Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

Το γέλιο των χοίρων


Όπως θα έχετε ήδη μάθει, ο λεγόμενος ιός των χοίρων μεταδίδεται με το φτέρνισμα.
Την ώρα που χαϊδεύεις το γουρούνι με τη φτέρνα σου, τον κολλάς.
Θέλει προσοχή. Αν δεν τον κολλήσεις καλά, μπορεί να ξεκολλήσει.
Επομένως: αν κάποιο γουρούνι φτερνιστεί μπροστά σου χωρίς να βάλει το χέρι στο στόμα του κινδυνεύεις να πάθεις γρίπη, αν και το ίδιο είναι γριπωμένο.
Αν δεν είναι γριπωμένο, κινδυνεύεις να πάθεις ζάλη από την μπόχα.
Η αλλαγή από παλιά είναι, που τα ζώα που φτερνίζονταν μπροστά σου χωρίς να βάλουν το χέρι στο στόμα τα λέγαμε γαϊδούρια κι όχι γουρούνια.
Μια άλλη αλλαγή είναι, που με το αψού δεν σου λένε γείτσες. Θα σου λένε ουστ, γουρούνι.
Αυτό που δεν ξέρει ο πολύς κόσμος είναι ότι δεν υπάρχει ιός των χοίρων. Όλοι οι ιοί είναι των πτηνών! Αλλά, το γουρούνι έχει ένα DNA, που έρχεται πολύ κοντά και στα πτηνά και στον άνθρωπο! (Καλά, αυτό το τελευταίο το βλέπουμε όλο το 24ωρο).
Κρυολογάνε, λοιπόν, τα πουλερικά εκεί που τα 'χουνε αμολημένα στα ρεύματα, βήχουμε και φτερνίζονται, αρπάζουνε τα μικρόβια τα γουρούνια από χιλιόμετρα μακριά, τον φυλάνε μέσα τους τον ιό και τον περνάνε στον άνθρωπο. Να μάθει να πουλάει γουρουνοπούλα στη διαδρομή Καλαμάτα-Αλλαγή!
Θα μου πεις, γιατί τον λένε ιό των χοίρων τότε και όχι των πτηνών. Ε, των πτηνών δεν αγοράζεται πια από τον κόσμο, πάλιωσε. Πρέπει να πουληθεί κάτι καινούριο, αφόρετο, να φοβηθεί ο λαός να το φχαριστηθεί, να τρέξει να αγοράσει τρελή αγελάδα και πουλερικό, που ήταν σε πτώση.
Χωρίς πλάκα, να μου το θυμηθείς μπορεί να αποκαλυφθεί μια μέρα ότι οι νόσοι αυτές δεν είναι τίποτε άλλο από τις μειωμένες αντιστάσεις των ζώων σε κοινά μικρόβια, εξαιτίας που τρώνε όλα τα μεταλλαγμένα σκατά και τα χημικά απόβλητα, που τα ταΐζει η μάστιγα με τ' όνομα Οργανισμός Φαρμάκων και Τροφίμων, παγκοσμίως. Για να θησαυρίζουν με την ταχύτερη δυνατή μέθοδο και τα λιγότερα δυνατά έξοδα οι βιομηχανίες τροφίμων και φαρμάκων, το λέει και τ' όνομα.
Κι αυτό που θα αποκαλυφθεί θα κουκουλωθεί αμέσως, να' ναι καλά οι μηχανισμοί στις μπανανίες ανά τον πλανήτη και στις ηγέτιδες χώρες του πολιτισμού και των ελευθεριών του ατόμου. Ελευθερίαααα. Πιάσε δύο βαρύ γλυκούς και ένα ούζο. Και γρήγορα!
Επίσης, δεν είναι τυχαίο που ακούς συνέχεια για το στέλεχος της ασθένειας. Αν δεν υπήρχαν στελέχη, δεν θα υπήρχαν ασθένειες. Όχι μόνο στη βιολογία, αλλά ούτε στην οικονομία.
Την κρίση κάτι γουρούνια την έφεραν. Το κακό είναι, που τα γουρούνια αυτά γίνανε πτηνά και την πληρώνουν τα βόδια.
Ο ιός έχει και τα καλά του. Στο El Venizelos μπήκανε κάμερες, που μετράνε τη θερμοκρασία των ταξιδιωτών. Μόλις βάλουνε μαγνητικό τομογράφο και οδοντίατρο, θα γίνει ανώτερο του ΙΚΑ.
Στο μέλλον, αντί για διαβατήριο θα ταξιδεύουμε με το βιβλιάριο υγείας.
Λοιπόν, πρώτα ήρθε ο SARS από την Κίνα, που σκότωσε 800 ανθρώπους σ' όλο τον κόσμο. Μετά ήρθαν οι τρελές αγελάδες, που σκότωσαν 200 σ' όλο τον κόσμο. Μετά ήρθε ο άνθρακας, που δεν σκότωσε κανέναν, μόνο πεθάναμε στα γέλια από τις γελοίες στολές, που κυκλοφορούσαν στα ταχυδρομεία και στα τελωνεία τα θύματα της υστερίας. Μετά ήρθε η νόσος των πτηνών, που σκότωσε 250 ανθρώπους παγκοσμίως.
Άμα τους προσθέσεις όλους τους μεταστάντες θα δεις, ότι από γρατζουνίσματα πεθαίνουν κάθε χρόνο χιλιαπλάσιοι, χωρίς να έχουν ανησυχήσει η άρχουσα τάξη και η επιστημονική κοινότητα. Όπως δεν έχει ανησυχήσει και για τα 200.000 (όχι 200) παιδιά, που πεθαίνουν κάθε χρόνο στον Τρίτο Κόσμο ακριβώς επειδή η παγκόσμια άρχουσα τάξη και η επιστημονική κοινότητα- με εξαιρέσεις φυσικά- υστερίζονται μόνο όταν πρόκειται να θιγεί ο περιούσιος πληθυσμός της λευκής πανώλης και τα οικονομικά τους συμφέροντα.
Αναρωτιέται κανείς ποια γουρούνια είναι πιο επικίνδυνα για τον άνθρωπο.

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=2009-05-03&s=o-kairos

Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

Το κόλπο των χοίρων


Με διαφορά λίγων χρόνων το σκηνικό ξαναστήνεται. Ο πανικός που προκαλούσαν τα πουλερικά επανέρχεται με μορφή χοίρων. Ο βομβαρδισμός των πολιτών με σκηνές τρόμου ξαναπαίρνει τα πρωτεία. Όμως, δεν είναι η πρώτη φορά που η γρίπη των χοίρων επισκέπτεται την αμερικανική ήπειρο, όπου η σχέση πολιτικής και φαρμάκων είναι πολύ στενή. Οι πολιτικοί -και από κοντά οι δημοσιογράφοι- ξαναντύνονται με τη λευκή στολή και τη μάσκα του επιδημιολόγου για να μας ξαναμιλήσουν για την απειλή της πανδημίας γρίπης.
Μέσα σ' αυτό το κλίμα είναι καλό να μελετήσουμε τη σημαντικότερη περίπτωση πανδημίας γρίπης των χοίρων που αντιμετώπισε μέχρι σήμερα η παγκόσμια κοινότητα.
Αναφερόμαστε στην απόφαση της κυβέρνησης των ΗΠΑ το 1976 (επί προεδρίας Φορντ) να προχωρήσει σε μαζικό εμβολιασμό του πληθυσμού της χώρας, κάτω από το φόβο ότι εξαπλώνεται πανδημία γρίπης των χοίρων.
Η υπόθεση κατέληξε σε φιάσκο, όταν διαπιστώθηκε ότι όχι μόνο δεν υπήρξε πανδημία, αλλά και ότι οι κίνδυνοι από τον εμβολιασμό ήταν πολύ μεγαλύτεροι από την ίδια την ασθένεια.
Η υπόθεση του 1976 δεν μπορεί, βέβαια, να αποτελέσει υπόδειγμα για αυτό που συμβαίνει σήμερα. Υπάρχουν, ωστόσο, ορισμένα χρήσιμα διδάγματα από τη διαχείριση εκείνης της υγειονομικής κρίσης και κυρίως η μεγάλη επιβεβαίωση ότι η έκβαση παρόμοιων κρίσεων εξαρτάται περισσότερο από τους επαγγελματίες της πολιτικής και των μέσων ενημέρωσης, παρά από τους επιστήμονες της υγείας.
Το χρονολόγιο που ακολουθεί συντάχθηκε με βάση την έκθεση που υποβλήθηκε στον υπουργό της επόμενης κυβέρνησης (του προέδρου Κάρτερ) τον Ιούλιο του 1978 (Neustadt - Fineberg, «The Swine Flu Affair»).
*Ιανουάριος 1976: Ο αναπληρωτής διευθυντής προγραμμάτων του Κέντρου Ελέγχου Λοιμώξεων (CDC) των ΗΠΑ, δρ Bruce Dull, ενημερώνει τον υφυπουργό Υγείας για το οικονομικό αδιέξοδο των εταιρειών που παρασκευάζουν εμβόλια. Οι συνεχείς αγωγές από πολίτες (για παρενέργειες) οδηγούν τις εταιρείες σε χρεοκοπία και ο κ. Dull ζητάει να «αμνηστευτούν» με νόμο οι κατηγορίες (εξ αμελείας) αυτού του τύπου ώστε να γλιτώσουν οι εταιρείες τις τεράστιες αποζημιώσεις.
*Μια μόλις εβδομάδα μετά, αναφέρονται αναπνευστικά προβλήματα σε στρατιωτικούς που βρίσκονται στο στρατόπεδο Φορτ Ντιξ στο Νιου Τζέρσεϊ. Ο διευθυντής του εργαστηρίου του Ν. Τζέρσεϊ διατυπώνει υποψίες για γρίπη και ζητάει περαιτέρω αναλύσεις για τα κρούσματα αυτά.
*Φεβρουάριος 1976: Στα περισσότερα δείγματα ταυτοποιείται ο ιός τύπου Α, δύο παραμένουν χωρίς ταυτοποίηση και για πέντε υπάρχουν αμφιβολίες.
*Στις 4/2, μόλις συνέρχεται και σηκώνεται από το κρεβάτι και αφού κάνει αναγκαστική άσκηση νυχτερινού βαδίσματος πέντε μιλίων, ένας στρατιώτης πέφτει νεκρός. Γίνεται επανέλεγχος με νέα δείγματα. Το ίδιο βράδυ ενημερώνεται ο υπουργός. Το συμπέρασμα είναι ότι περιέχονται τύποι του ιού των χοίρων μαζί με τον ιό τύπου Α σε δύο δείγματα. Ξεκινάει η έρευνα για να γίνει νέο διπλό εμβόλιο απέναντι στον ιό.
*Στις 19/2 ανακοινώνονται από τον κ. Dull τα περιστατικά. Όλα τα κανάλια κάνουν παραλληλισμούς με την πανδημία του 1918, ενώ καλούνται οι 4 μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες να προετοιμαστούν για την καμπάνια κατά της γρίπης των χοίρων. Σε τρεις πολιτείες των ΗΠΑ ανακαλύπτονται ύποπτα κρούσματα που δεν αποκλείουν όμως τη μετάδοση από ζώα σε άνθρωπο κι όχι από άνθρωπο σε άνθρωπο.
*Μάρτιος 1976: Ο στρατός αναφέρει ότι γύρω στα 500 άτομα έχουν εκτεθεί στον ιό στο στρατόπεδο του Φορτ Ντιξ, ενώ γίνονται εξετάσεις και στον τοπικό πληθυσμό. Το Επιδημιολογικό Κέντρο των ΗΠΑ συζητά για μαζική παραγωγή εμβολίων κατά της γρίπης.
*Σε ανοιχτή συνάντηση αποφασίζεται να κατασκευαστεί, τελικά, ένα τριπλό εμβόλιο που να περιέχει στοιχεία από τον ιό τύπου Α, από τον ιό τύπου Β (Χονγκ Κονγκ) και από τον ιό της γρίπης των χοίρων.
*Ύστερα από συνάντηση με ειδικούς, ο πρόεδρος με διάγγελμα καλεί σε εμβολιασμό όλο το λαό και ζητάει 135 εκατ. δολάρια από το Κογκρέσο. Ζητείται από τον υπουργό Υγείας να ισχύσουν ειδικοί όροι για τις εταιρείες παρασκευής εμβολίων και να ρυθμιστούν τα οικονομικά τους προβλήματα.
*Απρίλιος 1976: Ο γερουσιαστής Κένεντι πιέζει για ταυτόχρονη εφαρμογή προγράμματος παιδικών εμβολιασμών για όλες τις ασθένειες. Ο επικεφαλής του τμήματος επιδημιολογίας του Ν. Τζέρσεϊ αμφισβητεί την ορθότητα της απόφασης για μαζικό εμβολιασμό. Η υποεπιτροπή υγείας συντάσσει έκτακτο νομοσχέδιο και το στέλνει απευθείας στη Βουλή, όπου ψηφίζεται διά βοής.
*Ο ΠΟΥ συνεδριάζει στη Γενεύη και αποφασίζει ότι η κάθε χώρα θα αντιμετωπίσει το ζήτημα όπως νομίζει αυτή.
*Η επιτροπή της Γερουσίας εγκρίνει το νομοσχέδιο και προσθέτει ένα κονδύλι 1,8 δισ. δολ., προερχόμενο από το πρόγραμμα κατά της ανεργίας. Η εισηγητική έκθεση τονίζει ότι δεν θα δοθεί καμιά ενίσχυση στις εταιρείες για χρέη από προηγούμενα προγράμματα εμβολιασμών. Ένας αξιωματούχος δηλώνει ότι καμιά ζημιά δεν πρόκειται να καλυφθεί αν προέρχεται από αγωγές σχετικές με τον επικείμενο εμβολιασμό. Ξεσηκώνεται θύελλα διαμαρτυριών από τις εταιρείες φαρμάκων.
*Στις 21/4 από τον τύπο ανακοινώνεται η έναρξη του προγράμματος και καλούνται οι πρώτοι 3.000 εθελοντές. Το 88% του πληθυσμού εγκρίνει με δημοσκοπήσεις το πρόγραμμα.
*Μάιος 1976: Οι παρασκευαστές ζητούν νόμο που θα τους αμνηστεύει για όλα τα χρέη που δεν θα οφείλονται άμεσα σε δικά τους σφάλματα.
*Στην Ατλάντα αποφασίζεται η εκτέλεση του προγράμματος, αν και ειδικοί γιατροί ζητούν έστω μια μικρή αναβολή για περαιτέρω έρευνες. Γίνονται σκληρές διαπραγματεύσεις μεταξύ αμερικανικού κράτους και παρασκευαστών, που ζητούν έκτακτες νομοθεσίες και αποζημιώσεις. Ετοιμάζεται νομοσχέδιο αμνήστευσης των εταιρειών για αγωγές. Τελικά, 196 εκατ. δόσεις υπολογίζεται να έχουν παραδοθεί μέχρι το Νοέμβριο. Οι δημοσκοπήσεις, στο μεταξύ, ρίχνουν το ποσοστό αποδοχής του προγράμματος από 88% στο 66%.
*Ιούνιος 1976: Ο υφυπουργός δηλώνει ότι κατασκευάστηκαν 2 εκατ. δόσεις με λάθος ιό. Σε έκτακτη συνάντηση οι κατασκευαστές εκτιμούν ότι στις αρχές του 1977 θα είναι διαθέσιμα 228 εκατ. εμβόλια. Το CDC καταφεύγει στον τύπο με πρωτοσέλιδα άρθρα για το πρόγραμμα εμβολιασμού.
*Οι εταιρείες ενημερώνουν ωστόσο ότι χωρίς ασφαλιστική κρατική κάλυψη δεν μπορούν να συνεχίσουν. Ο υπουργός ετοιμάζει αμέσως νέα νομοθεσία. Οι κατασκευαστές δηλώνουν ότι μόνο 80 εκατ. δόσεις θα είναι έτοιμες μέχρι τον Οκτώβριο και ότι οι πρώτες αποστολές θα γίνουν τον Ιούλιο.
*Τελικά παρέχεται από την κυβέρνηση η εξασφάλιση της κρατικής αποζημίωσης των εταιρειών για οποιαδήποτε ζημία ή αγωγή εναντίον τους που θα αφορά το συγκεκριμένο εμβόλιο. Ενημερώνεται το κοινό ότι οι δόσεις των ενηλίκων είναι έτοιμες, όπως και οι δόσεις για τις ομάδες υψηλού κινδύνου. Περισσότερες δοκιμές ήταν αναγκαίες για παιδιά και νέους μέχρι 25.
*Ιούλιος 1976: Η αρμόδια επιτροπή, σε συναντήσεις με τις κατασκευάστριες εταιρείες και τους ασφαλιστές, προσπαθεί να βρει λύση που δεν θα προϋποθέτει αλλαγή της νομοθεσίας.
*Τελικά συμφωνούν να υπογράψουν μια σύμβαση. Οι ασφαλιστές δεν αρκούνται σε αυτή τη συμφωνία, ο δε υπουργός προσφέρεται σαν μεσολαβητής ανάμεσα στα δύο μέρη.
*Παρουσιάζονται προβλήματα και σχετικά με τις παιδικές δόσεις. Απολύεται ένα στέλεχος του υπουργείου Εμπορίου με κατηγορίες για απειθαρχία, ενώ ο ίδιος ισχυρίζεται ότι απλά εξέφρασε τους φόβους του για την ασφάλεια που παρέχουν τα εμβόλια.
*Ανακοινώνεται ότι βρέθηκαν κρούσματα του ιού και στη Μανίλα και στην Ταϊβάν, αλλά αποδεικνύεται λάθος. Οι εταιρείες απειλούν να διακόψουν το πρόγραμμα διότι δεν έχει λυθεί το θέμα της ασφαλιστικής τους κάλυψης.
*Ο Φορντ ανακοινώνει ότι η κυβέρνηση θα βρει λύση για την ολοκλήρωση του προγράμματος, με ή χωρίς στήριξη από το Κογκρέσο. Ο υφυπουργός, ενώ δέχεται εισηγήσεις ακόμα και για εγκατάλειψη του προγράμματος λόγω υψηλού ρίσκου, συνιστά συνέχιση του μαζικού εμβολιασμού.
*Αύγουστος 1976: Στη Φιλαδέλφεια ανακοινώνεται ύποπτο κρούσμα. Την ίδια μέρα με νομοσχέδιο ρυθμίζεται η πλήρης κάλυψη των όποιων αποζημιώσεων από τα κρατικά ταμεία. Ο πρόεδρος, πριν από τη συνεδρίαση στο Κογκρέσο, εμφανίζεται στην τηλεόραση και μιλάει για απροθυμία του Κογκρέσου να δράσει. Τελικά το νομοσχέδιο γίνεται δεκτό με ψηφοφορία διά βοής.
*Αλλάζουν οι ημερομηνίες παράδοσης των εμβολίων και γίνονται συνεχείς συσκέψεις για τις δοσολογίες και τις οδηγίες. Οι εταιρείες πιέζονται για μεγαλύτερες ποσότητες μέσα στα προβλεπόμενα όρια. Οι δημοσκοπήσεις, ωστόσο, δείχνουν ότι ενώ το 93% είναι ενημερωμένο, μόνο το 52% προτίθεται τώρα, να εμβολιαστεί.
*Σεπτέμβριος 1976: Οι εταιρείες πιέζονται όλο το μήνα για μεγαλύτερη παραγωγή, ενώ οι ίδιες δηλώνουν ότι εξαντλούν τα όριά τους. Για τις ηλικίες από 3 έως 18 ετών δεν έχουν ακόμα αποφασιστεί οι δόσεις. Ανακύπτουν ερωτήματα σχετικά με την ανάγκη ή όχι ενός συμπληρωματικού εμβολίου στις νεαρές ηλικίες. Επίσημα ανακοινώνεται ότι ο εμβολιασμός θα αρχίσει στην Πολιτεία της Ινδιανάπολης.
*Οκτώβριος 1976: Γίνονται τα πρώτα εμβόλια. Στις 11/10 πεθαίνουν 3 ηλικιωμένοι στο Πίτσμπουργκ μετά τον εμβολιασμό. Το πρόγραμμα στο Πίτσμπουργκ ακυρώνεται μέχρι να διερευνηθούν οι αιτίες θανάτου. Ακολούθησαν εννέα πολιτείες, ενώ έξι άλλες εξαίρεσαν τη συγκεκριμένη παρτίδα εμβολίων από το πρόγραμμα.
*Σε νέα σύσκεψη στην Ατλάντα ανακοινώθηκε ότι τίποτα δεν συνέδεε τους θανάτους με το εμβόλιο. Αντίθετα, κάποιοι ειδικοί δεν απέκλεισαν τη σχέση της καρδιακής προσβολής των ηλικιωμένων με το εμβόλιο. Δεκατέσσερα άτομα σε 9 Πολιτείες πεθαίνουν μετά το εμβόλιο, αλλά οι υπεύθυνοι δηλώνουν ότι δεν αποδεικνύεται η σχέση του θανάτου τους με αυτό. Στις 14/10 ο αριθμός των νεκρών φτάνει τους 33. Ο πρόεδρος και η οικογένειά του εμβολιάζονται μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες. Ενώ πέφτει συνεχώς το ποσοστό όσων εμβολιάζονται, ο αριθμός των νεκρών εμβολιασμένων ανέρχεται σε 41.
*Νοέμβριος 1976: Συνιστάται δεύτερη δόση εμβολίου στους νέους μέχρι 24 ετών, όπως και στα παιδιά. Στις 6/11 έχει εμβολιαστεί μόνο το 1% του ενήλικου πληθυσμού, αλλά το 57% δηλώνει ότι θα εμβολιαστεί. Συναγερμός προκαλείται μόλις τα αποτελέσματα εξετάσεων αποδεικνύουν ότι οι εμβολιασμένοι μαύροι πολίτες εμφανίζουν μικρά ποσοστά ανοσίας.
*Στις 12/11 εμφανίζεται το σύνδρομο Guillain-Barre (φλεγμονώδης πολυνευροπάθεια) σε εμβολιασμένο από τη Μινεσότα. Εντοπίζεται το σύνδρομο και σε άλλους εμβολιασμένους. Ο υφυπουργός διατυπώνει τις ανησυχίες του για το χαμηλό ποσοστό εφαρμογής του προγράμματος. Οι εταιρείες και το υπουργείο Υγείας αλληλοκατηγορούνται για την ανεξέλεγκτη παραγωγή εμβολίων αλλά και για ενδεχόμενα λάθη στην παρασκευή του εμβολίου.
*Δεκέμβριος 1976: Τρεις ακόμα περιπτώσεις με σύνδρομο στη Μινεσότα κι άλλες τρεις στην Αλαμπάμα. Το CDC ξεκινάει έρευνες. Σε μια περίπτωση νεαρού με γρίπη των χοίρων διαπιστώνεται ότι προσβλήθηκε από άρρωστο χοίρο που εκτρέφει. Ο διευθυντής του CDC δηλώνει ότι από τις 54 περιπτώσεις με σύνδρομο, μόνο οι 30 είχαν υποστεί εμβολιασμό.
*Η επιτροπή του Κένεντι δηλώνει ότι το πρόγραμμα είναι νεκρό και ο υπουργός συμφωνεί. Ειδικός επιστήμονας ανακοινώνει ότι το σύνδρομο της πολυνευροπάθειας έχει τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να εμφανιστεί στους εμβολιασμένους.
*Το θέμα με το σύνδρομο αναλύεται από τον υπουργό Υγείας στο Κογκρέσο. Τριάντα μία αγωγές κατά της ομοσπονδιακής κυβέρνησης φτάνουν σε ύψος τα 1,2 δισ. δολάρια, σύμφωνα με το νόμο που έχει ψηφιστεί.
*Ιανουάριος 1977: Άλλη μια περίπτωση γρίπης των χοίρων εμφανίζεται στη Μινεσότα, ξανά, όμως, από άρρωστο ζώο. Η συνάντηση των ειδικών στην Ατλάντα αποφασίζει να διακοπεί οριστικά το πρόγραμμα μαζικών εμβολιασμών και να συνεχιστεί μόνο στις ομάδες υψηλού κινδύνου. Ενσωματώνεται η αναγραφή του συνδρόμου στις πιθανές παρενέργειες του εμβολίου.
*Μετά την εκλογή του προέδρου Κάρτερ ο νέος υφυπουργός Υγείας ζητάει να ενημερωθεί για όλη τη διαδρομή του προγράμματος αλλά και για την τρέχουσα κατάσταση. Το υπουργείο Οικονομικών εγκρίνει πρόσθετο κονδύλι 1,2 εκατ. δολαρίων για τις αντιδικίες γύρω από το εμβόλιο.
*Φεβρουάριος 1977: Η κυβέρνηση των ΗΠΑ καταφεύγει εναντίον μιας από τις κατασκευάστριες εταιρείες και αρνείται να την πληρώσει, λόγω αμέλειας στην παρασκευή των εμβολίων.
*Συνολικά 104 αγωγές ύψους 11 εκατ. δολαρίων στρέφονται κατά του υπουργείου Δικαιοσύνης. Αποφασίζεται η αντικατάσταση του διευθυντή του CDC Σένσερ. Γίνεται μία συνάντηση με όλους τους ειδικούς από όλους τους χώρους κι αποφασίζεται ο εμβολιασμός μόνο των ομάδων υψηλού κινδύνου.
*Αίρεται η απαγόρευση για το παλιό εμβόλιο του τύπου Α και του τύπου Β κι ανακοινώνεται ότι δεν θα επαναληφθούν οι μαζικοί εμβολιασμοί.
*Μάρτιος 1977: Ο νέος υπουργός Υγείας, Γκαλιφάνο, αποφασίζει να εμβολιάζονται μόνο οι ομάδες υψηλού κινδύνου κι αυτό όσον αφορά το τύπο Α. Για τον τύπο της γρίπης των χοίρων δεν συνιστάται εμβολιασμός.
*Από όλη αυτή την περιπέτεια ίσως η χειρότερη συνέπεια ήταν η δυσφήμηση του CDC. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές της υπόθεσης, ένας δημοσιογράφος μεγάλου καναλιού τους εκμυστηρεύτηκε αργότερα ότι «το CDC υπήρξε σχεδόν η μοναδική ομοσπονδιακή υπηρεσία με καθολική αποδοχή. Τώρα το CDC απώλεσε την αθωότητά του».
Η αποκαθήλωση αυτή του CDC επρόκειτο να έχει επώδυνες συνέπειες: Όταν σε λίγα χρόνια άρχισε να μεταδίδεται η επιδημία του AIDS, η αμερικανική αυτή υπηρεσία δίστασε να πάρει ριζικά και άμεσα μέτρα. Θεωρούσε αδύνατο να φωνάξει «λύκος» σε διάστημα λιγότερο από δεκαετία μετά την πρώτη οδυνηρή αποτυχία...

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=2009-05-03&s=ios-kyriakhs

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Το νέο μουσείο της Ακρόπολης (δια χειρός ΠΙΤΣIΡΙΚΟΥ)


Με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και νεοελληνική αμετροέπεια διεξήχθησαν τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης.
Αίσθηση δημιούργησε η απουσία πολλών ξένων υψηλών προσκεκλημένων –που δεν άντεξαν τη δημιουργία από τη χώρα μας ενός ακόμα αριστουργήματος-, αλλά το κοινό αποζημιώθηκε από την παρουσία της Φάνης Πάλλη Πετραλιά που εμφανίστηκε ντυμένη με ένα από τα εκπληκτικά φορέματα που φορούσε η Γεωργία Βασιλειάδου στη «Θεία από το Σικάγο».
Έντονες συζητήσεις προκάλεσε η απουσία του Ιταλού πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι αλλά ο Ιταλός πρεσβευτής Ρουφιάνο Μπινελίκι τον δικαιολόγησε λέγοντας πως η Ιταλία περνάει πολύ δύσκολες μέρες και πως γι’ αυτόν το λόγο ο κ. Μπερλουσκόνι έπρεπε να παραστεί οπωσδήποτε στα γενέθλια μιας 18χρονης από το Παλέρμο που είναι μαστόρισσα στα τσιμπούκια.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευάγγελος Αντωνάκης δήλωσε πως η κυβέρνηση ανακουφίστηκε μόλις έμαθε πως ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ακύρωσε την παρουσία του στα εγκαίνια του Μουσείου, γιατί αυτός είναι ικανός να φιστικώσει ακόμα και τις Καρυάτιδες.
Η βασίλισσα της Ισπανίας Σοφία έκανε τα πάντα για να παραστεί στα εγκαίνια αλλά είχαν ερεθιστεί οι αιμορροΐδες της και είχε γίνει ο κώλος της τούμπανο, ενώ ο Νικολά Σαρκοζί ήταν αδύνατο να παραστεί γιατί τον κόλλησε μουνόψειρες η Κάρλα Μπρούνι και είχε πεθάνει από τη φαγούρα.
Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν ήρθε κρυφά στην Αθήνα και παρέστη στα εγκαίνια μεταμφιεσμένος σε σεκιουριτά αλλά δεν μπόρεσε να ξεγελάσει τους δαιμόνιους ρεπόρτερ του «Βήματος» και του «Έθνους», οι οποίοι είχαν πολύ και καυτό ρεπορτάζ από τη μυστική συνάντηση του κ. Ερντογάν με τον Κώστα Καραμανλή στη σπηλιά του Νταβέλη.
Εξαιρετική συγκίνηση προκάλεσε η παρουσία του Πέτρου Κωστόπουλου που βγήκε από την αυτοεξορία του και εμφανίστηκε υποβασταζόμενος από τη Τζένη Μπαλαξινού.
Ο κ. Κωστόπουλος έσπασε τη σιωπή του και δήλωσε πως «η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή», ενώ πρόσθεσε με νόημα πως «όταν επιθυμείς κάτι, ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις» - ειδικά, όταν είναι κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και υπουργός ο Κώστας Λαλιώτης.
Το βραβείο της πιο ωραίας εμφάνισης της βραδιάς ανήκει δικαιωματικά στην κυρία Νατάσα Καραμανλή, η οποία εμφανίστηκε μαυρισμένη από το σολάριουμ του χειρουργείου και φορούσε ένα απλό λευκό φόρεμα που παρέπεμπε διακριτικά στην ιατρική ποδιά και στον όρκο του Ιπποκράτη.
Η κυρία Καραμανλή, αντί για σκουλαρίκια, είχε στολίσει τα αυτιά της με δυο νυστέρια, ενώ φορούσε ένα πρωτότυπο δαχτυλίδι από υπόθετα, ένα λιτό κολιέ από καθετήρα και στο χέρι, αντί για τσάντα, κρατούσε μια πάπια με λουρί από γάζες.
Συγκλονιστική ήταν και η εμφάνιση της κυρίας Μαριάννας Βαρδινογιάννη, η οποία διέσχισε το γυάλινο δάπεδο της εισόδου σαν αναστενάρισσα που οι πατούσες της τσουρουφλίζονται από τα αναμμένα κάρβουνα, ενώ παράλληλα έχει πάθει και σαράντα εγκεφαλικά.
Το βάδισμα της κυρίας Βαρδινογιάννη σου έδινε την εντύπωση πως δεν περπατούσε στο έδαφος αλλά πως διέσχιζε πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί το Γκραν Κάνιον. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, μετά το πέρας των εγκαινίων, η κυρία Βαρδινογιάννη έφυγε από το Μουσείο με τα μάτια δεμένα και πάνω σε φορείο.
Ο πρόεδρος του Μουσείου κ. Δημήτρης Παντερμαλής αποκάλυψε στους δημοσιογράφους πως το Μουσείο έχει επίτηδες γυάλινα δάπεδα: Οι υπεύθυνοι, γνωρίζοντας ότι η κυρία Βαρδινογιάννη πάσχει από υψοφοβία, αποφάσισαν να φτιάξουν γυάλινα δάπεδα, ώστε να την αποτρέψουν από το να μετατρέψει το Μουσείο σε χώρο κοσμικών δεξιώσεων μετά από τις φιλανθρωπικές συναυλίες που διοργανώνει στο Ηρώδειο.
Η πιο συγκινητική στιγμή των εγκαινίων ήταν όταν ο Κώστας Καραμανλής μιμήθηκε τον τρόπο που θεμελίωναν τα σπίτια τους οι αρχαίοι Έλληνες και τοποθέτησε ένα αρχαίο ποτήρι κρασιού στην προθήκη του δαπέδου.
Βέβαια, η κίνηση ήταν συμβολική – στην πραγματικότητα, για να ξορκιστεί το κακό το μάτι, οι αρχιτέκτονες έθαψαν ζωντανούς στα θεμέλια του Μουσείου δεκαπέντε Πακιστανούς εργάτες και εφτά παρθένες από το Αφγανιστάν.
Κατά τη διάρκεια της τελετής κυριάρχησε το αίτημα της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα και δεν ήταν λίγοι αυτοί που υποστήριξαν πως είδαν τις Καρυάτιδες να δακρύζουν όταν άκουσαν πως η έκτη Καρυάτιδα βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο – προφανώς, έσκασαν από τη ζήλια τους επειδή η αδερφή τους γίνεται κάθε μέρα αντικείμενο θαυμασμού από προσωπικότητες του διεθνούς τζετ σετ, ενώ αυτές θα είναι υποχρεωμένες να τρώνε στη μάπα τον Κώστα Σημίτη και τη Ντόρα Μπακογιάννη.
Η απουσία των υψηλών ξένων προσκεκλημένων είχε σαν αποτέλεσμα να κυριαρχούν στο χώρο οι εγχώριες σκατόφατσες και τα εγκαίνια του Μουσείου να θυμίζουν γάμο μαφιόζικης οικογένειας – ήταν σαν να πάντρευε ο Αλ Καπόνε την κόρη του.
Βλέποντας μαζεμένες όλες αυτές τις οικογένειες που λυμαίνονται τον τόπο εδώ και δεκαετίες, σκεφτόσουν πως ευτυχώς που η Ελλάδα ήταν υπό οθωμανική κατοχή όταν ο Έλγιν δωροδόκησε τους Τούρκους και άρπαξε τα μάρμαρα• αν κυβερνούσε τότε την Ελλάδα η Νέα Δημοκρατία, θα είχε πουλήσει στον Έλγιν ολόκληρο τον Ιερό Βράχο μαζί με την Επίδαυρο και τους Δελφούς– ούτε μαρμαρόσκονη δεν θα είχε μείνει στην Ακρόπολη.
Κατά τη διάρκεια της αποχώρησης των προσκεκλημένων από το Μουσείο, τους έγινε σωματικός έλεγχος για να διαπιστωθεί αν είχαν τζουρνέψει κανέναν αμφορέα.

http://www2.libropage.com/files/clients/Lifo/lifo%20163%20low.pdf

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

Η νύχτα των παπαγάλων δημοσκόπων


Όταν παράγγελνε το γνωστό τηλεοπτικό σποτάκι με τους παπαγάλους, η Ν.Δ. ασφαλώς δεν φανταζόταν ότι λίγες βδομάδες αργότερα οι παπαγάλοι θα έπαιρναν την εκδίκησή τους εναντίον της. Γιατί, στις Ευρωεκλογές αδιαμφισβήτητοι νικητές αναδείχθηκαν αυτά τα συμπαθή πτηνά, μεταμορφωμένα σε διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Ζήσαμε χωρίς αμφιβολία την πιο χειραγωγημένη εκλογική διαδικασία από την περίοδο της μεταπολίτευσης, με πρωταγωνιστές τις εταιρείες δημοσκοπήσεων που τους τελευταίους μήνες κυριάρχησαν σε ασφυκτικό βαθμό στην πολιτική σκηνή, εξαφανίζοντας αναλύσεις και διαλύοντας την επιχειρηματολογία των κομμάτων.
Και, βέβαια, ας μην παραξενεύεται κανείς με το ταυτόσημο λάθος που εμφάνισαν στις 7 το βράδυ τα exit polls όλων ανεξαιρέτως των εταιρειών με την υπερεκτίμηση της διαφοράς. Ανεξάρτητα από το αν έχουν ήδη συμπτήξει ενός είδους καρτέλ, όπως τις κατηγορεί κατόπιν εορτής η κυβέρνηση, το βέβαιο είναι ότι γνωρίζει η μία τα αποτελέσματα της άλλης. Και σίγουρα ανάμεσά τους υπάρχουν κάποιες πιο σοβαρές, στις οποίες στηρίζονται (και αντιγράφουν) κάποιες άλλες.
Αντίθετα από όσα επικαλείται τώρα το προπαγανδιστικό επιτελείο της, ήταν η ίδια η κυβέρνηση αυτή που συνέβαλε στην κυριαρχία της εικονικής αντιπαράθεσης μέσω δημοσκοπήσεων: Λίγες μέρες μετά τις εκλογές του 2007 (30/9/07), ο τότε αρμόδιος υπουργός Θόδωρος Ρουσόπουλος είχε αναγγείλει στο Φόρουμ του Συλλόγου Εταιρειών Δημοσκόπησης και Έρευνας Αγοράς ότι έχει συντάξει την τροπολογία με την οποία θα επιτρέπεται μέχρι την Παρασκευή το βράδυ πριν από τις εκλογές η δημοσιοποίηση δημοσκοπήσεων. Ήταν πάγιο αίτημα του κλάδου όσο και των ηλεκτρονικών ΜΜΕ, που επιθυμούσαν να τονώσουν τον προεκλογικό τζόγο μέχρι τέλους.
Το αστείο είναι ότι δεν είχαν περάσει ούτε δύο μήνες από τη δημοσίευση του νόμου που απαγόρευε τη δημοσιοποίηση δημοσκοπήσεων 15 μέρες πριν απ' τις εκλογές (Ν. 3603/8.8.2007) με την υπογραφή του ίδιου του κ. Ρουσόπουλου. Κάτω, όμως, από την ευφορία της πρόσφατης εκλογικής επικράτησης της Νέας Δημοκρατίας και τον προσωπικό θρίαμβο του τότε στενού συνεργάτη του κ. Καραμανλή, που κατόρθωσε να μετατρέψει τα αποκαΐδια της Πελοποννήσου σε κουκιά για την κυβερνητική παράταξη, ήταν επόμενο να τιμηθούν για τη συμβολή τους και οι εταιρείες δημοσκοπήσεων.
Τελικά, η τροπολογία που επιτρέπει τις δημοσκοπήσεις μέχρι την παραμονή των εκλογών πέρασε στη Βουλή λίγους μήνες αργότερα, και μάλιστα σε ένα νόμο που φέρει το χαρακτηριστικό τίτλο «Πολιτιστικό Κέντρο Ελληνικής Αστυνομίας και άλλες διατάξεις» (Ν. 3688/5.8.2008). Τώρα, η κυβέρνηση ψελλίζει ότι θα επαναφέρει την αρχική απαγόρευση, ομολογώντας απλώς ότι έχει αποδεχτεί την ήττα της.
Το ζήτημα δεν είναι, βέβαια, τεχνικό. Και ασφαλώς, η απαγόρευση της δημοσιοποίησης δημοσκοπήσεων τις τελευταίες προεκλογικές βδομάδες δεν μπορεί να ισοφαρίσει τη συνεχή ενασχόληση της πολιτικής ζωής με τα αποτελέσματα των συνεχών γκάλοπ.
Η αποκλειστική ενασχόληση με τα νούμερα των δημοσκοπήσεων και κυρίως με το μέγεθος της ψαλίδας, το οποίο ανοιγοκλείνει κατά το δοκούν, έχει υπονομεύσει τον πραγματικό πολιτικό διάλογο και έχει υποχρεώσει τα κόμματα να λειτουργούν ως σχολιαστές δημοσκοπήσεων και όχι ως φορείς ιδεών και προγραμμάτων. Μπορεί οι δημοσκοπήσεις που αφορούν την πολιτική συμπεριφορά να υφίστανται αυστηρότερους ελέγχους (εφόσον πάντοτε κάποιους θίγουν), το σίγουρο όμως είναι ότι δεν απεικονίζουν μόνο αλλά και επηρεάζουν την εκλογική συμπεριφορά των πολιτών.
Στις σημερινές πολιτικές συνθήκες της Ελλάδας, ο καταιγισμός δημοσκοπήσεων ανεξάρτητα από το αποτέλεσμά τους ενισχύει απροκάλυπτα τον δικομματισμό. Η υπόδειξη του ενός από τα δύο μεγάλα κόμματα ως πρώτου λειτουργεί προωθητικά, έλκει τους αναποφάσιστους και υποβοηθά τη δημιουργία ρεύματος νικητή, με τελικό αποτέλεσμα την αυτοδυναμία. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όσο βρισκόταν μπροστά στις δημοσκοπήσεις η Νέα Δημοκρατία, το πάγιο ερώτημα των δημοσιογράφων προς τους εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ ήταν πώς είναι δυνατόν να μην καρπώνεστε εσείς τη φθορά της κυβέρνησης με τα σκάνδαλα κ.λπ. Θυμόμαστε όλοι ότι δεν υπήρξε φάση ισορροπίας. Μόλις πέρασε πρώτο δημοσκοπικά το ΠΑΣΟΚ, διατήρησε με ευκολία τη θέση αυτή, μέχρι την πρόσφατη εκλογική επικράτηση.
Οδηγό για την επικράτηση του ενός ή του άλλου κόμματος αποτελεί η λεγόμενη «παράσταση νίκης». Ο δείκτης αυτός δεν είναι τίποτα άλλο από την εντύπωση που έχουν οι πολίτες για το εκλογικό αποτέλεσμα βασισμένοι -πού αλλού;- στις δημοσκοπήσεις! Μέσω του μηχανισμού αυτού ο δημοσκοπικά «πρώτος» εξασφαλίζει και την εκλογική πρωτιά. Ο αντίρροπος μηχανισμός εντυπώσεων -που τον χρησιμοποιούν όσοι φαίνεται ότι χάνουν την πρωτοκαθεδρία- είναι ο δείκτης «καταλληλότητας», ο οποίος πάντα ενισχύει τον εκάστοτε πρωθυπουργό της χώρας.
Όλα αυτά τα ζήσαμε σε υπερβολικές δόσεις την τελευταία περίοδο. Και ήταν οι ίδιοι τηλεπαρουσιαστές που οδύρονταν καθημερινά για την αδυναμία των κομμάτων να διατυπώσουν το ευρωπαϊκό τους πρόγραμμα εκείνοι που ασχολούνταν αποκλειστικά με τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων και ρωτούσαν τους πολιτικούς μόνο γι' αυτά. Είναι, άλλωστε, αυτός ο λόγος που κάθε μέσο ενημέρωσης έχει πλέον και τη δική του εταιρεία δημοσκοπήσεων, ενώ μετά τις εκλογές ξέσπασε πόλεμος ανάμεσά τους, πολύ οξύτερος από τον κομματικό ανταγωνισμό.
Για να διαπιστώσουμε τον τρόπο μετάδοσης των αποτελεσμάτων παρακολουθήσαμε το επιτελείο του Mega, το οποίο, σύμφωνα με τη διαφήμιση του σταθμού, πέτυχε «στο κεντρικό του δελτίο ρεκόρ όλων των εποχών».
Η αρχική δημοσκοπική εκτίμηση για μεγάλη νίκη του ΠΑΣΟΚ αποδόθηκε στη γαλάζια αποχή, ενώ μόλις διαπιστώθηκε η ανακρίβεια, υποβαθμίστηκε η νίκη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αναβαθμίστηκε η κυβερνητική οριακή πλειοψηφία, χαιρετίστηκε η νίκη του ΛΑΟΣ σαν πιθανού συγκυβερνήτη, λοιδορήθηκε η αριστερά αλλά και οι νικητές Οικολόγοι.
Στις 8 ώρες της εκπομπής οι δύο παρουσιαστές δεν αναφέρουν το όνομα Γιώργος Παπανδρέου. Μιλούσαν για Καραμανλή, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Όταν έκανε τη δήλωση ο κ. Παπανδρέου, ο Πρετεντέρης σχολίασε: «Ήταν πιο μετριοπαθής απ' ό,τι περίμενα και πιο μακροσκελής απ' ό,τι χρειαζόταν».
Αντίθετα, η Μαρία Σπυράκη προέβλεπε ότι «η δήλωση Καραμανλή θα έχει πρωθυπουργικά χαρακτηριστικά».
Ο Ηλίας Νικολακόπουλος τη φορά αυτή έπαιξε και ρόλο δημοσιογράφου, με ερωτήσεις και σχόλια στους ομιλητές, βοηθώντας στα «δύσκολα» τους δύο βασικούς παρουσιαστές Όλγα Τρέμη και Γιάννη Πρετεντέρη. Ούτως ή άλλως, βέβαια, η εταιρεία του έπεσε στα ίδια λάθη με τις υπόλοιπες.
Στην αρχή: «Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι 6,5 μονάδες. Μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερη, αλλά μπορεί να είναι και λίγο μικρότερη».
Και στη συνέχεια: «Η πρώτη επεξεργασία σε πραγματικά αποτελέσματα δείχνει ότι η διαφορά θα είναι κάτω από τις 6 μονάδες. Σαφώς είναι ευνοϊκότερη η εικόνα για τη Ν.Δ.».
Η εκπομπή του Mega έληξε με τη διαφορά ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. στις 4 μονάδες.
Αυτό δεν εμπόδισε, βέβαια, και τους δύο εκπροσώπους των εταιρειών του Mega να επιχαίρουν για τις «ορθές» τους εκτιμήσεις. Πλην του Παύλου Τσίμα, κανείς άλλος δεν αναφέρθηκε στις δημοσκοπήσεις που επί μήνες έβγαζαν τη διαφορά από 3% μέχρι 5% και προτίμησαν να αποδώσουν τη διαφορά στο τελευταίο διάστημα με το τηλεγράφημα, την Ντόρα Μπακογιάννη και τα παιδιά Καραβέλα.
Ο κ. Πρετεντέρης είπε, ωστόσο, ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός τού είχε πει of the record την ημέρα της συνέντευξής του ότι υπολόγιζε να χάσουν με 4%. Για να δείξει δηλαδή πόσο μέσα πέφτει ο πρωθυπουργός, τον «έδωσε» κανονικά τον Κ. Καραμανλή...
Οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ επιμένουν πως είναι αυθαίρετο ότι έχει χρώμα η αποχή, μέχρι που τους επιβεβαίωσε ο ίδιος ο κ. Νικολακόπουλος μετά τις 9 το βράδυ, όταν αποδείχτηκε το λάθος: «Ένας λόγος για τον οποίο υπήρξε η υπερεκτίμηση στο ποσοστό του ΠΑΣΟΚ είναι ότι εκτιμήσαμε ότι η κύρια αποχή ήταν από ψηφοφόρους της Ν.Δ. (!). Τώρα, όμως, βλέπουμε ότι η αποχή είναι πολύ λιγότερο κομματικά χρωματισμένη. Πλήττει τους ψηφοφόρους όλων των κομμάτων».
Θεοδωρικάκος: «Επειδή όλοι κρινόμαστε, αυτή τη φορά βγαίνει το συμπέρασμα ότι πρέπει επιτέλους να υπάρχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις δημοσκοπήσεις».
Αδ. Γεωργιάδης: «Θέλω να συγχαρώ τις εταιρείες δημοσκοπήσεων που ήταν τόσο ακριβείς».
Πρετεντέρης: «Όχι όλες (;). Σε καθημερινή εφημερίδα υπήρχε πριν ένα μήνα δημοσκόπηση που έβγαζε 41,5% το ΠΑΣΟΚ και 34% Ν.Δ. Το θυμίζω και περιμένω αύριο τη συγνώμη της» (σ.σ.: ήδη η εταιρεία απάντησε).
Από τα καλύτερα της βραδιάς:
Πρετεντέρης: «Έχουμε την πρώτη σοβαρή ήττα του Καραμανλή από τότε που έγινε αρχηγός της Ν.Δ.».
Διαμαντοπούλου: «Και νίκη του Παπανδρέου».
Πρετεντέρης: «Σήμερα η βραδιά έχει κι ένα δεύτερο νικητή, το ΛΑΟΣ. Το ΛΑΟΣ ξαφνικά διπλασιάζει τα ποσοστά του και πρέπει... συγνώμη κύριε Καφετζόπουλε έχει και τον τρίτο νικητή, το χάλκινο μετάλλιο στους Οικολόγους, οι οποίοι ναι μεν δεν τα πήγανε όπως δείχνανε οι δημοσκοπήσεις αλλά πάντως μπαίνουν στην Ευρωβουλή. Αλλά να μείνω λίγο στο ασημένιο».
Τσίμας: «Δεν διπλασίασε το ΛΑΟΣ τα ποσοστά του».
Πρετεντέρης: «Κύριε Τρεμόπουλε, δεν πήγατε και πολύ καλά σήμερα».
Τρεμόπουλος: «Από το 1% στο 4%, ανεβήκαμε 400%».
Νικολακόπουλος: «Στη Θεσσαλονίκη απ' ό,τι φαίνεται σας περνάει το κόμμα Παπαθεμελή-Ζουράρι».
Τρέμη: «Σαν κόμμα παρουσιάζετε μία μεγάλη ανομοιογένεια κι αυτό είναι μειονέκτημα».
Πρετεντέρης: «Η αριστερά μπορεί να μην ελέγχεται για διαφθορά σε εθνικό επίπεδο, σε τοπικό όμως ελέγχεται».
Πρετεντέρης: «Κύριε Πλεύρη, καλά πήγαμε ε; Το αποδίδετε, στους λαθρομετανάστες; Κάνατε άλμα».
Πρώτη ίσως φορά, τα ΜΜΕ επιδόθηκαν συστηματικά στη διαμόρφωση των συσχετισμών όχι μόνο μεταξύ των δύο κομμάτων εξουσίας, αλλά και μεταξύ των μικρότερων δυνάμεων. Ήταν προφανές ότι η νεανική εξέγερση του Δεκέμβρη και -κυρίως- η δημοσκοπικά καταγεγραμμένη έκταση της αρχικής επιδοκιμασίας των «βιαιοτήτων» από ένα υπολογίσιμο τμήμα της κοινής γνώμης έθεταν επί τάπητος το ζήτημα της διαχείρισης της συσσωρευμένης κοινωνικής οργής.
Η δυσφορία μιας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού για τις ανθρωποφάγες επιπτώσεις και τις σκανδαλώδεις αποφύσεις του νεοφιλελευθερισμού έπρεπε να καναλιζαριστεί προς τα σωστά «άκρα», έτσι ώστε ν' αποφευχθεί ο μετασχηματισμός της σ' ένα ριζοσπαστικό διεκδικητικό κίνημα.
Προνομιακός αποδέκτης αυτής της παρέμβασης υπήρξε κυρίως το ΛΑΟΣ, που μετατράπηκε εν μια νυκτί στο αγαπημένο πουλέν των ΜΜΕ του «μεσαίου χώρου». Χαρακτηριστικό δείγμα, η υμνητική συνέντευξη της Νίκης Τζαβέλα από το «Βήμα» (24/5/09).
Η επικεφαλής του ψηφοδελτίου του Καρατζαφέρη «στριμώχτηκε» εκεί με ερωτήσεις του τύπου «ως έμπειρη οικονομολόγος θεωρείτε [sic] ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει σωστά την οικονομική κρίση;», το δυσκολότερο δε ερώτημα στο οποίο εκλήθη ν' απαντήσει ήταν: «Πώς συμβιβάζεστε εσείς, μια φιλελεύθερη κεντροδεξιά και κοσμοπολίτισσα, με το ΛΑΟΣ που πρεσβεύει τον εθνοκεντρισμό;»
Ο χαρακτηρισμός του ΛΑΟΣ ως ακροδεξιού θεωρείται, άλλωστε, πια «εξτρεμισμός» από τη συντριπτική πλειοψηφία των διαμορφωτών της κοινής γνώμης. Μετά τις εκλογές, μια ανάλογη τάση παρατηρείται δε και όσον αφορά τον χαρακτηρισμό των αδελφών ευρωπαϊκών κομμάτων, που μέχρι προ τινος αποκαλούνταν «ακροδεξιά», «ρατσιστικά» ή «φασιστικά».
Τώρα μεταβαπτίζονται σε απλούς «ευρωσκεπτικιστές», που τυγχάνει να «επικεντρώνουν την πολιτική τους στο μεταναστευτικό» (ΝΕΤ 9/6).
Θα μπορούσε, βέβαια, κανείς να ισχυριστεί πως η στρατηγική της ενιαίας «πολυκατοικίας» με τη Ν.Δ. έχει καταστήσει μακρινό παρελθόν την περίοδο που ιδεολογικός ηγέτης του κόμματος ήταν ο «φίρερ» Πλεύρης. Μεγάλο λάθος. Στην πραγματικότητα, απ' τις αρχές της χρονιάς ο ΛΑΟΣ και ο ηγέτης του έχουν κλιμακώσει την ξενόφοβη, αντισημιτική, αντικομμουνιστική ρητορεία τους, τα ΜΜΕ κάνουν όμως πως δεν την παίρνουν χαμπάρι.
Τυπικό δείγμα η διακήρυξη του ίδιου του Καρατζαφέρη, στην πανελλήνια συνδιάσκεψη της νεολαίας του στα Καμένα Βούρλα (25/4/09), ότι «η ελληνική ψυχή, το ελληνικό πνεύμα, για να μπορέσει να επιβιώσει μέσα στους αιώνες, χρειάζεται δύο ποδάρια που να ακουμπάνε στις δύο όχθες του Αιγαίου».
Τόσο η φιλοπόλεμη διακήρυξη του αρχηγού όσο και οι ιαχές των συγκεντρωμένων («Μεγάλη Ελλάς, το όραμα για μας») προβλήθηκαν από το «ΤΗΛΕΑΣΤΥ». Παρά το «πιασάρικο» θέμα, κανένα ιδιωτικό κανάλι δεν αξιώθηκε όμως ν' ασχοληθεί μαζί τους.
Ανάλογη παρέμβαση των ΜΜΕ σημειώθηκε και απέναντι στις δυνάμεις της αριστεράς. Ήδη μέσα στο Δεκέμβρη ανατράπηκε πλήρως ο μιντιακός συσχετισμός που, από τις αρχές του '90 και με βραχύβιες μόνο εξαιρέσεις, ευνοούσε κατά κανόνα τον «επικοινωνιακότερο» ΣΥΝ απέναντι στο «απολιθωμένο» ΚΚΕ. Είδαμε έτσι ξαφνικά το κόμμα της κυρίας Παπαρήγα να προβάλλεται ομόθυμα, ακόμη κι από ΜΜΕ με άκρως αντικομμουνιστική παράδοση, σαν η «καλή», «φερέγγυα» και (κυρίως) «υπεύθυνη» εκδοχή της αριστεράς, την ίδια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ στοχοποιούνταν με βάση την πιο κλασική επιχειρηματολογία περί «αναρχοκομμουνισμού» και καλούνταν διαρκώς ν' απολογηθεί για τη δημοσκοπική κάμψη του - σε σχέση όχι με τα πραγματικά ποσοστά του το 2007, αλλά με το εξίσου δημοσκοπικό «μπουμ» της άνοιξης του 2008.
Ο αντιευρωπαϊσμός μιας συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε έτσι σε μείζονα «αδυναμία» του ψηφοδελτίου του, τη στιγμή που οι αντίστοιχες απόψεις του ΚΚΕ όχι μόνο δεν θεωρούνταν προβληματικές αλλά, αντίθετα, επιβραβεύονταν ως δείγμα «συνέπειας».
Μόνο στην τελευταία φάση πριν από τις εκλογές δέχτηκε κάποιες επιθέσεις το ΚΚΕ, και δη στο μαλακό του υπογάστριο: την αδιαφανή επιχειρηματική δραστηριότητά του. Κι εδώ όμως, πλην του συνήθους Πάγκαλου, τον τόνο τον έδωσε κυρίως το ΛΑΟΣ, που διεκδικεί από το κόμμα της κυρίας Παπαρήγα ένα τμήμα του «ελληνοκεντρικού» (και συνάμα βαθιά κομφορμιστικού) ευρύτερου ακροατηρίου του.
Παρόμοιοι επικοινωνιακοί χειρισμοί σημειώθηκαν όσον αφορά και τους Οικολόγους Πράσινους.
Όσο υπήρχε η εκτίμηση ότι θα αποσπάσουν απλώς φιλοευρωπαϊκές οικολογικές (κι ενδεχομένως αντιεθνικιστικές) ψήφους απ' τη ριζοσπαστική αριστερά, η παρουσίασή τους ήταν: «Οι Πράσινοι είναι σαν τον ΣΥΡΙΖΑ», μας διαβεβαίωνε π.χ. το «Βήμα» (16/5), «μόνο που δεν τρώνε τα μουστάκια τους, δεν τσακώνονται για την καρέκλα, ούτε για τη σειρά στο ψηφοδέλτιο».
Ακόμη πιο υμνητική ήταν η κάλυψη από το «Πρώτο Θέμα» (17/5), εστιασμένη σε «τέσσερα νέα παιδιά που έχουν κάνει πράξη την οικολογική συνείδηση» και «ρίχνονται στη μάχη των εκλογών όχι για να παλέψουν για την πολιτική καριέρα, αλλά για την ποιότητα ζωής σ' ένα καθαρό περιβάλλον».
Μόλις, όμως, φάνηκε πως οι Πράσινοι διεμβολίζουν όχι μόνο την αριστερά, αλλά και τα κόμματα του «μεσαίου χώρου» (με πρώτη την παραπαίουσα Ν.Δ.), έντυπα και τηλεοπτικά ΜΜΕ θυμήθηκαν ξαφνικά τις (δημόσιες και γνωστές εδώ και δεκαετίες) αντιεθνικιστικές θέσεις του κ. Τρεμόπουλου.
Στις σχετικές «αποκαλύψεις» μπορεί να πρωτοστάτησαν η «Ελεύθερη Ώρα» κι η «Espresso», οι πρώην θαυμαστές των Οικολόγων δεν έμειναν όμως κι αυτοί πίσω: «Εθνική μειοδοσία με... οικολογικό μανδύα. Οργή και αγανάκτηση για τον "σούπερ σταρ των Οικολόγων"» ξεσπάθωσε τρισέλιδα το «Πρώτο Θέμα» (31/5), προβάλλοντας ταυτόχρονα τα αντίπαλα «οικολογικά» ψηφοδέλτια του Βεργή («Η καλτ φιγούρα που πρωτοπόρησε κάνοντας την Οικολογία κόμμα») και του Παπανικόλα («Ο "Πράσινος" που ζητά να κοπούν οι βουλευτικοί μισθοί»).
Το «Βήμα», πάλι, ανακάλυψε κι εδώ εσωτερικά προβλήματα: «Οι Οικολόγοι Πράσινοι σούβλισαν τον... Διάκο. "Στο ψυγείο" έβαλε η ηγεσία του κόμματος το ιστορικό στέλεχος του περιβαλλοντικού κινήματος» (28/5).
Η πριμοδότηση της αποχής από την κάλπη υπήρξε συνειδητή επιλογή μιας μερίδας των ΜΜΕ του «μεσαίου χώρου» κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Target group του όλου εγχειρήματος ήταν βέβαια (όχι οι στρατευμένοι οπαδοί των εκάστοτε κυβερνώντων αλλά) ο κόσμος που δυσανασχετεί με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, χωρίς να είναι σε θέση να προκρίνει κάποια εναλλακτική λύση.
Πρωτοπόρα αποδείχθηκε εδώ η (ακραιφνώς καραμανλική) «Αυριανή»: «Στις 7 Ιουνίου που έχουμε ευρωεκλογές... ΘΑ ΠΑΜΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΜΠΑΝΙΟ ΚΑΙ ΨΑΡΕΜΑ!», διακήρυξε πρωτοσέλιδα στις 20/5/09. «Στις κάλπες όσοι τρώνε και όσοι περιμένουν να φάνε. Ο κόσμος δεν θα ψηφίσει κανέναν για να βάλουν μυαλό οι πολιτικοί μας, να σταματήσουν να κλέβουν και να κοροϊδεύουν το λαό και να κοιτάξουν επιτέλους τα προβλήματα του κοσμάκη».
Η καμπάνια συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες: «Βουλιάζουν τα δύο μεγάλα κόμματα. Η αποχή αναμένεται να ξεπεράσει το 50% επειδή ο λαός χόρτασε από ψέματα» (25/5), «Τρελαίνει τα γκάλοπ η αποχή» (26/5), «Έστειλαν τον κόσμο για μπάνιο από χθες οι πολιτικοί αρχηγοί» (29/5).
Η εφημερίδα του Κουρή δεν ήταν, όμως, η μόνη. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και το έντυπο της Γιάννας Αγγελοπούλου: «Οι νέοι ψηφίζουν... παραλία!», μας πληροφορεί με ενθουσιασμό ο «Ελεύθερος Τύπος» στις 24/5. «Στις 7 Ιουνίου οι νέοι θα ψηφίσουν... ξαπλώστρα και αντηλιακό». Προς επίρρωση, το δημοσίευμα παραθέτει τις επώνυμες γνώμες 7 φοιτητών, 1 δικηγόρου και 2 ιδιωτικών υπαλλήλων που δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουν γιατί «οι πολιτικοί» -γενικά- «έχουν αποτύχει».
Για όσους δεν πήραν το μήνυμα, το ρεπορτάζ επαναλαμβάνεται ξανά δύο μέρες αργότερα: «"Στις ευρωεκλογές θα ψηφίσω παραλία". Οκτώ νέοι άνθρωποι εξηγούν στον Ε.Τ. γιατί δεν θα προσέλθουν στις κάλπες».
Τυπικό δείγμα: «Δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ και δεν πρόκειται να χάσω την ξεκούρασή μου για τις εκλογές. Άλλωστε, δεν έχω ούτε όφελος ούτε συμφέρον από την κάλπη».

Πριν από λίγα χρόνια είχε ξεσηκωθεί σάλος μεταξύ των ιδιωτικών καναλιών για το λόγο ότι κάποιο απ' αυτά ανακοίνωσε τα αποτελέσματα των exit polls λίγα λεπτά πριν κλείσουν οι κάλπες.
Θεωρήθηκε τότε -και ορθά- ότι ακόμα και η ελάχιστη αυτή χρονική παραβίαση αποτελεί σοβαρή παρέμβαση στον τρόπο διεξαγωγής των εκλογών που απαιτεί να μη γίνεται γνωστό αποτέλεσμα προτού ολοκληρωθεί η ψηφοφορία.
Ε, λοιπόν, φέτος όλα αυτά τα ξεχάσαμε. Και ελάχιστοι προβληματίστηκαν από το γεγονός ότι σε όλη τη διάρκεια της ημέρας μεταδίδονταν συστηματικά από τα λεγόμενα «δημοσιογραφικά blogs» τα αποτελέσματα των exit polls, όπως τα συγκέντρωναν κατά διαστήματα οι εταιρείες δημοσκοπήσεων.
Δεν γνωρίζουμε -και δεν έχει καμιά σημασία- ποια ήταν τα πολιτικά αποτελέσματα αυτής της δημοσιοποίησης. Κάποιοι λένε ότι μ' αυτό τον τρόπο ενισχύθηκε το ΠΑΣΟΚ, το οποίο καρπώθηκε το ρεύμα του βέβαιου νικητή. Κάποιοι άλλοι αντιτείνουν ότι η δημοσιοποίηση της μεγάλης διαφοράς (από 6 έως 8 μονάδες) χτύπησε το καμπανάκι σε πολλούς δίβουλους νεοδημοκράτες, που έσπευσαν για να καλύψουν το χάσμα. Η ουσία είναι ότι παραβιάστηκε με τον πιο ακραίο τρόπο η μυστικότητα της ψηφοφορίας και επηρεάστηκαν με παράνομα μέσα οι ψηφοφόροι τη μέρα των εκλογών, που κάθε επηρεασμός υποτίθεται ότι απαγορεύεται.
-Ήδη στις 10.46 το πρωί της Κυριακής το Pressmme ανάρτησε την είδηση ότι «ολοκληρώθηκαν τα πρωινά exit polls (07.00-10.00) τριών εταιρειών. Η διαφορά βρίσκεται στο 4,8% υπέρ του ΠΑΣΟΚ. Ο μέσος όρος των πρωινών exit polls των εταιριών MRB, GPO, Κάπα Reasearch, δίνει τα εξής αποτελέσματα: ΠΑΣΟΚ 37,8%, ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 33%, ΚΚΕ 8,3%, ΛΑΟΣ 5,3%, ΣΥΡΙΖΑ 5,3%, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ 4,8%».
-Λίγα λεπτά αργότερα (στις 11.32), τα ίδια ποσοστά ανάρτησε το Troktiko και ακολούθησε στις 11.49 το Press-gr.
-Στις 12.43 το Pressmme προαναγγέλλει ότι «σε λίγο ολοκληρώνεται το δεύτερο κύμα των exit polls», και ανεβάζει τη διαφορά σε 6%.
-Στις 13.26 το Pressmme αναφέρει αναλυτικά τις εταιρείες: «Η MRB ανοίγει την ψαλίδα από το 6% στο 7%. Η GPO δίνει μέχρι και 7%!!! Η Κάπα Research από τα πρωινά exit polls βγάζει τώρα μέχρι και 6,5%».
-Στις 13.36 το Troktiko συμφωνεί κι αυτό: «Πάνω από 5% είναι η διαφορά του ΠΑΣΟΚ σύμφωνα με στοιχεία που έχουν ALCO και MRB».
-Στις 14.14 το Pressmme «κλείδωσε η διαφορά στο +6%».
-Στις 14.27 το Troktiko επαναλαμβάνει ότι η διαφορά είναι πάνω από 6%, σύμφωνα με «κορυφαία εταιρεία δημοσκόπησης».
-Το Press-gr ανεβάζει στις 14.45 σε 8% τη διαφορά, ενώ στις 16.31 επικαλείται την Public Issue για να προβλέψει τελική διαφορά 7,5%.
-Στις 17.13, το ίδιο blog αποκαλύπτει ότι τα exit polls της ALCO και της MRB φτάνουν τη διαφορά στο 6,4.
Με λίγα λόγια, την Κυριακή υπονομεύτηκε η δημοκρατική διαδικασία των εκλογών. Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται, βέβαια, στα «δημοσιογραφικά blogs», τα οποία δεν φημίζονται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το σεβασμό σε οποιοδήποτε θεσμό. Η ευθύνη ανήκει εξ ολοκλήρου στις εταιρείες δημοσκοπήσεων, οι οποίες όχι μόνο εμφανίζονται ως σουρωτήρι, δίνοντας πληροφορίες με τρόπο που παραβιάζει τις αρχές λειτουργίας τους, αλλά παρουσιάζονται και ως συνεργάτες αυτών των blogs!
Χαρακτηριστικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από το Pressmme, με το οποίο όχι μόνο καρφώνονται συγκεκριμένες εταιρείες, αλλά τους αποδίδεται και η ευθύνη για τα λάθη: «Μας ρωτάτε πολλοί πώς είναι δυνατόν να ταυτιστούν απόλυτα τα exit polls με τα στοιχεία που έδινε το Pressmme από χθες το πρωί της Κυριακής στις 11.30. Είναι πάρα πολύ απλό: Το Pressmme μιλούσε και έκανε ρεπορτάζ με τρεις εταιρείες δημοσκοπήσεων. Την MRB, την GPO και την Κάπα Research. Από το πρωί μας ενημέρωναν όλες για τα κύματα των μετρήσεων. Αυτό που δώσαμε εμείς, είναι ακριβώς αυτό που παρουσίασαν και οι τρεις εταιρείες στις 7 το απόγευμα χθες. Εάν αυτές οι εταιρείες έπεσαν έξω, δεν σας φταίμε εμείς».
Ας πρόσεχαν οι καλές εταιρείες.

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=14/06/2009&s=ios-kyriakhs

Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

Ο Αλέκος Αλαβάνος παραμένει στις επάλξεις


Ανακάλεσε την παραίτησή του ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος:
«Η πρώτη ευθύνη για όσα διαδραματίστηκαν από τον Σεπτέμβρη 2007 μέχρι τον Ιούνη του 2009 και οδήγησαν στην ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές ανήκουν στον Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας. Την αναλαμβάνω πλήρως. Συζήτησα με τη Γραμματεία και την Κοινοβουλευτική Ομάδα. Κυρίως, όμως έλαβα ένα σκληρό μήνυμα από τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ. Γυναίκες και άνδρες από τη γενιά του Γλέζου, των Λαμπράκηδων, του Πολυτεχνείου που έχουν βιώσει βαρύ τον πέλεκυ του συστήματος και αβάσταχτη την απογοήτευση από ηγεσίες της αριστεράς.
Μέχρι τις νέες και τους νέους του άρθρου 16 και τα παιδιά του Δεκέμβρη. Αυτός ο κόσμος με τα βιώματα και τις καταβολές του είναι η μοναδική περιουσία μας, ελπίδα για τη χώρα μας. Οι δύσκολες αυτές μέρες είχαν και τη χρησιμότητά τους. Αναδείχθηκαν προβλήματα, δύσκολα αλλά επιλύσιμα, έξω από το ημίφως κομματικών γραφείων. Αναδύθηκε ένας ζωντανός διάλογος ανάμεσα στις φίλες και τους φίλους μας. Απελευθερώθηκε, έστω και με τη μορφή της οργής ή της διάθεσης για παραίτηση, ένα πανίσχυρο συναίσθημα αγάπης για το πρωτότυπο εγχείρημά μας. Αυτό το συναίσθημα είναι η μεγάλη μας δύναμη. Γιατί δίπλα στη σύγχυση του σήμερα τρέφεται η ελπίδα του αύριο.
Μπορούμε λοιπόν. Όλοι μαζί. Μπορούμε γρήγορα να ανακτήσουμε την πολιτική πρωτοβουλία, που κάμφθηκε σοβαρά την προεκλογική περίοδο, ως η ουσιαστική, κινηματική, ριζοσπαστική δύναμη της αντιπολίτευσης απέναντι στη ΝΔ με προωθημένες προτάσεις και με πολιτικό σχέδιο έξω από τα όρια του δικομματισμού. Μπορούμε να αναζωπυρώσουμε τους δεσμούς εμπιστοσύνης με το μεγάλο δημοκρατικό ρεύμα της κοινωνίας που θέλει αλλαγή σε βάθος. Με τον κόσμο της φτώχειας, των υποβαθμισμένων συνοικιών, της ανεργίας, της αβεβαιότητας. Μπορούμε να αναπτύξουμε τις σχέσεις με τη νέα γενιά, με την συλλογικότητα και την αλληλεγγύη της αριστεράς απέναντι στην ανταγωνιστικότητα και τον ατομισμό του συστήματος. Βρίσκω ιδιαίτερα θετικές τις σκέψεις και τις προτάσεις του συντονιστή της Γραμματείας Γ. Θεωνά για τον ΣΥΡΙΖΑ. Έχουμε προ πολλού φθάσει στο σημείο τομής. Κάθε καθυστέρηση ή αναβολή θα είναι αρνητικά καθοριστική.
Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το κόμμα μου ο Συνασπισμός, μπορούν πια να κατανοήσουν ότι η πρόκληση δεν είναι να ελέγχουν το σχήμα συνεργασίας, ή να το βλέπουν ως διαπραγμάτευση μηχανισμών αλλά να το εμπνέουν, να το πυροδοτούν, να γονιμοποιούν την κοινή δράση, να φέρνουν ιδέες, να φιλοξενούν τους ανθρώπους της διανόησης και της τέχνης, χωρίς τους οποίους είμαστε άνυδρο τοπίο.
Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πια το δικαίωμα να έχουν ρόλο και λόγο, να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, να βάζουν αυτοί τη σφραγίδα τους στις πολιτικές κατευθύνσεις και την εκλογή όχι αρχηγού, αλλά συλλογικής ηγεσίας.Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του φθινοπώρου είναι το σημείο δοκιμής για όλους μας. Και για μένα.Με τις μικρές μου δυνάμεις από σήμερα συμμετέχω σε αυτή τη προσπάθεια. Όχι μόνο ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. Αλλά και ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικώ να έχω την κόκκινη κάρτα για να ψηφίσω στην Συνδιάσκεψη.»

Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

Η δημοσιογραφία στην Ελλάδα: σπασμένα μολύβια και χαλασμένα μικρόφωνα


Το σύνθημα «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» ακούστηκε για πρώτη φορά σε μία πορεία για το Πολυτεχνείο, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Ήταν η εποχή που η δημοσιογραφία άρχισε να πληρώνει στους ανθρώπους της τα χρωστούμενα δεκαετιών. Η απελευθέρωση της αγοράς των μέσων ενημέρωσης, η θεαματική είσοδος των επιχειρηματιών και το πολύχρωμο βουητό στις συχνότητες προσέφεραν διπλά και τριπλά μεροκάματα. Πριν από είκοσι χρόνια η προσφορά ικανών δημοσιογραφικών χεριών ήταν μικρότερη από τη ζήτηση. Μέσα σε λίγους μήνες εξέπεμψαν ιδιωτικά κανάλια, φύτρωσαν ραδιοσταθμοί, οι εφημερίδες άρχισαν να συνηθίζουν στο κρύο νερό της αλλαγής. Ακόμα και όσοι ξεκοκάλιζαν όσα τους είχαν απομείνει από τη μετεγγραφή τους στο συγκρότημα του Κοσκωτά, είχαν πλέον μπροστά τους προτάσεις για να επιλέξουν. Μισθωτοί έγιναν σταρ μέσα σε λίγα βράδια. Ξέχασαν τη μυρωδιά του αντιμόνιου της λινοτυπίας και έμαθαν να κλείνουν το μάτι στην κάμερα ή να καθαρίζουν το λαρύγγι πριν το εκθέσουν στο μικρόφωνο. Ταυτοχρόνως ξεκίνησαν να λειτουργούν ως πρότυπα, ως καλούπια παραγωγής νέων δημοσιογράφων, οι οποίοι άρχισαν να εισρέουν στο επάγγελμα αφού περνούσαν από ιδιωτικές σχολές όπου επαγγελματίες δημοσιογράφοι υποδύονταν τους ερασιτέχνες καθηγητές. Αν σήμερα δικαίως διαμαρτύρεστε για την ποιότητα της δημοσιογραφίας στη χώρα μας, καλό είναι να θυμηθείτε με ποια κριτήρια εσείς οι ίδιοι αναδείξατε τους πρώτους ακριβοπληρωμένους σταρ του επαγγέλματος.
Ποτέ το επάγγελμα του δημοσιογράφου δεν ήταν μία δουλειά όπως οι υπόλοιπες. Ούτε τώρα είναι. Μέχρι την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού και... του κρατικού μονοπωλίου στην ενημέρωση, το πεδίο άσκησης του επαγγέλματος είχε αυστηρά και διακριτά όρια: στις εφημερίδες της Αθήνας και των μεγάλων πόλεων της περιφέρειας καθώς και στα δημόσια ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Προέβλεπε αξιοπρεπείς αμοιβές, στα μέτρα του ιδιωτικού τομέα, προνομιακό ασφαλιστικό καθεστώς, ατέλειες και φορολογικές απαλλαγές. Επίσης πρωτοβουλίες όπως το «Λαχείο των Συντακτών» ή η παραχώρηση εκτάσεων για τη δημιουργία οικοδομικών συνεταιρισμών, μας δείχνουν ότι μπορεί ο κλάδος να βρίσκεται, δεοντολογικά, απέναντι από την εξουσία, αλλά ενίοτε κάνει και δουλειές μαζί της. Μέχρι τη δύση της δεκαετίας του ‘80 το επάγγελμα ήταν κλειστό. Οι νέες θέσεις εργασίας δεν έβγαιναν στις μικρές αγγελίες και συνήθως τις κάλυπταν αυτοί που, πράγματι, έγραφαν τις αγγελίες στο ξεκίνημα της καριέρας τους. Μία καλή γνωριμία ήταν -και είναι- ο καλύτερος και ο πιο σύντομος δρόμος προς το δημοσιογραφικό γραφείο και το μισθολόγιο. Σημειώστε πως η δημοσιογραφία στην Ελλάδα είναι το μοναδικό επάγγελμα στο οποίο η κατοχή εξειδικευμένου πανεπιστημιακού τίτλου δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο στην εξέταση των τυπικών προσόντων του υποψηφίου προς πρόσληψη. Οι πανεπιστημιακές σχολές δημιουργήθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του ‘90. Μέχρι τότε, ένα πανεπιστημιακό πτυχίο χάριζε μία κάποια αίγλη, αλλά όχι και «μόρια» πρόσληψης. Κατά κάποιο τρόπο η ελληνική δημοσιογραφία δίνει σάρκα σε μία ακραία εκδοχή του αμερικανικού ονείρου: μπορείς να χτίσεις λαμπρή καριέρα σε ένα επάγγελμα γραμμάτων και λόγου, ρίχνοντας στα θεμέλια ένα απλό απολυτήριο Λυκείου ή, παλαιότερα, εξατάξιου Γυμνασίου.
Όταν, λοιπόν, ακούστηκε για πρώτη φορά στον αέρα της πόλης το «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι», η δημοσιογραφία δεν ήταν εκεί, έτρεχε να βγάλει καινούργια ταυτότητα. Και αντί να αξιοποιήσει στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό τις ευκαιρίες της νέας εποχής, διόγκωσε την παθογένεια και τις στρεβλώσεις της. Ωστόσο, η ευθύνη για την εικόνα και την κατάσταση του κλάδου σήμερα δεν ανήκει αποκλειστικά και μόνο στους δημοσιογράφους.
Σε καμία χώρα του κόσμου (μα σε καμία) δεν υπάρχει πληθωρισμός μέσων ενημέρωσης αντίστοιχος με αυτόν στην Ελλάδα. Υπάρχουν δεκάδες εφημερίδες εθνικής κυκλοφορίας, τηλεοπτικά δίκτυα περισσότερα από αυτά που μπορεί να αντέξει η αγορά και ραδιόφωνα όσα μπορεί να χωρέσει η μπάντα των FM. Μία πρώτη ανάγνωση των αριθμών θα μας έλεγε ότι αυτό είναι καλό, υπάρχει πολυφωνία, ενισχύεται η δημοκρατία και ατονεί η ανεργία στον κλάδο. Δεν είναι έτσι. Διότι όσο πιο πολλά μέσα ενημέρωσης υπάρχουν τόσο η επιβίωσή τους θα βρίσκεται σε συνάρτηση με τις σχέσεις των ιδιοκτητών τους με το σύστημα εξουσίας. Η έννοια της πολυφωνίας αρχίζει να γίνεται κάπως αφηρημένη, έτσι δεν είναι;
Ο μεγάλος αριθμός μέσων ενημέρωσης και η ανάγκη για επιβίωσή τους -με κάθε τρόπο- εντείνει τις συνθήκες του ανταγωνισμού στην αγορά. Εκ των πραγμάτων οι εργοδότες συμπιέζουν τους μισθούς ή επιβάλλουν συνθήκες μαύρης εργασίας.
Διαχρονικά η συνδικαλιστική εκπροσώπηση των δημοσιογράφων αποφεύγει τις συγκρούσεις με τους εργοδότες, προτάσσοντας προς τα μέλη των Ενώσεων τη διατήρηση προνομίων ασφαλιστικού χαρακτήρα, τα οποία, όμως, ακολουθούν φθίνουσα πορεία.
Αντίστοιχη πορεία ακολουθεί και το κύρος του κλάδου, η εικόνα που διατηρεί η κοινωνία για τους δημοσιογράφους αποκτά όλο και πιο σκούρα χρώματα κυρίως λόγω της σύμπλευσης ορισμένων εκ των σταρ του επαγγέλματος με πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα.
Η ελληνική δημοσιογραφία τροφοδοτείται από θέσεις εργασίας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Πέρα από τα δημόσια ηλεκτρονικά μέσα, υπουργεία, φορείς και οργανισμοί απασχολούν ένα μεγάλο αριθμό δημοσιογράφων. Αυτό μπορεί να θρέφει κάπως τα ποσοστά απασχόλησης του κλάδου, αλλά πλήττει το κύρος του και ενισχύει αυτήν την παρά φύσει σχέση του με τους μηχανισμούς εξουσίας.
Η ελληνική δημοσιογραφία αρνείται πεισματικά να ακολουθήσει με σύστημα και συνέπεια τις σύγχρονες εξελίξεις στον κλάδο. Είναι, άλλωστε, ενδεικτικό το επίπεδο των περισσοτέρων από τις νέες προσπάθειες που έχουν εμφανιστεί στο διαδίκτυο. Και είναι επίσης ενδεικτικό ότι το πλέον επιτυχημένο site συντάσσεται από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν καλή ορθογραφία και συντακτικό, στοιχεία τα οποία προτάσσουν και ως προσόντα τους!
Υπάρχουν πλέον εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, επαγγελματίες δημοσιογράφοι που παραμένουν ανασφάλιστοι, η εργασία τους δεν αναγνωρίζεται από τους ίδιους τους συναδέλφους τους. Είναι οι άνθρωποι που εργάζονται στα νέα μέσα, κυρίως στο Ιnternet, που δεν αναγνωρίζονται επισήμως ως δημοσιογράφοι, δεν έχουν συνδικαλιστική και ασφαλιστική κάλυψη, δεν έχουν καν δημοσιογραφική ταυτότητα. Η Ελλάδα παραμένει μία από τις ελάχιστες χώρες του δυτικού κόσμου στην οποία δεν είναι δυνατό να καταγραφεί αξιόπιστα ο ακριβής αριθμός των ανθρώπων που βιοπορίζονται από τη δημοσιογραφία. Μπορεί τα μέλη των Ενώσεων Συντακτών να είναι περίπου 10.000 (με τους συνταξιούχους), αλλά κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει πόσοι άνθρωποι εργάζονται σε περιφερειακά ηλεκτρονικά μέσα και σε δικτυακές ενημερωτικές υπηρεσίες. Και όμως, είναι δημοσιογράφοι. Διαμορφώνουν ένα τοπίο. Και σπέρνουν το δρόμο με αγκάθια για όσους αποφασίσουν να τον ακολουθήσουν.
Αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσουμε ένα παράδειγμα, τα βήματα ενός νέου που αποφασίζει να ζήσει την περιπέτεια του επαγγέλματος. Ας υποθέσουμε ότι έχει κάνει πανεπιστημιακές σπουδές και έχει ολοκληρώσει την πρακτική του δουλεύοντας λίγους μήνες, πιθανότατα χωρίς αμοιβή, σε ένα μεγάλο μέσο ενημέρωσης. Η λογική και η στατιστική μάς λένε ότι οι περισσότεροι νέοι επιλέγουν ως κατεύθυνση την τηλεόραση. Σωστό. Πρόκειται για τη γενιά που γνώρισε τη δημοσιογραφία μέσα από τους τηλεοπτικούς σταρ, που μαθαίνει ότι τα χρήματα και η πολυπόθητη αναγνωρισιμότητα βρίσκονται στην τηλεόραση και που, τέλος πάντων, δεν διατηρεί την καλύτερη δυνατή σχέση με το γραπτό λόγο. Τα πρώτα χρόνια είναι δύσκολα σε όλα τα επαγγέλματα. Στη δημοσιογραφία είναι ακόμα πιο δύσκολα. Και ο νέος δημοσιογράφος δεν καλείται πλέον να ανταγωνιστεί τους συναδέλφους του ως προς την επαγγελματική επάρκεια, αλλά ως προς τη δυνατότητά του να επιβιώνει με τα λιγότερα. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί τού επιφυλάσσουν εξαντλητικά ωράρια εργασίας, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Οι εφημερίδες και τα ραδιόφωνα του προσφέρουν το πιο βαρετό κομμάτι της δουλειάς. Τα περισσότερα περιοδικά τού ξεκαθαρίζουν εξαρχής ότι δεν μπορεί να επενδύσει εκεί για μία μόνιμη δουλειά. Και φυσικά άπαντες σπεύδουν να του διευκρινίσουν ότι τα λεφτά είναι λίγα και μάλλον αδύνατο να τα εισπράξει ως μισθωτός. Σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που έχουν συμπληρώσει δεκαετία στοεπάγγελμα, αλλά είναι ασφαλισμένοι στο ΤΕΒΕ ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Να και η άλλη μεγάλη ιδιαιτερότητα της ελληνικής δημοσιογραφίας: είναι ένα επάγγελμα που προσφέρει θέσεις εργασίας, αλλά δεν προσφέρει χρήματα και ασφάλιση. Κάτι σαν κούριερ, σαν delivery boy.
Όπου και αν βρει δουλειά ο νέος της φανταστικής ιστορίας μας θα περάσει μερικά δύσκολα χρόνια μέχρι να καταφέρει (αν τα καταφέρει) να ενταχθεί στο εύθραυστο περιβάλλον ενός αξιοπρεπούς μισθολογίου. Η κοινωνία πιστεύει ότι οι δημοσιογράφοι κερδίζουν πολλά χρήματα. Η αλήθεια είναι ότι μπορούν να κερδίσουν πολλά χρήματα είτε ως σταρ είτε διατηρώντας πολλαπλές θέσεις εργασίας. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι. Αλλά οι περισσότεροι δεν είναι έτσι: βάσει συλλογικής σύμβασης ένας δημοσιογράφος που έχει ασφαλιστικές εισφορές επί είκοσι χρόνια δεν κερδίζει περισσότερα από 1.500 ως 2.000 ευρώ το μήνα. Όμως ο δημοσιογράφος της ιστορίας μας δεν είναι σταρ, δεν διατηρεί επαφές με την πολιτική εξουσία, ούτε του προσφέρεται ένα Γραφείο Τύπου στον ιδιωτικό τομέα. Θα προσπαθήσει, λοιπόν, να διατηρήσει το μισθό και την αξιοπρέπειά του σε μία αγορά που συρρικνώνεται οικονομικά, απαξιώνεται κοινωνικά και διατηρεί πάντα καλές σχέσεις με την επαγγελματική ανθρωποφαγία. Επίσης όντας απαίδευτος τεχνολογικά κινδυνεύει να ξεπεραστεί από τις εξελίξεις ή να μην καταφέρει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις τους. Κατά πάσα πιθανότητα ο φανταστικός νέος μας δεν θα προλάβει να βαδίσει επάνω σε παχιά γηρατειά, θα πεθάνει νωρίτερα από το προσδόκιμο ζωής. Οι παλαιότεροι έλεγαν ότι στην κηδεία του καλού δημοσιογράφου δεν έχει κόσμο -τους έχει δυσαρεστήσει όλους. Το βέβαιο είναι ότι θα υπάρχουν όλο και λιγότερες χήρες ή χήροι που θα κλάψουν το μακαρίτη. Ο κλάδος είναι και πρώτος στα διαζύγια.

http://www.e-tipos.com/content/Issues/2009/05/30/ETN_20090530%2025.pdf

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Θερινά σινεμά: Μια βόλτα στα ομορφότερα της Αθήνας


Αγαπήθηκαν ως trademark του αθηναϊκού καλοκαιριού, έγιναν σημείο αναφοράς μιας πόλης που τα διεκδίκησε ως πρωτιά, ένιωσαν να απειλούνται από την έλευση των multiplex, έκλεισαν, ξανάνοιξαν, έζησαν ακμή και παρακμή και πάλι από την αρχή, ανέκαμψαν με τις πρεμιέρες που τους «παραχωρήθηκαν» πριν από λίγα χρόνια και, τελικά, έκαναν δυναμικό comeback, αποδεικνύοντας πως αποτελούν, όντως, θεσμό της καλοκαιρινής Αθήνας.
Τα θερινά σινεμά μπορούν να υπερηφανεύονται για την ξεχωριστή τους γοητεία, όχι μόνο ως εναλλακτική στην κλειστή κινηματογραφική αίθουσα με το air condition, αλλά και ως καλοκαιρινό σκηνικό σε μια πόλη που βράζει, ως μοναδική εμπειρία «χαλαρής» επαφής με την τέχνη –δύσκολα απορροφάσαι στην ταινία όταν ο έναστρος ουρανός, η φωτισμένη Ακρόπολη και οι μυρωδιές από τα εδέσματα που ψήνονται στο μπαρ διεκδικούν την προσοχή σου– και ως χώροι που δε θα χάσουν ποτέ την ιδιαίτερη αισθητική τους.
Από το πολύβουο κέντρο μέχρι τα καταπράσινα άλση των περιχώρων και τις ήσυχες γειτονιές των προαστίων, οι θερινοί κινηματογράφοι της πόλης διαθέτουν προσωπικότητα, στυλ και φανατικό κοινό –για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Για να τους θυμηθούμε, σχεδιάσαμε τον κινηματογραφικό χάρτη της καλοκαιρινής Αθήνας, συντάξαμε τη λίστα με τις αγαπημένες μας «αίθουσες» και ξεκινήσαμε να τις επισκεφθούμε για μία ακόμη χρονιά.
Η περιήγηση ξεκινά από τη σταθερή αξία του Σινέ Paris, στην Πλάκα, με την ταράτσα που βλέπει απευθείας στη φωτισμένη Ακρόπολη, τις συλλεκτικές γιγαντοαφίσες κλασσικών ταινιών στο ισόγειο και το feeling «τουρίστας στην πόλη» που δημιουργεί. All time classic, επίσης, το Σινέ Ψυρρή, δίπλα στη δημοφιλή «Κουζίνα» που αγαπάει την έβδομη τέχνη, με industrial σκηνικό στο φουαγιέ, ενδιαφέρουσες επιλογές στις ετικέτες μπύρας, αλλά και σανγκρία στο μπαρ, άρτιο τεχνικό εξοπλισμό, σωστή ηχητική ένταση και πανέμορφο, καταπράσινο σκηνικό να πλαισιώνει την οθόνη. Φοιτητικό εισιτήριο στα 5 ευρώ και extra bonus το clubbing που ξεκινά δύο βήματα από την έξοδο.
Καταπράσινη είναι και η ταράτσα του θρυλικού Αμόρε, στο Πολύγωνο, αν και φέτος παρατηρήσαμε μια μικρή εγκατάλειψη σε ό,τι αφορά την οθόνη, τις καρέκλες αλλά και τα πλούσια άνθη που πέρσι δημιουργούσαν ατμόσφαιρα… ανθοκομικής έκθεσης. Πέραν πάντως από τα παράπονα, το Αμόρε με τα διαφορετικά επίπεδα και το εξαιρετικά κομψό μπαρ είναι ίσως το πιο αρχιτεκτονικά όμορφο θερινό σινεμά της Αθήνας.
Σταθερή αξία και η Ριβιέρα στη Βαλτετσίου των Εξαρχείων με τα γιασεμιά να απειλούν να αφαιρέσουν από το οπτικό μας πεδίο μέρος της ίδιας της οθόνης. «Μασκώτ» του σινεμά που δεν πρέπει όμως να τρομάζει τον υποψήφιο θεατή, οι νυχτερίδες που φωλιάζουν στην πλούσια βλάστηση. Η είσοδος είναι στα 7 ευρώ, με έκπτωση 2 ευρώ για τους φοιτητές. Από κοντά και η θρυλική ταράτσα του Βοξ, επίσης στα Εξάρχεια, που στους νεώτερους δεν θα πει τίποτα, καθώς πρόκειται απλώς για «χαριτωμένο» κινηματογράφο και τίποτα περισσότερο. Το πράγμα βέβαια αλλάζει για όσους έχουν… βγάλει τα μάτια τους με τους Ταρκόφσκι και τους Αϊζενστάιν άλλων δεκαετιών…
Διάσημη για τη σπιτική τυρόπιτά της, και τη μυρωδιά που πλημμυρίζει τον πεζόδρομο της Χάριτος, τραβώντας, στην κυριολεξία, από τη μύτη τους περαστικούς, η κολονακιώτικη Αθηναία υστερεί λίγο σε ήχο, λόγω του κατοικημένου της περιοχής (ειδικά στην παράσταση των 11-δεν ακούς τίποτα!) υπερτερεί, όμως, σε… γεύση και το πράγμα εξισορροπείται. Το εισιτήριο θα σας κοστίσει 7 ευρώ, 5 για τους φοιτητές.
Από τους πολύ αγαπημένους θερινούς της Αθήνας που, λόγω της τοποθεσίας του στην καρδιά του Ζαππείου, έλκει καθημερινά αμέτρητους επισκέπτες από όλα τα προάστια της Αθήνας, η Αίγλη προσφέρεται για ποτό και φαγητό, μέσα ή γύρω από τον περιβάλλοντα χώρο του κινηματογράφου. Οι θεατές απολαμβάνουν σαν μία ευχάριστη συντροφιά τις ταινίες, αφού η «αυλή» του είναι μικρή και φιλική και τα καθίσματα κολλητά μεταξύ τους αλλά ιδιαίτερα αναπαυτικά. Αν πεινάσετε, οι επιλογές δεν είναι λίγες: Πίτσα, χοτ-ντογκ και φυσικά ποπ-κορν, ενώ η ποικιλία στα ποτά -κυρίως ουίσκι- είναι αξιοθαύμαστη για κινηματογράφο. Σημαντικό μειονέκτημα: Όταν η ένταση των dolby stereo ηχείων χαμηλώνει, το… κενό καλύπτεται από τη μουσική του παρακείμενου Lallabai. Είσοδος στα 7,5 ευρώ.
Ενδεχομένως ο παραδοσιακότερος και «ελληνικότερος» θερινός κινηματογράφος της Αθήνας, το Θησείο, στον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου, με θέα προς την Ακρόπολη, και σπιτικό γλυκό βύσσινο, με τη σχετικά μικρή, καταπράσινη αυλή του, που δημιουργήθηκε για να μας ταξιδέψει σε άλλες εποχές. Προτιμήστε το σε προβολές ασπρόμαυρων avant garde ταινιών και θα χαθείτε στη μαγεία τους. Θυμηθείτε να προμηθευτείτε τα απαραίτητα από το μπαρ πριν την έναρξη της προβολής των 11 –στο διάλειμμά της δε θα το βρείτε ανοιχτό. Παιδικό, φοιτητικό και εισιτήριο για άτομα άνω των 60 στα 5 ευρώ.
Λίγο μακρύτερα από το Θησείον, στην καρδιά της περιοχής, βρίσκεται ο μικρός και καταπράσινος Ζέφυρος. Τον προτιμούν οι κάτοικοι του κέντρου που αγαπούν τον «καλό» κινηματογράφο και τις σινεφίλ ταινίες. Hit η σπιτική του καρυδόπιτα και το παραδοσιακό σάμαλι.
Άλλης «κλάσης» το Σινέ Ψυχικό Classique φιλοδοξεί να προσελκύσει όχι με το «άρωμα» του παλιού αλλά με τις υπηρεσίες του σύγχρονου. Κάθε κάθισμα έχει πρόσβαση σε τραπεζάκι, οι συνθήκες προβολής είναι εξαιρετικές, ενώ το μπαρ είναι από τα καλύτερα οργανωμένα, αφού προσφέρει μικρά κρύα γεύματα, ποικιλία ξηρών καρπών, αλλά και κανονικά και όχι «καραβίσια» ποτά. Το εισιτήριο τιμάται στα 10 ευρώ –για να μην ξεχνάμε πως πρόκειται για κινηματογράφο του Ψυχικού…
Στον καταπράσινο κήπο του αγαπημένου θερινού των νοτίων προαστίων που ακούει στο όνομα Φλοίσβος, δίπλα στην ομώνυμη μαρίνα, λειτουργεί από το πρωί μέχρι το βράδυ αναψυκτήριο, ενώ υπάρχει και παιδική χαρά. Δεν είναι μάλιστα λίγοι αυτοί που επισκέπτονται το χώρο αποκλειστικά για τον κήπο του. Η δροσιά της θάλασσας και οι λιχουδιές της καντίνας (από Dominos Pizza μέχρι πεντανόστιμα, φρεσκοψημένα καλαμάκια, αλλά και χύμα παγωτά) θα σας ανταμείψουν, κάνοντάς σας να νιώσετε πως βρίσκεστε σε διακοπές.

http://www.in2life.gr/delight/goingout/articles/140897/article.aspx?singlepage=1

Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

Ευρωεκλογές 2009: μηνύματα και συμπεράσματα


Συνοπτικά τα αποτελέσματα: ΝΔ 1.655.636 ψήφοι (32,29%) και 8 έδρες, ΠΑΣΟΚ 1.878.859 ψήφοι (36,64%) και 8 έδρες, ΚΚΕ 428.283 ψήφοι (8,35%) και 2 έδρες, ΣΥΡΙΖΑ 240.898 ψήφοι (4,70%) και 1 έδρα, ΛΑΟΣ 366.615 ψήφοι (7,15%) και 2 έδρες, Οικολόγοι Πράσινοι 178.964 ψήφοι (3,49%) και 1 έδρα.

Η αποχή (47% ή 45% με την εκκαθάριση, 63% στις ηλικίες 18-34 ετών) ήταν ο μεγάλος νικητής των εκλογών και διαχύθηκε σε ΟΛΑ τα κόμματα. Δυστυχώς η αριστερά δεν κατάφερε να αποτελέσει πόλο έλξης γι’ αυτούς που απείχαν.

Πρωταθλητές της αποχής οι ψηφοφόροι της ΝΔ (1.000.000 ή ένας στους 3 ψηφοφόρους της του 2004 δεν προσήλθε στις κάλπες). Ακολουθούν το ΚΚΕ (150.000 ή ένας στους 4), το ΠΑΣΟΚ (200.000 ή ένας στους 10) και ο ΣΥΡΙΖΑ (14.000 ή ένας στους 20).

Ηττημένοι των εκλογών είναι η ΝΔ (την ψήφισαν 2 από τους 3 ψηφοφόρους της του 2004), το ΚΚΕ (το ψήφισαν 3 από τους 4 ψηφοφόρους του του 2004), και ο δικομματισμός. Το 69% των δύο μεγάλων κομμάτων είναι το ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ από τη μεταπολίτευση.

Το ΠΑΣΟΚ που κατέλαβε την πρώτη θέση, ταυτόχρονα σημείωσε ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ποσοστό από τις εκλογές του 2007 (τις οποίες έχασε) και συγκέντρωσε τις ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ ψήφους από ότι σε οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση μετά το 1977.

Το ΛΑ.Ο.Σ. σημείωσε μεγάλη άνοδο (45% σε σχέση με το 2004, 35% σε σχέση με το 2007) και αρχίζει να παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις.

Ο δικομματισμός της …τρίτης ηλικίας (84% έναντι 56% στην ηλικιακή ομάδα 25-34). ΝΔ (43%) και ΠΑΣΟΚ (41%) συγκέντρωσαν τα υψηλότερα ποσοστά τους στους άνω των 65 ετών. Το ΚΚΕ (12%) και ο ΣΥΡΙΖΑ (9%) στους μεσήλικες (45-54 ετών). Ο ΛΑΟΣ (11%) στην ηλικιακή ομάδα 25-34 ετών και οι Οικολόγοι Πράσινοι (9%) στην ηλικιακή ομάδα 18-24 ετών.

Ο δικομματισμός της κατώτερης εκπαίδευσης (85% έναντι 57% της ανώτερης). ΝΔ (36%) και ΠΑΣΟΚ (49%) συγκέντρωσαν τα υψηλότερα ποσοστά τους στους πολίτες με κατώτερη εκπαίδευση. Το ΚΚΕ (9%), ο ΣΥΡΙΖΑ (8%), ο ΛΑΟΣ (9%) και οι Οικολόγοι Πράσινοι (5%) στους πολίτες με ανώτερη μόρφωση.

Ο δικομματισμός των συνταξιούχων και των νοικοκυρών (81% έναντι 59% του ενεργού πληθυσμού).

Η ΝΔ συγκέντρωσε υψηλότερο ποσοστό στις ημιαστικές περιοχές (38%), το ΠΑΣΟΚ στις αγροτικές (42%), ενώ το ΚΚΕ (10%), ο ΣΥΡΙΖΑ (6%), ο ΛΑΟΣ (8%) και οι Οικολόγοι Πράσινοι (4%) στις αστικές περιοχές.

Η συσπείρωση της ΝΔ κινήθηκε γύρω στο 72%, του ΠΑΣΟΚ στο 85%, του ΚΚΕ στο 83%, του ΣΥΡΙΖΑ στο 60% και του ΛΑΟΣ στο 71%.

Μετακινήσεις ψηφοφόρων ΝΔ 2007: ΠΑΣΟΚ 6%, ΛΑΟΣ 5%, Λοιποί 4%, Οικολόγοι 3%, ΚΚΕ 2%, ΣΥΡΙΖΑ 1%.

Μετακινήσεις ψηφοφόρων ΠΑΣΟΚ 2007: ΚΚΕ 3%, ΣΥΡΙΖΑ 2%, Οικολόγοι 2%, Λοιποί 2%, ΝΔ 1%, ΛΑΟΣ 1%.

Μετακινήσεις ψηφοφόρων ΚΚΕ 2007: Λοιποί 8%, ΠΑΣΟΚ 5%, ΣΥΡΙΖΑ 2%, Οικολόγοι 2%, ΝΔ 2%.

Μετακινήσεις ψηφοφόρων ΣΥΡΙΖΑ 2007: Οικολόγοι 15%, ΠΑΣΟΚ 6%, Λοιποί 5%, ΚΚΕ 1%, ΛΑΟΣ 1%.

Μετακινήσεις ψηφοφόρων ΛΑΟΣ 2007: ΝΔ 10%, Λοιποί 10%, ΠΑΣΟΚ 7%, ΣΥΡΙΖΑ 2%.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι και επίσημα το έκτο κοινοβουλευτικό κόμμα. Έτυχε –παρά την πόλωση των τελευταίων εβδομάδων- της εμπιστοσύνης 178.464 (έναντι 40.783 το 2004) συμπολιτών μας (3,49%).

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

Live Athens 2009 (version 2.0)


13/6/2009
ΝΙΚΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ - ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ
ΘΕΑΤΡΟ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ - ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

14/6/2009
ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ
ΗΡΩΔΕΙΟ

15/6/2009
ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ
ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ

15/6/2009
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΤΡΑΣ

19/6/2009
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ
ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΤΡΑΣ

23/6/2009
ΝΙΚΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ - ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ
ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ

23-24/6/2009
ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ – ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ, ΘΗΒΑΙΟΣ, ΚΟΥΤΡΑΣ
ΗΡΩΔΕΙΟ

27/6/2009
ΜΟΒΥ - PLACEBO
TERRA VIBE (ΜΑΛΑΚΑΣΑ)

28/6/2009
DUFFY
TERRA VIBE (ΜΑΛΑΚΑΣΑ)

29/6/2009
LOREENA McKENNITT
ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΑΧΩΝ

29/6/2009
MOTLEY CRUE
TERRA VIBE (ΜΑΛΑΚΑΣΑ)

1/7/2009
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΑΛΑΜΑΣ
ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΤΡΑΣ

6/7/2009
DAVID BYRNE
ΘΕΑΤΡΟ BADMINTON

6/7/2009
SCORPIONS - ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΓΗΠΕΔΟ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ

7/7/2009
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ - ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

8/7/2009
CARLOS SANTANA
Ο.Α.Κ.Α.

13/7/2009
ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ
ΘΕΑΤΡΟ ΑΤΤΙΚΟΥ ΑΛΣΟΥΣ

14/7/2009
PAUL WELLER
ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΑΧΩΝ

16/7/2009
ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ - ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

21/7/2009
LINKIN PARK
TERRA VIBE (ΜΑΛΑΚΑΣΑ)

22/7/2009
DEEP PURPLE
TERRA VIBE (ΜΑΛΑΚΑΣΑ)

26/7/2009
ΜΕΛΙΝΑ ΑΣΛΑΝΙΔΟΥ
ΘΕΑΤΡΟ ΑΤΤΙΚΟΥ ΑΛΣΟΥΣ

14/8/2009
ΚΑΙΤΗ ΧΩΜΑΤΑ – ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΙΟΛΑΡΗΣ
ΘΕΑΤΡΟ ΑΤΤΙΚΟΥ ΑΛΣΟΥΣ

28/8/2009
ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ
ΠΑΡΑΛΙΑ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ - ΠΑΛΑΙΟ ΕΛΑΙΟΥΡΓΕΙΟ

31/8/2009
ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ - ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ
ΘΕΑΤΡΟ ΑΤΤΙΚΟΥ ΑΛΣΟΥΣ

1/9/2009
ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ
ΘΕΑΤΡΟ ΑΤΤΙΚΟΥ ΑΛΣΟΥΣ

9/9/2009
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΑΛΑΜΑΣ
ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΑΧΩΝ

13/9/2009
ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ - ΜΑΡΘΑ ΦΡΙΤΖΗΛΑ
ΠΑΡΑΛΙΑ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ - ΠΑΛΑΙΟ ΕΛΑΙΟΥΡΓΕΙΟ

14/9/2009
ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ
ΠΑΡΑΛΙΑ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ - ΠΑΛΑΙΟ ΕΛΑΙΟΥΡΓΕΙΟ

16/9/2009
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΑΧΩΝ

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

ΤΟ ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ: Οδοιπόροι προς τον ιερό βράχο


Ξεχάστε τα αυτοκίνητά σας. Στη γειτονιά δεν υπάρχει χώρος για παρκάρισμα, αλλά δεν υπάρχει λόγος να ψάχνετε, αφού το μετρό σταματά ακριβώς απέξω.
Οι επισκέπτες θα μπορούν να μπαίνουν από δύο εισόδους. Τόσο η πρώτη, επί της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, όσο και η δεύτερη, επί της Μητσαίων, θα είναι πλήρως εξοπλισμένες με συστήματα ασφαλείας ανάλογα με αυτά του αεροδρομίου.
Πρώτοι στο μουσείο, από τις 21 έως τις 23 Ιουνίου, θα μπουν 2.250 επισκέπτες (750 άνθρωποι την ημέρα). Το μαγικό χαρτάκι, που θα σας επιτρέψει την είσοδο γι' αυτή την περίοδο, θα μπορείτε να το προμηθευτείτε μόνο μέσω Διαδικτύου μία εβδομάδα πριν, σε ειδική ιστοσελίδα, επιλέγοντας και την ώρα της επίσκεψής σας (9.00, 11.00 ή 18.00).
Η ηλεκτρονική διεύθυνση του μουσείου είναι www.newacropolismuseum.gr και εκεί υπάρχει το link στο οποίο θα κλείνονται τα εισιτήρια.
Το προνομιακό εισιτήριο του ενός ευρώ θα ισχύσει για όλους τους επισκέπτες έως τα τέλη του χρόνου. Από το 2010 η τιμή εισόδου θα αυξηθεί σε 5 ευρώ, ποσό που είναι σαφώς μικρότερο από το εισιτήριο για το Μουσείο του Λούβρου (14 ευρώ) ή το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης (20 ευρώ).
Το ωράριο λειτουργίας αρχικά θα είναι 8 π.μ.-8 μ.μ. (Δευτέρες κλειστό), ενώ υπάρχει πρόθεση διεύρυνσής του.
Η ανασκαφή κάτω από το γυάλινο δάπεδο δεν θα είναι επισκέψιμη προς το παρόν.
Αφού περάσετε από τον αύλειο χώρο, φυτεμένο με νεραντζιές και ελιές ηλικίας άνω των 100 ετών, θα μπορείτε να αφήσετε τα πράγματά σας στην γκαρνταρόμπα του ισογείου. Θα σκανάρονται, όμως, για λόγους ασφαλείας.
Το μουσείο είναι σχεδιασμένο ώστε μια ολόκληρη οικογένεια να περάσει ολόκληρες ώρες σε αυτό. Τόσο το πωλητήριο (museum shop) όσο και τα αναψυκτήρια-εστιατόρια θα λειτουργήσουν κανονικά από την πρώτη ημέρα, παρ' ότι αναμένεται να γίνει διεθνής διαγωνισμός για την ανάθεση του εστιατορίου.
Χώροι αναψυκτηρίου θα υπάρχουν στο ισόγειο -δίπλα στο πωλητήριο- αλλά και στον επάνω όροφο, όπου και το εστιατόριο. Θα μπορεί να καθίσει κανείς και έξω σε περιορισμένα, όμως, τραπεζοκαθίσματα, γιατί το μπαλκόνι προορίζεται για όλους τους επισκέπτες του μουσείου. Αναψυκτήρια και εστιατόρια θα χωρούν πάνω από 200 καθισμένους.
Εκτός από τους 100 εκπαιδευμένους φύλακες, που θα φροντίζουν τον χώρο φορώντας στολές, την εποπτεία των επισκεπτών θα έχουν φροντιστές (με σπουδές στην Αρχαιολογία και την Ιστορία της Τέχνης) που δεν θα ξεναγούν, αλλά θα παρέχουν πληροφορίες, θα λύνουν απορίες, θα καταγράφουν δυσλειτουργίες και θα δέχονται την κριτική του κοινού.

Το αποκάλεσαν «σύγχρονο ναό για την αρχαία τέχνη». Άλλοι το είδαν ως «το πιο δυνατό επιχείρημά μας για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα». Το σίγουρο είναι ότι αποτελεί το μοναδικό παγκόσμιας ακτινοβολίας μουσείο που διαθέτουμε.
Ευρύχωρο, ανοικτό στην πόλη, πλούσιο, και στην κορύφωσή του, στην αίθουσα του Παρθενώνα, μεγαλειώδες. Το νέο Μουσείο της Ακρόπολης είναι πλέον γεγονός. Το μουσείο με τα σημαντικότερα εκθέματα του δυτικού πολιτισμού είναι δικό μας. Εμείς το φτιάξαμε, εμείς το πληρώσαμε, ήρθε η στιγμή να το απολαύσουμε!
Η καλύτερη ώρα για να ξεναγηθείτε στους χώρους του είναι το απόγευμα, όταν έχουν αρχίσει να απλώνονται οι τριανταφυλλί αποχρώσεις και ο τεχνητός φωτισμός έρχεται να τονίσει διακριτικά τις καστανοκόκκινες πλεξούδες των αρχαϊκών κοριτσιών, τα χρωματιστά κεντήματα στην ούγια των ενδυμάτων τους, τα κόκκινα και τα μπλε λέπια στην ουρά του γίγαντα Τρίτωνα, αλλά και τις φλέβες στα πόδια των αλόγων στη ζωφόρο του Παρθενώνα.
Αφήνεις πίσω τη μιζέρια της πόλης και με το εισιτήριο στο χέρι εμπρός στο μηχάνημα ακύρωσης, βλέπεις να ανοίγεται μπροστά σου μια γυάλινη λεωφόρος, πλάτους 12 μέτρων, που σε καλεί σε ένα πραγματικά μεγάλο μουσείο του 21ου αιώνα.
Δύο πήλινες φτερωτές Νίκες σε καλωσορίζουν από μακριά. Κι είναι σαν να λένε: «νενικήκαμεν»• παρά τις μύριες αντιξοότητες, το σπίτι μας χτίστηκε.
Η ιστορία που διηγείται το μουσείο ξεκινάει από την 3η χιλιετία π.Χ. και τους πρώτους κατοίκους του λεκανοπεδίου που διάλεξαν να εγκατασταθούν σε ένα λόφο 156 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας και μία ώρα με τα πόδια απ' αυτήν. Ο λόφος αποτελούσε φυσικό οχυρό για την άμυνά τους και επιπλέον διέθετε το πολυτιμότερο αγαθό, πηγές με φρέσκο πόσιμο νερό. Του Ασκληπιείου στη νότια πλευρά και της Κλεψύδρας στη βόρεια.
Αρχίζει η οργάνωση της πρώτης «πόλης». Τον 13ο αιώνα π.Χ. αποκτά για πρώτη φορά τείχη. Υψώνεται το Πελαργικό τείχος. Η πόλη εξελίσσεται σε «ακρόπολη» και κτίζεται το μυκηναϊκό ανάκτορο του ηγεμόνα στη θέση του σημερινού Ερεχθείου.
Η μεγάλη ράμπα δεν είναι τυχαία ανηφορική. Παραπέμπει στην ανάβαση προς τον Ιερό βράχο. Αν ξεκινήσετε την άνοδο από δεξιά, θα δείτε στις επιτοίχιες βιτρίνες ευρήματα από τον οικισμό των προϊστορικών και ιστορικών χρόνων που απλωνόταν στη νότια πλαγιά του βράχου και κτερίσματα από τάφους των γεωμετρικών χρόνων. Πήλινα χρηστικά αγγεία της νεολιθικής εποχής και αντικείμενα αναπαριστούν την καθημερινή ζωή του άνδρα στα συμπόσια, της γυναίκας με τις καθημερινές ασχολίες στον γυναικωνίτη και του παιδιού με τα παιχνίδια του.
Οι δύο πήλινες Νίκες, με ανοικτά τα φτερά, έτοιμες να πετάξουν από τα πανύψηλα βάθρα τους, κλέβουν την παράσταση. Βρέθηκαν το '55, κατά τη διάνοιξη της Δ. Αρεοπαγίτου σε πηγάδι και πιθανότατα αποτελούσαν ακρωτήρια στέγης κτιρίου της ρωμαϊκής εποχής. Στην ίδια πλευρά εκτίθενται μαρμάρινα ανάγλυφα, που απεικονίζουν στεφάνια από το Ιερό του Απόλλωνος Υποακραίου και άλλα αντικείμενα από μικρά και μεγάλα ιερά του βράχου.
Στην αριστερή πλευρά παρουσιάζονται τα μεγάλα ιερά της νότιας πλευράς.
* Ιερό Νύμφης: Σκηνές «γάμου αλά αρχαία ελληνικά» εκτίθενται εδώ για πρώτη φορά. Οι παραστάσεις στα μελανόμορφα αγγεία, στις λουτροφόρους και λίγα θραύσματα ερυθρόμορφων αγγείων αφηγούνται το τελετουργικό του γάμου, που ξεκινούσε με την επιλογή του γαμπρού από τον κηδεμόνα της νύφης και κατέληγε στην εγκατάστασή της στο σπίτι του. Το Ιερό της Νύμφης -στο παρκάκι του Ηρωδείου- αποκαλύφθηκε κατά τη διάνοιξη της οδού Δ. Αρεοπαγίτου. Βρέθηκαν εκατοντάδες θραύσματα αγγείων και ειδωλίων.
Με τα αγγεία αυτά πήγαιναν οι μελλόνυμφοι να πάρουν νερό από την Καλλιρρόη Πηγή, στις όχθες τού Ιλισσού, για το γαμήλιο λουτρό, σύμβολο εξαγνισμού και ευγονίας. Πριν από το γάμο το ζευγάρι έπρεπε να προσφέρει θυσία στο ιερό της Ουρανίας Αφροδίτης (βόρεια της Ακρόπολης) και να ρίξει τον οβολό του στον «θησαυρό», έναν μαρμάρινο κουμπαρά-παγκάρι που εκτίθεται για πρώτη φορά.
* Ιερό Ασκληπιού: Από το θεραπευτήριο του θεού Ασκληπιού (ανάμεσα στο Ηρώδειο και το θέατρο Διονύσου) εκτίθεται όρθια στη μέση η αμφίγλυφη στήλη του ιδρυτή του, Τηλέμαχου από τις Αχαρνές (420 π.Χ.). Στη στήλη ο Ασκληπιός και η Υγεία χαιρετούν τον Τηλέμαχο στην πρώτη όψη και στη δεύτερη απεικονίζονται διάφορα στοιχεία σχετικά με την άφιξη του θεού από τη θάλασσα. Το ιερό του Ασκληπιού περιβάλλεται από αναθηματικά ανάγλυφα, τα τάματα. Σε μια όρθια πέτρα βλέπεις χωμένη σε μια τρύπα μια λευκή μάσκα με δύο μάτια να σε κοιτάνε. Ο ασθενής που είδε το φως του φρόντισε να αφιερώσει στο θεό δυο πράσινα ζωγραφιστά μάτια.
**Ιερό Διονύσου: Θεατρικές μάσκες, προσωπεία, ανάγλυφα αναθήματα και ένα γλυπτό που απεικονίζει Παπποσειληνό (γέρο Σειληνό) -από αυτούς που αποτελούν το γλυπτό διάκοσμο της μαρμάρινης σκηνής του Διονυσιακού θεάτρου περιγράφουν λιτά τη χρήση του Ιερού του Διονύσου στη νότια πλαγιά της Ακρόπολης. *

«Κυρίαρχες τεχνολογίες στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης είναι η «ορατή» του γυαλιού και η «αόρατη» της αντισεισμικής κατασκευής που στηρίζει το κτήριο», μας λέει ο Δημήτρης Παντερμαλής, διευθυντής του Οργανισμού Ανέγερσης του Νέου Μουσείου.
Το πολυσυζητημένο γυαλί με τις ειδικές κουκκίδες σκίασης, προσφέρει φως και θέα στην Ακρόπολη και την ανασκαφή στη βάση του κτηρίου. Λίγο πριν, εξηγούσε πώς λειτουργούσε ο «κουμπαράς» της Αφροδίτης, όπου οι μελλόνυμφοι έριχναν ένα νόμισμα για να πάει καλά ο έγγαμος βίος. Το «μηχάνημα» δούλευε με μια ασημένια δραχμή (με απλή, μάλλον... το ζευγάρι θα πήγαινε για διαζύγιο) και εκτός από ασήκωτο μαρμάρινο καπάκι είχε κλειδαριά με μεταλλικά έμβολα, δείγμα εξαιρετικά προηγμένης για την εποχή τεχνολογίας. Όπως και το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης.
Το πολυσυζητημένο γυαλί χρησιμοποιήθηκε ώστε τα εκθέματα να απολαμβάνουν φως όσο το δυνατόν πλησιέστερο στο φυσικό και ταυτόχρονα να υπάρχει θέα προς την Ακρόπολη. Σε αυτή τη λογική το γυάλινο κέλυφος είναι αυτοφερόμενο, στημένο δηλαδή χωρίς πλαίσια, χωρίς να «κόβει» τη θέα προς τα έξω και με τρόπο που να μη δημιουργεί κατοπτρισμούς. Είναι γυαλί με χαμηλά επίπεδα σιδήρου, ώστε να μη δίνει πράσινη απόχρωση στο φως και αυτό να μπαίνει καθαρό. Η κατασκευή αποτελείται από δύο γυάλινα τοιχώματα σε απόσταση 70 εκατοστών. Το εξωτερικό έχει κουκκίδες μεταξοτυπίας για την αύξηση της σκίασης και τη μείωση της θαμπάδας και επίστρωση για προστασία από την υπέρυθρη ακτινοβολία. Το εσωτερικό γυάλινο κέλυφος κρέμεται στα 2,25 μ. από τη στάθμη του δαπέδου. Στη βάση του υαλοστασίου σχηματίζεται ένας πάγκος περιμετρικός, που είναι ταυτόχρονα αγωγός κλιματισμού -βγάζει παγωμένο αέρα στο δάπεδο. Καθώς ανεβαίνει μεταξύ των δύο γυάλινων «τοίχων» προς το κενό της ψευδοροφής και τα κλιματιστικά μηχανήματα θερμαίνεται ή ψύχεται φυσικά, ενσωματώνοντας στοιχεία βιοκλιματικού σχεδιασμού. Έτσι, η γυάλινη κατασκευή δεν μετατρέπεται σε θερμοκήπιο το καλοκαίρι ή ψυγείο το χειμώνα. Γίνεται και οικονομία στον κλιματισμό. Για παράδειγμα, όταν η θερμοκρασία έξω φτάνει τους 40 βαθμούς Κελσίου στην αίθουσα είναι 24.
Το μουσείο είναι σχεδιασμένο ώστε να αντέχει σε σεισμό 10 Ρίχτερ. Οι 92 κολόνες του πατάνε σε «εφέδρανα ανεστραμμένου εκκρεμούς», δηλαδή μεταλλικά κοίλα «πιάτα», διαμέτρου 1,20 μ., με εξαιρετικά λείες επιφάνειες, σχεδιασμένες για να έχουν την ελάχιστη μεταξύ τους τριβή. Γλιστρώντας μεταξύ τους απορροφούν τις δονήσεις και στο τέλος -λόγω του κοίλου σχήματος- επανέρχονται στην αρχική τους θέση. Κάθε εφέδρανο, μάλιστα, σχεδιάστηκε χωριστά, για να ταιριάζει με τα ιδιαίτερα μηχανικά χαρακτηριστικά της κάθε κολόνας. Όλα κατασκευάστηκαν σε ειδικευμένο εργοστάσιο στη Γερμανία και ελέγχθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ειδικά πυράντοχα φράγματα, ενσωματωμένα στο κτήριο και αόρατα στους επισκέπτες, θα πέφτουν σε περίπτωση πυρκαγιάς από το ταβάνι, χωρίζοντας σε πυροδιαμερίσματα τους τεράστιους χώρους και εμποδίζοντας την εξάπλωση της φωτιάς. Τα ειδικά γυάλινα παραπετάσματα, που κρέμονται στα κάθετα ανοίγματα του κτηρίου, βρίσκονται εκεί ώστε σε περίπτωση πυρκαγιάς να καθυστερήσουν τον καπνό στην πορεία του προς τα πάνω, για να μη μολυνθούν τα έργα. Οι πυρίμαχες πόρτες θα μπλοκάρουν και θα ανοίγουν οι εξωτερικές πόρτες διαφυγής. Όλα αυτά εννοείται πως ελέγχονται και γίνονται αυτόματα από ένα ηλεκτρονικό σύστημα διαχείρισης του κτηρίου.
Το διάτρητο μπετόν σβήνει τον θόρυβο από το μπαλκόνι των Καρυάτιδων (αριστερά) και κολόνες με τα ειδικά εφέδρανα (δεξιά) τις κρατούν όρθιες και σε 10 Ρίχτερ! Μέσα στο μουσείο θα γίνεται συνεχής «έλεγχος ποιότητας εσωτερικού περιβάλλοντος». Ένα σύστημα από φίλτρα θα καθαρίζει τον αέρα από μονοξείδιο και διοξείδιο του άνθρακα, που φθείρει τα γλυπτά. Μην ξεχνάμε ότι κάποια από αυτά -όπως οι Καρυάτιδες- βγήκαν πρόσφατα στον «ανθρακούχο» αθηναϊκό αέρα από την αποθήκευσή τους σε άζωτο. Ταυτόχρονα θα ελέγχεται το επίπεδο υπεριωδών ακτινοβολιών, που φιλτράρονται από τις γυάλινες επιφάνειές του. Μελετάται και η εγκατάσταση ενός συστήματος παρακολούθησης και καταγραφής της αντίδρασης του κτηρίου στη σεισμική δραστηριότητα, παράλληλα με τον έλεγχο του αέρα και του φωτός στα χρώματα.
Στο αίθριο της αίθουσας του Παρθενώνα η ξενάγηση θα ξεκινάει με 15λεπτη βιντεοπροβολή για τον ναό και τις καταστροφές που υπέστη στο διάβα της Ιστορίας, που θα εμπλουτίζεται σταδιακά. Παράλληλα, εκτός από τις τρισδιάστατες μακέτες στο χώρο και τις πινακίδες θα υπάρχουν υπολογιστές, όπου όσοι έχουν την εξοικείωση με την τεχνολογία θα μπορούν να πάρουν όλες τις σχετικές πληροφορίες για το κάθε έκθεμα. Για τους υπόλοιπους θα υπάρχει ένα σύστημα ασύρματης ηχητικής (audio) ξενάγησης, στην οποία θα μπορούν να ακούνε τις απαραίτητες πληροφορίες πληκτρολογώντας απλώς τον αριθμό ευρετηρίου του εκθέματος -η συσκευή θα παραλαμβάνεται στην είσοδο. Αυτό θα ξεκινήσει αρκετά μετά τα εγκαίνια του μουσείου. Το γεγονός ότι ο «ξεναγός» δεν δουλεύει με μπαταρίες, δεν σημαίνει ότι δεν θα ακούγεται σωστά. Ειδική μελέτη έχει γίνει για την ακουστική του χώρου, ώστε να αποφεύγεται το κλασικό για τα μουσεία «εφέ» με τις τρομερές αντανακλάσεις του ήχου στους τεράστιους χώρους και τις επιφάνειες. Η εφαρμογή της, μάλιστα, είναι ορατή στη μεγάλη ράμπα της εισόδου. Έπειτα από ειδική μελέτη τοποθετήθηκε ηχοαπορροφητικό υλικό πίσω από το φουτουριστικής όψης διάτρητο μπετόν.
«Δεν θέλουμε το μουσείο να γίνει "virtual". Αντί για τις ψηφιακές αναπαραστάσεις θέλουμε να κυριαρχούν τα εκθέματα, που ο επισκέπτης θα μπορεί ακόμα να χαζεύει και από τα μπαλκόνια.
Η τεχνολογία θα υπάρχει παντού, αλλά δεν θα πρωταγωνιστεί», μας εξηγεί ο κύριος Παντερμαλής. «Λέω μετά λόγου γνώσεως πως συνειδητά ξεχωρίσαμε τους χώρους ψηφιακής τεχνολογίας από τους χώρους των εκθεμάτων. Έχουν υπάρξει άσχημα παραδείγματα σε μουσεία του εξωτερικού, όπου ο κόσμος κολλούσε παρακολουθώντας τον υπολογιστή, αντί να κοιτά δίπλα το πρωτότυπο, το οποίο έχει αδιαμφισβήτητη αυθεντικότητα και ποιότητα σε σχέση με την ψηφιακή του αναπαράσταση», συνεχίζει. Και μας ανοίγει την αίθουσα εικονικής πραγματικότητας, όπου θα γίνονται συμβατικές και στερεοσκοπικές προβολές ταινιών. Η πρώτη «κινηματογραφική σεζόν» του ΝΜΑ θα ανοίξει στο «virtual theater» με τις παραγωγές της ΥΣΜΑ (Υπηρεσίας Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης), δηλαδή τις τρισδιάστατες ψηφιακές ταινίες «Η Ακρόπολη στην αρχαιότητα» (σε πρώτη μάλιστα στερεοσκοπική προβολή), «Οι επεμβάσεις στο Ερέχθειο» και «Κτίζοντας έναν αρχαίο ναό».
Το σύστημα ηλεκτρονικού εισιτηρίου θα επιτρέπει σε οποιονδήποτε έχει πρόσβαση στο Διαδίκτυο να κλείνει το μαγικό χαρτάκι του από πριν. Ταυτόχρονα θα δίνει στοιχεία στο σύστημα ηλεκτρονικής διαχείρισης των επισκεπτών, ώστε να αποφεύγεται ο συνωστισμός και να διευκολύνονται οι μαζικές ομαδικές επισκέψεις, χωρίς να μαζεύονται τα γνωστά τουριστικά πούλμαν κάτω από τον ιερό βράχο.
Εκτός από τη μεγάλη κουκουβάγια της Αθηνάς στην είσοδο, το μουσείο θα το φυλάνε άνθρωποι και μηχανές όλο το εικοσιτετράωρο. Οι επισκέπτες και οι αποσκευές τους θα σκανάρονται στην είσοδο σε αψίδες-σκάνερ όπως στα αεροδρόμια. Μέσα σε όλο το μουσείο δεκάδες κάμερες, που θα περιστρέφονται κατά 180 μοίρες, μαζί με εκείνες που βρίσκονται περιφερειακά του κτηρίου, θα στέλνουν δεδομένα στο «κέντρο επιχειρήσεων» με τους εκατό ειδικά εκπαιδευμένους (και σε σενάρια φυσικών καταστροφών) φύλακες. Μέσα από το σύστημα παρακολούθησης θα ελέγχονται και οι τυχόν παραβάτες, που δεν άντεξαν και πήγαν να αγγίξουν τα εκθέματα.


http://www.enet.gr/?i=news.el.newacropolismuseum&id=51471

Σάββατο 6 Ιουνίου 2009

Παραγραφή νοημοσύνης!


Τους παρακολουθείς να αγωνιούν ποιος από τους δύο είναι λιγότερο διεφθαρμένος. Βάζουν τα σκάνδαλά τους δίπλα δίπλα και συναγωνίζονται ποιος είναι χειρότερος από τον άλλον. Όλα μπερδεύονται γλυκά. Η Siemens με το Βατοπέδι, τα C41 με τους κουμπάρους, ο Τσουκάτος με τον Παυλίδη. Έξω και πέρα από τις οθόνες της τηλεόρασης φουντώνουν η ανεργία, η επισφαλής εργασία και ο κοινωνικός αποκλεισμός. Στις οθόνες της τηλεόρασης ο ένας ξεφεύγει στα ποσοστά από τον άλλον, ο άλλος, όμως, εξακολουθεί να θεωρείται «καταλληλότερος» κι ας χάνει από τον «κανέναν»....
Οι δυο τους διαμορφώνουν μια εικονική πραγματικότητα και προσπαθούν να μας την επιβάλουν με το ζόρι. Το μήνυμα εν όψει εκλογών είναι σαφές. «Ή κάποιον από εμάς ή για μπάνιο». Ακόμα και την αποστροφή του κόσμου γι' αυτού του είδους την πολιτική προσπαθούν να την αξιοποιήσουν προς όφελός τους. Όλο το χρόνο είναι αγκαλιασμένοι με τους διαπλεκόμενους και τώρα εμφανίζονται σαν μωρές παρθένες για να αρπάξουν την ψήφο. Αφού υποβάλλουν τα σέβη τους στους μεγαλοεκδότες, τους μεγαλοκατασκευαστές και τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, μετά ντύνονται αθώες περιστερές και τρέχουν να υποσχεθούν ότι θα κάνουν όσα δεν έκαναν τριάντα πέντε χρόνια τώρα που κυβερνούν. Μιλούν για την οικονομική κρίση, αλλά αρνούνται να πουν το αυτονόητο. Ότι την κρίση πρέπει να την πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν. Τι φταίνε ο άνεργος της Ναυπηγοκατασκευαστικής Ζώνης, ο αγρότης που άφησε απούλητη την παραγωγή του στο χωράφι, o μικρομεσαίος που τον στραγγαλίζει η τράπεζα, ο εργαζόμενος με μερική απασχόληση για 350 ευρώ για την παγκόσμια και εγχώρια κρίση;
Κι όμως, οι κ. Μπαρόζο και Αλμούνια τού ζητούν χωρίς περιστροφές να την πληρώσει. Ο κ. Μπαρόζο είναι στο ίδιο ευρωπαϊκό κόμμα με τον κ. Καραμανλή και ο κ. Αλμούνια στο ίδιο με τον κ. Παπανδρέου. Και οι δύο «αστέρες» της Ευρωπαϊκής Ένωσης προτείνουν νέες μειώσεις μισθών, περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, μειώσεις συντάξεων κ.λπ. Να πληρώσουν πάλι, δηλαδή, αυτοί που πληρώνουν τόσα χρόνια. Να πληρώσουν οι πολλοί για να ζήσουν ακόμα καλύτερα οι λίγοι. Αυτοί με τους οποίους σφίγγουν κάθε μέρα τα χέρια οι «μονομάχοι» της εξουσίας. Αυτοί που τα έχουν πάντα καλά με τους οικονομικά ισχυρούς κι από εμάς ζητούν τώρα να ψηφίσουμε τον «λιγότερο κλέφτη», τον «λιγότερο απατεώνα» από τους δύο.
Η Βουλή έκλεισε για να παραγραφούν τα όποια ανομήματά τους και να γλιτώσουν τη φυλακή. Εμφανίζονται τάχα μου εξαγνισμένοι, αλλά τους διαψεύδουν τα γεγονότα.
Δεν πάει πολύς καιρός που η Βάσω Παπανδρέου, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, δήλωνε ότι δεν μπορεί να είναι στο ίδιο κόμμα με κάποιους που πλούτισαν ξαφνικά όσο το ΠΑΣΟΚ ήταν κυβέρνηση. Πού να βρίσκονται άραγε όλοι αυτοί, αφού κανείς δεν έφυγε;
Στη χώρα αυτή, εκτός από τους μεγαλοεργολάβους, τους μεγαλοεκδότες, τις αρπαγές του Χρηματιστηρίου, τα golden boys και τους κρατικοδιαίτους βιομήχανους, υπάρχουν οι πολλοί και οι ανάγκες τους. Αυτοί έχουν κάθε λόγο να κλείσουν την τηλεόραση, να ανοίξουν την παλάμη τους και να τη στείλουν με τα πέντε δάκτυλα τεντωμένα σε όλους τους λίγους που τους καταπιέζουν και τους εκμεταλλεύονται. Ούτε για μπάνιο ούτε στην κάλπη των δύο «μονομάχων». Υπάρχουν τρόποι να ανατραπεί το διεφθαρμένο σκηνικό.

http://www.sport-fm.gr/article/178062