Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

Πρωταθλητής Ολυμπιακός: έξω πούστη από την παράγκα


H κουβέντα γύρω από τον Ολυμπιακό και τη διαφορετική αντιμετώπισή του από τη διαιτησία σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες ομάδες είναι και βάσιμη και δικαιολογημένη, παρά την επιστράτευση, αμέσως έπειτα από κάθε αφορμή, και μιας σειράς επιλεγμένων αντιπαραδειγμάτων, στα οποία οι «ερυθρόλευκοι» αδικήθηκαν.
Και είναι αυτή η κατάσταση, μια κατάσταση που πέρα και πάνω απ' όλα αδικεί τους ίδιους τους παίκτες του, τον (σημερινό, τουλάχιστον) προπονητή του και, κατ' επέκταση, τον κόσμο του. Τους παίκτες και τον (σημερινό, τουλάχιστον) προπονητή του επειδή απαγορεύει, κατά βάθος, σε κάθε νηφάλιο κριτή να τους αποτιμήσει με βάση την αξία τους και μόνο -και παρά το γεγονός ότι, σε μεγάλο ποσοστό, αυτή η αξία είναι πανθομολογουμένως σημαντική και πιθανότατα αρκετή για να κατακτήσουν το πρωτάθλημα ακόμη και χωρίς την παραμικρή αβάντα. Ο (κάθε) Πάντος και ο (κάθε) Ντουντού του Ολυμπιακού, όμως, έχουν μάθει να μην αντιμετωπίζουν το παιχνίδι όπως είναι υποχρεωμένος από την εν Ελλάδι διαιτητική πρακτική να το αντιμετωπίζει οποιοσδήποτε άλλος συνάδελφός τους. Ο (κάθε) Πάντος αισθάνεται, π.χ., ότι και να κάνει πέναλτι, εννιά στις δέκα φορές (θέλετε οκτώ, επτά στις δέκα; Ας είναι, αλλά μέχρις εκεί), αυτό ΔΕΝ θα σφυριχτεί. Όχι τουλάχιστον εάν πρόκειται να κρίνει σημαντικά πράγματα. Και ο (κάθε) Ντουντού αισθάνεται ότι αν επιδιώξει να κερδίσει πέναλτι, εννιά (άντε επτά το πολύ) στις δέκα φορές θα το κερδίσει, ειδικά εάν πρόκειται να κρίνει σημαντικά πράγματα.
Κι επειδή αυτή είναι μια αβάντα που σήμερα, εν έτει 2009 πλέον, δεν μπορεί να βρει πειστικό αντίβαρο στο γεγονός ότι, πράγματι, κάποτε ήταν ο Παναθηναϊκός ή η ΑΕΚ που την είχαν (αν και όχι σε τέτοιο βαθμό, όπως αποδεικνύει και αυτή καθαυτή η καταγεγραμμένη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου), η όλη υπόθεση φτάνει να αντανακλά πλέον και στον κόσμο του Ολυμπιακού. Που, προσωπικά, είμαι βέβαιος ότι στη μεγάλη πλειονότητά του ΔΕΝ χαίρεται για την εικόνα αυτή, ειδικά από τη στιγμή που βλέπει ότι η ομάδα του έχει ΟΝΤΩΣ ξεφύγει σε πολλά πράγματα από τους ανταγωνιστές της. Ο Ολυμπιακός έχει δικό του γήπεδο, εξαιρετική εμπορική διαχείριση, πιστούς οπαδούς, σταθερή διοίκηση με μεγάλη οικονομική ευρωστία (αυτόφωτη κιόλας), σημαντικότατη επιρροή στα media και ποδοσφαιριστές μεγάλης αξίας, ικανούς να κάνουν τη διαφορά ακόμη και τις μέρες που η ομάδα δεν τραβάει συνολικά. Αν όμως όλα αυτά θα αρκούσαν για να έχει ξεπεράσει τόσες φορές τους αντιπάλους του στο νήμα στην περίπτωση που σε όλα τα ματς ΟΛΟΙ παίζονταν 50-50% από τη διαιτησία, ΔΕΝ μπορούν εκ των πραγμάτων να το ξέρουν οι οπαδοί του. Ούτε οι οπαδοί των αντίπαλων ομάδων. Σε σχέση με τους πρώτους, λοιπόν, είμαι σίγουρος ότι ΔΕΝ αρκεί σε όλους -σίγουρα δεν αρκεί στην πλειονότητά τους- η συστηματική καλλιέργεια «ψυχροπολεμικού» κλίματος και η επίκληση παλαιότερων (έως και αρχαίων, πια...) αδικιών για να αποκτήσει στο μυαλό και στην αισθητική τους ηθικό έρεισμα η, εδώ και αρκετά χρόνια, παγιωμένη κατάσταση. Και σε σχέση με τους δεύτερους είμαι ακόμη πιο σίγουρος ότι η όλη υπόθεση αποπροσανατολίζει περισσότερο απ' όσο προσφέρει οιουδήποτε είδους κάθαρση και οι πλέον σκεπτόμενοι απ' αυτούς το κρατούν ως (απαραίτητο μεν, αλλά) κρατούμενο σ' ένα λογαριασμό που έχει και πολλούς ακόμη προσθετέους.
Για να το πούμε διαφορετικά, ποιος στ' αλήθεια πιστεύει ότι ο φετινός Παναθηναϊκός, ο φετινός ΠΑΟΚ, η φετινή ΑΕΚ είναι καλύτερες ομάδες από το φετινό Ολυμπιακό; Και ότι με διαιτησία 50-50% θα ήταν πιο πάνω από εκείνον στη βαθμολογία; Κανείς σοβαρός, έχω την εντύπωση. Πλην όμως η διαφορά είναι ότι ένα πρωτάθλημα ΔΕΝ το παίρνει απαραιτήτως η «αντικειμενικά» καλύτερη ομάδα ή η ομάδα με τους καλύτερους (ατομικά), πιο ακριβούς, πιο ταλαντούχους ή πιο διάσημους παίκτες. Καμιά φορά το παίρνει και η πιο τυχερή, αυτή που φορμαρίστηκε στην πιο κατάλληλη στιγμή, αυτή που είχε τους λιγότερους τραυματισμούς, αυτή που αν και δεν είχε τρεις τέσσερις σούπερ σταρ είχε σε κάθε ματς 11 φιλότιμους μαχητές... Καμιά φορά το παίρνει η καλύτερη ομάδα μεν, αλλά μετά από κάποια διαδικασία που έχει αγωνία και αβεβαιότητα. Εδώ, όμως, καθώς φαίνεται, δεν μπορεί να γίνει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Στον Ολυμπιακό δεν «επιτρέπεται» να γκελάρει, παρά μόνο όταν... επίκεινται εκλογές στην ΕΠΟ, θα 'λεγε κάνας καχύποπτος, οπότε τα γάλατα πρέπει να σφίξουν, π.χ., και να θυμηθούν όλοι τι γράφουν τα τεφτέρια.
Και η αλήθεια είναι ότι θα ήμουν άδικος αν έλεγα ότι ξέρω πως με κάποιον τρόπο το επιδιώκει να συμβαίνει αυτό ο Ολυμπιακός του 2009. Αν θέλω να είμαι δίκαιος ωστόσο, οφείλω να πω ότι δεν βλέπω και να επιδιώκει, με κανένα τρόπο, το να αρχίσει κάποτε να ΜΗ συμβαίνει. Και οι ευθύνες του για το γεγονός αυτό, ως κύριου πόλου του ελληνικού ποδοσφαίρου, είναι δεδομένες και μεγάλες. Όπως, αντίστοιχα, μεγάλες -αλλά σε καμία περίπτωση ίδιας έκτασης- ευθύνες έχει και ο έτερος κύριος πόλος, ο Παναθηναϊκός: που κι αν προσπάθησε κάποτε να πετύχει το «ισονομία για όλους» το έκανε αδέξια, ποντάροντας σε λάθος χαρτιά και, πάντως, χωρίς να πείσει 100% ότι το εννοούσε περισσότερο απ' ό,τι εννοούσε την «αλλαγή φρουράς» στο ρόλο του δυνατού.

ΥΓ
Η άγνοια κινδύνου που εμφανίζουν οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού στους ευρωπαϊκούς τους αγώνες (λόγω κεκτημένης ταχύτητας από την ελληνική «παράγκα» ξεχνούν ότι στην Ευρώπη πέναλτι, φάουλ, οφσάιντ μπορούν να δίνονται και εις βάρος τους όταν συμβαίνουν) είναι μια από τις αιτίες για το «ξεβράκωμα» που συνήθως υφίστανται, χαρίζοντας απερίγραπτη απόλαυση στους απανταχού οπαδούς της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού. Όταν το καταλάβουν στον Ολυμπιακό, μπορεί να χάσουν κάποια «πρωταθλήματα» και να αποκτήσουν επιτέλους ευρωπαϊκή ομάδα.

http://www.goalday.gr/article.asp?catid=11883&subid=2&tag=8103&pubid=1655329

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

Η Ώρα της Γης 2009 στην Αίγινα


Το όλο εγχείρημα ξεκίνησε το 2007 με μία ερώτηση: Πως μπορούμε να εμπνεύσουμε τον κόσμο να αναλάβει δράση για την περιβαλλοντική υποβάθμιση;
Η απάντηση δόθηκε από μια ομάδα Αυστραλών στο Σύδνεϋ: Να ζητήσουμε από τους κατοίκους της πόλης να σβήσουν τα φώτα τους για μία ώρα.
Στις 31 Μαρτίου 2007, 2.2 εκατομμύρια άνθρωποι και 2100 επιχειρήσεις στο Σύδνεϋ έσβησαν τα φώτα τους για μία ώρα- την Ώρα της Γης. Αυτή η τεράστια συλλογική προσπάθεια μείωσε την κατανάλωση ενέργειας κατά 10,2%, μέγεθος ανάλογο της απομάκρυνσης από την κυκλοφορία 48.000 αυτοκινήτων για μία ώρα.
Σημαντικά μνημεία του Σύδνεϋ με σβηστά φώτα, και πρωτότυπα γεγονότα όπως γάμοι υπό το φως των κεριών προκάλεσαν την προσοχή του υπόλοιπου κόσμου. Εμπνευσμένες από την μεγαλειώδη συλλογική προσπάθεια των εκατομμυρίων κατοίκων του Σύδνεϋ, πολλές μεγάλες πόλεις παγκοσμίως -όπως η Κοπεγχάγη, το Δουβλίνο, το Τορόντο, το Σικάγο, η Μελβούρνη, το Μπρισμπέιν, το Τελ Αβίβ και η Μανίλα- συμμετείχαν στην Ώρα της Γης το 2008, μετατρέποντας ένα συμβολικό γεγονός σε ένα παγκόσμιο κίνημα.
Στην Ελλάδα, το 2008 δεν ανέλαβε κάποιος επίσημος φορέας την οργάνωση της Ώρας της Γης. Μια παρέα νέων κατοίκων της Αίγινας προσπαθήσαμε να προωθήσουμε την ιδέα στο νησί, έτσι ώστε οι κάτοικοι να κατανοήσουν γιατί έχει σημασία να είμαστε ευαισθητοποιημένοι και να δρούμε συλλογικά.
Διοργανώσαμε παρουσιάσεις για τις κλιματικές αλλαγές και την εξοικονόμηση ενέργειας σε σχολεία και συλλόγους της Αίγινας, προβολές οικολογικών ταινιών, φτιάξαμε φυλλάδια για επιχειρήσεις, και στήσαμε ένα ιστολόγιο για να ενημερώνουμε για τις κινήσεις μας.
Αποκορύφωμα ήταν η εκδήλωση για την Ώρα της Γης στο Λιμάνι της Αίγινας, όπου πάνω από 500 ενήλικες και παιδιά πορεύτηκαν ειρηνικά υπό το φως των κεριών κατά μήκος του λιμανιού!
Τον Ιανουάριο του 2009 αποκτήσαμε νομική μορφή αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας με την ονομασία Χαρούμενος Πλανήτης. Η πρώτη μεγάλη δράση μας είναι η διοργάνωση των εκδηλώσεων 30 ημέρες για την Ειρήνη που θα πραγματοποιηθούν στην Αίγινα το Μάρτη του 2009.
Στόχος των εκδηλώσεων είναι η διερεύνηση ειρηνικών τρόπων δράσης στην καθημερινότητα, μέσα από την θεματική προσέγγιση των διάφορων εννοιών της ΕΙΡΗΝΗΣ (ειρήνη και πόλεμος, ειρήνη στην κοινωνία, ειρήνη με τον εαυτό, ειρήνη με το περιβάλλον). Διαβάστε το πλήρες πρόγραμμα των εκδηλώσεων.
Στα πλαίσια αυτά, στις 28 Μαρτίου 2009 η Αίγινα θα συμμετέχει και φέτος επίσημα στην Ώρα της Γης. Η ομάδα του Χαρούμενου Πλανήτη, σε συνεργασία με το Δήμο και μια σειρά τοπικών και μη φορέων, διοργανώνει μια ημέρα γεμάτη χαρά και ελπίδα για την Ώρα της Γης 2009.
Σας περιμένουμε στην Αίγινα να γιορτάσουμε την Ώρα της Γης (Σάββατο, 28.3.09, 20:30-21:30) με:
-ειρηνική πορεία κατά μήκος του λιμανιού,
-παράλληλο θεατρικό δρώμενο με τίτλο το Δέντρο της Ζωής, από την ομάδα ΠΑΙΖΩ-ΔΡΟΜΟΣ,
-μήνυμα στην ανθρωπότητα από τη Μητέρα Γη
-συναυλία ροκ'ν'ρολ με το σούπερ κεφάτο συγκρότημα Picos, Apicos & the Pina Coladas, και όχι μόνο!
Το πρωί της ίδιας μέρας, θα γίνουν παρουσιάσεις από τους μαθητές των σχολείων της Αίγινας και παράλληλη έκθεση στο λιμάνι με φωτογραφίες της φωτογραφικής ομάδας του 1ου Λυκείου Αίγινας και χειροτεχνίες από τους μαθητές των νηπιαγωγείων και των Δημοτικών!
Σας περιμένουμε να γιορτάσουμε μαζί την Ώρα της Γης 2009 στην όμορφη Αίγινα!

Πρόγραμμα
Σάββατο 14 Μαρτίου Ειρήνη και Πόλεμος
Δημοτικό Θέατρο Αίγινας
10:00-11:30 30 ημέρες για την Ειρήνη:
• Χαιρετισμοί
• "Ειρήνη είναι...", προβολή ταινίας μικρού μήκους
• ανάγνωση ποιήματος για την Ειρήνη
• Οι έννοιες της Ειρήνης, ομιλία από την κ. Βίκυ Χρυσικού, Κέντρο Έρευνας και Δράσης για την Ειρήνη

Προβλήτα Αγίου Νικολάου
6:00-6:30 Συγκέντρωση στην προβλήτα
6:30-7:30 Σήμα της Ειρήνης 2009
• Χοροθέατρο από την ομάδα παιδιών του ΝΑΜΑ
• Δημιουργία ζωντανού σήματος Ειρήνης
• Παρουσίαση της Πρώτης Παγκόσμιας Πορείας για την Ειρήνη και τη Μη-Βία από τη ΜΚΟ Κόσμος Χωρίς Πολέμους
Λιμάνι Αίγινας 10:00-18:00
• Έκθεση φωτογραφίας από τη φωτογραφική ομάδα ΝΕΛΕ της Νομαρχίας Πειραιά

Κυριακή 15 Μαρτίου Ειρήνη στην κοινωνία
1ο Δημοτικό Σχολείο Αίγινας
• 10:00- 10:30 Ειρηνική συνύπαρξη, ομιλία από την κ. Αδριάνα Μαρδάκη, πρόεδρο της ΜΚΟ Κοσμοπολιτισμός
• 10:30-13:30 Εκπαίδευση για την Ειρήνη, βιωματικό εργαστήριο με συντονίστρια την κ. Φωτεινή Σιάνου, ΜΚΟ Κέντρο Έρευνας και Δράσης για την Ειρήνη (ΚΕΔΕ) *
* Η είσοδος δωρεάν και ανοιχτή σε άτομα άνω των 15 ετών. Λόγω περιορισμού των θέσεων, παρακαλούμε δηλώστε συμμετοχή μέχρι τις 9.3 στο τηλέφωνο 6977 12 11 66 ή στο 30days4peace παπάκι gmail.com.
(;)18:00-19:00 Οι έννοιες της Αγάπης και της Ειρήνης μέσα από τη Χριστιανική Παράδοση (;)
Λιμάνι Αίγινας
• 10:00-18:00 Έκθεση φωτογραφίας από τη φωτογραφική ομάδα ΝΕΛΕ της Νομαρχίας Πειραιά
Σάββατο 21 Μαρτίου Ειρήνη με τον Εαυτό
Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας
Νους Υγιής...
• 10:30-11:00 Τα ιατρικά οφέλη του γέλιου, ομιλία από τον κ. Γιάνκο Παντέλη, ιατρό-μαιευτήρα και ψυχολόγο
• 11:00-11:30 Παγκόσμια Ειρήνη μέσα από το Γέλιο, παρουσίαση από τις κκ Ελένη και Βασιλική Σκρέκου, συντονίστριες Κλαμπ Γέλιου Αίγινας
• 11:45-12:30 Συνάντηση γέλιου στο λιμάνι, από το Κλαμπ Γέλιου Αίγινας
• 19:00- 20:30 Προβολή ταινιών μικρού μήκους
• Έκθεση φωτογραφίας και ζωγραφικής (φωτογραφική ομάδα Φ.Ο.Σ. και καλλιτέχνες της Αίγινας)
Κυριακή 22 Μαρτίου Ειρήνη με τον Εαυτό
Προβλήτα Αγίου Νικολάου
...εν σώματι υγιές
• 10:00-10:30 Εγγραφές και χαιρετισμοί
• 10:30-13:30 Ειρηνικός Μαραθώνιος και ποδηλατοδρομία, βράβευση νικητών, σε συνεργασία με τον Δημοτικό Αθλητικό Οργανισμό
Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας
• 10:30- 20:30 Έκθεση φωτογραφίας και ζωγραφικής (φωτογραφική ομάδα Φ.Ο.Σ. και καλλιτέχνες της Αίγινας
Σάββατο 28 Μαρτίου Ειρήνη με το Φυσικό Περιβάλλον
Τοποθεσία υπό επιβεβαίωση
Τα σχολεία της Αίγινας για το Περιβάλλον:::
• 10:00- 13:00 Ανάγνωση εκθέσεων από μαθητές Δημοτικών Σχολείων Αίγινας και παρουσίαση εργασιών από τις περιβαλλοντικές ομάδες Γυμνασίων και Λυκείων Αίγινας
Λιμάνι Αίγινας
10:00-18:00
• Η Νέα Γη, έκθεση χειροτεχνιών από τους μαθητές των Νηπιαγωγείων και των Δημοτικών Σχολείων της Αίγινας
• Τι μου αρέσει στο νησί μου το οποίο θα ήθελα να διατηρηθεί και τη θα ήθελα να αλλάξει, έκθεση φωτογραφίας από τη φωτογραφική ομάδα του 1ου Λυκείου Αίγινας σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Προστασίας του Περιβάλλοντος και του Πολιτισμού
Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ 2009
20:15- 20:30 Συγκέντρωση στην Παναγίτσα
20:30-21:30:
• Ειρηνική πορεία στο λιμάνι της Αίγινας
• Το δέντρο της Ζωής, παράλληλο θεατρικό δρώμενο από την ομάδα ΠΑΙΖΩ-ΔΡΟΜΟΣ
Προβλήτα Αγίου Νικολάου
• "Αγαπημένα μου παιδιά", μήνυμα από τη μητέρα Γη
• "Αγαπητή Μητέρα Γη", τα παιδιά της Αίγινας γράφουν στην Μητέρα Γη
• Ποιοι είναι οι τυχεροί;, κλήρωση για τους μαθητές που συμμετείχαν στις πρωινές εκδηλώσεις
Ροκ'ν'ρολ γιορτή για την Ειρήνη!
21:45- 11:30 Συναυλία με τους Picos, Apicos & the Pina Coladas

11:30 Λήξη εκδηλώσεων 30 ημέρες για την Ειρήνη- και του χρόνου!

Δηλώστε συμμετοχή στον επίσημο ιστότοπο για την Ώρα της Γης 2009.

http://earthhour.gr/
http://30days4peace.gr/
http://www.earthhour.org/

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Βασίλης Παλαιοκώστας: 10 τρόποι για να αποδράσεις


Ένα πράγμα που λείπει από εμάς τους Έλληνες είναι η φαντασία. Από αυτήν την κατηγορία δεν εξαιρείται όπως αποδείχθηκε ούτε ο Παλαιοκώστας που αποφάσισε να αποδράσει ξανά με τον ίδιο τρόπο. Εντάξει γελάσαμε την πρώτη φορά με το ελικόπτερο, αλλά τώρα δεν είναι αστείο. Τι θα μπορούσε να κάνει όμως που να είναι διαφορετικό και πιο ευφάνταστο; (Η επιτυχία κάθε σχεδίου είναι δεδομένη αν μιλάμε για την ελληνική αστυνομία).

1) Να έβαζε μαύρα γυαλιά και να πήγαινε στην πύλη του Κορυδαλλού όπου θα τον περίμενε ένας σκύλος εκπαιδευμένος για τυφλούς. (Φαντασία 71%)

2) Να οργάνωνε ποδοσφαιρικό αγώνα και να κλότσαγε τη μπάλα έξω. «Χάσαμε τη μπάλα, μπορώ να πάω τη βρω;» (Φαντασία 62%)

3) Με κοντάρι του επί κοντώ όπως ο Ψάλτης στο «Ψηλός λιγνός και ψεύταρος» που πήρε φόρα και πήδηξε έξω από το στάδιο. (Φαντασία 48% επειδή έχει ξαναγίνει έστω και σε ταινία)

4) Με το αερόστατο του Φιλέα Φογκ από το «γύρο του κόσμου σε ογδόντα ημέρες». Στα συν ότι ο Φιλέας είχε βοηθό τον πιστό Πασπαρτού που θα αποτελούσε μια πολύτιμη χείρα βοηθείας. (Φαντασία 89% με τη βοήθεια βέβαια του Ιούλιου Βερν).

5) Να ερχόταν και να τον ζητούσε ο Γκιούλιβερ για τα ταξίδια του. (Φαντασία 91%)

6) Να έσκαβε τρύπα στον τοίχο του κελιού. Αντί όμως να βάλει πόστερ της Ρίτα Χέιγουορθ όπως στην ταινία (θα φαινόταν ύποπτο) θα έβαζε πόστερ της Κατερίνας Παπουτσάκη ντυμένης Αλίκη Βουγιουκλάκη. (Φαντασία 76%)

7) Ντυμένος κοκκινοσκουφίτσα. «Με κυνηγάει ο κακός λύκος». (Φαντασία 81%)

8) Ντυμένος κλειδαράς. Παλαιοκώστας: «Με πήρανε τηλέφωνο ότι έχει χαλάσει η κλειδαριά σας και ήρθα να την αλλάξω».
Φρουρός: «Και πως μπήκατε μέσα; Περάστε έξω παρακαλώ»
Παλαιοκώστας: «Μάλιστα όργανο. Συγνώμη για την ενόχληση». (φαντασία 87%)

9) Ντυμένος δεσμοφύλακας. «Παιδιά πάω έξω να σας φέρω τίποτα;» (Φαντασία 34%)

10) Παλαιοκώστας: «Θα αποδράσω».
Φρουρός: «Και τι μου το λες εμένα».
Παλαιοκώστας: «Σε ποιον να το πω;».
Φρουρός: «Βρες κάποιον υπεύθυνο».
Παλαιοκώστας: «Μα είναι Κυριακή και δεν είναι κανένας εδώ».
Φρουρός: «Καλά φύγε και πάρε αύριο τηλέφωνο».
Παλαιοκώστας: «Να σε δέσω χειροπόδαρα;»
Φρουρός: «Θέλεις να το κάνουμε πιο πικάντικο ε;» (Φαντασία 42%)

Έχετε καμιά ιδέα; Στείλτε τη!

http://www.sport-fm.gr/article/166297

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Μεγάλοι ερμηνευτές 10: Πασχάλης Τερζής


Ο Πασχάλης Τερζής όπως είναι γνωστό γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πυλαία της Θεσσαλονίκης. Εκεί ακολούθησε αρκετά επαγγέλματα. Το τραγούδι όμως ήταν πάντα ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής του, γι' αυτό και αποφάσισε να ασχοληθεί μ' αυτό. Η ουσιαστική αρχή και επαφή με το χώρο του τραγουδιού έγινε στην Ρόδο το 1974 με το συνθέτη και μουσικό Γρηγόρη Τζιστούδη. Εκτός από τα λαϊκά τραγούδια ο Πασχάλης τραγουδούσε και δημοτικά και ενθουσίαζε το κοινό. Αν και είχε αρκετές προτάσεις για κυκλοφορία δίσκου από διάφορους, τελικά δεν κατάφερε να πραγματοποιηθεί μέχρι το 1980 (έχοντας ήδη αρκετά χρόνια στο τραγούδι).Τότε τον άκουσε ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο οποίος και τον έβαλε στη δισκογραφία.
Ακολούθησε ο πρώτος προσωπικός του δίσκος με τον τίτλο "Λέω" το 1982. Η επιτυχία αυτού του δίσκου έγινε η αφετηρία για μια στενότερη συνεργασία και φιλία με τον συνθέτη. Παράλληλα με τη δισκογραφική τους δουλειά, πραγματοποίησαν μαζί συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και εμφανίσεις σε κέντρα της Θεσσαλονίκης.
Το 1982 συμμετέχει φιλικά στο δίσκο "Παίξε Χρήστο επειγόντως" μαζί με την Ελένη Βιτάλη, το Γιώργο Σαρρή και το Δημήτρη Κοντολάζο (επίσης Πυλαιώτη) σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους Μανώλη Ρασούλη, ερμηνεύοντας υπέροχα "Το πιο παράξενο τραγούδι" και "Η ζωή γυναίκα μοιάζει".
Το 1983 ακολουθεί ο δεύτερος επιτυχημένος προσωπικός δίσκος του Π.Τερζή με τον τίτλο "Μίλα μου στον ενικό". Ένας δίσκος που περιέχει και το μεγάλο σουξέ "Φαντασία μου πλανεύτρα". Η μουσική είναι του Χρήστου Νικολόπουλου και οι στίχοι των Λευτέρη Χαψιάδη και Χριστόφορου Μπαλαμπανίδη. Την ίδια περίοδο ο Πασχάλης Τερζής συμμετέχει στο δίσκο "Όλοι δικοί μας είμαστε" των Χ. Νικολόπουλου, Μανώλη Ρασούλη μαζί με τους Νίκο Παπαζόγλου, Δημήτρη Κοντογιάννη και Νάντια Καραγιάννη.
Το 1986 είναι η χρονιά του δίσκου "Εθνική Θεσσαλονίκης" με 12 τραγούδια σε συνθέσεις των Θεόδωρου Δερβενιώτη, Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους του Λευτέρη Χαψιάδη.
Το 1988 ο Πασχάλης Τερζής συνεργάζεται με τον Τάκη Μουσαφίρη στο δίσκο "Καινούρια Χρώματα", στον οποίο τραγουδάει οκτώ τραγούδια.
Το Μάρτιο του 1990 συνεργάζεται για ακόμη μια φορά με το Χρήστο Νικολόπουλο και την Κατερίνα Κόρου. Δίσκος σταθμός στην καριέρα του με τίτλο "Είμαι μόνος μου".
Το 1991 κυκλοφορεί ο δίσκος "θα 'θελα να 'σουν εδώ". Μια ολοκληρωμένη δουλειά νέων συνθετών του λαϊκού μας τραγουδιού. Ο Πασχάλης Τερζής κέρδισε με αυτή τη δουλειά την αποδοχή και την αγάπη όλων των φίλων του λαϊκού τραγουδιού και θεωρείται αυτή τη στιγμή ένας από τους πιο σπουδαίους ερμηνευτές στο χώρο αυτό.
Το 1992 κυκλοφορεί ο δίσκος "Μια αφιέρωση καρδιάς". Τραγούδια με χρώμα και ύφος λαϊκό των Θανάση Πολυκανδριώτη, Ηλία Μπάσσιου κ. α.
Το 1993 κυκλοφορεί ο δίσκος "Αυτοί που δεν μιλάνε". Είναι ο έβδομος προσωπικός του δίσκος με τις υπογραφές γνωστών δημιουργών.
Το 1994 κυκλοφορεί ο δίσκος "Μεσόγειος". Ο όγδοος προσωπικός του δίσκος σε συνεργασία με την Σοφία Βόσσου, την Εύη Δρούτσα, το Μάνο Ελευθερίου, το Φοίβο, κ. ά. Σημείωσε τεράστια επιτυχία, έγινε χρυσός.
Το Νοέμβριο του 1995 κυκλοφορεί ο δίσκος "Άφησε με μόνο" .Το ίδιο το "Άφησε με μόνο" χαρακτηρίζεται ένα από τα καλύτερα ζεϊμπέκικα σε ολόκληρο το ελληνικό τραγούδι. Επίσης χρυσός δίσκος.
Το 1996 κυκλοφόρησε ο δίσκος "Αυτά είναι τα τραγούδια μου" που συγκεντρώθηκαν όλες οι παλιές επιτυχίες του περιέχοντας και 3 νέα τραγούδια. Έγινε σε διάστημα λίγων μηνών χρυσός.
Το 1997 κυκλοφόρησε ο δίσκος "Παλιόκαιρος" που χαρακτήρισε τη χρονιά και κέρδισε τις καλύτερες κριτικές από όλα τα μέσα. Ο δίσκος έφτασε τις 100.000 πωλήσεις! Τα τραγούδια έγραψαν ο Γιάννης Καραλής, ο Γιώργος Θεοφάνους και η Εύη Δρούτσα.
Το Νοέμβριο του 1998 κυκλοφόρησε ένας νέος προσωπικός δίσκος του Πασχάλη Τερζή με τίτλο "Ο δικός μου ο δρόμος". Ο δίσκος έγινε χρυσός από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του και λίγες μέρες αργότερα και πλατινένιος.
Τον Οκτώβριο του '99 ο Πασχάλης Τερζής έδωσε μία μοναδική συναυλία στο Λονδίνο, στο Royal Albert Hall.
Το 2000 κυκλοφορεί ένα διπλό CD με κάποιες επιτυχίες του Πασχάλη Τερζή με τίτλο "Επιτυχίες χθες, σήμερα, αύριο...".
Συνεχίζει με μεγάλη επιτυχία την ίδια χρονιά με το δίσκο "Δε με κατάλαβες ποτέ" με 18 καταπληκτικά τραγούδια. Επίσης ένα CD hitmix με 13 επιτυχίες του απ' τους δίσκους "Άφησε με μόνο", "Ο δικός μου ο δρόμος", "Λέω" και "Δεν με κατάλαβες ποτέ".
To 2001 κυκλοφορεί ένα συλλεκτικό CD με τίτλο "Τα ζεϊμπέκικα του Πασχάλη", στο οποίο περιέχονται τα καλύτερα ζεϊμπέκικα του Π.Τερζή.
Επίσης το 2001 κυκλοφορεί το CD "Θέλω να πώ". Ο Μάριος Τόκας γράφει 14 επιτυχίες, με τα "Φαντάσου", "Μια βροχή", "Θέλω να πω", "Άλλος ο Θεός του κόσμου","Νύχτα", "Μικρό μου" να ξεχωρίζουν.
Το 2002 κυκλοφορεί ένα διπλό συλλεκτικό CD "Τραγούδια μιας ζωής" ζωντανά ηχογραφημένο στην Ιερά Οδό με γνωστές παλιές επιτυχίες καθώς και με αγαπημένα τραγούδια του Τερζή.
Το 2003 ο διπλός δίσκος "Φωτιά στις νύχτες" με 16 στην κυριολεξία επιτυχίες και 5 τραγούδια για το ξημέρωμα φτάνει στα ύψη με μεγάλα hits "Φεγγάρι μου χλωμό", "Παραστράτημα", "Έχει ένα φεγγάρι απόψε", "Δικαίωμα μου".
To 2004 o Πασχάλης Τερζής συνεργάζεται για τρίτη φορά με τον Γιώργο Θεοφάνους με τον δίσκο "Στα υπόγεια είναι η θέα". Πρόκειται για ένα δίσκο που έγινε πλατινένιος πολύ σύντομα μετά την κυκλοφορία και μας χάρισε μεγάλες επιτυχίες, όπως το "Έχω μια αγάπη", το "Δεδομένο", το "Στα υπόγεια είναι η θέα" , το "Δε μιλάμε" και το "Φθινοπώριασε".
Το χειμώνα 2004-2005 ο Πασχάλης Τερζής τολμά να ταράξει τα νερά της αθηναϊκής νύχτας και συνεργάζεται με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη. Μια συνεργασία που συζητήθηκε όσο λίγες, έφερε πολύ μεγάλες συγκινήσεις σε όσους παρακολούθησαν το πρόγραμμα του μαγαζιού όπου εμφανίζονταν οι δύο καλλιτέχνες.
Τον Απρίλιο του 2006 και μετά από 1 χρόνο αποχής από τα νυχτερινά μαγαζιά, ο Πασχάλης Τερζής κυκλοφόρησε τον νέο του δίσκο "Είναι κάποιες αγάπες", που έγινε χρυσός από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του. Πρόκειται για έναν λαϊκό δίσκο που αγαπήθηκε αμέσως μόλις κυκλοφόρησε. Ο Χρήστος Δάντης, ο Σταμάτης Γονίδης, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος είναι μερικοί μόνο από τους καλλιτέχνες μας που χάρισαν τα τραγούδια τους στον Πασχάλη Τερζή για να τα απογειώσει.
Το 2008 κυκλοφόρησε ο δίσκος "Μια νύχτα ζόρικη".

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Μόνο στο σινεμά...


Πολλές φορές λέμε ότι κάποια πράγματα συμβαίνουν μόνο στο σινεμά, εννοώντας μεταφορικά ότι είναι αδύνατο να συμβούν στην πραγματικότητα...
Ιδού λοιπόν κάποια πράγματα που συμβαίνουν πραγματικά ΜΟΝΟ στο σινεμά. Έτσι:

- Είναι δεδομένο ότι θα βρεις πάρκινγκ ΑΚΡΙΒΩΣ απ' έξω, ή απέναντι από το κτίριο που θα επισκεφτείς.
- Όταν πληρώνεις ταξί, δεν χρειάζεται να ανοίξεις το πορτοφόλι σου για να βρεις το ποσό... απλά δίνεις ότι έχεις στην τσέπη και θα είναι το ακριβές αντίτιμο.
- Θα ανοίξεις την TV την ακριβή στιγμή που θα προβάλλεται μία είδηση που θα επηρεάσει τη ζωή σου.
- Οποιαδήποτε κλειδαριά μπορεί να παραβιαστεί με πιστωτική κάρτα ή συνδετήρα, σε δευτερόλεπτα. ΕΚΤΟΣ αν πρόκειται για την πόρτα φλεγόμενου κτιρίου.
- Αν αποφασίσεις να χορέψεις στη μέση του δρόμου, όλοι οι περαστικοί θα ξέρουν τα βήματα.
- Όλες οι βόμβες έχουν ηλεκτρονικούς μηχανισμούς μέτρησης, με τεράστια κόκκινα ψηφία, ώστε να ξέρεις ΑΚΡΙΒΩΣ πόσος χρόνος απομένει.
- Αν θες να μεταμφιεστείς σε Γερμανό αξιωματικό, δεν είναι απαραίτητο να ξέρεις γερμανικά, αρκεί να μιλήσεις αγγλικά με γερμανική προφορά. Επίσης, οι Γερμανοί φρουροί το βρίσκουν πιο βολικό να μιλούν μεταξύ τους στα αγγλικά.
- Το κραγιόν δε βγαίνει ποτέ, ακόμα και μετά από υποβρύχια κατάδυση.
- Ο Πύργος του Aιφελ φαίνεται από οποιοδήποτε παράθυρο οποιουδήποτε κτιρίου στο Παρίσι.
- Σχεδόν κάθε αξιωματικός στην αστυνομία θα πεθάνει λίγο πριν βγει στη σύνταξη. Επίσης, οι ντετέκτιβ καταφέρουν να λύσουν την υπόθεση μόνο όταν διωχτούν από το Σώμα.
- Τα αυτοκίνητα δεν παίρνουν ποτέ μπρος με την πρώτη όταν σε κυνηγούν, αντίθετα τα αυτοκίνητα της αστυνομίας δεν αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα.
- Όταν μένεις σε ένα στοιχειωμένο σπίτι και ακούσεις παράξενους θορύβους, πάντα θα βρεθεί μια γυναίκα που θα δει τι συμβαίνει φορώντας αποκαλυπτικά εσώρουχα.
- Η δράση συνήθως ξεκινάει όταν οι αστυνομικοί τρώνε ανέμελοι hotdogs και πίνουν καφέ.
- Τα ψώνια περιλαμβάνουν πάντα την αγορά γαλλικής μπαγκέτας, ενώ πάντα θα κατρακυλήσουν φρούτα από τη χάρτινη σακούλα.
- Τα αυτοκίνητα δεν χρειάζονται βενζίνη.
- Όταν βρίσκεσαι σε μάχη με πολλούς αντιπάλους που κινούνται προς το μέρος σου ταυτόχρονα, θα σου επιτεθούν ένας ένας περιμένοντας υπομονετικά τη σειρά τους.
- Ένα μικρόφωνο θα βρίσκεται πάντα στη σωστή εμβέλεια.
- Τα όπλα είναι αναλώσιμα όσο και τα ξυραφάκια. Αν μείνεις από σφαίρες, απλά πέτα το όπλο. Πάντα θα βρεις ένα άλλο.
- Όλες οι εργένισσες έχουν γάτα.
- Τα αυτοκίνητα εκρήγνυνται με μία σφαίρα.
- Όσο άγρια επίθεση κι αν δεχτεί ένα διαστημόπλοιο, ποτέ δεν θα χαλάσει το σύστημα εσωτερικής βαρύτητας.
- Όταν σε κυνηγούν στην πόλη, κάπου θα βρεθεί ένα καρναβάλι για να χαθείς μέσα στο πλήθος.
- Το σύστημα εξαερισμού σε κάθε κτίριο είναι η τέλεια κρυψώνα που κανείς δε θα ψάξει. Επίσης, μπορείς να πας σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του κτιρίου.
- Θα επιζήσεις σε κάθε μάχη, εκτός αν δείξεις σε κάποιον φωτογραφία της καλής σου πίσω στην πατρίδα.
- Οι πόρνες πάντα μοιάζουν στην Julia Roberts ή στην Jamie Lee Curtis. Φορούν ακριβά ρούχα, ζουν σε ωραία σπίτια και δεν έχουν νταβατζήδες. Είναι φιλικές με τους γείτονες που διόλου δε νοιάζονται για το τι κάνουν.
- Ένα σπίρτο είναι συνήθως αρκετό για να φωτίσει δωμάτιο μεγέθους γηπέδου ποδοσφαίρου.
- Ένας άνθρωπος που πυροβολεί 20 άλλους, έχει περισσότερες πιθανότητες να τους σκοτώσει, από όλους αυτούς που τον πυροβολούν ταυτόχρονα (νόμος Σταλλόνε).
- Όταν θα σβήσεις το φως για να κοιμηθείς, το δωμάτιο δε θα είναι ποτέ εντελώς σκοτεινό.
- Απλές ή ακόμη και άσχημες κοπέλες γίνονται κούκλες απλά βγάζοντας τα γυαλιά τους ή ανακατεύοντας τα μαλλιά τους.
- Ο μεγάλος εχθρός, το μεγάλο κακό αφεντικό ποτέ δε θα σε πυροβολήσει. Θα προτιμήσει να σε σκοτώσει με δηλητηριώδη αέρια, περίπλοκες βόμβες με ασφάλειες ή καρχαρίες.
- Όλα τα κρεβάτια έχουν ειδικά σεντόνια που επιτρέπουν στη γυναίκα να σκεπάζεται μέχρι τους ώμους ενώ για τον άντρα το σεντόνι φτάνει μέχρι τη μέση.
- Μπορείς κι εσύ να πιλοτάρεις 747, αρκεί να υπάρχει κάποιος στον πύργο ελέγχου να σου πει από τον ασύρματο πώς να το προσγειώσεις.
- Σε κάθε αστυνομική έρευνα, θα επισκεφτείς ένα strip club τουλάχιστον μια φορά.
- Ο δολοφόνος θα βρει πάντα ένα αλυσοπρίονο όταν το χρειαστεί.
- Κάθε σχολικό πάρτι έχει τουλάχιστον ένα κλασικό σπασίκλα, ακόμα και τύπους που είναι αντιπαθητικοί και δεν τους κάλεσε κανείς.

http://www.neo.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=5811

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Κανόνες οδήγησης Ελλήνων


* Τα φλας προδίδουν την επόμενη κίνηση σου. Ο γνήσιος Έλληνας οδηγός δεν τα χρησιμοποιεί ποτέ.
* Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κρατάτε απόσταση ασφαλείας από το προπορευόμενο όχημα διότι στο κενό που αφήσατε μπορεί να «χωθεί» κάποιο άλλο όχημα φέρνοντας σας σε ακόμα πιο δύσκολη θέση.
* Όσο πιο γρήγορα διασχίσετε ένα κόκκινο φανάρι, τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να συγκρουσθείτε με άλλο όχημα.
* Ποτέ μα ποτέ μην ακινητοποιήσετε το όχημα σας σε πινακίδα 'STOP'. Τα οχήματα που σας ακολουθούν δεν θα περιμένουν αυτή την αντίδραση σας, με αποτέλεσμα να καρφωθούν πάνω σας.
* Ποτέ μην κλείσετε το δρόμο σε ένα σαραβαλάκι. Ο οδηγός του δεν έχει τίποτα να χάσει.
* Το φρενάρισμα πρέπει να γίνεται όσο πιο αργά μπορείτε για να σιγουρέψετε την καλή λειτουργία του ABS, το οποίο με τη σειρά του θα σας ανταμείψει με ένα χαλαρωτικό μασάζ του ποδιού σας. Για τους μη κατόχους ABS είναι μια ευκαιρία να τεντώσουν τα πόδια τους.
* Ποτέ μην προσπερνάτε από αριστερά όταν μπορείτε να το κάνετε από δεξιά. Είναι μια ευκαιρία να γελάσετε καθώς ο οδηγός του οχήματος που μόλις προσπεράσατε τρομάζει.
* Τα όρια ταχύτητας είναι αυθαίρετοι αριθμοί που δίνονται μόνο ως πρόταση και δεν είναι προφανώς εκτελέσιμα στην Ελλάδα.
* Βρίσκεστε στην αριστερή λωρίδα με τρελό μποτιλιάρισμα και δεν υπάρχει χώρος να κινηθείτε ούτε εκατοστό. Ο οδηγός του οχήματος που βρίσκεται ακριβώς από πίσω σας, ο οποίος κορνάρει και αναβοσβήνει τα φώτα, είναι πεπεισμένος πως μπορεί να τα πάει καλύτερα από εσάς, αν ήταν στην θέση σας.
* Ο γνήσιος Έλληνας οδηγός, ελαττώνει πάντα ταχύτητα για να περιεργαστεί οτιδήποτε του κινήσει το ενδιαφέρον. Αυτό μπορεί να είναι από βιτρίνα μέχρι και γκόμενα (εντός πόλεως) και από ατύχημα μέχρι και αλλαγή λάστιχου (εκτός πόλεως).
* Μάθετε να αλλάζετε λωρίδες με γρήγορους χειρισμούς. Χάρις στον υπουργό συγκοινωνιών, η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια απέραντη πίστα με τρύπες-κλειδιά οι οποίες έχουν τοποθετηθεί σε καίρια σημεία για να ελέγξουν τα αντανακλαστικά σας.
* Είναι παράδοση στην Ελλάδα να κορνάρεις μόλις ανάψει το πράσινο φανάρι ακόμα και αν είστε πρώτος σ' αυτό.
* Ποτέ μην κάνεις χώρο σε αντίθετα διερχόμενο όχημα όταν κινείσαι αντίθετα σε μονόδρομο. Ο οδηγός του θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τον παράλληλο μονόδρομο, άρα για να κινείται στον ίδιο δρόμο με εσάς μάλλον το κάνει επίτηδες.
* Θυμηθείτε ότι ο σκοπός κάθε Έλληνα οδηγού είναι να φτάσει πρώτος και θα κάνει ότι χρειαστεί γι' αυτό.
* Πάντα θα υπάρχει ένας πολύ καλός λόγος για τον οποίο εσείς θα βιάζεστε. Αντιθέτως όλοι οι υπόλοιποι οδηγοί των οχημάτων που θα συναντήσετε στον δρόμο σας δεν έχουν ιδέα γιατί πήραν τους δρόμους σήμερα.
* Οι Ελληνίδες γυναίκες οδηγοί, μπορούν να πλένουν, μαγειρεύουν, πλέκουν, να κάνουν sex, να μιλούν στο τηλέφωνο αλλά δεν μπορούν να οδηγήσουν.
* Το προστατευτικό κράνος φοριέται στον αγκώνα για ανεξακρίβωτους ακόμα λόγους. Σας συμβουλεύουμε να ακολουθήσετε και εσείς τη μόδα.
* Οι προστατευτικές ζώνες είναι επικίνδυνες. Έρευνες στην Ελλάδα έδειξαν ότι χιλιάδες crash test κάνουν λάθος. Άμα είναι γραφτό σου, θα πας κι ας φοράς ζώνη...
* Ανεξαρτήτως άσματος, το στερεοφωνικό του οχήματος σας πρέπει να παίζει στο φουλ. Με αυτό τον τρόπο διασκεδάζετε τους πεζούς που περιμένουν υπομονετικά πότε θα τους δώσει κάποιος προτεραιότητα να διασχίσουν την διάβαση.
* Οι πεζοί είναι οι κυριότεροι εχθροί των οδηγών, διότι καταλαμβάνουν χώρο στα πεζοδρόμια με αποτέλεσμα να μην μπορούν να σταθμεύσουν αυτοκίνητα και διασχίζουν τους δρόμους αναγκάζοντας τα διερχόμενα οχήματα να ελαττώσουν ταχύτητα.

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Κωνσταντίνα Κούνεβα: πόσο κοστίζει η ζωή μιας γυναίκας;


Τα μεσάνυχτα της 22ας Δεκεμβρίου 2008, η 44χρονη Κωνσταντίνα Κούνεβα επέστρεφε στο σπίτι της, στα Άνω Πετράλωνα, από τη δουλειά, όταν δύο άγνωστοι που βρίσκονταν σε αυτοκίνητο την περιέλουσαν με βιτριόλι, ενώ της άνοιξαν με την βία το στόμα, ποτίζοντάς την με το καυστικό υγρό, προκαλώντας της σοβαρότατες ζημιές σε ζωτικά όργανα.
Έχει χάσει ήδη το ένα της μάτι και νοσηλεύεται σε σοβαρή κατάσταση στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός». Επικοινωνεί με χαρτάκια, καθώς έχουν υποστεί βλάβη και οι φωνητικές της χορδές. Κινδυνεύει να μείνει με βαρύτατη αναπηρία.
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα ήρθε στην Ελλάδα από την πατρίδα της τη Βουλγαρία το 2001, μαζί με τη μητέρα της και τον μοναχογιό της. Εκεί ήταν ιστορικός επιστήμονας. Εδώ έπιασε δουλειά στην αποθήκη ενός σουπερμάρκετ. Ύστερα από ενάμιση χρόνο, όμως, απολύθηκε και βρέθηκε άνεργη. Η μόνη ανοιχτή πόρτα που βρήκε ήταν σ’ ένα συνεργείο καθαρισμού, στο οποίο ήδη δούλευε η μητέρα της.
Η Κωνσταντίνα είναι μία από τις εκατοντάδες μετανάστριες εργάτριες που εργάζεται χρόνια σε καθεστώς υπενοικίασης και σύμφωνα με πληροφορίες ήλθε στην Ελλάδα λόγω ιατρικών προβλημάτων του ανήλικου παιδιού της. Πεντέμισι το απόγευμα με 11:30 το βράδυ το ωράριό της, ένα τέταρτο διάλειμμα για να φάει ένα κουλούρι ή μια τυρόπιτα και γύρω στα μεσάνυχτα έφτανε στο σπίτι της στα Πετράλωνα. Και ο μισθός της; Γύρω στα 560 ευρώ.
Η Κούνεβα είναι γραμματέας του Παναττικού Σωματείου Καθαριστριών και Οικιακών Εργαζομένων, το οποίο είναι ίσως το πιο ζωντανό σωματείο των επισφαλώς εργαζομένων στην Ελλάδα, που αγωνίζεται σκληρά και ηρωικά για την υπεράσπιση των εργαζομένων που βρίσκονται στην πιο σκληρή εκμετάλλευση και τη μεγαλύτερη εργοδοτική τρομοκρατία, και οργανώνει Ελληνίδες και μετανάστριες - κατά κύριο λόγο γυναίκες.
Είχε δώσει μάχες ενάντια στην υπερεκμετάλλευση και στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Είχε απειληθεί γι αυτό. Παρότρυνε τις συναδέλφους της να μην υπογράψουν για περισσότερα χρήματα από αυτά που θα έπαιρναν.
Η εργολαβική εταιρία στην οποία δούλευε η κ. Κούνεβα είχε δύο μεγάλους κρατικούς πελάτες τον ΗΣΑΠ και την Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΒΟ). Οι καταγγελίες του σωματείου προς τις εταιρίες για τη βαριά εκμετάλλευση των εργαζομένων από τον εργολάβο και για την καταπάτηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων έχουν πέσει μέχρι στιγμής στο κενό. Η εταιρεία ήθελε να τους φάει ένα μέρος από το δώρο των Χριστουγέννων.

Τις περισσότερες φορές η ιστορία ξεκινάει από μια μακρινή χώρα της Ανατολικής Ευρώπης ή από κάποια γειτονική, όπως οι βαλκανικές, όταν άνοιξαν τα σύνορα, άρχισαν να αλλάζουν καθεστώτα και πολλοί εξαθλιωμένοι πολίτες τους άρχισαν να κάνουν όνειρα δυτικού τύπου. Τα χρόνια πέρασαν, η Ελλάδα δέχτηκε κύματα μεταναστών, τις συντριπτικά περισσότερες φορές παράνομων, που ήρθαν να χτίσουν από την αρχή τη ζωή τους. Η Ελλάδα –αναγκαστικά ή όχι– υιοθέτησε με ευκολία αυτό το μοντέλο, βλέποντας κατά βάθος όλους αυτούς ως χρήσιμους για την ανάπτυξη, που στην Ελλάδα, ως γνωστόν, περιορίζεται στα δημόσια έργα και την οικοδομή. Ήταν όμως πολύτιμοι και για τις «βρομοδουλειές». Παράλληλα, ξύπνησε και το ελληνικό δαιμόνιο στους γνωστούς άγνωστους κύκλους των αετονύχηδων, που κατάλαβαν ότι υπάρχει τεράστιο περιθώριο για εκμετάλλευση ανθρώπων.
Έτσι, ξεκίνησε το γνωστό «παιχνίδι» της παράνομης διακίνησης και, το κυριότερο, της παράνομης εκμετάλλευσης στην Ελλάδα. Όπως είναι αντιληπτό, οι γυναίκες φέρνουν το καλύτερο κέρδος. Είτε ως σκλάβες σε εργολάβους στην καθαριότητα είτε ως σκλάβες σε κακόφημα μπαρ, στους δρόμους και τους οίκους ανοχής. Το «προσεχώς Βουλγάρες», γραμμένο σε πινακίδες έξω από μαγαζιά της επαρχίας, ουσιαστικά συμπυκνώνει όλη αυτή τη νοσηρότητα.
Σήμερα κατεβαίνοντας το πρωί από τα βόρεια προάστια εντυπωσιάζεσαι βλέποντας τα λεωφορεία να είναι γεμάτα και στις στάσεις να συνωθούνται, μεταξύ άλλων, και πολλές γυναίκες ντυμένες παράταιρα αλλά με φίρμες, προφανώς ρούχα που τους έδωσαν αντί να τα πετάξουν οι εργοδότριές τους. Πολλές απ’ αυτές δικαιολογημένα θεωρούν τον εαυτό τους τυχερό. Έχουν μια δουλειά, μια αξιοπρεπή αμοιβή, δίχως να έχουν να δώσουν λόγο σε κάποιον εργολάβο.
Μία περίπτωση απ’ αυτές, τις τυχερές, είναι και η Άννα. Μια μεγαλόσωμη γυναίκα από τη Μολδαβία, κοντά στα πενήντα, που συμπληρώνει 12 χρόνια στη χώρα μας. Κι όμως, αυτή η «τυχερή» πέρασε τα πάνδεινα για να στεριώσει στη χώρα μας, μαζί με την κόρη της. Μιλώντας για την περιπέτειά της, είπε ότι όλα ξεκίνησαν από ένα γραφείο προώθησης για δουλειά στη Δύση, με έδρα τη χώρα της. Έδωσε, ευτυχώς, τα 1.500 δολάρια που της ζήτησαν για να τη φέρουν στην Ελλάδα, διότι υπήρχαν κάποιες νεότερες συμπατριώτισσές της που εμπιστεύτηκαν το εν λόγω «γραφείο μεταφοράς» και δίχως να πληρώσουν έφτασαν στη χώρα μας για να δουλέψουν και να ξεπληρώσουν σιγά σιγά το κύκλωμα που τις έφερε στη χώρα μας. Η Άννα σκοτεινιάζει: Πολλές από αυτές τις κοπέλες, νέες και ωραίες, λέει κατεβάζοντας το κεφάλι, εξαφανίστηκαν από προσώπου γης, αφού προηγουμένως πέρασαν από κακόφημα θλιβερά μπαρ, γνώρισαν τη βία, το βιασμό, μια απίστευτη σκληρότητα.
Για την Άννα όλα πήγαν καλύτερα. Πέρασε δύσκολες στιγμές, αλλά με πολλή δουλειά κατάφερε να φτιάξει τη ζωή της. Προηγουμένως, βεβαίως, για να φτάσει στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης, την πρώτη στάση στη χώρα μας, μπήκε δύο φορές μαζί με άλλες τρεις κοπέλες στο πορτ μπαγκάζ αυτοκινήτων και περπάτησε ατελείωτες ώρες μέσα στα δάση της Βουλγαρίας πριν περάσει τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
Τελικά, αυτή με την κόρη της και κάποιες άλλες γυναίκες μπήκαν σ’ ένα βαν κι έφτασαν στην Αθήνα, στην Ομόνοια, όπου κάποιο γραφείο της έδωσε την πρώτη της δουλειά. Ευτυχώς. Διότι η Λαρίσα, μια πανέμορφη Μολδαβή που δεν είχε δώσει τα 1.500 δολάρια, δεν μπήκε στο βαν αλλά στο πορτ μπαγκάζ μιας μαύρης Μερσεντές και εξαφανίστηκε διά παντός. Ακόμη και σήμερα η Άννα την αναζητά, ματαίως.
Τι περίεργο, την ίδια ώρα ο εφοπλιστής Περικλής Παναγόπουλος διηγείται την περιπέτειά του και πώς μπήκε στο πορτ μπαγκάζ των απαγωγέων του. Μου μπαίνουν ιδέες. Τελικώς, για τον Περικλή Παναγόπουλο δόθηκαν 30 εκατομμύρια ευρώ για να τον απελευθερώσουν οι δράστες. Όχι κι άσχημα. Αλήθεια, πόσο κοστίζει η ζωή μιας γυναίκας που ήρθε απέξω για ένα κομμάτι ψωμί;
Αλλά υπάρχουν και τα χειρότερα. Έπρεπε να σημειωθεί η δολοφονική απόπειρα εις βάρος της 44χρονης Βουλγάρας καθαρίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα στις 22 Δεκεμβρίου του 2008 για να σπάσει ένα απόστημα τόσο σάπιο όσο κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί. Η ασύλληπτη ακόμη και για τον πιο νοσηρό νου προσπάθεια κάποιων, αγνώστων μέχρι στιγμής, να κόψουν το νήμα της ζωής της 44χρονης, εξαναγκάζοντάς τη να καταπιεί βιτριόλι, αποκάλυψε ότι πίσω από τον κλάδο των καθαριστριών κρύβονται μαφιόζικα κυκλώματα και ασύλληπτη διαφθορά.
Πίσω από τη γυναίκα που καθημερινά καθαρίζει το τασάκι μας, μαζεύει τα απορρίμματα, αδειάζει τον κουβά με τα σκουπίδια και καθαρίζει τουαλέτες για «τρεις κι εξήντα» βρίσκονται νονοί της νύχτας και εργοδότες - επιτήδειοι, οι οποίοι ασκούν παράλληλα δραστηριότητες που κινούνται ακόμη και εκτός των ορίων της νομιμότητας. Όπως οι ίδιες οι καθαρίστριες αναφέρουν, οι σωστές, οι σοβαρές επιχειρήσεις είναι λίγες. «Είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού» τονίζουν τα μέλη του Παναττικού Σωματείου Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού.
Συνολικά στο χώρο των επιχειρήσεων παροχής υπηρεσιών καθαριότητας δραστηριοποιούνται περισσότερες από 600 εταιρίες σε ολόκληρη τη χώρα. Στην περιοχή της Αττικής εκτιμάται ότι υπάρχουν τουλάχιστον 100 επιχειρήσεις αυτού του είδους.
Όμως οι περισσότερες είναι επιχειρήσεις-«φαντάσματα», δίχως στοιχεία, διεύθυνση και ταυτότητα – τις περισσότερες φορές δίνεται μόνο ένα κινητό τηλέφωνο. Στη μεγάλη πλειοψηφία τους οι «επιχειρήσεις» αυτές είναι εργολάβοι που νοικιάζουν σε «τρίτους» γυναίκες που έχουν ανάγκη για ένα μεροκάματο. Αυτοί με τη σειρά τους τις απασχολούν ως επί το πλείστον σε συνθήκες πραγματικού κάτεργου, εκμεταλλευόμενοι μέχρι και την τελευταία σταγόνα του ιδρώτα τους. «Κλείνουν» συμβόλαια όχι μόνο με ιδιωτικές εταιρίες, αλλά ακόμη και με κρατικές τράπεζες, ΔΕΚΟ και υπουργεία, απομυζώντας τον κόπο των καθαριστριών, χωρίς πολλές φορές να τους καταβάλλουν υπερωρίες, νυχτερινά, τα νόμιμα ημερομίσθια και τα ένσημά τους. Δεν είναι τυχαίο που οι γυναίκες οι οποίες ηγούνται της προσπάθειας που ξεκίνησε το 2000 με τη δημιουργία του Παναττικού Σωματείου Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού υπολογίζουν ότι μόλις 15.000 καθαρίστριες δηλώνονται επίσημα στο ΙΚΑ, όταν στο σύνολο του κλάδου απασχολούνται καθημερινά σε πανελλαδικό επίπεδο περισσότερες από 80.000 καθαρίστριες. Εάν μάλιστα κάποια επιχειρήσει να διεκδικήσει όσα δικαιούται σύμφωνα με το νόμο, τότε μπορεί να τα περιμένει όλα. Από μια απλή απόλυση (εικονική στις περισσότερες περιπτώσεις, αφού συνήθως και η πρόσληψη γίνεται διά… προφορικής συμφωνίας) μέχρι και την τύχη της Κούνεβα.
«Το τι έχουν υποστεί οι γυναίκες που ασχολούνται στο χώρο του καθαρισμού δεν λέγεται. Δεν περιγράφεται. Και να φανταστείτε ότι πρέπει να νιώθουν και ευτυχισμένες σε σχέση με όσες ανήκουν στο λεγόμενο οικιακό προσωπικό» υποστηρίζουν τα μέλη του Παναττικού Σωματείου. Η κακή συμπεριφορά, η υποτίμηση της ανθρώπινης προσωπικότητας είναι το λιγότερο. Βρισιές, ξύλο, σεξουαλική κακοποίηση και βιασμοί αποτελούν την καθημερινότητα που βιώνουν οι γυναίκες αυτές, μόνες και απροστάτευτες από το κράτος. Εξευτελίζονται σωματικά και ψυχικά τόσο από τους εργοδότες-»φαντάσματα» που τις νοικιάζουν σε «τρίτους» όσο και από τους ατσαλάκωτους κυρίους των οποίων τα σπίτια καθαρίζουν, χωρίς να μπορούν να πουν»όχι». Να αντισταθούν. Χωρίς να μπορούν να στηριχτούν πουθενά. Είτε επειδή η Πολιτεία κοιμάται είτε διότι κάποιοι, στις περιπτώσεις των οικονομικών μεταναστριών, κρατούν την ελευθερία τους κλεισμένη ερμητικά στα συρτάρια που έχουν κρυμμένα τα διαβατήριά τους.
Αλήθεια, όμως, το κράτος τι κάνει; Οι ελεγκτές και οι υπάλληλοι των αρμόδιων υπηρεσιών φαίνεται να λειτουργούν δημοσιοϋπαλληλίστικα απέναντι και σ’ αυτό το καυτό θέμα. Αδιαφορώντας στην πραγματικότητα, φοβούμενοι για τις «συνέπειες», μένουν σε υποτυπώδεις ελέγχους και «κόβουν» πρόστιμα της τάξης των 1.000 ευρώ, στην καλύτερη περίπτωση.
«Οι «καμπάνες» από την Επιθεώρηση Εργασίας είναι μικρά χάδια για τους κακούς εργοδότες αυτού του κλάδου» λένε αυτοί που ξέρουν, διατηρώντας την ανωνυμία τους μπροστά στο φόβο να υποστούν κι αυτοί επίθεση ανάλογη μ’ εκείνη που δέχτηκε η 44χρονη Κούνεβα. Γι’
αυτό ακόμη και όσοι ελεγκτές θέλουν να κοιμούνται ήσυχοι το βράδυ, χωρίς τύψεις, πέφτουν πάνω στο φόβο των ίδιων των καθαριστριών. Οι προσπάθειες σταματούν πάνω στο «νόμο της σιωπής», αλλά και στα εμπόδια που προκαλεί η ακατάσχετη –και στον κλάδο αυτό– φημολογία για σχέσεις διαπλοκής μεταξύ πολιτικών συμφερόντων και υπεργολάβων-επιχειρήσεων του χώρου.
Με τους άνδρες των αστυνομικών αρχών να μην έχουν κλείσει ακόμη με το φάκελο «Κούνεβα» και το μυστήριο της νοσηρής επίθεσης που δέχτηκε η 44χρονη να προκαλεί σωρεία φημών, κάποιοι που υποστηρίζουν ότι γνωρίζουν δίνουν σε αυτόν το χώρο, που υποφέρει από τη δυσοσμία της σήψης, μία ακόμα μελανή πλευρά. Συσχετίζουν το χώρο του κλάδου των καθαριστριών με... καρατέκα, μπράβους, προαγωγούς και στυγνούς δολοφόνους ψυχών και ανθρώπων. Κάνουν λόγο για «δούναι και λαβείν» μεταξύ των κυκλωμάτων αυτών και του Δημοσίου, με στόχο την επίτευξη ετήσιων κύκλων εργασιών πολλών εκατομμυρίων ευρώ, στις πλάτες γυναικών ενός κατώτερου θεού.
Εάν οι ψίθυροι αυτοί, οι καταγγελίες που έρχονται μέσα από τον Κυβερνοχώρο, μέσα από τα blogs, έχουν μια βάση αληθείας, επί της παρούσης τουλάχιστον, είναι δύσκολο να αποδειχτεί. Το σίγουρο είναι ότι η υπόθεση Κούνεβα άνοιξε ένα φάκελο ο οποίος δεν θα κλείσει.
«Τώρα αγωνιζόμαστε με ακόμη μεγαλύτερο πάθος απ‘ ό,τι πριν. Αυτό μας ζήτησε η Κωνσταντίνα από την Εντατική», λέει χαρακτηριστικά η αντιπρόεδρος του Παναττικού Σωματείου Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, κυρία Βάσω Τσούνη, και δακρύζει. Η δολοφονική επίθεση εις βάρος της 44χρονης Κούνεβα ξεχειλίζει το ποτήρι της οργής και άνοιξε τον ασκό του Αιόλου.


Τις τελευταίες μέρες η συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα έχει μεταφερθεί στη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός». Η ζωή της εξακολουθεί να κινδυνεύει. Καταλαβαίνει, ακούει και επικοινωνεί γράφοντας σημειώματα.
Ο λογαριασμός ενίσχυσης της Κωνσταντίνας Κούνεβα είναι:
5012 019021 277 Τράπεζα Πειραιώς DECHEVA ELENA KUΝEVA KOSTADINKA NIKOLOVA

http://www.pare-dose.net/blog/?p=1829
http://indy.gr/analysis/gia-tin-konstantina-koyneba
http://www.e-tipos.com/content/staticfiles/issues/2009/01/24/240109%2025.pdf
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=74850

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

Δωρεάν διακοπές: Μυστικά


Πώς θα σας φαινόταν να πάτε διακοπές χωρίς να χρειαστεί να πληρώσετε ούτε ένα ευρώ για διαμονή; Σίγουρα η ιδέα είναι πολύ καλή στους καιρούς που ζούμε. Κι επίσης είναι βέβαιο πως αν οργανωθείτε καλά, τότε σίγουρα θα κάνετε ωραίες διακοπές.
Ο πρώτος και σίγουρα καλύτερος τρόπος είναι να έχετε φίλους. Μπορούν να σας φιλοξενήσουν στο εξοχικό τους, έστω κι αν χρειάζεται να κοιμάστε στον καναπέ. Τι γίνεται όμως αν δεν έχετε φίλους στην περιοχή όπου θέλετε να πάτε; Τότε μια λύση είναι οι ιστοσελίδες μέσω των οποίων προσφέρεται δωρεάν φιλοξενία από ανθρώπους που απλώς τους αρέσει να γνωρίζουν άλλους ανθρώπους. Ρίξτε, για παράδειγμα, μια ματιά στο http://www.couchsurfing.com, όπου υπάρχουν περίπου 800.000 καναπέδες, έτοιμοι να δεχτούν τουρίστες. Γίνεστε εύκολα μέλη προσφέροντας απλώς και το δικό σας καναπέ για φιλοξενία άλλων. Κι αυτό δεν είναι απαραίτητο. Μπορείτε δηλαδή να επισκεφτείτε κάποιον χωρίς να είστε κι εσείς υποχρεωμένοι να τον φιλοξενήσετε. Ανάλογες προτάσεις θα βρείτε στα http://www.hospitalityclub.org και http://www.globalfreeloaders.com.
Το ελεύθερο κάμπινγκ είναι ακόμα μία επιλογή για διακοπές χωρίς να πληρώνετε δωμάτια σε ξενοδοχεία ή οργανωμένα κάμπινγκ. Προσέξτε όμως, γιατί μπορεί να περάσετε τη νύχτα σας σε κρατητήριο, αν στήσετε το αντίσκηνό σας σε περιοχή ιδιωτικής ιδιοκτησίας ή τύχει να σας δει κάποιος περίεργος. Και πάντως καλό είναι να αλλάζετε προορισμό κάθε μέρα.
Τα μοναστήρια είναι επίσης μια καλή επιλογή για δωρεάν φιλοξενία. Μην πάτε όμως μόνο για τζάμπα φαγητό και ύπνο. Αν οι μοναχοί το καταλάβουν, τότε μάλλον δεν θα περάσετε καλά. Ίσως μάλιστα σας διώξουν. Καλό είναι να συνδυάσετε τις ήρεμες διακοπές σ’ ένα μοναστήρι με τον «καθαρμό» της ψυχής και του μυαλού σας. Αν το κάνετε, θα δείτε πως άξιζε τον κόπο. Οι μοναχοί θα ευχαριστηθούν να σας βοηθήσουν να ηρεμήσετε, αλλά ακόμα περισσότερο αν προθυμοποιηθείτε να τους βοηθήσετε στις καθημερινές τους δουλειές.
Στην Ευρώπη υπάρχει επίσης η δυνατότητα ανταλλαγής σπιτιών με ανθρώπους που θέλουν να μείνουν για λίγο στην πόλη όπου εσείς βρίσκεστε και τυχαίνει εσείς να θέλετε να πάτε στη δική τους. Ως λύση διακοπών είναι φτηνή κι αν ακολουθήσετε κάποιο οργανωμένο σύστημα ανταλλαγής, είναι βέβαιο πως δεν πρόκειται να βρείτε χάος επιστρέφοντας στο σπίτι σας.
Ακόμα μία λύση για διακοπές χωρίς ιδιαίτερο κόστος είναι να εργάζεστε εκεί όπου θα πάτε για ξεκούραση. Η μέθοδος είναι παλιά και την ακολουθούν κυρίως άνθρωποι νεαρής ηλικίας, που θέλουν να χαρούν την ξεγνοιασιά των διακοπών, κερδίζοντας όμως παράλληλα μερικά χρήματα. Στο http://www.seasonworkers.com θα βρείτε πολλές τέτοιες ευκαιρίες σε αρκετά μέρη, όπως η Αίγυπτος και η Ίμπιθα της Ισπανίας. Αν πάλι επιθυμείτε να βρεθείτε σε ακόμα μακρινότερους προορισμούς, όπως η Νέα Ζηλανδία, μπορείτε να διαλέξετε δουλειά που προσφέρει φαγητό και στέγη, όχι όμως μισθό. Υπάρχει επίσης η «οικολογική» προοπτική. Στο http://www.wwoof.org θα βρείτε ευκαιρίες για διακοπές στη φύση, με αντάλλαγμα την υποχρέωση από μέρους σας να ασχολείστε για λίγες ώρες καθημερινά με τη γεωργία ή άλλες «εξοχικές» ασχολίες.
Κι είναι βέβαια ενδιαφέρον να κάνετε δωρεάν διακοπές. Τι γίνεται όμως με το κόστος για τη μετάβαση στις περιοχές που επιλέγετε; Μοναδική λύση γι’ αυτό είναι το ωτοστόπ. Αν δεν έχετε επηρεαστεί από τις ταινίες του Χόλυγουντ που αναφέρονται σε οδηγούς-δολοφόνους, οι οποίοι προσφέρουν ωτοστόπ αλλά σκοτώνουν, τότε δοκιμάστε να μετακινηθείτε δωρεάν. Το κάνουν εκατομμύρια άνθρωποι σ’ όλον τον κόσμο και δηλώνουν ενθουσιασμένοι, αφού γνωρίζουν άλλους ανθρώπους. Αν τώρα θέλετε να γυρίσετε την Ευρώπη με ωτοστόπ, ρίξτε μια ματιά στο http://www.hitchhikers.org, μέσω του οποίου προσφέρονται θέσεις για δωρεάν μετακίνηση. Ίσως βέβαια το «δωρεάν» να σημαίνει μοιρασιά του κόστους της βενζίνης. Όσο για το χρυσό κανόνα του ωτοστόπ, είναι να μην το κάνετε μόνοι σας, ιδίως αν είστε γυναίκες. Επίσης μην μπείτε σε κάποιο αυτοκίνητο, αν κάτι δεν σας γεμίζει το μάτι. Είναι πολύ πιθανόν να έχετε δίκιο.

http://www.madata.gr/index.php/23/27961.html

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Μεγάλοι ερμηνευτές 9: Γλυκερία


Η Γλυκερία (Κωτσούλα) γεννήθηκε στο Άγιο Πνεύμα Σερρών. Εμφανίζεται στο χώρο του τραγουδιού το 1974 και δουλεύει σε μπουάτ της Πλάκας κοντά σε γνωστούς καλλιτέχνες ερμηνεύοντας τραγούδια Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Λοΐζου, κ.ά.
Το 1978 συνεργάζεται με το μεγάλο λαϊκό συνθέτη Απόστολο Καλδάρα, στο δίσκο «ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΟΝΕΙΡΑ» και κοινή διαπίστωση είναι πως πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα φωνή που θα έχει εκπληκτική εξέλιξη. Πράγματι το 1980 κυκλοφορεί ο πρώτος προσωπικός της δίσκος «ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΟΙΤΑ ΜΕ», με δώδεκα λαϊκά τραγούδια και μπαλάντες του Στέλιου Φωτιάδη που σημειώνει μεγάλη επιτυχία. Εν τω μεταξύ συνεργάζεται με το Γιώργο Νταλάρα και δίνουν συναυλίες στην Αθήνα και την επαρχία.
Το 1981 κυκλοφορεί ένας πολύ σημαντικός δίσκος με τη Γλυκερία. Είναι τα «ΣΜΥΡΝΕΪΚΑ». Με τον δίσκο αυτό η Γλυκερία καταξιώνεται στο χώρο του Ελληνικού τραγουδιού και τα «ΣΜΥΡΝΕΪΚΑ» σημειώνουν τεράστια επιτυχία.
Συνεχίζοντας την καλλιτεχνική της δραστηριότητα, η Γλυκερία πολύ νέα, αλλά και ώριμη τραγουδίστρια, εμφανίζεται σε γνωστά κέντρα και συνεχίζει να δίνει συναυλίες, όπου η υποδοχή που της επιφυλάσσει το κοινό επιβεβαιώνει την τεράστια δημοτικότητά της.
Στις αρχές του 1982 επιλέγεται μαζί με άλλους σημαντικούς καλλιτέχνες, όπως τη Σωτηρία Μπέλου, το Γιώργο Νταλάρα και τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά, να εκπροσωπήσει τη χώρα μας στα πλαίσια των πολιτιστικών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων «EUROPALIA 82» στις Βρυξέλλες.
Από το χειμώνα του 1982 η Γλυκερία τραγουδάει πλέον στην «ΟΜΟΡΦΗ ΝΥΧΤΑ» και στις αρχές του 1983 κυκλοφορεί έναν ακόμη δίσκο με τίτλο «ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ» με παραδοσιακά τραγούδια από την Σμύρνη και γνωστά ρεμπέτικα. Η Γλυκερία θεωρείται πλέον ιδανική ερμηνεύτρια αυτού του είδους των τραγουδιών. Εν τω μεταξύ η επιτυχία που σημειώνει η Γλυκερία στην «ΟΜΟΡΦΗ ΝΥΧΤΑ» δίνει το ερέθισμα για ένα ζωντανό δίσκο, ηχογραφημένο στο κέντρο, γεμάτο απ' την ατμόσφαιρα και το κέφι των ανθρώπων που βρέθηκαν εκεί. Έχει τίτλο «ΜΕ ΤΗΝ ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΝΥΧΤΑ» και σπάει όλα τα ρεκόρ πωλήσεων. Η επιτυχία της Γλυκερίας είναι πια γεγονός.
Το καλοκαίρι του 1983 πλαισιωμένη από το συγκρότημά της, που αποτελείται από τους καλύτερους και γνωστότερους μουσικούς λαϊκούς σολίστες οργανοπαίχτες, συνεχίζει την περιοδεία της σ' όλη την Ελλάδα, ανταποκρινόμενη στην ανάγκη του κοινού για καλό Ελληνικό τραγούδι. Οι χώροι των συναυλιών γεμίζουν ασφυκτικά και η Γλυκερία φιγουράρει στις στήλες των εφημερίδων και τα εξώφυλλα των μεγάλης κυκλοφορίας περιοδικών αποσπώντας τις καλύτερες κριτικές.
Η δραστηριότητά της όμως δεν σταματάει εκεί. Τον Απρίλη του 1985 κυκλοφορεί ένα διπλό άλμπουμ με τίτλο «ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ» από το οποίο αναδεικνύονται πολλές επιτυχίες («Μάγισσες», «Πεντοχίλιαρα», «Φανταράκι», «Έγκλημα στην οδό ερωτευμένων» κ.ά.). Σύμφωνα με τις στατιστικές που δημοσιεύει το έγκυρο περιοδικό «Ντέφι» η Γλυκερία επί τρία συνεχή χρόνια έρχεται πρώτη στην Ελλάδα σε πωλήσεις δίσκων ανάμεσα σε όλους τους Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες.
Από το 1984 μέχρι το 1986 πραγματοποιεί περισσότερες από 100 συναυλίες στην Ελλάδα με πάνω από 400.000 θεατές, με αποκορύφωμα την συναρπαστική εμφάνιση της στο θέατρο του Λυκαβηττού (με τη συνεργασία του Νίκου Παπάζογλου), που σπάει ταμεία, μεταδίδεται τηλεοπτικά από την Ελληνική τηλεόραση και κυκλοφορεί ένας ακόμη δίσκος που είναι και Best Seller.
Στην τελετή έναρξης του Α' Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στο Ολυμπιακό Στάδιο η Γλυκερία ερμηνεύει σε πρώτη εκτέλεση στίχους του μεγάλου ποιητή Γιάννη Ρίτσου από την «ΕΑΡΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ» που μελοποίησε ο διάσημος συνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος. Η τελετή μεταδόθηκε τηλεοπτικά σε 120 χώρες του κόσμου.
Μέσα στο 1986 εμφανίζεται για δεύτερη χρονιά στα στάδια των μεγάλων πόλεων της Κύπρου καταρρίπτοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ εισιτηρίων και έχοντας ήδη πραγματοποιήσει τρεις θριαμβευτικές εμφανίσεις στο Λονδίνο, ξεκινάει για τις μεγάλες υπερωκεάνιες περιοδείες στην Αυστραλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και τον Καναδά.
Κυκλοφορεί δύο ακόμη προσωπικούς δίσκους «ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ», «ΜΕ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ» ενώ συμμετέχει σε πάρα πολλούς δίσκους γνωστών συνθετών και ερμηνευτών. Το 1989 κυκλοφορεί ένα διπλό δίσκο με τίτλο «ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» που περιέχει δημοτικά και νησιώτικα τραγούδια από όλο τον Ελλαδικό χώρο, τραγούδια που η Γλυκερία πάντα υπερασπίζεται. Τον Μάρτιο του 1990 σε συνεργασία με την Warner Music κυκλοφορεί ο δίσκος της Γλυκερίας με τίτλο «ΟΛΑ ΜΟΥ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ» σε μουσική Στέλιου Φωτιάδη που έγινε και χρυσός. Το 1991 σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου ο επόμενος δίσκος με τίτλο «ΞΗΜΕΡΩΣΕ» που επίσης γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Το 1992 μετά από μια μεγάλη περιοδεία στην Ευρώπη (Φινλανδία, Γερμανία, Αγγλία, Βέλγιο και αλλού), Αμερική, Κύπρο, τελειώνει τον κύκλο των συναυλιών στο Θέατρο του Λυκαβηττού. Η συναυλία ηχογραφείται και κυκλοφορεί τον ίδιο χρόνο. Το 1993 συνεργάζεται με τον Στέλιο Φωτιάδη και πάλι, στην «ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ» που γνώρισε και γνωρίζει μεγάλη επιτυχία.
Το καλοκαίρι του 1993 κάνει και πάλι περιοδεία στην Ελλάδα και δύο θριαμβευτικές συναυλίες στο Ισραήλ. Το 1994 η Γλυκερία κάνει άλλη μια περιοδεία στην Αυστραλία που σημειώνει πολύ μεγάλη επιτυχία και ένα μεγάλο κύκλο συναυλιών στο Ισραήλ όπου πλέον έχει ανακηρυχθεί η πιο δημοφιλής από όλους τους ξένους καλλιτέχνες. Ο δίσκος «Glykeria-Golden Hits» που κυκλοφορεί στο Ισραήλ γίνεται χρυσός σε χρόνο ρεκόρ για τα τοπικά δεδομένα. Ο δήμαρχος της Ιερουσαλήμ της παραδίδει το χρυσό κλειδί της πόλης, σαν επιβράβευση για τη συμμετοχή της σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις καθώς και σε ένα δίσκο που κυκλοφόρησε σε όλο τον κόσμο και ήταν αφιερωμένος στα τρεις χιλιάδες χρόνια της Ιερουσαλήμ με συμμετοχές καλλιτεχνών όπως των Adamo, Sinead O’ Connor, Enrico Macias, Alpha Blondy, Wailers, Marie Laforet, κ.ά.
Το 1994 κυκλοφορεί ο δίσκος της «ΣΕ ΜΙΑ ΣΧΕΔΙΑ» σε μουσική Στέλιου Φωτιάδη που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και πολλά τραγούδια γίνονται μεγάλες επιτυχίες. Το 1995 κυκλοφορεί ένας ακόμη δίσκος στο Ισραήλ με τίτλο «Far away» και ο πρώτος προσωπικός της δίσκος στη Γαλλία με τίτλο «Golden Hits - The Voice Of Greece». Ο πρόεδρος του Ισραήλ κ. Ράμπιν λίγους μήνες πριν την δολοφονία του, εξέφρασε την επιθυμία να γνωρίσει την Γλυκερία που τον επισκέφθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο.
Τον Ιούλιο του 1996 κυκλοφορεί ο τελευταίος προσωπικός της δίσκος με τίτλο «Η Γλυκερία τραγουδά Αντώνη Βαρδή» σε στίχους Σαράντη Αλιβιζάτου και Έλενας Αντωνίου, σε μουσική βέβαια του Αντώνη Βαρδή και έχει ήδη αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές.
Το 1997 κυκλοφορεί ο τρίτος προσωπικός και τώρα πλέον χρυσός δίσκος της Γλυκερίας στο Ισραήλ με τίτλο «GLYKERIA - 14 CLASSICS» που όπως η ίδια δηλώνει έχει την χαρά να παρουσιάσει στο κοινό του Ισραήλ μερικά από τα καλύτερα λαϊκά τραγούδια.
Τον Ιανουάριο του 1998 κυκλοφόρησε το τελευταίο της CD single με τίτλο «Αναπνοή - Ανατολή» σε μουσική και στίχους του Στέλιου Φωτιάδη και σημείωσε μεγάλες πωλήσεις. Toν Ιούλιο του ίδιου χρόνου κυκλοφόρησε ο δίσκος με γενικό τίτλο «Μάσκα» σε μουσική του Στέλιου Φωτιάδη και στίχους των Φαλάρα, Προμοίρα, Αλιβιζάτου, Τσαγρή κ.ά. Στο δίσκο συμμετέχουν η Natacha Atlas που σημειώνει μεγάλη επιτυχία στην Ευρώπη, ο Πασχάλης Τερζής και ο Ηλίας Ασλάνογλου.
Στις 29 και 30 Μαΐου η Γλυκερία έδωσε δύο συναυλίες στο Τελ Αβίβ με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ισραήλ. Οι συναυλίες είχαν τρομερή επιτυχία και το Σεπτέμβριο κυκλοφόρησε στο Ισραήλ ο δίσκος από την ζωντανή ηχογράφηση και τέλη Νοεμβρίου κυκλοφορεί από τη Sony Classical σε όλο τον κόσμο το album με τίτλο «Glykeria and the Israel Philharmonic Orchestra».
Το καλοκαίρι του 1999 η Γλυκερία εμφανιζόταν με τον Τόλη Βοσκόπουλο στο Riba’s στην Αθήνα. Τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο η Γλυκερία και το συγκρότημα της έκαναν μια μεγάλη περιοδεία στην Αργεντινή, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. Το χειμώνα 1999-2000 εμφανίστηκε στη Θεσσαλονίκη με το Γιάννη Πουλόπουλο και τον Τόλη Βοσκόπουλο. Την άνοιξη του 2000 έκανε μια μεγάλη περιοδεία στη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία.
Αμέσως μετά την περιοδεία, εμφανίστηκε για 12 μόνο βραδιές στη μουσική σκηνή «Γραμμές» σε ένα απρόβλεπτο πρόγραμμα, με μεγάλη επιτυχία.
Το χειμώνα 2000-2001 η Γλυκερία τραγουδούσε στο «Χάραμα» στην Καισαριανή που ο Βασίλης Τσιτσάνης σφράγισε με την πολύχρονη παρουσία του εκεί. Στο «Χάραμα» η Γλυκερία, ο Αγάθωνας Ιακωβίδης, η Σοφία Παπάζογλου, ο Πέτρος Ίμβριος και ο Νίκος Καραγιάννης παρουσίασαν ένα εκπληκτικό πρόγραμμα το οποίο ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε με τίτλο «Γλυκερία-Χάραμα 2000».
Το καλοκαίρι του 2001 η Γλυκερία έκανε μια μεγάλη περιοδεία στην Ελλάδα και έκλεισε τον κύκλο των συναυλιών με μια περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά.
Το Σεπτέμβριο του 2001 η Γλυκερία συμμετείχε στο δίσκο του Omar Faruk Tekbilek «Alif» με δύο τραγούδια.
Το χειμώνα 2001-2002 η Γλυκερία εμφανιζόταν με τον Χρήστο Νικολόπουλο στην «Μέδουσα» σε ένα από τα πιο επιτυχημένα σχήματα της χρονιάς.
Τραγούδησε στο soundtrack της ταινία του Γιάνναρη «Δεκαπενταύγουστος» και πήρε το βραβείο «ΑΡΙΩΝ» της IFPI ως καλύτερη τραγουδίστρια για το 2001 στο λαϊκό τραγούδι.
Την άνοιξη του 2002 κυκλοφόρησε στο Ισραήλ ο νέος προσωπικός της δίσκος με τίτλο «Open Hurt».
Το 2002 κυκλοφόρησε από την EROS MUSIC το διπλό album με τίτλο «Τα ρεμπέτικα της Γλυκερίας» με ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια των μεγαλύτερων Ελλήνων συνθετών του είδους. Ο δίσκος κυκλοφόρησε στην Τουρκία από την SONY MUSIC με τίτλο «Glykeria’s Rebetika Songs».
To καλοκαίρι του 2002 έκανε μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο. Συμμετείχε και σε δύο συναυλίες αφιερωμένες στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη με τη λαϊκή ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» στο Κατράκειο Θέατρο, στο Θέατρο του Λυκαβηττού, τραγούδησε σε συναυλία του Μάριου Τόκα στο «Ηρώδειο» και σε συναυλία που διοργάνωσε το περιοδικό «Δίφωνο» στο Θέατρο του Λυκαβηττού αφιερωμένη στο έργο του συνθέτη Θόδωρου Δερβενιώτη.
Το χειμώνα του 2002-2003 εμφανίστηκε εκ νέου στο ιστορικό κέντρο «Χάραμα», όπου σε ένα εναλλασσόμενο πρόγραμμα τραγούδησε μαζί με τη Νατάσσα Άτλας, τον Omar Farouk Tekbilek, το Λουκιανό Κηλαηδόνη, και τη Μαίρη Λίντα.
Το καλοκαίρι του 2003 συμμετείχε στην συναυλία - αφιέρωμα στα τραγούδια της Μικρασίας με το Γιώργο Νταλάρα και την ορχήστρα Εστουδιαντίνα στο Ηρώδειο. Επίσης έδωσε μια συναυλία με τον Παντελή Θαλασσινό στο Θέατρο του Λυκαβηττού και ξεκίνησε την περιοδεία της σε όλη την Ελλάδα όπου έδωσε τριάντα συναυλίες. Το καλοκαιρινό της πρόγραμμα έκλεισε με μια περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά όπου σημείωσε μεγάλη επιτυχία.
Από τον Οκτώβριο του 2003 ως και το Μάρτιο του 2004 τραγουδούσε στην μουσική σκηνή Σφεντόνα με τον Κώστα Μακεδόνα. Στις 25 Μαρτίου 2004 που ξεκίνησε η Λαμπηδοδρομία έδωσε την πρώτη συναυλία στην Ανδρίτσαινα.
Την 1η Μαΐου 2004 έδωσε την πρώτη της συναυλία στην Κωνσταντινούπολη στο «ISBANK Concert Hall» με πολύ μεγάλη επιτυχία. Τα μέσα ενημέρωσης στην Τουρκία είχαν διθυραμβικά σχόλια για την Ελληνίδα τραγουδίστρια.
Το Μάιο του 2004 κυκλοφορεί ο νέος προσωπικός της δίσκος με τίτλο «Άνοιξη» με 16 τραγούδια που έγραψαν φίλοι της και καταξιωμένοι συνθέτης όπως ο Αντώνης Βαρδής, ο Παντελής Θαλασσινός, ο Βασίλης Καζούλης, ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Χριστόφορος Γερμενής, ο Στέλιος Φωτιάδης, κ.ά. Ερμηνεύει ένα τραγούδι με τον Αντώνη Βαρδή και ένα με το Δημήτρη Ζερβουδάκη. Το καλοκαίρι του ίδιου έτους εμφανίζεται σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό με τη δική της ορχήστρα.
Τη χειμερινή σεζόν 2004-2005 εμφανίζεται στο Κέντρο «Σφεντόνα» μαζί με τους: Κώστα Μακεδόνα, Μελίνα Κανά και Γεράσιμο Ανδρεάτο. Το σχήμα αυτό αφού γνώρισε πολύ μεγάλη επιτυχία στην Αθήνα τον Ιούνιο ανεβαίνει και στη Θεσσαλονίκη. Το καλοκαίρι του 2005 κάνει συναυλίες με τον Κώστα Μακεδόνα σε όλη την Ελλάδα.
Το χειμώνα του 2005-2006 εμφανίζεται και πάλι στη Σφεντόνα με την Πίτσα Παπαδοπούλου, το Γεράσιμο Ανδρεάτο, την Καίτη Κουλλιά και το Μιχάλη Τζουγανάκη σε ένα πρόγραμμα που είχε τον τίτλο «τραγούδι απ' τον τόπο σου».
Το καλοκαίρι του 2006 κυκλοφορεί ο τελευταίος προσωπικός της δίσκος με τίτλο «βροχή των αστεριών» στον οποίο συνεργάζεται με μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού όπως ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, ο Σταμάτης Κραουνάκης, η Χάρις Αλεξίου, ο Χριστόφορος Γερμενής κ.α. Το cd γνώρισε τεράστια επιτυχία, έγινε χρυσό ενώ για το τραγούδι «κρυφτό» που συμπεριλαμβάνεται στο cd και ήταν το πιο επιτυχημένο single του, η Γλυκερία πήρε βραβείο καλύτερου έντεχνου βιντεοκλίπ στα μουσικά βραβεία του MAD.
Το χειμώνα 2006-07 συνεργάστηκε στην Ακτή Πειραιώς με το Δημήτρη Μητροπάνο, το Στέλιο Διονυσίου και τη Μελίνα Ασλανίδου ενώ το Μητροπάνο την άνοιξη διαδέχτηκε στο σχήμα ο Τόλης Βοσκόπουλος.
Το καλοκαίρι του 2007 κυκλοφορεί στην Τουρκία ο δεύτερος δίσκος της με τίτλο «BEST OF GLYKERIA».
Επόμενοι δίσκοι: Τα θεμέλιά μου στα βουνά (2008), Gift-Ισραήλ (2008), Όλα τα Σμυρναίικα (2008), Η Γλυκερία σε λαϊκά και ρεμπέτικα (2009).

Συμμετοχές
Καμικάζι, 2008
Θα πιώ απόψε το φεγγάρι (Live), 2008
Mέσα από τον δικό μου κόσμο, 2008
Δάκρυ στο γυαλί, 2006
Δεν ξέρω πόσο σ'αγαπώ, 2006
Greek Lounge 2, 2006
Καινούρια βήματα σε παλιά μονοπάτια, 2006
Θανάσης Πολυκανδριώτης και «Οι Επόμενοι», 2006
Ώρες μου χρωματιστές, 2005
Τίποτα δεν γίνεται τυχαία, 2005
Γένους θυληκού, 2005
Δώδεκα + μια ματιές στα δωδεκάνησα, 2005
Έχω τη δύναμη, 2005
Αφιέρωμα στην Μικρά Ασία, 2004
Live at the Odeon of Herod Atticus, 2004
Άρχισαν τα όργανα, 2004
Ένα ταξίδι μαζί...(ΜΗ ΕΜΠΟΡΕΥΣΙΜΟ), 2004
Η αγάπη ήρθε από μακριά, 2003
Τα λόγια είναι δρόμοι, 2003
Αιγαίο, 2003
Η δική μου η χαρά, 2003
Smyrne, 2003
Στην ηχώ του έρωτα, 2002
Alif, 2001
Τα ρεμπέτικα της εργατιάς, 2001
Πρόκληση, 2001
Αμμόχωστος Βασιλεύουσα, 2001
15 Αύγουστος, 2001
Νικησιανή, 2000
Τα καλύτερά μας χρόνια είναι τώρα, 2000
Εγώ ρεμπέτης ήμουνα, 2000
Του έρωτα το φως, 2000
Τι γυρεύεις μες στη Κίνα του Τσάκι Τσαν, 2000
Tribute στο Γ. Μαρκόπουλο, 2000
Της γερακίνας γιος, 2000
Άγιο Πνεύμα Σερρών, 1999
Δροσοσταλίδα, 1999
Διασπορά, 1999
Remix Diaspora, 1999
Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα, 1999
Την είδα απόψε λαϊκά, 1998
Με παρέσυρε το ρέμα, 1998
Το φτερούγισμα του γλάρου, 1998
Σελοτέϊπ, 1997
Νο1 Rebetika, 1997
Πίνω και μεθώ, 1997
Bussiness στα Βαλκάνια, 1997
Άσμα το δημοτικό, 1996
Ερωτοπούλειον, 1996
Παλιοί λογαριασμοί, 1996
Πασπαρτού, 1996
Άνθη ευλαβείας, 1996
Βαλκανιζατέρ, 1995
Dancing with the greek traditionals, 1995
Της αγάπης το μαντήλι, 1995
Στην Ελλάς του 2000, 1995
Μην πετάξεις τίποτα, 1994
Jerusalem 3.000 Ans, 1994
Ο έρως έχει βάσανα, 1993
Ημέρες μουσικής- «Σύγχρονο λαϊκό τραγούδι», 1993
Η τελευταία συναυλία στο Βεάκειο, 1993
Ο κύριος Μητσάκης, τραγούδια 53-93, 1993
Μέρες μουσικής- «Έντεχνο λαϊκό τραγούδι», 1992
Το τελευταίο φιλί, 1992
ΠΑΜΕ ΤΣΑΡΚΑ, 1991
Greco Mascara, 1990
Χριστούγεννα με τον Γ. Βογιατζή, 1990
Εξαιρετικά για ερωτευμένους, 1990
Αλτάνα της Πάργας, 1990
ΚΛΗΣΕΙΣ-ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ, 1990
Γυάλινα Σπίτια, 1989
Στου φεγγαριού την αγκαλιά, 1989
Κ. Χαριτοδιπλωμένος, 1989
Έλα και φύγαμε, 1988
Μια φορά θυμάμαι, 1988
Συλλαβιστά, ψιθυριστά, 1988
Νέα Σελήνη, 1988
Τα παρατράγουδα, 1987
Χρήστος Νικολόπουλος Live, 1987
Μια αγάπη όταν ξαναρχίζει, 1986
Πότε Βούδας, πότε Κούδας, 1986
Τραγούδι για τους νέους της γης- εαρινή συμφωνία, 1986
Στην όμορφη νύχτα και φέτος, 1984
Να'ταν η ζωή τραγούδι, 1983
Πρώτο βράδυ στην Αθήνα, 1983
Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η αγάπη μένει, 1981
This is the best of Theodorakis, 1978
A taste of Greece, 1978
Χρόνια πολλά, 1977

Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

Αντίο ΚYPIA Παΐζη


Ένα μήνα πριν γεμίσει πάλι με τη ζεστή της παρουσία τη σκηνή του Εθνικού με τη «Σονάτα του Σεληνόφωτος» του Γιάννη Ρίτσου, η Αλέκα Παΐζη –μία από τις κορυφαίες ελληνίδες ηθοποιούς- έκανε την τελευταία της υπόκλιση. Προχθές στη 1.00 τα ξημερώματα έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών έπειτα από πολύμηνη περιπέτεια που είχε με την υγεία της.
Εκφραστική, συγκινητική και με εξαιρετική αίσθηση χιούμορ, η μικροκαμωμένη και πάντα νεανική Αλέκα Παΐζη κέρδιζε τους ανθρώπους όχι μόνο με την ερμηνευτική της δεινότητα αλλά και με το δυναμικό και καλοσυνάτο χαρακτήρα της. Στη διάρκεια της Κατοχής γνώρισε την πείνα, όπως όλος ο ελληνικός λαός, χωρίς όμως να πάψει να υπηρετεί την τέχνη της. Όπως άλλωστε είχε δηλώσει, «όλοι οι καλλιτέχνες του Εθνικού πεινάσαμε επί Κατοχής».
Παράλληλα όμως με την αδιάκοπη καλλιτεχνική της δράση, συμμετείχε ενεργά στον αγώνα κατά του ξένου κατακτητή. Στο σπίτι της μάλιστα, στην Αγία Ελεούσα, τυπώθηκε και το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Ριζοσπάστης». Στον Εμφύλιο εξορίστηκε στη Μακρόνησο και το Τρίκερι. Συνελήφθη πάμπολλες φορές, ενώ αυτοεξορίστηκε στην περίοδο της χούντας. Κατά τη διάρκεια της απουσίας της στο εξωτερικό εργάστηκε στον ιταλικό κινηματογράφο με τους σκηνοθέτες Πέτρι, Σαλβατόρι, Ρίτσι, Αντζελι.
Γεννημένη στην Κρήτη το 1919, υπηρέτησε το θέατρο πάνω από 60 χρόνια. Το 1942 αποφοίτησε από τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου και την ίδια χρονιά ανέβηκε στο σανίδι ερμηνεύοντας τη Σουζάνα στη «Βεντάλια» του Γκολντόνι στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Το 1946 συγκρότησε θίασο με το Δήμο Σταρένιο και τον Τίτο Βανδή που υπήρξε και σύζυγός της. Το 1963 προσελήφθη ως βασικό στέλεχος στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος όπου παρέμεινε μέχρι το 1966, ερμηνεύοντας σημαντικούς ρόλους. Έκτοτε έχει ερμηνεύσει μεγάλους ρόλους του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου, συμπράττοντας με σπουδαίους θιάσους όπως του Εθνικού, του Τέχνης επί εποχής Κουν, της κυρίας Κατερίνας, του Μουσούρη, του Κατράκη, του Αντύπα, για να επιστρέψει τα τελευταία χρόνια πάλι στο Εθνικό με τον «Ερρίκο Δ’» του Πιραντέλο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου και το καλοκαίρι του 2008 με τις «Ιστορίες από το Δάσος της Βιέννης» του Εντεν Φον Χόρβατ σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, στο ρόλο της γιαγιάς, που ήταν και ο τελευταίος της.
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1957, στην ταινία του Φρ.Ηλιάδη «Μπαρμπα Γιάννης ο κανατάς». Έπαιξε επίσης στις ταινίες «Ο Μιμίκος και η Μαίρη» του Γρηγορίου Ξενόπουλου, «Το παιδί του δρόμου» του Τ. Αλιφέρη, «Συνοικία το όνειρο» του Α. Αλεξανδράκη κ.ά. Εμφανίστηκε και στην τηλεόραση, ερμηνεύοντας το ρόλο της Χρυσοστόμης στους «Πανθέους» (ΕΡΤ) του Βασίλη Γεωργιάδη, καθώς και στα σίριαλ «Γιούγκερμαν» (ΕΡΤ), «Πρόβα Νυφικού» (ΑΝΤ1), «Η ζωή που δεν έζησα» (ΜΕGA), «Οι απόμαχοι» (ΕΡΤ), «Ακριβή μου Σοφία» (ΕΤ1).

http://www.e-tipos.com/content/staticfiles/issues/2009/02/05/050209%2032.pdf

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2009

H ελληνική κοινωνία σε ύφεση


Εγκλωβισμένος σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας, μαζί με εκατοντάδες ακόμη οδηγούς, από μία ακόμη πορεία νεαρών αντιεξουσιαστών. Αυτή τη φορά για τις άθλιες συνθήκες κράτησης των φυλακισμένων, απ’ ό,τι έμαθα ακούγοντας ειδήσεις στο ραδιόφωνο, ενώ προσπαθούσα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου όσο μπορούσα πιο ανώδυνα μέχρι να ξεφύγω από αυτό το χάος, που είχαν δημιουργήσει κυρίως τα αστυνομικά μέτρα. Από τα αυτοκίνητα δίπλα μου έβγαινε εντόνως μια ένταση, ένα βουητό από βρισιές και απειλές, μια επιθετικότητα από τις γκαζιές και τις σφήνες, για να κερδίσουν λίγα μέτρα. Ο καθένας για την πάρτη του, κάποιοι κατέβαιναν κάτω για να δουν τι γίνεται, αλλά και έτοιμοι να πλακωθούν. Δυνάμωσα το ραδιόφωνο για να ακούσω ειδήσεις – μήπως μάθω κάτι. Κανένα νέο για το χάος στους δρόμους της Αθήνας. Αντιθέτως, εκτενείς αναφορές για τις νέες εξελίξεις στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Κάποιοι διαπληκτίζονται στο βάθος του δρόμου, πέφτουν και κάτι ψιλές. Κάτι ακούω για φυλακές. Δεν με αφορά, έτσι τουλάχιστον νομίζω, όπως και όλοι όσοι βρισκόμαστε απέξω. Ο Πρόεδρος είδε, λέει, τον αρμόδιο υπουργό και δήλωσε ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα γιατί οι δημοκρατίες κρίνονται από τις συνθήκες κράτησης των φυλακισμένων. Μου φάνηκε ιδιαιτέρως πολιτικά ορθή η δήλωση, για να ακουμπάει στην πραγματικότητα. Αν ήταν έτσι, οι Ηνωμένες Πολιτείες, που εξέλεξαν για πρόεδρο ένα γιο μετανάστη, έναν Αφροαμερικανό, κάνοντας δύο βήματα μπροστά από τον πολιτισμό της Ευρώπης, δεν θα είχαν Γκουαντάναμο και τόσο σκληρές φυλακές. Οι ειδήσεις ολοκληρώνονται με την παγκόσμια οικονομική κρίση. Ο δρόμος ξαφνικά άρχισε να ανοίγει, έκανα αριστερά στο πρώτο στενό και αισθάνθηκα ελεύθερος. Σχετικό είναι αυτό, διότι η γλυκιά φωνή της εκφωνήτριας με έβαζε σε σκοτούρες λέγοντας ότι οι αναλυτές δεν μπορούν να προσδιορίσουν το βάθος και το χρόνο της οικονομικής κρίσης. Κάπου κόλλαγαν και οι τραπεζίτες που δηλώνουν ανυποχώρητοι και έτοιμοι για σκληρό πόλεμο, προκειμένου τα ψιλά γράμματα, που καταδυναστεύουν τους δανειολήπτες και τους πελάτες τους, να παραμείνουν ανέπαφα. Ακόμη πιο ανάλγητα από τις εποχές που έρρεε το χρήμα.
Τότε συνειδητοποίησα ότι ο φόβος για την επερχόμενη κρίση, το άγνωστο, συνιστά από μόνος του μία σοβαρή κρίση.
Παρκάροντας εξουθενωμένος, είχα την αίσθηση ότι η αντιμετώπιση των φυλακισμένων από ένα σύστημα που αναπνέει με τη διαφθορά, την καταστρατήγηση κάθε νομιμότητας και διαφάνειας έχει άμεση σχέση και με μένα. Λίγο - πολύ συμβαίνει το ίδιο μέσα και έξω από τις φυλακές. Οι περισσότερες κρατικές δομές, που λες και έγιναν για να συντηρείται όλη αυτή η άθλια κατάσταση, έχουν βαθιές ρίζες και πλέον έχουν αρχίσει να σαπίζουν. Η Ελλάδα, άλλωστε, διακρίνεται από τη φοβικότητα έναντι του νέου. Πόσο δε μάλλον, του άγνωστου που κρύβει η κρίση. Ο συνδυασμός με προβλημάτισε ακόμη περισσότερο. Ανέσυρα από το γραφείο μου ένα δελτίο Τύπου από το Συνήγορο του Πολίτη. Στην αρχή δεν του είχα δώσει τόση σημασία. Είχε άμεση σχέση με το άμεσο μέλλον της χώρας. Πρόκειται για τους λαθρομετανάστες, τους πρόσφυγες, τους ανθρώπους που κατά κύματα μπαίνουν στη χώρα για ένα -έτσι πιστεύουν τουλάχιστον- καλύτερο αύριο, για να ξεφύγουν από το καθεστώς της δικής τους χώρας. Ένα πρόβλημα που αγγίζει τα όρια της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης, όπως υποστηρίζει και η Ανεξάρτητη Αρχή. Τα επεισόδια στην Πέτρου Ράλλη, όπου και η Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής, με πρόσφυγες που ζητούν να κάνουν τουλάχιστον την αίτηση για άσυλο, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Από κάτω κρύβεται το σοβαρό πρόβλημα, το οποίο η κυβέρνηση, όπως όλες οι κυβερνήσεις, το αντιμετωπίζει όπως η νοικοκυρά τη βρόμα που θέλει να κρύψει κάτω από το χαλί, αφήνοντάς το για την επόμενη κυβέρνηση. Μόνο που ήδη το χαλί μοιάζει με το χαλάκι της εξώπορτας. Το είδαμε με τα γεγονότα στην Πάτρα, όπου έχουν εγκλωβιστεί χιλιάδες Αφγανοί, στη Μανωλάδα, τα ακριτικά νησιά του Αιγαίου, όπου οι λαθρομετανάστες, άνθρωποι δίχως υπόσταση, πολλαπλασιάζονται με αλματώδεις ρυθμούς. Μόνο στην Πάτμο οι μόνιμοι κάτοικοι το χειμώνα είναι 1.000 και οι αόρατοι άνθρωποι αγγίζουν τις 4.000! Όλοι έχουμε την αίσθηση του σοβαρού προβλήματος, αλλά ο Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη, Ανδρέας Τάκης, που έχει βαθιά γνώση της κατάστασης, στον οποίο απευθύνθηκα για να μετριάσω περισσότερο την ανησυχία μου, πέρα από το να με πληροφορήσει αναλυτικότερα, με έθεσε προ των ευθυνών μου – που δεν είναι άλλες από τη δημοσιοποίηση της έκτασης του προβλήματος.
Ξεκινήσαμε τη συνομιλία μας διαπιστώνοντας αυτό που πλέον παραδέχονται όλο και περισσότεροι, ότι σε λίγο δεν θα είναι η ελληνική οικονομία σε ύφεση, αλλά η κοινωνία. Κι αυτό όχι μόνο γιατί φαίνεται να επιλέγει την ευδαιμονία της ατομικότητας, τη φαντασίωση του κι εγώ ανήκω στη μεσαία τάξη, της πλασματικής πεποίθησης ότι αυτά που συμβαίνουν στο διπλανό δεν αφορούν εμένα, ότι μπορεί οι θεσμοί να έχουν γίνει κεφαλοτύρι από τις σκοτεινές τρύπες, αλλά κάπου θα τρυπώσω κι εγώ…
Ο Ανδρέας Τάκης με προειδοποίησε ότι έχουμε μπει ήδη σε μία κρίση κοινωνικής συνοχής. Κοιτώντας ένα δελτίο Τύπου, πάλι με αφορμή το θέμα των προσφύγων και το Αλλοδαπών, μένω έκπληκτος από μία παρατήρηση δυο αράδων. Όλα αυτά, με το μεταναστευτικό πρόβλημα στη χώρα φαίνεται να συνιστούν μία πρώτη, ήπιας μορφής, ανθρωπιστική κρίση. Μα, αυτή είναι έκφραση που χρησιμοποιεί ο ΟΗΕ και οι ανθρωπιστικές οργανώσεις για αφρικανικές χώρες που βρίσκονται σε εμφύλιο και χάνεις στο μέτρημα νεκρούς και πρόσφυγες, τον ρωτάω.
Μου εξηγεί ότι το πρόβλημα είναι τεράστιο και μόνο αν το δούμε στις πραγματικές του διαστάσεις θα μπορέσουμε να δώσουμε λύσεις. Η χώρα εκτός από το ότι είναι ανέτοιμη για να το αντιμετωπίσει, πέρα από κάποια βήματα που έχουν γίνει τελευταίως, θα ήταν πολύ δύσκολο να αντεπεξέλθει ακόμη και αν όλα λειτουργούσαν ιδανικά. Είμαστε μπροστά σε ένα τεράστιο κύμα μεταναστών και προσφύγων. Δυστυχώς, συμπληρώνει, η Ευρωπαϊκή Ένωση το αντιμετωπίζει υποκριτικά, αφήνοντας κυρίως Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία στην τύχη τους.
Και αυτό διότι η συνθήκη Δουβλίνο 2 για τους πρόσφυγες αναφέρει ότι η πρώτη χώρα στην οποία θα εισέλθουν είναι υπεύθυνη για ό,τι τους συμβεί. Δηλαδή, αν ένας Αφγανός πρόσφυγας πάτησε το πόδι του πρώτα στην Ελλάδα, τότε αν αυτός συλληφθεί στη Γερμανία επιστρέφει στην Ελλάδα και όχι στη χώρα του, κάτι άλλωστε που αδυνατεί να κάνει και η χώρα μας, λόγω του χάους που επικρατεί στο Αφγανιστάν. Γι’ αυτό έχουμε τους εγκλωβισμένους Αφγανούς στην Πάτρα, όπου έχουν δημιουργηθεί τεράστια προβλήματα και υποκριτικά εμείς όλοι οι υπόλοιποι κατακρίνουμε εκ του μακρόθεν την πατρινή κοινωνία. Ο κ. Τάκης εκτιμά ότι αν δεν υπάρξει γενική κινητοποίηση απ’ όλους, τότε το πρόβλημα θα διευρυνθεί και θα απειληθεί η κοινωνική συνοχή.
Με τον κ. Τάκη μιλήσαμε, πέρα από το ζήτημα των λαθρομεταναστών, και για όλα αυτά που μπορεί να δημιουργήσουν μία -έστω και ήπιας μορφής- ανθρωπιστική κρίση στη χώρα. Κυρίως, όμως, για τις κρατικές δομές, τους θεσμούς και το φούντωμα φαινομένων μιας κοινωνίας που έχει μπει σε ένα καλούπι αφασίας, ίσως και ανθρωποφαγίας. Ναι, αν συνεχίσουμε έτσι, ο ένας θα τρώει τον άλλο. Με κοίταζε απορημένος και μελαγχολικά, όταν του είπα πως αισθάνομαι ότι τελικώς λαθραίοι σε αυτή τη χώρα δεν είναι μόνο οι μετανάστες από τα βάθη της Ασίας, αλλά όλοι μας, έστω και αν έχουμε ταυτότητα, κάνουμε φορολογική δήλωση, μένουμε στα ιδιόκτητα -υποθηκευμένα όμως στις τράπεζες- σπίτια μας. Και είναι προφανές ότι έχουμε σχεδόν την ίδια ευθύνη με τις κυβερνήσεις, που δεν μπόρεσαν (δεν θέλησαν) να σπάσουν το απόστημα αυτών που κάνουν τα κουμάντα, του διαχρονικού και εμβληματικού Γκρούεζα, που απλώς αλλάζει κοστούμια και ενδεχομένως λόγο.
Και μόνο ορισμένα παραδείγματα από την ελληνική πραγματικότητα των τελευταίων εβδομάδων πιστοποιούν ότι βαδίζουμε προς μια βαθιά κοινωνική κρίση, που σε συνδυασμό με την οικονομική ίσως να μας φέρουν μπροστά σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Να δούμε, δηλαδή, όπως και στην Ιταλία, το στρατό να επιβάλει το νόμο και να χειροκροτούν οι οικονομικά ασθενέστεροι, όπως έγινε στα νότια της γειτονικής χώρας.
Παραδείγματα από την ελληνική πραγματικότητα, που άλλα έχουν πάρει τεράστια έκταση και άλλα περνούν σχεδόν απαρατήρητα. Όλα όμως έχουν την ιδιαίτερη σημασία τους. Και αν το καλοσκεφτείτε, όλα στο βάθος δένουν μεταξύ τους. Προσέξτε: Στα υποβαθμισμένα προάστια της Αθήνας οι άνεργοι νιώθουν να πλήττονται από τους μετανάστες, όπως όμως και οι μετανάστες που συμπλήρωσαν μία δεκαετία στην Ελλάδα, ενώ λίγα μέτρα από το Κολωνάκι πληθαίνουν συνεχώς οι άστεγοι, ανεβάζοντας τους δείκτες της φιλανθρωπίας. Καθημερινά πέφτουν πυροβολισμοί στον Ασπρόπυργο μεταξύ Τσιγγάνων και Ρωσοπόντιων, οι οποίοι αισθάνονται ότι το ελληνικό κράτος τους έριξε σαν σκουπίδια δίπλα στη χωματερή. Ναι, τους ΧΥΤΑ, οι οποίοι καταλαβαίνουμε ότι είναι αναγκαίοι, αλλά όχι στη δική μας περιοχή. Το ίδιο και με τον ΟΚΑΝΑ. Άσε που το δικό μας παιδί δεν θα μπλέξει ποτέ με ναρκωτικά. Αντιθέτως, θα μπλέξει με την Εφορία και τη φορολογία, ένα θέμα για το οποίο διά στόματος υπουργών μας θεωρούν εκ των προτέρων φοροφυγάδες και έτσι μας αντιμετωπίζουν, στην καλύτερη περίπτωση.
Οι νέοι πρέπει, όμως, να προετοιμάζονται για το μέλλον τους. Ίσως γι’ αυτό διαμαρτύρονται για την επαγγελματική αναγνώριση των πτυχίων των άλλων συνομήλικών τους, που σπούδασαν στα κολέγια, καθώς διακρίνουν ότι απειλείται η μελλοντική θεσούλα εργασίας τους. Οι καθηγητές των ΑΕΙ με μία ακραία συντεχνιακή αντίληψη ζητούν να μείνει η κατάσταση όπως έχει, φοβούμενοι ότι θα βρεθούν εκτεθειμένοι, θα χάσουν τα προνόμιά τους. Το κατεστημένο των καθηγητών, παρέα με τους ζωηρούς μαθητές και φοιτητές, αντιδρά στο καινούργιο. Την ίδια ώρα, μένουμε κάγκελο όταν μαθαίνουμε ότι μεγάλα και αναγνωρισμένα σχολεία αρνούνται να δεχθούν μαθητές που πάσχουν από διαβήτη. Μάλιστα, ο διαβητολόγος και δήμαρχος Υμηττού Χρήστος Ζούπας δήλωσε ότι δεκάδες γονείς δεν δηλώνουν την πάθηση των παιδιών τους στα σχολεία για να τα δεχθούν και κάθονται στα κάγκελα του σχολείου, μήπως τύχει τίποτα ξαφνικό. Είδαμε και ωραίες φωτογραφίες από το Μαξίμου, όπου ο πρωθυπουργός συναντήθηκε με τους συνταξιούχους, η πλειοψηφία των οποίων ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Τι περίεργο, ο πρωθυπουργός κατανοεί το πρόβλημά τους, αλλά δεν μπορεί να τους υποσχεθεί τίποτα, λόγω της κρίσης. Αντιθέτως, ο πρωθυπουργός δηλώνει ανυποχώρητος έναντι των τραπεζιτών, ούτε καν συναντάται μαζί τους, αλλά εξασφαλίζει 28 δισ. ευρώ για τη μακροημέρευσή τους. Στα νοσοκομεία πεθαίνει κόσμος και κυρίως χάνει την αξιοπρέπειά του.
Προφανώς η υγεία δεν έχει σχέση με την ανταγωνιστικότητα και την αναπτυξιακή πολιτική. Έχει σχέση, όμως, το Βατοπέδιο, για το οποίο διά μαγείας εξαφανίστηκε η γραφειοκρατία, προκειμένου να τρέξουν οι ανταλλαγές και οι απαραίτητες προμήθειες. Ενώπιον της Εξεταστικής Επιτροπής, η μία υπηρεσία τα ρίχνει στην άλλη (υπηρεσίες βουτηγμένες στη διαφθορά).
Και μέσα σε όλα αυτά, το σύστημα της Δικαιοσύνης προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Προσπαθεί να σώσει το κύρος του κράτους και τη χαμένη αθωότητα των κρατούντων. Είναι, όμως, τόση η συσσώρευση της διαφθοράς, έχει τόσο πολύ μπουκώσει το σύστημα, που πλέον έχει αρχίσει να ξερνάει σαν οχετός σκάνδαλα και αυθαιρεσία. Δεν είναι μόνο η ανικανότητα ή τυχαία περιστατικά που έφεραν περίπου 25 μεγάλα σκάνδαλα στην κοινή θέα, αλλά η αδυναμία του συστήματος να τα κρατήσει στο σκοτάδι, όπως γινόταν στο παρελθόν. Α, και μία παρατήρηση γνωστού νομικού, που έχει τη σημασία της. Αλήθεια, ποιος γνώριζε πριν από δέκα περίπου χρόνια τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που τώρα έχει μετατραπεί σε πρωταγωνιστή της δημόσιας ζωής;
Είναι όλα τόσο μαύρα και άραχλα; Με βεβαιότητα ουδείς μπορεί να απαντήσει, πιστέψτε με. Ωστόσο, για να μπορούμε να δούμε κάποιο φως στο τούνελ στο οποίο έχουμε εισέλθει, να εμφανιστούν τα αντανακλαστικά μιας κοινωνίας που βγαίνει από το λήθαργο, θα πρέπει να δούμε κατάματα την κατάσταση, αλλά να δώσουμε και μία θετική προοπτική, όπως μου συνέστησαν. Εντάξει, ας δώσω και μία θετική προοπτική. Την απόφαση που αναμένεται να ληφθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση για στρατόπεδα συγκέντρωσης λαθρομεταναστών! Εντός ή εκτός της επικράτειάς της, είναι κάτι που εξετάζεται. Πιθανώς θα κριθεί σε οικονομικό επίπεδο, δεδομένου ότι η Ε.Ε. θα πληρώσει αδρά για αυτά τα στρατόπεδα, ίσως και με το κεφάλι.
Άρα, να η ευκαιρία. Γιατί ως χώρα μπορεί να μην προχωρήσαμε με τα φωτοβολταϊκά, αλλά μπορούμε να δούμε ως ευκαιρία το μετανάστη. Μπορούμε να ντύσουμε το σχέδιο και με μία ανθρωπιστική επίφαση και να γνωρίσουμε νέους ρυθμούς ανάπτυξης και πλούτου. Ίσως για να μας δώσουν να καταλάβουμε -αν δεν το έχουμε ήδη καταλάβει- ότι η επίπλαστη ευημερία μας περνά από τη συγκέντρωση κι άλλου πλούτου στους οικονομικά πανίσχυρους και τη δικαίωση της ρήσης του ήρωα της σπουδαίας ταινίας του Όλιβερ Στόουν Γουόλ Στριτ, Γκόρντον Γκέκο, η απληστία είναι καλή.
Αλλά, για να μην ξεχνιόμαστε, η εποχή μάλλον ξεπερνά τον Γκέκο, και μάλιστα από ηθικής άποψης, καθώς φτάσαμε στο σημείο που οι οικονομικά αδύναμοι θα μπαίνουν στην αρένα για να αλληλοεξοντωθούν, δίνοντας απολαυστικό θέαμα στην παρέα που πίνει το παγωμένο πράσινο τσάι της.

http://www.e-tipos.com/content/staticfiles/issues/2008/11/22/Review/review_76%203.pdf

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Μπαράκ Ομπάμα: μεγάλες προσδοκίες ανεκπλήρωτων επιθυμιών


Είναι οι κοινωνιολόγοι που σημείωσαν πρώτοι πως τις περισσότερες φορές η χαρά της προσμονής βαραίνει πολύ περισσότερο από τη χαρά της υλοποίησής της. Τσεκάρετε ειλικρινά τον εαυτό σας και θυμηθείτε πόσες φορές πριν από ένα σημαντικό γεγονός, μια συνάντηση, έναν αθλητικό αγώνα, μια μεγάλη συναυλία, κάτι που τέλος πάντων περιμένετε με μεγάλη αδημονία, αισθάνεστε, όταν έρχεται η «ιστορική στιγμή», ότι η προσδοκία ενισχυμένη από τη φαντασία ήταν τελικά κατά πολύ ανώτερη της πραγματικότητας. Ότι δηλαδή η στιγμή που ο πρωταγωνιστής ή οι πρωταγωνιστές βγαίνουν στη σκηνή αρχίζει και η διαδικασία της απομυθοποίησης. Και επειδή η πολιτική ολοένα και πιο πολύ διεξάγεται με όρους τηλεοπτικού σόου, κάθε σύγκριση μαζί της είναι επιτρεπτή, ειδικά όταν αφορά τους πρώτους διδάξαντες από τις ΗΠΑ.
Η αυλαία, λοιπόν, άνοιξε και ο Μπαράκ Ομπάμα βγήκε στη σκηνή για να αναλάβει τον πρωταγωνιστικό του ρόλο. Όχι μόνο αυτόν που του ανέθεσαν τα εκατομμύρια των ανθρώπων που τον ψήφισαν, αλλά και όλους εκείνους τους ρόλους με τους οποίους τον επιφόρτισαν με το έτσι θέλω τους και πολλά ακόμα εκατομμύρια στον υπόλοιπο πλανήτη.
Σε μια ανοικτή επιστολή, που… έλαβε ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ, ο 53χρονος αποστολέας σημείωνε ότι δεν θυμάται «ποτέ άλλοτε η έναρξη θητείας ενός Αμερικανού προέδρου να έχει προκαλέσει τέτοια ελπίδα και αισιοδοξία… Οι προσδοκίες προς το πρόσωπό σας ξεπερνούν πια σχεδόν τα ανθρώπινα όρια». Και όταν αποστολέας είναι ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Φρανκ Βάλτερ Στάινμαϊερ, ο οποίος επέλεξε αυτό το δημόσιο τρόπο μέσω του περιοδικού «der Spiegel» να καλωσορίσει το νέο πρόεδρο, τότε καταλαβαίνει κανείς ότι εδώ μιλάμε για μια πλάστιγγα που κοντεύει πια να σπάσει από το ασήκωτο βάρος των προσδοκιών, πριν ακόμα μπορέσει να τοποθετήσει κάτι πάνω της ο «τυχερός» για να επιχειρήσει να την εξισορροπήσει.
Στην ίδια του αυτή επιστολή ο κ. Στάινμαϊερ υπογράμμιζε: «Ποιος μπορεί να μη θυμάται εκείνη τη συγκινητική σας ομιλία τη νύχτα της εκλογικής νίκης; Όσο κανένας άλλος αντιπροσωπεύετε την αλλαγή και το νέο ξεκίνημα στη χώρα σας. Τον κοινωνικό και οικολογικό εκσυγχρονισμό. Περισσότερες ευκαιρίες μέσω της εκπαίδευσης. Ένα δίκαιο σύστημα υγείας. Μια κοινωνία που δεν αφήνει κανένα στο περιθώριο. Την αποφασιστική αντιμετώπιση των κρίσεων. Αυτός είναι και ο λόγος που τόσοι πολλοί άνθρωποι στον πλανήτη νιώθουν συνδεδεμένοι μαζί σας».
Η λίστα είναι πραγματικά μεγάλη. Και δεν έχουμε καν αναφερθεί ακόμα στις εκκρεμότητες σε πολλές γωνιές του πλανήτη, που όλοι δείχνουν να ελπίζουν ότι θα μπορούσαν να λυθούν ως διά μαγείας τώρα που αλλάζει ο μόνιμος κάτοικος του Λευκού Οίκου. Διεθνής τρομοκρατία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Ιράν… Ακόμα και εμείς εδώ στην Ελλάδα ακούσαμε τη θεωρία ότι οι εντονότερες τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο το τελευταίο διάστημα έχουν να κάνουν με κάποια μηνύματα προς την Ουάσιγκτον, εν όψει της αλλαγής στο Λευκό Οίκο. Και φυσικά η αιματοχυσία στη Μέση Ανατολή επίσης συνδέθηκε με την άφιξη του 44ου και την προσπάθεια των Ισραηλινών να τον υποδεχτούν με κάποια νέα «τετελεσμένα». Είναι πράγματι πολλά για έναν άνθρωπο όλα αυτά, σε έναν πλανήτη που αντιμετωπίζει μια σοβαρή κρίση ηγεσίας τα τελευταία χρόνια και κυρίως από τότε που ο Τζορτζ Μπους αποκαλύφθηκε πολύ λίγος για πλανητάρχης.
Το σημαντικότερο όμως όλων και κυρίως αυτό που είχαν πρώτο στο μυαλό τους οι ψηφοφόροι όταν ακουμπούσαν επάνω του τις ελπίδες τους είναι η κρίση της αμερικανικής οικονομίας. Έχουμε ξαναγράψει πριν από τις εκλογές του Νοεμβρίου ότι τελικά ο νικητής τους ίσως να αποδειχτεί σε βάθος χρόνου και ο πραγματικά χαμένος, αφού θα παραλάβει μια κληρονομιά που βαρύτερή της δεν είχε κανένας άλλος πρόεδρος από την εποχή του μεγάλου κραχ. Μια κληρονομιά που θα μπορούσε να πλακώσει και να συντρίψει πολλούς πολιτικούς.
Κι αν κάποιοι θυμούνται την ομιλία του εκείνο το μαγικό βράδυ στο Σικάγο, κάποιοι άλλοι έχουν στο μεταξύ καταγράψει την αλλαγή των τόνων και της φρασεολογίας τις προηγούμενες μέρες, καθώς ο επόμενος πρόεδρος προσπαθούσε να εξηγήσει στους συμπατριώτες του τι θα κάνει για να τους βγάλει από την κρίση. Και ταυτόχρονα να «δώσει στο μέσο Αμερικανό το συναίσθημα ότι έχει επίγνωση των δυσκολιών που αυτός αντιμετωπίζει», όπως παρατηρούσε την περασμένη εβδομάδα ένας αναλυτής του CNN.
O Ομπάμα μοιάζει λοιπόν τώρα λιγότερο αισιόδοξος αλλά παράλληλα και περισσότερο ρεαλιστής. Ακριβώς για να πείσει ότι έχει επίγνωση της κατάστασης, που απαιτεί άμεσες και γενναίες αποφάσεις. «Κάθε μέρα που χάνουμε περιμένοντας, χάνουν τη δουλειά τους ακόμα περισσότεροι Αμερικανοί. Περισσότερες οικογένειες θα χάσουν τις αποταμιεύσεις τους και περισσότερα όνειρα θα αναβληθούν ή θα χαθούν για πάντα», είπε πριν από περίπου δέκα ημέρες, χρησιμοποιώντας πλέον πολύ δραματικότερους τόνους σε σχέση με το φθινόπωρο. Τώρα πια δεν έχει να φοβάται ότι δραματοποιώντας την κατάσταση μπορεί να χάσει ψήφους.
Από την άλλη, τώρα, ο νέος πρόεδρος μπορεί να χρησιμοποιήσει και λόγια που αν τα ξεστόμιζε νωρίτερα υπήρχε ο φόβος να χαρακτηριστεί «σοσιαλιστής». Μην ξεχνάμε και τον Τζο τον υδραυλικό και την απέχθειά του για το «κράτος-φοροεισπράκτορα» που προσπαθεί να σταθεί εμπόδιο στο «αμερικάνικο όνειρο». Η ουσιαστικότερη αλλαγή που φαίνεται να φέρνει η εποχή Ομπάμα είναι αυτή που ο Jeffrey Sachs στο τελευταίο «ΤΙΜΕ» χαρακτήριζε «μεγαλύτερη κυβέρνηση». Είναι αυτό που εμείς στην Ευρώπη αποκαλούμε «περισσότερο κράτος». Γιατί, όπως σημείωνε ο αναλυτής, «πριν από τριάντα χρόνια ο μέσος Αμερικανός άκουγε συνέχεια ότι η κυβέρνηση αποτελεί μέρος του προβλήματος και όχι τη λύση του…
Τώρα οι Αμερικανοί είναι έτοιμοι να καλέσουν την κυβέρνηση να τους λύσει τα προβλήματα αν η τιμή είναι σωστή και η στρατηγική πειστική». Η στρατηγική του «πακέτου-μαμούθ» των δημόσιων επενδύσεων, που άρχισε να ξεδιπλώνει επί σκηνής ο Ομπάμα και που πιθανώς θα ξεπεράσει το 1 τρισ. δολάρια, μοιάζει προς το παρόν πειστική για τους συμπατριώτες του. Το 79% εξέφραζε σε πρόσφατη δημοσκόπηση την υποστήριξή του προς το πρόγραμμα αυτό.
Η σωτηρία της οικονομίας φαίνεται λοιπόν να ξορκίζει ακόμα και φαντάσματα όπως αυτό των νέων φόρων. Σε αντίθεση με αυτό που συνέβαινε στο παρελθόν, όπως επισημαίνει πάλι ο Jeffrey Sachs, τότε που κάθε αναφορά σε αύξηση της φορολογίας ισοδυναμούσε με πολιτικό θάνατο. Θα έχει λοιπόν μεγάλο ενδιαφέρον αυτό το πείραμα που θα «οδηγήσει τους Αμερικανούς σε μια νέα και πιθανά επαναστατική συναίνεση ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ μπορεί να προσφέρει αξία για το χρήμα» που της διατίθεται. Με άλλα λόγια, θα πείσει ότι είναι μια κυβέρνηση που αξίζει τα λεφτά της.
Το πιο «πικάντικο» στοιχείο αυτής της ιστορίας είναι ότι μπορεί να υλοποιήσει μια νέα προσδοκία, που για πολλούς δεν υπάρχει καν. Όταν μεγάλοι οικονομολόγοι μιλούν έτσι ανοιχτά για την ανάγκη επιστροφής του κράτους, με την προϋπόθεση ότι αυτό βεβαίως θα καταστεί αποτελεσματικό και φέρνουν μάλιστα και ευρωπαϊκά παραδείγματα ως μοντέλο, είναι προφανές ότι μιλάμε για μια επανάσταση, έστω και αν κανείς δεν θέλει να το ομολογήσει. Γιατί η λογική του «λιγότερου κράτους» είχε κυριαρχήσει εδώ και δύο δεκαετίες και στην Ευρώπη τόσο σε ιδεολογικό όσο και πολιτικό επίπεδο και όποιος τολμούσε να πει κάτι άλλο κινδύνευε να χαρακτηριστεί «παλαιοκομμουνιστής» και «αρτηριοσκληρωτικός». Τώρα είναι προφανές ότι και οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να κάνουν τις μετάνοιές τους και να πάρουν αποστάσεις από ένα μοντέλο που εγκαταλείπει ή ίδια του η «πατρίδα». Από αυτή την άποψη ίσως και να μην είναι τυχαίο ότι αυτή την ευχετήρια επιστολή καλωσορίσματος προς Μπαράκ Ομπάμα την υπέγραφε ο σοσιαλδημοκράτης Στάινμαϊερ και όχι η χριστιανοδημοκράτης Μέρκελ. Γιατί, όπως μας έλεγε πρόσφατα και ο Γάλλος σοσιαλδημοκράτης ευρωβουλευτής Μπενουά Αμόν, «αυτό που είναι εντυπωσιακό με τον Μπαράκ Ομπάμα είναι πως, όταν κοιτάζει κανείς το πρόγραμμά του, υπάρχουν κάποιες απόψεις που τον τοποθετούν πιο αριστερά από τους Ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες». Οι Αμερικανοί έχουν συχνά τη φήμη ότι είναι πρακτικοί άνθρωποι που κοιτούν την ουσία και όχι τους τύπους. Μετρούν την πράξη και όχι πάντα την «ιδεολογία». Η αγωνιώδης προσπάθεια του νέου προέδρου να δαμάσει το θηρίο, που ελευθέρωσε με την αδιαφορία του ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός στην οικονομία, μπορεί να αποτελέσει και μια καλή αφορμή και για τους Ευρωπαίους να εγκαταλείψουν τις δικές τους ιδεολογικές αγκυλώσεις για το μαγικό χέρι της «ελεύθερης αγοράς».

http://www.e-tipos.com/content/staticfiles/issues/2009/01/17/170109%2026.pdf