σαν την Ταμίλα; Αυτές είναι οι συνέπειες όταν το 75% των γυναικών που απασχολούνται στην οικιακή εργασία, την καθαριότητα, τη φροντίδα ηλικιωμένων είναι μετανάστριες. Μ' αυτόν τον τρόπο, εξάλλου, το ελληνικό κράτος μετακύλησε στα ίδια τα νοικοκυριά ένα κόστος της τάξης των 20 εκατ. ευρώ το χρόνο.
Δεν φεύγουν όμως μόνο εργατικά χέρια από τη χώρα, φεύγουν και καταναλωτές. Η ήδη παραπαίουσα αγορά χάνει μια υπολογίσιμη ομάδα καταναλωτών. Τα νοικοκυριά των οικονομικών μεταναστών καταναλώνουν το 3,1% της συνολικής αξίας των αγαθών και υπηρεσιών που καταναλώνονται στη χώρα, δαπανώντας κατά μέσον όρο 1.444 ευρώ το μήνα, όταν η μέση δαπάνη του συνόλου των νοικοκυριών της χώρας ανέρχεται σε 2.317 ευρώ.
Τα λουκέτα αυξάνουν και, εφόσον δεν κινείται φύλλο, 100.000-124.00 εργαζόμενοι σε εμπορικά καταστήματα, μπαρ, καφέ, πιτσαρίες χάνουν τη δουλειά τους. Και να ήταν μόνο οι ξένοι; Οι 100.000 από αυτούς είναι... εντελώς Έλληνες.
Απαρηγόρητη και η επιχειρηματική ηγεσία. Πάνω που ξεμπέρδεψε με τους φορτηγατζήδες, καινούργιοι μπελάδες τη βρήκανε. Κλειστές κι άλλες 4.617 επιχειρήσεις που ανήκουν σε αλλοδαπούς εξ ολοκλήρου ή σε καθεστώς συνιδιοκτησίας, δηλαδή το 5,8% του συνόλου των επιχειρήσεων. Πάνε τα φτηνά κινέζικα συνολάκια και η Prada δεν ενδείκνυται αυτήν την εποχή. Πάει κι ο ναργιλές στο ανατολίτικο καφενείο της γειτονιάς. Άδειοι κι οι πάγκοι στις λαϊκές αγορές. Πορτοκάλια μόνο από Ιταλία και φράουλες από Δανία. Πού να βρεις άνθρωπο να τα μαζεύει για 15 ευρώ τη μέρα και να μένει στην καλύβα της αυλής;
Υπάρχουν και κερδισμένοι, βέβαια. Οι δισκογραφικές εταιρείες, για παράδειγμα. Αφού έφυγαν οι 40.000 πλανόδιοι μικροπωλητές από τη χώρα, μπορούν να πωλούν τα cd τους 20 ευρώ στα μεγάλα δισκοπωλεία. Μόνο οι πειρατές στο ίντερνετ αποτελούν το τελευταίο εμπόδιο στα σχέδιά τους, αλλά έχει ήδη επιληφθεί η Δικαιοσύνη. Χαμένη και η πραμάτεια με τις φτηνές τσάντες στην Πανεπιστημίου και την Ερμού. Όσο για το παρμπρίζ του αυτοκινήτου, με τη σκόνη θα μείνει. Ο Πακιστανός δεν περιμένει στο φανάρι.
Στεγνώνουν και οι τράπεζες. Δεν έφταναν τα περίπου 25 δισ. καταθέσεων που βγήκαν σε τράπεζες του εξωτερικού, αδειάζουν και οι 250.000 τραπεζικοί λογαριασμοί που διαθέτουν οι μετανάστες και άλλα 3 ή 4 δισ. κάνουν φτερά. Ενώ μόνο τα εμβάσματα προς Αλβανία εκτιμώνται σε 500 εκατ. ετησίως. Μένουν μόνο τα φέσια από τα δάνεια. Το 4,9% των νοικοκυριών με αρχηγό μετανάστη έχει λάβει δάνειο για αγορά ή ανέγερση κατοικίας και ένα 0,5% έχει λάβει δάνειο για επισκευή της κατοικίας του ή αγορά κάποιου... οικοπέδου.
Ζημιά, όμως, παθαίνουν και αρκετοί ιδιοκτήτες ακινήτων, αφού το 90% των μεταναστών μένει στο ενοίκιο. Μια χαρά είχαν βολευτεί τόσα χρόνια που νοίκιαζαν τις τρύπες τους σε 20 μετανάστες μαζί και πληρώνονταν με το κεφάλι. Τώρα πού να βρεις Έλληνα να μείνει σε σπίτι χωρίς θέρμανση, με τους σοβάδες να πέφτουν. Άσε που δεν είναι και πολύ φιλόζωοι και θα δυσαρεστηθούν με τα ποντίκια.
Πάνω που καταφέραμε και μας δανείσανε οι αγορές, νέο έμφραγμα στην οικονομία. Τα έσοδα του κράτους από τις εισπράξεις φόρων και ΦΠΑ περιορίζονται, το έλλειμμα αυξάνεται, η ύφεση βαθαίνει και οι επενδύσεις καταντούν ανέκδοτο. Το ΑΕΠ συρρικνώνεται ακόμα παραπάνω, αφού η συμβολή των νόμιμων μεταναστών στο ΑΕΠ της χώρας κυμαίνεται από 1,9% ως 2,2%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους παράνομους μετανάστες κυμαίνεται μεταξύ 0,5% ως 0,7%. Ο πρόεδρος είναι συγκλονισμένος. Δεν τον παρηγορεί καν η ιδέα πως η μείωση της ζήτησης θα ρίξει τις τιμές κατά 5%-6%, πράγμα που θα κάνει πιο ανταγωνιστικά τα προϊόντα μας, περιορίζοντας τις εισαγωγές. Πτώση τιμών σημαίνει πάγωμα ή και πτώση ενοικίων - κι εκείνος από τέτοια εισοδήματα κυρίως ψωμίζεται.
Στο υπουργείο Εργασίας τα ηρεμιστικά τα κουβαλάνε με το καροτσάκι. «Τόση προπαγάνδα, τόση τρομοκρατία για να περάσει το νέο ασφαλιστικό. Και τώρα... φτου κι απ' την αρχή! Πάλι καταρρέουν τα ταμεία. Κι άντε να τους πείσεις ότι τα 80 είναι παραγωγική ηλικία» μονολογεί επιφανές κυβερνητικό στέλεχος. Βλέπεις, το 11% των ασφαλιστικών εισφορών προέρχεται από μετανάστες. Οι περίπου 500.000 ασφαλισμένοι μετανάστες στο ΙΚΑ και οι άλλοι 100.000 στον ΟΑΕΕ και τον ΟΓΑ στηρίζουν οικονομικά το ασφαλιστικό σύστημα χωρίς ακόμα να λαμβάνουν συντάξεις και με πρόβλεψη για λήψη συνταξιοδοτικών παροχών μετά το 2025!. Μέχρι τότε απλώς θα συνεισφέρουν, χωρίς να παίρνουν τίποτε.
Επί πλέον, αν υπολογίσουμε ότι η σχέση των ασφαλισμένων προς τους συνταξιούχους μειώθηκε από 2,46% το 1990 σε 1,79% το 2005, χωρίς τη μετανάστευση η αναλογία αυτή θα γίνει ακόμη χαμηλότερη.
Η Ελλάδα γερνάει και οι μετανάστες φέρνουν νιάτα. Το 80% των μεταναστών βρίσκεται σε παραγωγική ηλικία (15-64), σε αντίθεση με το 68% των Ελλήνων, ενώ το ποσοστό εκείνων που εργάζονται φτάνει το 94%. Το αντίστοιχο ελληνικό ποσοστό παραμένει ομιχλώδες, αλλά πάντως πολύ μικρότερο.
Η ένταξη των μεταναστών στην αγορά εργασίας σήμαινε όχι μόνο περισσότερες ασφαλιστικές εισφορές, αλλά και περισσότερα φορολογικά έσοδα. Για παράδειγμα, το συνολικό ποσό των ασφαλιστικών εισφορών και του φόρου εισοδήματος που πλήρωσαν τα νοικοκυριά των μεταναστών το 2004 ήταν 488.000.000 ευρώ.
Μια άλλη διαπίστωση κάνει τον πρόεδρο να χάσει το χρώμα του: «Οι προαιώνιοι εχθροί μας, οι Τούρκοι, θα τρίβουν τα δάχτυλά τους!» Στο δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, οι μετανάστες προσέφεραν μια ανακούφιση. Την περίοδο 2004-2007 οι γεννήσεις από αλλοδαπές αποτελούσαν το 17% του συνόλου των 435.700 γεννήσεων, δηλαδή ήταν περίπου 74.000, όταν το ίδιο διάστημα η διαφορά των γεννήσεων από τους θανάτους στη χώρα είχε το οριακό θετικό ισοζύγιο των 12.000 χιλιάδων ανθρώπων.
Στα σχολεία της Κυψέλης και του Βοτανικού επικρατεί πανικός. Οι δάσκαλοι στέκονται μπροστά σε άδεια θρανία και αναρωτιούνται αν θα τους μετατάξουν σε κάποιον φορέα άσχετο με τις σπουδές και την εμπειρία τους ή αν θα αξιοποιήσουν την ευκαιρία για να απολύσουν δημόσιους υπαλλήλους. Ενώ οι μαθητές ρωτούν πού πήγαν οι φίλοι τους. «Έφυγαν» απαντάει ο διευθυντής. «Αφού δεν τους ήθελαν, ήταν διαφορετικοί». «Διαφορετικοί; Τι διαφορετικό είχαν; Αφού μαζί παίζαμε στο διάλειμμα, μαζί διαβάζαμε το απόγευμα, μαζί κάναμε φασαρία στο μάθημα!»
Τα παιδιά των αλλοδαπών τη χρονιά 2007-2008, για την οποία υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, ανέρχονταν σε 112.211 σε σύνολο 1.208.056 μαθητών, δηλαδή το 9,29% του μαθητικού πληθυσμού. Σε ορισμένα σχολεία μάλιστα, όπως είναι στα Ιόνια νησιά, την Αττική, το νότιο Αιγαίο, την Κρήτη και την Πελοπόννησο, ο αριθμός των αλλοδαπών μαθητών την περσινή σχολική χρονιά ξεπέρασε το 10%. Στην πλειονότητά τους, όμως, τα παιδιά των μεταναστών δεν συνεχίζουν τη φοίτησή τους στο λύκειο (66%) και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (85%). Τώρα 3.600 σχολικές τάξεις των 30 ατόμων μένουν κενές και αντιστοίχως 3.600 έλληνες εκπαιδευτικοί άνεργοι.
Δεν είναι, όμως, μόνο οι μαθητές και οι φοιτητές στεναχωρημένοι που χάνουν τους φίλους τους, τα φλερτ και τους έρωτές τους. Αρκετοί έχασαν τους συζύγους τους και αναρωτιούνται αν έφταιγε το καβγαδάκι της χθεσινής νύχτας ή η μάνα τους που δεν έπαψε στιγμή να γκρινιάζει για τα σπαστά ελληνικά της νύφης της. Σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία, από το 2004, οπότε άρχισε να συλλέγει στοιχεία σχετικά με την υπηκοότητα των νεονύμφων και μέσα σε μια πενταετία, μέχρι το 2008, οπότε υπήρχαν τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, έχουν πραγματοποιηθεί περίπου 20.000 μεικτοί γάμοι -θρησκευτικοί και πολιτικοί- στη χώρα, οι οποίοι τώρα διαλύονται.
Τουλάχιστον αποσυμφορούνται οι φυλακές, αφού φεύγει σχεδόν το 45% του πληθυσμού τους που είναι μετανάστες, κρατούμενοι ως επί το πλείστον για ζητήματα χαμηλής παραβατικότητας ή για παράνομη είσοδο στη χώρα. Αντιστρόφως ανάλογα αυξάνεται ο εκνευρισμός και ο αλκοολισμός στους αστυνομικούς, αφού πλέον μόνο σε φοιτητές με ράστα ή σε αμέριμνους περαστικούς τα βράδια των διαδηλώσεων θα μπορούν να εκτονώνουν τα νεύρα τους. Το μεγάλο αδιέξοδο, όμως, το αντιμετωπίζει η ΕΥΠ: Ποιους θα απάγει τώρα; Λες να συνηθίζουν και οι αναρχικοί να απάγονται μεταξύ τους;
Στις δημοσιογραφικές συσκέψεις υπάρχει τεράστια αμηχανία. «Κι εμείς ποιους θα κατηγορούμε για την εγκληματικότητα και την υποβάθμιση του ιστορικού κέντρου;», «Τι, δηλαδή, τώρα πρέπει να μιλήσουμε για τις κοινωνικές ανισότητες και τη λιτότητα;» παραληρούν τα στελέχη. «Επ' ουδενί, υπάρχουν ακόμα πρεζάκια, πρώην κρατούμενοι, ψυχικά ασθενείς, κουκουλοφόροι, αριστεριστές, φορτηγατζήδες, δημόσιοι υπάλληλοι... Μ' αυτούς θα καλύψουμε το κενό» απαντά ο αρχισυντάκτης.
Κρύος ιδρώτας λούζει τον πρόεδρο. «Εντάξει όλα τα υπόλοιπα, αλλά εγώ πλέον πού θα βασίζω την πολιτική μου; Μένουν χωρίς περιεχόμενο οι εκλογικές μου καμπάνιες. Αφού αυτοί έφταιγαν για όλα τα δεινά του τόπου. Έτσι μπήκα στη Βουλή. Τώρα τι θα λέω; Οι αριστεροί λένε ότι φταίει το μνημόνιο, αλλά εγώ το ψήφισα το μνημόνιο. Και το πρωτοπαλίκαρο που ούρλιαζε στα κανάλια για τους βρομιάρηδες που έχουν κατακλύσει την Αθήνα, στα αζήτητα θα βρεθεί τώρα. Ούτε στα μεσημεριανάδικα δεν θα βρίσκει στασίδι». Ο πρόεδρος πετάγεται από το κρεβάτι του φρικαρισμένος. Με τις γαλάζιες πιτζαμούλες και το φιλέ στα μαλλιά βγαίνει στους δρόμους αλαφιασμένος: «Συνωμοσία, συνωμοσία! Σιωνιστικός δάκτυλος! Φέρτε τους πίσω!»
Στα σοβαρά τώρα: Η πρώτη απεργία των μεταναστών πραγματοποιήθηκε το 2006 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τότε οι Λατινοαμερικάνοι αποφάσισαν να απεργήσουν ονομάζοντας αυτήν την ημέρα «Φανταστείτε μια μέρα χωρίς τους Λατινοαμερικάνους». Το αποτέλεσμα ήταν να παραλύσουν ολόκληρες πόλεις, αφού η βιομηχανική παραγωγή σταμάτησε, τα παιδιά των μεταναστών δεν πήγαν στο σχολείο και η εμπορική κίνηση μειώθηκε αρκετά. Σε ολόκληρη την Ευρώπη -στη Γαλλία, την Ισπανία και την Ιταλία- με απόφαση των μεταναστευτικών οργανώσεων, αλλά και με την κάλυψη των συνδικάτων, οι μετανάστες απείργησαν την 1η Μαρτίου του 2010.

Διαβάστε
Βλαντιμίρο Πόλτσι, «Έξω οι ξένοι», εκδ. Οδυσσέας
Τι θα συμβεί αν όλοι οι μετανάστες απεργήσουν και πόσο θα επηρεαστεί η καθημερινότητα των υπολοίπων; Και η οικονομία της χώρας; Αντέχει; Ο συνάδελφός μας επιχειρεί σ' αυτό το βιβλίο ό,τι ακριβώς κάναμε κι εμείς σ' αυτήν τη μίνι έρευνα. Το βιβλίο του προέρχεται από σειρά άρθρων που έγραψε για το θέμα, εξ ου και οι ιστορίες μεταναστών, συνεντεύξεις, έρευνες, στατιστικές, γνώμες ξενοφοβικών και μη. Όλα μαζί συνθέτουν ένα κείμενο-ημερολόγιο με γρήγορο ρυθμό, μεταξύ χρονογραφήματος, μυθιστορήματος και ρεπορτάζ.
«Περιπέτειες της ετερότητας, η παραγωγή της πολιτισμικής διαφοράς στη σημερινή Ελλάδα», συλλογικό έργο, εκδ. Αλεξάνδρεια
Τι σημαίνει να είναι κανείς Πομάκος, Αλβανός ή «ομογενής» από την πρώην Σοβιετική Ένωση στην Ελλάδα σήμερα; Ποιες είναι οι σχέσεις ανάμεσα στις μεσοαστές εργοδότριες και τις φιλιππινέζες οικιακές βοηθούς; Πώς αντιμετωπίζουν οι εθελοντές τους πρόσφυγες; Τι περιθώρια κινήσεων έχουν μειονοτικές κατηγορίες που διεκδικούν το μέχρι χθες αδιανόητο, όπως είναι η μητρότητα για τις γυναίκες με ομοερωτικές επιλογές; Οι συγγραφείς του τόμου μιλούν από ανθρωπολογική σκοπιά για τις περιπέτειες της ετερότητας στη σημερινή Ελλάδα.
Emmanuel Vaillant, «Μάθε να αντιμετωπίζεις το ρατσισμό», εκδ. Ερευνητές Κι ένα βιβλίο για τα παιδιά και τις δύσκολες ερωτήσεις τους. Τι ήταν οι δουλοκτητικές κοινωνίες, τι σημαίνει αποικιοκρατία και δουλεμπόριο στην Αφρική, ποιος είναι αντισημίτης, γιατί όλοι αυτοί οι ξένοι άνθρωποι έρχονται στη γειτονιά μας.

ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΜΕ
* Μελέτη του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών υπό τον αναπληρωτή καθηγητή Αντώνη Κόντη
* ΙΝΕ/ΓΣΕΕ
* Εθνική Στατιστική Υπηρεσία
* Μεσογειακό Παρατηρητήριο Μετανάστευσης του Παντείου
* Μελέτες του καθηγητή Σάββα Ρομπόλη
* Ινστιτούτο Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης (ΙΠΟΔΕ)
* Έρευνες του Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής
* Στοιχεία από την Τράπεζα της Ελλάδος
* Αρχείο της «Ελευθεροτυπίας», των «Νέων», του «Βήματος», της «Καθημερινής»

Ντίνα Δασκαλοπούλου – Μαρία Λουκά
ΕΨΙΛΟΝ – Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 17/10/2010

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Κατάθεση ψυχής…


Μπορεί να ακουστεί παράξενο, αλλά κατά τη γνώμη μου το σημαντικότερο γεγονός εδώ και πολύ καιρό στα ανθρώπινα είναι ο απεγκλωβισμός των 33 μεταλλωρύχων από τα 700 μέτρα βάθος του ορυχείου, όπου ήταν θαμμένοι.
Για να είμαι πιο ακριβής, δεν είναι ο απεγκλωβισμός το σημαντικό αλλά η ίδια η θέση αυτών των ανθρώπων εκεί κάτω και η στάση που κράτησαν επί 68 μέρες στα έγκατα της γης. Μια στάση που φαίνεται να μην έγινε κατανοητή από μια τάξη του πάνω κόσμου, η οποία χτίζει και δημιουργεί πρότυπα ανθρώπων που όλο και πιο πολύ δυσκολεύονται να ζήσουν σ' αυτόν τον κόσμο.
Δεν έχει αναδειχτεί το μείζον, φερ' ειπείν, ότι ο ένας και μοναδικός παράγοντας που έφερε πίσω σώους και αβλαβείς τους ανθρώπους δεν ήταν μήτε το σώμα τους ούτε η οικονομική τους επιφάνεια, ούτε η ομορφιά τους, ούτε η θέση τους στην κοινωνία. Αλλά η συναισθηματική δύναμη κάποιων από αυτούς. Αυτό που οι πολλοί άνθρωποι λένε ψυχή και που οι λίγοι υποψιάζονται ότι έχει να κάνει με την ενέργεια του σώματος σε σχέση με το περιβάλλον του.
Ας λέγεται όπως θέλει. Απ' όπου και αν ορμάται, δεν είναι τυχαίο που όλοι καταλαβαίνουμε για τι μιλάμε. Και μιλάμε για το ίδιο πράγμα.
Αυτή, λοιπόν, η ψυχή κάποιων από τους θαμμένους μεταλλωρύχους ήταν που κράτησε τα 700 μέτρα χώμα και βράχια από πάνω από τους υπόλοιπους και δεν έπεσαν να τους πλακώσουν όλους. Να τους πλακώσουν πραγματικά. Γιατί εκεί, στα πολύ δύσκολα, όπως και σε κάθε πολύ δύσκολα, αυτό που σώζει τους ανθρώπους ή τους καταστρέφει δεν είναι ούτε ο πλούτος, ούτε η ομορφιά τους, ούτε η μούρη τους στην κοινωνία. Είναι το τσαγανό που κουβαλάνε μέσα τους.
Αυτούς τους 33 του κάτω κόσμου τους έσωσαν εκείνοι που με τη στάση τους έγιναν παράδειγμα και στήριγμα για τους υπόλοιπους. Αυτοί, που και τους ακραία φοβισμένους και τους πανικόβλητους τους μετέτρεψαν σε γενναίους ανθρώπους. Γενναίους μέσα τους.
Ακούγεται έτσι σαν γελοιότητα και σαν να μην έχει επαφή με την πραγματική φύση των ανθρώπων ο τόσος τονισμός για την ανάγκη μέχρι και εξάμηνης ψυχολογικής στήριξης των πρώην εγκλωβισμένων, από επαγγελματίες του είδους. Όπως υπερβολή ακούγεται και η τόση υπερπροστασία, που διαχύθηκε αίφνης από τον μιντιόκοσμο γι' αυτούς, που μπήκαν στη στοά σαν άνθρωποι καθημερινοί και βγήκαν γίγαντες.
Αυτό που η σύγχρονη μαμοθρεφτολογία έχει αναδείξει σαν κυρίαρχο τρόπο, σαν οδηγό, σαν πρότυπο ζωής, έρχεται η ίδια η ζωή να το χλευάσει. Πόσο φτωχός ουσιαστικά είναι ο ψυχολόγος, που θα καθίσει απέναντι απ' το θηρίο. Ένα θηρίο που πάλεψε και νίκησε κάθε αρχέγονο φόβο. Και επιβιώνοντας επιβεβαιώθηκε σχεδόν απόλυτα.
Πόσο αμετροεπής θα ήταν ένας επιστήμονας που θα αναλωθεί σε ερωτήσεις αξιολόγησης, αντί να ρωτάει ευλαβικά να μάθει ο ίδιος, να δει, να καταλάβει πώς γίνεται η αδυναμία δύναμη. Και, τελικώς, πώς κερδίζει κανείς τον εαυτό του.
Οι απεγκλωβισμένοι μεταλλωρύχοι και η ιστορία τους είναι μια ευκαιρία να δει η κοινωνία τον εαυτό της στον καθρέφτη. Να διαπιστώσει για χιλιοστή φορά ότι οι άνθρωποι δεν χρησιμεύουν στον εαυτό τους αν πλάθονται για κουλουράκια. Αλλά για σίδερα.
Οι άνθρωποι δεν χρησιμεύουν στην κοινωνία τους αν προστατεύονται. Αλλά αν κινδυνεύουν. Οι άνθρωποι δεν δένονται μεταξύ τους με δεσμούς φιλίας, που είναι η πιο στενή σχέση ασφάλειας και ζεστασιάς, μέσα από την ανεμελιά. Αλλά μέσα από τη δοκιμασία. Οι άνθρωποι δεν απελευθερώνονται με την προστασία. Αλλά με την εγκατάλειψη.
Οι μεταλλωρύχοι της Χιλής βγήκαν από τα έγκατα της γης και μέσα στις αγκαλιές και τα δάκρυα των δικών τους ανθρώπων μπορούσε να δει κανείς τι άλλο τους κρατούσε ζωντανούς, γενναίους και αποφασισμένους:
Γυναίκες με μισοκούρελα και παιδιά ξυπόλητα και γριές και γέροι απεριποίητοι και φτωχοί. Πραγματικά φτωχοί. Αυτή η φτώχεια ήταν η περιουσία τους η ανεκτίμητη. Αυτή η φτώχεια ήταν ο πλούτος τους όλος. Που δεν μπορούσε να τον εξαγοράσει ο πλούτος του κόσμου όλου. Αυτό είχαν, και τη ζωή τους. Τίποτε άλλο; Την περηφάνια τους. Γι' αυτό που είναι.
Οι κάμερες συνόδευαν τους τελευταίους, που έφευγαν από τους μαχαλοκαταυλισμούς, με κάτι σακαράκες από τα διαλυτήρια αυτοκινήτων. Κάτι σκηνές από χαρτί φτιαγμένες. Με στρώματα τρυπημένα, και για σκεπάσματα κουρέλια ρούχων, πολύχρωμα, σαν την απροσποίητη χαρά, που έχουν οι άνθρωποι στις Άνδεις.
Αυτή ήταν η περιουσία των τριάντα τριών μεταλλωρύχων της πιο άγριας ερήμου σ' αυτό τον πλανήτη. Της Ατακάμα. Γι' αυτή και για τις ζωές τους λαχταρώντας επέζησαν. Γιατί ζωή χωρίς την αγκαλιά της αγαπητικιάς και της γυναίκας, του φίλου, του πατέρα και της μάνας, της κόρης, του γιου κι αυτών που αγαπάς, είναι ζωή σε φτώχεια τρισχειρότερη.
Φτώχεια για μια ανθρωπότητα που έχει εμπρός της τη ζωή να της θυμίζει πού είναι ο δρόμος. Κι αυτή, ανέμελη, σαν καλομαθημένη ανήλικη να ξεπουλάει τον εαυτό της για δυο χαρτονομίσματα ακόμα. Και δυο ακόμα. Και δυο ακόμα. Μέχρι πορνείας.

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=17/10/2010&s=o-kairos

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Γιωργάκης ο ΣοσιαΛΗΣΤΗΣ!



Ποιος είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ο «Γιώργος» Α. Παπανδρέου; Το προφίλ ενός ψεύτη και προδότη Πρωθυπουργού. Πως ένας άχρηστος μετατρέπεται σε Πρωθυπουργό.

Καταγωγή
Ο μικρός Jeffrey γεννήθηκε στην Αμερική στις 16 Ιουνίου 1952 στο Saint Paul της Μινεσότα των ΗΠΑ.
Κατάγεται από πατέρα Ελληνο-Πολωνό τον Ανδρέα Παπανδρέου-Mineiko (με εβραϊκή καταγωγή) και μάνα την Margaret Chant κάτοικο Αμερικής με παππού τον Douglas Chant και στέλεχος των Ιεχωβάδων στις ΗΠΑ και γιαγιά Εβραία.

Το όνομα του
Το πραγματικό πλήρες όνομα του είναι Jeffrey Mineiko - Papandreou αλλά εν συντομία τον φωνάζουν ΓΑΠ ή GAP (αγγλιστί) (μιας και έτσι έγραφε το όνομα του στα email που αντάλλαζε με την μητέρα του). Σε ένα βιβλίο του Γιώργου Λακόπουλου «Του μιλάνε τα κύματα...Ο Ανδρέας Παπανδρέου πριν μπει στην πολιτική», (εκδόσεις Καστανιώτη, που πρωτοκυκλοφόρησε τον Ιούνη του 2008,στις σελίδες 124-125) διαβάζουμε τα εξής:
Το 1959, που είχε μετακομίσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ο Γεώργιος Παπανδρέου φώναξε ένα πρωί τον ιερέα της ενορίας της Εκάλης και βαφτίστηκαν και τα τέσσερα αδέρφια ορθόδοξοι χριστιανοί. Ο Γιώργος, που μέχρι τότε τον φώναζαν Τζέφρι, πήρε και επισήμως το όνομα του παππού του, με ανάδοχο τον καθηγητή Γιώργο Λιανόπουλο -φίλο του Ανδρέα από την Αμερική και υφυπουργό του Καραμανλή στη Μεταπολίτευση. Τον μικρότερο, τον Ανδρέα, τον βάφτισε ο ίδιος ο Γεώργιος Παπανδρέου. Αυτή η τελετή κρατήθηκε οικογενειακό μυστικό και από μια άποψη ήταν. Έγινε κυρίως για το χατίρι του Γέρου».
Ακριβής ημερομηνία και ενορία στην οποία βαφτίστηκε ο Jeffrey δεν υπάρχει..
Πολύς κόσμος αμφισβητεί ότι έχει πράγματι βαφτιστεί, λόγω του ότι ό άλλος του παππούς, ο Douglas Chant, ήταν στέλεχος των Ιεχωβάδων των ΗΠΑ, και επειδή διαδιδόταν παλιότερα μια άλλη διαφορετική ιστοριούλα περί βαπτίσεώς του στις ΗΠΑ από τον Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο, αλλά και διότι υπάρχει και η φήμη ότι στο Αμερικανικό Κολλέγιο είχε δηλώσει προτεστάντης και επειδή ποτέ άλλοτε δεν έχει δημοσιευτεί κάτι για το γεγονός της βάπτισης, ούτε φωτογραφίες από αυτήν.
Είχε δικαστικές διαμάχες με την Λιάνα Κανέλλη βουλευτή του ΚΚΕ για το ότι δεν χρησιμοποιεί το πραγματικό του όνομα...

Σπουδές
Σπούδασε κοινωνιολογία στο Amherst College στη Μασαχουσέτη (Massachusetts), ΗΠΑ, την περίοδο 1970-1975, πήρε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην κοινωνιολογία της ανάπτυξης στο London School of Economics, Ηνωμένο Βασίλειο (1975-1977). Έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Στοκχόλμη και παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στο Κέντρο Διεθνών Σχέσεων στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, όπου συμμαθητής του ήταν ο Αντώνης Σαμαράς πρώην αποστάτης της Νέας Δημοκρατίας και σήμερα Πρόεδρος της.

Θέσεις στην Ελληνική Πολιτική σκηνή
Βουλευτικές θητείες
• Βουλευτής Αχαΐας (1981-1996)
• Βουλευτής Α' Αθήνας (1996-2004)
• Βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης (Μάρτιος 2004-Σεπτ. 2007)
• Βουλευτής Αχαΐας (Σεπτ. 2007 - Οκτ. 2009)
• Βουλευτής Περιφέρειας Αττικής (Οκτ. 2009 - Σήμερα)
Υπουργικές θητείες
• Υφυπουργός Πολιτισμού (Ιούλιος 1985 - Φεβρουάριος 1987)
• Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1988 - 1989)
• Υφυπουργός Εξωτερικών (Οκτώβριος 1993 - Ιούλιος 1994)
• Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (Ιούλιος 1994 - Σεπτέμβριος 1996)
• Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών (Σεπτέμβριος 1996 - Φεβρουάριος 1999)
• Υπουργός Εξωτερικών (Φεβρουάριος 1999 - Φεβρουάριος 2004, Οκτώβριος 2009 - σήμερα)

Το χρονικό του ψέματος και της προδοσίας
Ο Jeffrey Papandreou είναι μέλος και έχει συμμετάσχει πάρα πολλές φορές στην ζωή του στις συνεδριάσεις της Λέσχης Bilderberg, ανά τον κόσμο.
Η τελευταία φορά που συμμετείχε ήταν στην Bilderberg που έγινε στο Καβούρι της Αττικής το 2009 πριν αναλάβει πρωθυπουργός όπου εκεί πήρε το χρίσμα για να πάρει το τιμόνι της Ελλάδας.
Τα σχέδια της Bilderberg για την Ελλάδα είναι και το ΠΑΣΟΚ επιβάλει: Αφελληνισμός, Καταστροφή της παιδείας (ήδη το κάνει η Διαμαντοπούλου που είναι μέλος της Bilderberg), Καταστροφή και σβήσιμο της Ιστορίας, Διάλυση πολιτισμού και γλώσσας, Επιβολή ΔΝΤ, Πώληση ορυκτού πλούτου σε ξένες εταιρίες, Ιδιωτικοποίηση των πάντων, Επιβολή της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, Ηλεκτρονικές Ταυτότητες, Διχοτόμηση και κατακερματισμός της Ελλάδας σε 9 περιφέρειες (Ανεξάρτητη Κρήτη, Δωδεκάνησα-Τουρκία, Θράκη-Τουρκική Θράκη, Μακεδονία-Σκόπια, Ήπειρος-Αλβανία, Ανεξάρτητη Κέρκυρα, Πελοπόννησος, Στερεά Ελλάδα, Κυκλάδες).
Ο Henry Kissiger (Ισόβιος Πρόεδρος της Bilderberg) και πρώην Υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ είχε αναφέρει σε ομιλία του στην Ουάσιγκτον, το 1974:
“Οι Έλληνες είναι αναρχικοί και δύσκολα κουμαντάρονται. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες: έτσι ίσως καταφέρουμε να τους αναγκάσουμε να συμβιβαστούν. Εννοώ βέβαια να χτυπήσουμε τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τα πολιτισμικά και ιστορικά αποθέματα, έτσι ώστε να ουδετεροποιήσουμε τη δυνατότητα τους να αναπτύσσονται, να διακρίνουν τους εαυτούς τους, ή να αποδεικνύουν ότι μπορούν να νικούν, έτσι ώστε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια στα στρατηγικώς απαραίτητα σχέδια μας στα Βαλκάνια, την Μεσόγειο, και την Μέση Ανατολή.”
Όλοι ήξεραν ότι αν μπει η Ελλάδα στο μνημόνιο, αυτοί που κάνουν κουμάντο είναι το ΔΝΤ. Κυβέρνηση δεν έχουμε πλέον, είναι πιόνια του ΔΝΤ... Το ΔΝΤ ΝΟΜΟΘΕΤΕΙ, ΕΠΙΒΑΛΕΙ και η Κυβέρνηση πράττει χωρίς να πει τίποτα. Όσοι ασχολούνται με την Νέα Τάξη Πραγμάτων ήξεραν πως ήταν η σειρά μας.

Προεκλογικές θέσεις
Σε μια περίοδο που η Ελλάδα έχει αρχίσει να αχνοφαίνεται υπερχρεωμένη, εμφανίζεται ο Jeffrey σε όλες τις προεκλογικές ομιλίες του λέγοντας πως λεφτά υπάρχουν... Έτσι με τα ψέματα κέρδισε την εμπιστοσύνη του κόσμου ώστε να τον ψηφίσει απέναντι σε μια Ν.Δ. μπαχαλαμένη...
1) Τον Οκτώβριο του 2009 αναλαμβάνει πρωθυπουργός της Ελλάδας και εδώ αρχίζει η προδοσία της Ελλάδας και η επιβολή των ορέξεων των τραπεζιτών ΔΝΤ, ΕΚΤ κλπ λέγοντας «Λεφτά υπάρχουν»*. (περισσότερα στις παραπομπές)
2) Έλεγε ότι το ασφαλιστικό είναι άδικο και κατέβαινε στις πορείες μαζί με τους απεργούς.

Μετεκλογικές θέσεις και πράξεις
1) Του έγινε πρόταση για δανεισμό από Αμερικάνικη εταιρία (Hayman Private Equity LLC στην Βοστόνη) μία στις 11 Ιανουαρίου επιστολή δηλώσεως προθέσεως, και μετά στις 8 Φεβρουαρίου τις οποίες δεν δέχτηκε.....άρα δεν μπορεί να λέει πως δεν υπήρχαν καθόλου λεφτά....(κρατάμε επιφυλάξεις για τους προσφερθέντες όρους... κανείς δε σου χαρίζει τίποτε, και τα Private Equities είναι σκληρά αρπαχτικά συνήθως).
2) Την επομένη των εκλογών, εντελώς συμπτωματικά, η ΤτΕ (με την βοήθεια του Προβόπουλου που είναι μέλος της bilderberg) αλλάζει τον κανονισμό και διευκολύνει την ανοικτή πώληση ελληνικών ομολόγων, δηλαδή διευκολύνει την άνοδο των επιτοκίων (υπόθεση Τ+10) (περισσότερα στις παραπομπές).
3) Τον Ιανουάριο του 2010 άρχισε να λέει και αυτός και ο Γιώργος Παπακωσταντίνου πως λεφτά υπήρχαν και πως δεν υπάρχει περίπτωση να πάμε στο ΔΝΤ (περισσότερα στις παραπομπές).
4) Τον Απρίλιο του 2010 από το Καστελόριζο ανακοινώνει την προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης... ΔΝΤ κλπ
5) Συνεχίζει να κάνει τα στραβά μάτια για το Αιγαίο και κλείνει συμφωνίες, με Τούρκους και Αμερικάνους, κάτω από το τραπέζι (στις παραπομπές περισσότερα).
6) Κατήργησε τον τίτλο Εθνικής από το Υπουργείο Παιδείας και από άλλα Υπουργεία.
7) Κατήργησε το Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης.
8) Συνομιλεί με τα Σκόπια με βάση το όνομα «Μακεδονία» και το υπόλοιπο κομμάτι βλέπουμε.
9) Ο ελληνικός λαός έχει αρχίσει να πεινάει και λέει στους υπουργούς του: «Κάντε διακοπές άφοβα».
10) Κάνει τα στραβά μάτια για την Θράκη τώρα που είναι σοβαρή η κατάσταση.
11) Τον Ιούλιο του 2010 γίνεται ο πρώτος “Έλληνας” πρωθυπουργός που επισκέπτεται το Ισραήλ και καταθέτει στεφάνι για το ολοκαύτωμα των Εβραίων (στις παραπομπές περισσότερα).
12) Τον Ιούλιο του 2010 συζητάει για πώληση Κρατικών τραπεζών μετά από πρόταση του ιδρυτικού μέλους του ΠΑΣΟΚ, Μιχάλη Σάλλα.
13) Αφαιρεί τον πίνακα από το πρωθυπουργικό γραφείο η Ελλάς Ευγνωμονούσα (πριν την επίσκεψη Ερντογάν) (περισσότερα στις παραπομπές).
14) Τον Ιούλιο του 2010 κάνει πολιτική επίταξη και επιστράτευση απεργών (ιδιοκτητών και οδηγών φορτηγών) γιατί αντιδρούσαν στο άνοιγμα του επαγγέλματος τους.
Ο συνταγματολόγος Βενιζέλος (τρομάρα του) το 2007 λέει πως μια πολιτική επιστράτευση και επίταξη λόγω απεργίας είναι αδιανόητη, λέγοντας:
“Είναι επίσης αδιανόητο, μετά από όσα έχουν συμβεί, να μην υπάρχει ρητή μνεία της τροπολογίας αυτής στο φαινόμενο της απεργίας. Και στη δική μας πρόταση, όπως και στην πρόταση του Συνασπισμού, προβλεπόταν ρητά ότι η απεργιακή κινητοποίηση από μόνη της δεν συνιστά λόγο επιβολής κατάστασης έκτακτης ανάγκης, πολιτικής κινητοποίησης και άρα δεν μπορεί να οδηγήσει σε πολιτική επιστράτευση, παρά μόνο εάν συντρέχουν οι αυστηρά οριοθετημένες προϋποθέσεις του άρθρου 22 παράγραφος 4.Είτε σε περίπτωση πολέμου ή γενικής επιστράτευσης είτε όταν υπάρχουν αμυντικές ανάγκες είτε όταν υπάρχουν αμιγώς πολιτικές ανάγκες, δηλαδή ανάγκες αστικής κινητοποίησης, σε περίπτωση θεομηνίας ή ισοδύναμης ανθρωπογενούς καταστροφής και σε περίπτωση προβλήματος δημόσιας υγείας που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τα συνήθη μέτρα.”

Συμπέρασμα...
Μετά τον Εφιάλτη στις Θερμοπύλες δεν έχει ξαναεμφανιστεί τέτοιος προδότης στον Ελλαδικό χώρο....
Μας κυβερνάει ένας άχρηστος (όπως έλεγε ο Πάγκαλος) προδότης πολιτικός, που ανέβηκε στα στρώματα της πολιτικής με τη βοήθεια της μασονίας, των εβραίων και της bilderberg, ώστε να στεφθεί πρωθυπουργός της Ελλάδας και να την πουλήσει σε αυτά τα κέντρα διακυβέρνησης του πλανήτη. Είναι δημόσιος κίνδυνος, διέπραξε ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ με την υπογραφή του μνημονίου ξεκινώντας το έργο της καταστροφής της πολύπαθης Ελλάδας, ξέροντας από την πρώτη στιγμή που πήγε στο Καβούρι το 2009 ότι ήταν σειρά του στην πολιτική. Ένας άχρηστος, τελειωμένος, ξεφτιλισμένος, πολιτικός που μπορεί να έχει Ελληνική καταγωγή, αλλά δεν νιώθει Έλληνας (όπως λέει και ο αδερφός του Νίκος), αδιαφορώντας φυσικά για ότι συμβαίνει που ξέρει πολύ καλά τι συμβαίνει και προσπαθεί με λόγια και πράξεις με την βοήθεια των ΠΑΣΟΚΟΚΑΝΑΛΩΝ να κοροϊδέψει τους Έλληνες κάτι που θα αρχίσει σιγά σιγά να βλέπει ότι δεν καταφέρει…
Ο JEFFREY GIORGOS MINEIKO PAPANDREOU CHANT ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΛΑΚΙΣΤΕΙ, ΝΑ ΤΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΙ Η ΟΜΙΛΙΑ, ΝΑ ΕΞΟΡΙΣΤΕΙ, ΝΑ ΔΗΜΕΥΘΕΙ Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΝΑ ΚΡΕΜΑΣΤΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΠΟΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΑΞΟΥΝ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ.
Και αυτός και όσοι υπέγραψαν το μνημόνιο...

Το πρώην «ΠΑ.ΣΟ.Κ» πλέον αποτελείται από: Υπουργούς και γενικούς γραμματείς χωρίς πτυχία, Εβραίους, Μέλη της Λέσχης Bilderberg και Μασόνους.
Τα ονόματα τους;
Δημήτρης Δρούτσας, Παύλος Γερουλάνος, Άννα Διαμαντοπούλου, Θάλεια Δραγώνα, Μαρία Δαμανάκη, Γιώργος Παπανδρέου, Γιώργος Παπακωσταντίνου, Ευάγγελος Βενιζέλος (πραγματικό όνομα Τούρκογλου), Μιχάλης Χρυσοχοίδης(πραγματικό όνομα Κοεμζόγλου), Αλεβιζάτος, Άλεξ Ρόντος, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, Γρηγόρης Βαλλιανάτος, Ροβέρτος Σπυρόπουλος, Τρεπεκλής,Ανδρέας Luerdi (κατά κόσμον Λοβέρδος), η Παρασκευή Κέλλερ (κατά κόσμον Χριστοφιλοπούλου) (περισσότερα στις παραπομπές).

ΠAΡAΠOΜΠΕΣ

Βίντεο
1. Ο Jeffrey λέει λεφτά υπάρχουν προεκλογικά και μετά τις εκλογές λεφτά υπήρχαν (http://www.youtube.com/watch?v=WmPm1vb8q1c)
2. Προσφυγή στο ΔΝΤ γιατί λεφτά δεν υπάρχουν γιατί τα έφαγε η μαρμάγκα (http://www.youtube.com/watch?v=fswjfnyAmjs)
3. Η λύση του ΔΝΤ ήταν για το ΠΑΣΟΚ πριν ανέβει στην κυβέρνηση και δεν υπάρχει περίπτωση να πάμε στο ΔΝΤ λέει ο Παπανδρέου (http://www.youtube.com/watch?v=MNJ7G4EHmkw)
4. Τα αίτια της παγκόσμιας κατάρρευσης σε 3 λεπτά (http://www.youtube.com/watch?v=mymWG3qMksA&feature=player_embedded)
5. Ο Jeffrey Papandreou θέλει παγκόσμια διακυβέρνηση (http://www.youtube.com/watch?v=lBln-RklD8k)

Κείμενα
1. Ιδού ο εβραιομασόνος σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου, μαζί του στον Πόρο (http://anti-ntp.blogspot.com/2010/07/blog-post_3150.html)
2. Γιώργος Σεφερτζής – Νίκος “αδελφόθεος” Παπανδρέου, Aστακός, χρηματιστήριο, Siemens, Άραβες και Καλούσης. Φάτε παιδιά, τσάμπα είναι! (http://anti-ntp.blogspot.com/2010/07/siemens.html)
3. Ο Παπανδρέου στο Ισραήλ (http://anti-ntp.blogspot.com/2010/07/blog-post_6261.html)
4. Νίκος Παπανδρέου :Είμαστε μεταμφιεσμένοι Έλληνες με Αμερικάνικη καρδιά (http://anti-ntp.blogspot.com/2010/07/blog-post_7409.html)
5. Κλείδωσαν τα πετρέλαια του αιγαίου σε αμερικάνικες εταιρίες (http://elladasimera.blogspot.com/2010/07/blog-post_480.html)
6. Τα είπαν Παπανδρέου - Σιμόν Πέρες (http://anti-ntp.blogspot.com/2010/07/blog-post_7345.html)
7. Μέχρι και ο ΓΑΠ κατηγορούσε τον πατέρα του και του ζητούσε να παραιτηθεί (http://anti-ntp.blogspot.com/2010/07/blog-post_6440.html)
8. Oι φίλοι του Jeffrey Mineiko Chant (http://anti-ntp.blogspot.com/2010/07/o-jeffrey-mineiko-chant.html)
9. Ο «ΓΑΠ Εξωτερικού» καλεί τον λαό εναντίον του «ΓΑΠ Εσωτερικού»!!! (http://anti-ntp.blogspot.com/2010/07/blog-post_5119.html)
10. Έβγαλε τον πίνακα η Ελλάς Ευγνωμονούσα από το Πρωθυπουργικό γραφείο (http://www.greekamericannewsagency.com/main/index.php?option=com_content&view=article&id=7686:---------q--q----&catid=15:2010-01-19-17-37-15&Itemid=24)
11. Το κόλπο της οικογένειας Παπανδρέου και τα 2.5 ΔΙΣ (http://anti-ntp.blogspot.com/2010/07/blog-post_5103.html)
12. Wikipedia George Papandreou (http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%91._%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%85)
13. Jeffrey Papandreou το πραγματικό όνομα που φρόντισαν να διαγράψουν προετοιμάζοντας τον για «εθνοσωτήρα» (http://anti-ntp.blogspot.com/2010/07/jeffrey-papandreou.html)
14. Για τα ομόλογα Τ-10 (http://techiechan.com/?p=299)

http://anti-ntp.blogspot.com/2010/08/blog-post_703.html

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

Λαϊκές εκφράσεις και η σημασία τους


ΑΡΜΕΝΙΚΗ ΒΙΖΙΤΑ
Τα παλιά τα χρόνια τα αρμένικα χωριά είχαν μεγάλη απόσταση (με τα πόδια) το ένα από το άλλο. Έτσι, όταν μια οικογένεια ήθελε να κάνει βίζιτα (να επισκεφτεί) ένα φιλικό σπίτι στο γειτονικό χωριό, ξεκινούσαν πολύ πρωί γιατί είχαν μεγάλη διαδρομή να διανύσουν, διανυκτέρευαν ένα βράδυ στο φιλικό σπίτι και ξεκινούσαν το επόμενο πρω’ι για την επιστροφή.
Σήμερα χρησιμοποιούμε αυτήν την έκφραση για επισκέπτες που δε «λένε» να φύγουν.

ΔΥΟ ΔΥΟ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΧΙΩΤΕΣ
Επί τουρκοκρατίας, όταν ένας Τούρκος αξιωματούχος συναντούσε στο δρόμο έναν Έλληνα, είχε το δικαίωμα να του ζητήσει να τον κουβαλήσει στην πλάτη του.
Οι Χιώτες περπατούσαν δυο δυο και όταν έβλεπαν έναν Τούρκο, ανέβαινε ο ένας στην πλάτη του άλλου, ώστε να μην αναγκαστούν να κουβαλήσουν τον Τούρκο.

ΕΦΑΓΑ ΧΥΛΟΠΙΤΑ
Γύρω στα 1815 υπήρχε κάποιος κομπογιαννίτης, ο Παρθένης Νένιμος, ο οποίος ισχυριζόταν πως είχε βρει το φάρμακο για τους βαρύτατα ερωτευμένους. Επρόκειτο για ένα παρασκεύασμα από σιταρένιο χυλό ψημένο στο φούρνο. Όσοι λοιπόν αγαπούσαν χωρίς ανταπόκριση, θα έλυναν το πρόβλημά τους τρώγοντας αυτή τη θαυματουργή πίτα -και μάλιστα επί τρεις ημέρες, κάθε πρωί, τελείως νηστικοί.

ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΔΥΟ ΧΩΡΙΑ
Από τα πολύ παλιά χρόνια οι Έλληνες είχαμε το διχασμό. Αυτή η κατάσταση βασίλευε και μεταξύ γειτονικών χωριών. Αφορμή να τσακωθούν δυο χωριά ήταν τα όρια, τα εδάφη βοσκής, η χάραξη καινούργιου δρόμου κλπ. Έτσι έμεινε και η φράση: «θα γίνουμε από δυο χωριά», δηλαδή θα γίνουμε εχθροί σαν να είμαστε από δυο διαφορετικά χωριά.

ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΩ ΤΟΥ ΑΛΑΤΙΟΥ
Η φράση «θα σε κάνω του αλατιού» βγήκε από τον τρόπο που γίνονται οι σαρδέλες και γενικά όλα τα ψάρια, όταν παστώνονται με αλάτι. Ζαρώνουν και χάνουν την όμορφη εμφάνισή τους. Έτσι λοιπόν, θα τον κάνει όταν τον δείρει, όπως το ψάρι στο αλάτι.

ΚΑΘΕ ΚΑΤΕΡΓΑΡΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ ΤΟΥ
Στα παλιά τα χρόνια τα κουρσάρικα πλοία είχαν πλήρωμα συνήθως κωπηλάτες, που οι περισσότεροι ήταν κατάδικοι (άνθρωποι των κάτεργων -δηλαδή δούλευαν στα πλοία). Όταν λοιπόν ο αέρας έπεφτε και το καράβι έπρεπε να συνεχίσει την πορεία του, μια φωνή δυνατή ξεσήκωνε από το ξαπόσταμά τους τους ανθρώπους αυτούς: «Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του». Ήταν η διαταγή να καθίσουν και πάλι στα κουπιά, στους μακρινούς ξύλινους πάγκους ...

ΚΑΠΟΙΟΣ ΦΟΥΡΝΟΣ ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΚΕ
Παλαιότερα, τα σπίτια ενός χωριού μετριόντουσαν με τους ...φούρνους τους. Οι χωρικοί, δηλαδή, δεν έλεγαν ότι το χωριό τους έχει τόσα σπίτια αλλά τόσους φούρνους, επειδή κάθε σπίτι είχε και το δικό του φούρνο, για να ψήνει το ψωμί του . Όταν λοιπόν στα χωριά πέθαινε κανένας νοικοκύρης, οι φίλοι του έλεγαν: «Ο φούρνος του μπάρμπα Νότη γκρεμίστηκε», εννοώντας ότι με το θάνατο του αρχηγού της οικογένειας, το σπίτι γκρεμιζόταν, χανόταν. Από τη αυτή φράση, βγήκε η μεταφορική έκφραση «κάποιος φούρνος γκρεμίστηκε», που τη λέμε όταν μας επισκέπτεται κάποιος που έχουμε να δούμε πολύ καιρό.

ΜΑΛΛΙΑΣΕ Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ
Στη βυζαντινή εποχή υπήρχαν διάφορες τιμωρίες, ανάλογες, βέβαια, με το παράπτωμα. Όταν π.χ. ένας έλεγε πολλά, δηλαδή έλεγε λόγια που δεν έπρεπε να ειπωθούν, τότε τον τιμωρούσαν με έναν τρομερό τρόπο. Του έδιναν ένα ειδικό χόρτο που ήταν υποχρεωμένος με το μάσημα να το κάνει πολτό μέσα στο στόμα του. Το χόρτο, όμως, αυτό ήταν αγκαθωτό, στυφό και αρκετά σκληρό, τόσο που κατά το μάσημα στο στόμα του πρηζόταν και η γλώσσα, το ελατήριο δηλαδή της τιμωρίας του, άνοιγε, μάτωνε και γινόταν ίνες-ίνες, κλωστές-κλωστές, δηλαδή, όπως είναι τα μαλλιά. Από την απάνθρωπη αυτή τιμωρία βγήκε και η παροιμιώδης φράση: «μάλλιασε η γλώσσα μου», που τη λέμε μέχρι σήμερα, όταν προσπαθούμε με τα λόγια μας να πείσουμε κάποιον για κάτι και του το λέμε πολλές φορές.

ΜΟΥ ΕΦΥΓΕ ΤΟ ΚΑΦΑΣΙ
Στα Τούρκικα καφάς θα πει κεφάλι, κρανίο. Όταν, λοιπόν, η καρπαζιά που έριξαν σε κάποιον είναι δυνατή, λέμε :» του έφυγε το καφάσι», δηλαδή, του έφυγε το κεφάλι από τη δύναμη του κτυπήματος. Το ίδιο και όταν αντιληφθούμε κάτι σπουδαίο, λέμε: «μου έφυγε το καφάσι», δηλαδή, μου έφυγε το κεφάλι από τη σπουδαιότητα.

ΜΥΡΙΖΩ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΜΟΥ
Η φράση προέρχεται από την αρχαία τελετουργική συνήθεια, κατά την οποία οι ιέρειες των μαντείων βουτούσαν τα δάχτυλά τους σε ένα υγρό με βάση το δαφνέλαιο, τις αναθυμιάσεις του οποίου εισέπνεαν καθώς τα έφερναν κατόπιν κοντά στη μύτη τους και με αυτόν τον τρόπο έπεφταν σε ένα είδος καταληψίας κατά την οποία προμάντευαν τα μελλούμενα.

ΠΙΣΩ ΕΧΕΙ Η ΑΧΛΑΔΑ ΤΗΝ ΟΥΡΑ
Οι Ενετοί, που άλλοτε κυριαρχούσαν στις θάλασσες, εγκαινίασαν πρώτοι τα ιστιοφόρα μεταγωγικά, όταν ήθελαν να μεταφέρουν το στρατό τους. Τα καράβια αυτά ήταν ξύλινα και πελώρια και είχαν σχήμα αχλαδιού. Έσερναν δε τις περισσότερες φορές πίσω τους ένα μικρό καραβάκι, που έβαζαν μέσα τον οπλισμό και τα πολεμοφόδια, όπως ακόμα τρόφιμα και διάφορα πολεμικά σύνεργα. Οι Έλληνες τα είχαν βαφτίσει αχλάδες από το σχήμα τους. Έτσι όταν καμιά φορά στο πέλαγος παρουσιαζότανε κανένα άγνωστο καράβι, οι νησιώτες (βιγλάτορες) ανέβαιναν πάνω στους βράχους και απ' εκεί παρακολουθούσαν με αγωνία τις κινήσεις του. Αν ήταν απλώς ιστιοφόρο, δεν ανησυχούσαν τόσο, γιατί υπήρχε πιθανότητα να συνεχίσει αλλού τον δρόμο του. Αν όμως ήταν «Αχλάδα» τους έπιανε πανικός, γιατί καταλάβαιναν ότι σε λίγο θα άρχιζαν μάχες, πολιορκίες, πείνες και θάνατοι. Έφευγαν τότε για να πάνε να ετοιμάσουν την άμυνα τους. Από στόμα σε στόμα κυκλοφορούσε η φήμη ότι η «Αχλάδα» έχει πίσω την ουρά. Με την ουρά εννοούσαν το καραβάκι που έσερνε το μεταγωγικό. Άρα επίθεση. Και έλεγαν: «πίσω έχει η Αχλάδα την ουρά, τι θα γίνει;»…

ΠΡΑΣΣΕΙΝ ΑΛΟΓΑ
Όταν κάποιος σε μία συζήτηση μας λέει πράγματα με τα οποία διαφωνούμε ή μας ακούγονται παράλογα, συνηθίζουμε να λέμε: «μα τι είναι αυτά που μου λες; Αυτά είναι αηδίες και πράσσειν άλογα!»…Το «πράσσειν άλογα» λοιπόν, δεν είναι πράσινα άλογα όπως πιστεύει πολύς κόσμος, αλλά αρχαία ελληνική έκφραση…
Προέρχεται εκ του ενεργητικού απαρεμφάτου του ρήματος πράττω ή/και πράσσω (τα δύο τ, αντικαθίστανται στα αρχαία και από δύο σ), που είναι το πράττειν ή/και πράσσειν και του «άλογο» που είναι ουσιαστικά το ουσιαστικό λόγος = λογική (σε μία από τις έννοιες του) με το α στερητικό μπροστά. Α-λογο=παράλογο. Πράσσειν άλογα, το να κάνει κανείς παράλογα πράγματα…

ΤΑ ΚΡΕΜΑΣΕ ΣΤΟΝ ΚΟΚΟΡΑ
Οι αρχαίοι είχαν και αυτοί τα τυχερά τους παιχνίδια. Και ζάρια έπαιζαν και κότσια, αλλά και κοκορομαχίες (αλεκτρυονομαχίαι) διοργάνωναν. Όπως ακριβώς και σήμερα σε διάφορα κράτη, έβαζαν δύο γυμνασμένους κοκόρους να μαλώσουν και άρχιζαν τα στοιχήματα, ποιός κόκορας θα νικούσε. Τα στοιχήματα φαίνεται πως άρεσαν στους αρχαίους. Έτσι, πάνω στους κοκόρους στοιχηματίζοντας, κρεμούσαν πολλές φορές περιουσίες. Στον κόκορα κρεμούσαν τα χρήματά τους και όπως συμβαίνει συνήθως με τους παίχτες, τα έχαναν. Από τα αρχαία, λοιπόν, χρόνια και από τις κοκορομαχίες, μας έμεινε και η φράση «τα κρέμασε στον κόκορα », που λέμε μέχρι και σήμερα με την ίδια περίπου σημασία.

ΤΟΥ ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ Ο ΓΑΜΟΣ
Στα πολύ παλιά τα χρόνια, κατά τη διαπόμπευση κουρεύανε τον «αμαρτήσαντα», τον έκαναν δηλαδή «κουτρούλη» (από την κούτρα, που θα πει κεφάλι) και ύστερα άρχιζε η περιφορά του στους δρόμους και τις πλατείες της βασιλεύουσας των πόλεων, την Κωνσταντινούπολη. Όπου περνούσε γινόταν πραγματικό πανδαιμόνιο. Του πετούσαν σάπια φρούτα, του κρεμούσαν στον λαιμό κουδούνια, ενώ χτυπούσαν και τις καμπάνες για να τον... υποδεχθούν. Η περιφορά του αυτή λεγόταν συγύρισμα, ενώ από τη λέξη αυτή βγήκε και η φράση «Θα σε συγυρίσω». Μάλιστα, υπήρχε ακόμη και η συνήθεια να χορεύουν γύρω από τον «αμαρτήσαντα» κρατώντας μαντίλια, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα ανάλογη με εκείνη του πανηγυριού ή του γάμου.
Έτσι λοιπόν όταν πρόκειται για μεγάλη φασαρία, λέμε συνήθως «του κουτρούλη το πανηγύρι» ή «του κουτρούλη ο γάμος».

ΤΟΥΜΠΕΚΙ
«Τουμπεκί » λέγεται τουρκικά ο καπνός για το ναργιλέ, που τον κάπνιζαν στα διάφορα καφενεία της παλιάς εποχής. Το ναργιλέ τον ετοίμαζαν οι «ταμπήδες» των καφενείων και επειδή αυτοί έπιαναν την κουβέντα κι αργούσανε να τον πάνε στον πελάτη, εκείνος με τη σειρά του φώναζε: «κάνε τουμπεκί». Όσοι κάπνισαν ναργιλέ ήταν και από φυσικού τους λιγομίλητοι και δεν τους άρεσε η «πάρλα», οι φλυαρίες. Με τις ώρες κρατούσαν στα χείλη τους το «μαρκούτσι» του ναργιλέ, απολαμβάνοντας μακάρια και σιωπηλά το τουμπεκί, που σιγόκαιγε στο λουλά. Και αν κάνεις, που κι αυτός κάπνιζε ναργιλέ δίπλα τους, άνοιγε πλατιά κουβέντα, οι μερακλήδες της παρέας του έλεγαν: « Κάνε τουμπεκί», δηλαδή, κάπνιζε και μη μιλάς. Τώρα για το «ψιλοκομμένο» τουμπεκί, ήταν η τέχνη του «ταμπή» να του το προσφέρει ψιλοκομμένο, που ήταν και καλύτερο.

ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΚΑΒΓΑ
Ένα από τα αγαπημένα θεάματα των Ρωμαίων και αργότερα των Βυζαντινών, ήταν η ελεύθερη πάλη. Οι περισσότεροι από τους παλαιστές ήταν σκλάβοι, που έβγαιναν από το στίβο με την ελπίδα να νικήσουν και να απελευθερωθούν. Στην ελεύθερη αυτή πάλη επιτρέπονταν τα πάντα γροθιές, κλωτσιές, κουτουλιές, ακόμη και το πνίξιμο. Το μόνο που απαγορευόταν αυστηρά ήταν οι γρατζουνιές. Ο παλαιστής έπρεπε να νικήσει τον αντίπαλό του, χωρίς να του προξενήσει την παραμικρή αμυχή με τα νύχια, πράγμα, βέβαια, δυσκολότατο. Γιατί τα νύχια των δυστυχισμένων σκλάβων, που έμεναν συνέχεια μέσα στα κάτεργα, ήταν τεράστια και σκληρά από τις βαριές δουλειές που έκαναν. Γι' αυτό λίγο προτού βγουν στο στίβο, άρχιζαν να τα κόβουν, όπως μπορούσαν, με τα δόντια τους. Από το γεγονός αυτό βγήκε κι η φράση «τρώει τα νύχια του για καβγά».

ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΤHΣ ΜΙΧΑΛΟΥΣ
Η λαϊκή έκφραση συνδέεται με τη μετεπαναστατική ζωή στο Ναύπλιο, πρωτεύουσα τότε της Ελλάδας. Συγκεκριμένα, μετά την επανάσταση του 21 υπήρχε στο Ναύπλιο μια ταβέρνα που ανήκε σε μια γυναίκα, τη Μιχαλού. Η Μιχαλού είχε το προτέρημα να κάνει «βερεσέδες» αλλά υπό προθεσμία. Μόλις εξαντλείτο η προθεσμία -και η υπομονή της- στόλιζε τους χρεώστες της με «κοσμητικότατα» επίθετα. Όσοι τα άκουγαν, ήξεραν καλά ότι αυτός που δέχεται τις «περιποιήσεις» της «χρωστάει της Μιχαλούς».


http://iparxei-mageia.pblogs.gr/2008/01/laikes-ekfraseis-kai-h-proelefsh-toys.html

http://www.komotiniblogs.gr/%CE%A4%CE%AD%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%BF%CF%82_%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%82/2009/03/06/%CE%9B%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CF%86%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CF%80%CE%BF%CF%85_%CE%B4%CE%B5%CE%BD_%CE%BE%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5_%CF%84%CE%B9_%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD!!