Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Ελευθερία ή Τζούλια


Τελικώς (τελικά, για τους δημοκράτες), τι έγινε στις 25 Μαρτίου στις Βρυξέλλες; Η Ελλάδα έχασε ή κέρδισε; Και, χωρίς υποκρισία, εμείς οι πολίτες (οι καταναλωτές, πιο σωστά) κερδίσαμε ή χάσαμε;
Η απάντηση είναι απλή, αν την κόψεις στα κομμάτια που είναι χωρισμένη. Αν συγκρίνεις την 25η Μαρτίου 2010 με την 25η Μαρτίου 1821, η Ελλάδα είναι χαμένη. Γιατί, ενώ τότε ήλπιζε σ' ένα καλύτερο αύριο, σήμερα απλώς ελπίζει να μη χάσει κι αυτά που έχει. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο μαύρα: Ενώ το 1821 το σύνθημα ήταν «Ελευθερία ή Θάνατος», το 2010 το σύνθημα είναι «Ελευθερία ή Τζούλια». Γιατί οι δυνατότητες επιλογής είναι, πια, πολύ περισσότερες.
Αλλά, για να παρακολουθήσει κανείς ένα θεατρικό έργο πρέπει να ξέρει ποιοι παίζουν τους ρόλους. Έτσι, η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να μοιάζει με μία ένωση κρατών, αλλά στην πραγματικότητα είναι μία ένωση αγορών και μάλιστα υπό σκληρούς όρους ενός πολύ συγκεκριμένου συστήματος νοικοκυριού. Όπου, όπως και στη Φάρμα των Ζώων του Όργουελ, όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα.
Εδώ, ερχόμαστε στη Γερμανία, η οποία απειλεί κουνώντας το δάχτυλο, αυτούς που ξεφεύγουν από το 3% του δημόσιου ελλείμματος, ενώ η ίδια καλπάζει φέτος με ρυθμό 5%!
Και τι σκοπεύει να κάνει η Γερμανία για να μειώσει το έλλειμμα; Μα, να περικόψει δραστικά τα μελλοντικά εξοπλιστικά της προγράμματα. Σιγά τη θυσία. Γιατί αν τα μειώσει θα μείνει γυμνή απέναντι στην Αυστρία, την Ελβετία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, τη Δανία, την Τσεχία, την Πολωνία, το Λιχτενστάιν και τις άλλες επιθετικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με τις οποίες συνορεύει. Για να μην ξεχάσω και τη Γαλλία.
Αν, όμως, και η Ελλάδα ακολουθήσει το γερμανικό παράδειγμα, τότε το έλλειμμα της καγκελαρίας θα ξανααυξηθεί, δεδομένου ότι πρέπει να βρει άλλο κορόιδο για τα άρματα μάχης, τα πλοία, τα ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας, τα Siemens, τα Daimler και το κακό συναπάντημα στη θέση του κορόιδου που λέγεται Ελλάδα.
Το δράμα της Ελλάδας, όμως, είναι ότι δεν συνορεύει με το Λίχνενσταϊν, αλλά με την Κατάρα της Ασίας, όπως την περιέγραφε ο αμερικανός πρόξενος Χόρτον, που ήταν αυτόπτης μάρτυρας και όχι θεωρητικός της δήθεν αριστεροδιεθνιστικής παπαρολογίας από καθέδρας.
Και η Γερμανία δεν εγγυάται βεβαίως τα σύνορα της Ελλάδας, που είναι σύνορα της Ε.Ε. με την Κατάρα της Ασίας. Γιατί αν τα εγγυηθεί για ποιον να πουλήσει τα όπλα της στην Ελλάδα. Για τα Σκόπια ή για την Αλβανία;
Το δεύτερο, και χειρότερο, δράμα της Ελλάδας είναι ότι αντί να συνορεύει με τη στοιχειώδη σοβαρότητα, συνορεύει με την Κατάρα της Τασίας, όπως γράφει σε κάθε έκθεσή του ο αμερικανός πρέσβης Κουτόχορτον.
Μόνο, που το κουτόχορτον το τρώει ο κάθε Έλληνας πολιτικός και ο κάθε Έλληνας πολίτης, που τον πιστεύει τον πολιτικό, τρώγοντας και οι δύο μαζί τον δημόσιο κορβανά και πιστεύοντας ότι μπορείς μια ζωή να τρως και να πίνεις με δανεικά, χωρίς να παράγεις τίποτε, έως χείριστης ποιότητας υπηρεσίες.
Η απόφαση των «16» της ευρωζώνης, που προβλέπει μηχανισμό χρηματοδότησης, μόνο σε περίπτωση, που ένα κράτος-μέλος πάει για φαλιμέντο (φαλιμέντο σημαίνει ότι ένα κράτος λέει στους δανειστές του δεν σας πληρώνω...) δεν αφορά την Ελλάδα!
Η Ελλάδα δανείζεται σήμερα με όσα δανειζόταν και πέρυσι! Και τις δυόμισι τελευταίες δεκαετίες δανείζεται για να πληρώνει τα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα, τους μισθούς και να αποπληρώνει τα προηγούμενα δάνεια, χωρίς κανένα μήνα να έχει πληρώσει τον μεθεπόμενο! Ό,τι δηλαδή γίνεται και σήμερα. Τα ξέρει αυτά ο λαός; Όχι. Ξέρει ότι τα λεφτά των υπαλλήλων του είναι διαρκώς δανεικά και ετεροχρονιζόμενα; Όχι. Τα κονδύλια για όλα τα έργα των υπουργείων και τις δαπάνες τους, που ξοδεύονται αρπακόλλα; Όχι.
Γιατί αν ήξερε ο λαός πόσο χρυσάφι πληρώνει από την τσέπη του, τώρα και αύριο, για τις αθλιότητες των πολιτικών, που ψηφίζει για να τον κυβερνάνε, θα τους είχε πάρει με τις πέτρες. Αν είναι σοβαρός λαός.
Τώρα, βλέπει τις αποδοχές του να μειώνονται και δεν καλοκαταλαβαίνει γιατί, όπως δεν καταλαβαίνει ότι του χρόνου τέτοια μέρα, για λόγους που ελπίζω να είμαι καλά να αναλύσω την άλλη Κυριακή, θα είναι σε τρισχειρότερη κατάσταση από κάθε πλευρά. Γιατί τώρα, ό,τι είχε στην τσέπη του πέρυσι, το έχει ακόμα.
Αν έχει μια ελπίδα ο ελληνικός λαός να περάσει το σκόπελο λίγο πιο μαλακά (προσοχή στον τόνο κ. διορθωτή) του την έδωσε ο πιο σκληρός, ο πιο ανάποδος παράγοντας όλου αυτού του παιχνιδιού: Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ζαν Κλοντ Τρισέ, ο οποίος ανακοίνωσε ότι η Τράπεζα όλων των Ευρωπαίων θα δέχεται και το 2011 τα ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρο, ό,τι βαθμολογία και να δίνουν στην Ελλάδα οι οίκοι αξιολόγησης (γράφε ανοχής).
Ο κύριος Τρισέ, λοιπόν, είναι ο πρώτος ισχυρός παράγοντας του διεθνούς χρηματοπιστωτικού παιχνιδιού, που λέει εμπράκτως στους οίκους «άντε και απαυτωθείτε». Εμπράκτως, γιατί τώρα οι τράπεζες θα μπορούν να ξαναδανείζονται με χαμηλά επιτόκια από την ΕΚΤ, δίνοντάς της ελληνικά ομόλογα.
Το κακό είναι, ότι οι ελληνικές τράπεζες θα τσεπώσουν το ρευστό, ενώ ο Έλληνας φορολογούμενος θα τσεπώσει να μην πω τι. Θα πει κάποιος καλοπροαίρετος: Αφού ανασαίνει η κυβέρνηση, το κράτος, που θα μπορεί να εκδίδει άφοβα ομόλογα, θα ανασάνει και ο πολίτης. Σωστό. Όχι μόνο θα ανασάνει, αλλά θα βογγάει κιόλας. Γιατί έτσι, οι τράπεζες θα συνεχίζουν την υψηλότερη στην Ευρώπη τοκογλυφική πολιτική τους και τα κόμματα εξουσίας θα συνεχίζουν την καταστροφικά σπάταλη και διεφθαρμένη οικονομία τους, αφού το σύστημα δεν θα γκρεμιστεί ώστε ο λαός να τους πάρει με τις πέτρες, που λέγαμε.
Καλά όλα αυτά, φταίει το κακό το ριζικό μας, φταίει το κεφάλι το στραβό μας, αλλά αν η Ελλάδα έφτασε μέχρι εδώ από το 2002, που μπήκε στην ευρωζώνη, τεράστια ευθύνη φέρουν και αυτοί που σήμερα παριστάνουν τις αθώες περιστερές και της κουνάνε το δάχτυλο σαν τον πατέρα ή τη μάνα, που φοροδιαφεύγουν και νουθετούν το παιδί τους επειδή έκλεψε ένα κινητό.
Όλη η ευρωζώνη ήξερε ότι η χώρα εντάχθηκε με μαϊμού στοιχεία και την αποδέχτηκε την απάτη. Όλη η ευρωζώνη ήξερε ότι το ελληνικό Δημόσιο σπατάλαγε τα πολλαπλάσια απ' αυτά που δήλωνε και την αποδεχόταν την απάτη. Όλη η ευρωζώνη είχε υπό επιτήρηση την Ελλάδα το 2004 και 2005 και της έκανε να μην πω τι της Ελλάδας.
Και αν το ΠΑΣΟΚ για λόγους βλακώδους ρεβανσισμού δεν ούρλιαζε το φθινόπωρο για έλλειμμα πάνω από 8% σήμερα δεν θα γινόταν αυτή η σφαγή του νηπίου. Γιατί σήμερα τα μεγέθη της χώρας δεν απέχουν πολύ από τα περσινά και τα προπέρσινα.
Απλώς οι συντηρητικότατοι Ευρωπαίοι, που τόσα χρόνια κερδοσκοπούσαν τραπεζικά με την Ελλάδα και έκρυβαν, επίσης, τα ελλείμματά τους, βρήκαν την ευκαιρία να πουλήσουν πνεύμα και ηθική. Και να παραδειγματίσουν τους υπηκόους τους, μην τυχόν και ζητήσουν τίποτε αυξήσεις. Αλλά, δεν φταίνε αυτοί. Φταίνε οι υπήκοοί τους, που δεν τους έχουν πάρει ακόμα με τις πέτρες.
ΥΓ Αινιγματικό πρόσωπο του έργου είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Πριν μιλήσουμε γι' αυτό, θέλω να πληροφορήσω τους αναγνώστες ότι η επίσημη σελίδα του την Παρασκευή το μεσημέρι δεν είχε ούτε μία λέξη για τη Σύνοδο της Ε.Ε. και τις αποφάσεις της, μήτε για την Ελλάδα, μήτε για κανένα δάνειο! Είχε ειδήσεις για τη Ρουμανία, το Μεξικό, την Ονδούρα, τη Μογγολία, την Ουγγαρία, τη Συρία, τη Ν. Αφρική και το λόγο του Στρος Καν για την ανάπτυξη στην Ασία. Αυτά!
Έτσι, μπορούμε να αξιολογήσουμε το μέγεθος της μπαρούφας, που σερβίρεται στο φιλοθεάμον κοινό, σαν ότι τώρα ο διοικητής του είναι Ευρωπαίος (ο Στρος Καν), ενώ από παράδοση πάντοτε οι διοικητές του ΔΝΤ είναι Ευρωπαίοι!
Άλλωστε, οι χώρες της Ε.Ε. ελέγχουν με την οικονομική παρουσία τους το 25% των κεφαλαίων του Ταμείου, δηλαδή είναι οι μεγαλομέτοχοι. Επίσης, το 33% των ψήφων είναι ευρωπαϊκές, παρόλο, που στο Ταμείο είναι μέλη 186 χώρες!
Όταν λέμε, λοιπόν, Ε.Ε. και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, εννοούμε ότι αυτό είναι από τα ελάχιστα συνθήματα της δεκαετίας του '70, που δεν αποδείχτηκαν επίσης μπαρούφες, στο βάθος του χρόνου.

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=28/03/2010&s=o-kairos

Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

ΕΛΛΑΔΑ, τίτλοι τέλους


Το Εργαστήρι Δημοσιογραφίας ήταν στη γωνία Ακαδημίας και Σίνα. Μέσα δεκαετίας '80 και τότε, για μία περίοδο είχα διδάξει εκεί ραδιόφωνο και τεχνικές επικοινωνίας.
Εκείνο το απόγευμα, μεταξύ δύο τάξεων, βρήκα ευκαιρία για ένα τσιγάρο και βγήκα στη βεράντα –σκονισμένη και γεμάτη κουτσουλιές από τα αντιπαθητικά περιστέρια.
Χάζευα κάτω την Ακαδημίας, αυτοκινητάκια να πηγαίνουν και να έρχονται, κόσμο να περπατάει βιαστικά και το καυσαέριο να πήζει στην ατμόσφαιρα και να θυμίζει δακρυγόνο. Το μόνιμο δακρυγόνο της υποταγής μας στη «χημεία της εποχής».
Ο Κοσκωτάς, ο άνθρωπος από το πουθενά έχει ήδη αγοράσει την Τράπεζα Κρήτης, ανοίγει την εκδοτική εταιρία Γραμμή, έχει γίνει «ίνδαλμα» για πολλούς, ενώ ακόμα δεν έχει δολοφονηθεί ο Μιχάλης Καλτεζάς, ενώ έχει προηγηθεί η αλησμόνητη κατάληψη του Χημείου από τους «τρελούς κι ευτυχισμένους», σηματοδοτώντας το «τέλος της αθωότητας».
Σε μερικούς από μας, είχε ήδη αρχίσει να μυρίζει έντονη «παρακμίλα».
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ του Ανδρέα, ιστορική αναγκαιότητα κατά πολλές αναγνώσεις, είχε ήδη χειρουργήσει δραστικά τον κοινωνικό ιστό και κυρίως είχε δώσει την ευκαιρία σε πολλούς να αποκτήσουν τεράστια δύναμη χωρίς να έχουν ούτε την παιδεία ούτε τη διάθεση να την χειραγωγήσουν προς όφελος της κοινωνίας.
«Έχεις ένα τσιγάρο;» Ήταν η γνώριμη και μάλλον σιγανή φωνή του Αντρέα Λεντάκη.
Δέχτηκε το άφιλτρο που του πρόσφερα και ρώτησε «τι σκέφτεσαι έτσι βαρύς;»
«Νομίζω πιάνουμε πάτο όπου νάναι» του απάντησα για να ακούσω ένα κατηγορηματικό «Γιώργο, ακόμα δεν έχεις δει απολύτως τίποτα! Ακόμα έχει πολύ δρόμο».
Τον κοίταξα, δεν θυμάμαι με τι ύφος, και εκείνος συνέχισε «αν υπήρχε κράτος, θα κατέρρεε γρήγορα. Αλλά στην Ελλάδα δεν δημιουργήθηκε ποτέ, ο μόνος «θεσμός» είναι ένα άτυπο παρακράτος που κυβερνά. Σαν το μαύρο χρήμα, βρίσκει πάντα τρόπο να επιβιώνει λαθραία».
1985 είπα και στην αρχή. Είναι η εποχή που η πλήρης ανυπαρξία βάσεων στην κοινωνία, απελευθερώνει δυναμικά προς την επιφάνεια τις χυδαιότερες τάσεις που θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Είναι η εποχή στην οποία ο έντυπος εμετός της Αυριανής επιβραβεύεται πανηγυρικά από τον «λαό» με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία καθημερινής εφημερίδας σε πανελλήνια κλίμακα: 243.534 φύλλα την ημέρα!…
Η «εφημερίδα» που εξύβρισε με τον πιο επαίσχυντο τρόπο τον Μάνο Χατζιδάκι, που είχε την ελεεινολογία ως επιλεγμένο επικοινωνιακό ύφος. Και ένα από τα τεράστια εγκλήματα του ΠΑ.ΣΟ.Κ, η αναγνώριση της και μάλιστα δια στόματος Ανδρέα Παπανδρέου ως της εφημερίδας που…στηρίζει το κίνημα.
Η Ελλάδα είχε πάρει τη μορφή ενός γιγάντιου καζανιού στο οποίο μέσα πετάγονταν και ανακατεύονταν τα πλέον ετερόκλητα υλικά για να μαγειρευτεί το απίθανο υλικό του μέλλοντος της. Η Αυριανή και ο Αυριανισμός ήταν μόνο ένα από τα πολλά συστατικά. Ο Κοσκωτάς, οι χρηματισμοί, οι εξαγορές συνειδήσεων ένα άλλο. Η Ελλάδα του τσιφτετελιού, του ουίσκι, των χιλιάδων νυχτερινών κέντρων με τις πίστες και τα «μωρά» τους που χόρευαν στις μπάρες ανέμελα, ο υπουργός Γιαννόπουλος που βάφτιζε τα κέντρα «πολιτιστικά ιδρύματα», το περιοδικό ΚΛΙΚ και το Life Style, η καθιέρωση της μαγκιάς και των κολλητών ξύπνιων, οι χιλιάδες επί χιλιάδων διορισμοί στο Δημόσιο με κομματικά κριτήρια, η επέλαση των κάφρων σε όλα τα επίπεδα της Δημόσιας ζωής, η πλήρης ανυπαρξία θεσμών και αξιοκρατίας, η δικτατορία του χαβαλέ και ο καθεστωτικός σχεδόν σαρκασμός προς τους ανθρώπους του πνεύματος κατέστρεψαν κάθε είδους αντιστάσεις.
Το νεοελληνικό όνειρο πια είναι Αρμάνι, Γκούτσι, Φιλιππινέζα, πούρο, χρηματιστήριο, πούλα, αγόρασε, BMW, και ταυτόχρονα σπρωξίδι, υστερία, συνωστισμός, καβαλημένοι δικτατορίσκοι πίσω από τα γραφεία της Εφορίας και της κάθε Κρατικής Υπηρεσίας. Ένας εκρηκτικός συνδυασμός με μία και μοναδική ταυτότητα. Απόλυτη, συμπαγής, αδιαπέραστη Αναξιοπρέπεια.
Κάπου εκεί, μέσα σε αυτόν τον αχταρμά της χυδαιότητας που από το περιθώριο και την ανυπαρξία γίνεται κυρίαρχη τάξη, συνεχίζουν να υπάρχουν ομάδες, παρέες, πυρήνες νέων ανθρώπων που αρνούνται να μπουν στα κοστούμια που τους προτείνει το περιβάλλον.
Και όταν θα δολοφονηθεί ο Μιχάλης Καλτεζάς, το σχέδιο θα μπει σε πλήρη εφαρμογή. Και το σχέδιο είναι οι αμέτρητοι τόνοι πρέζας που ρίχτηκαν στα Εξάρχεια ώστε αυτά από φούρνο ιδεών να μεταβληθούν σταδιακά σε κρεματόριο συνειδήσεων.
Έγιναν όλα αυτά τα χρόνια, πάρα πολλά και έγιναν ταυτόχρονα περισσότερα από όσα προλαβαίνει να αφομοιώσει η συνείδηση και να βγάλει δέκα συμπεράσματα της προκοπής. Από τη μια οι φυλές της Μυκόνου και τα νεοεμφανιζόμενα τζάκια.
Διάφοροι απίθανοι άνθρωποι που έπεφταν με το αλεξίπτωτο και διαχειριζόντουσαν απίστευτα χρήματα που κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει πως τα είχαν βρει.
Από την άλλη καμία αντίσταση. Κάποιοι αντιδρούσαν βέβαια. Κάποιοι κάθε τόσο έγραφαν. Βιβλία, άρθρα, ομιλίες, διακηρύξεις, μανιφέστα, όλα, έπεφταν στο κενό. Η κοινωνία διάβαζε Αυριανή και χαμογελούσε όταν η βρωμερή φυλλάδα καλούσε το αναγνωστικό της κοινό να…καταγγείλει οτιδήποτε γνωρίζει για την προσωπική ζωή του «κίναιδου Χατζιδάκι». Και για να κάνω ένα άλμα στο χρόνο, αλλιώς θα πρέπει να γράφω αμέτρητες σελίδες, φτάσαμε στην Ελλάδα των απέραντων ηδονών. Όταν ξαφνικά χιλιάδες επί χιλιάδων νεοέλληνες έγιναν …παίκτες του χρηματιστήριου. Όταν ξαφνικά, τα νησιά των διακοπών μας, γέμισαν με τρελαμένους τύπους που φορώντας το μαγιό και την πλαστική σαγιονάρα περιφέρονταν επιδεικτικά με τα κινητά κολλημένα στα αυτιά φωνάζοντας τις λέξεις-κλειδιά της ευτυχίας: Πούλα! Αγόρασε!
Και όλα αυτά τα χρόνια, τα θυμάμαι με αμέτρητο κόσμο σε όλες τις ώρες του 24ώρου να γεμίζει ασφυκτικά τις πλατείες και να πίνει τις φραπεδιές ή να πλημμυρίζει τα διάφορα ψευτονεοϋορκέζικα στέκια στο Χαλάνδρι και αλλού και να μασουλάει αβέρτα σολομούς και καρπάτσιο -έτσι ακριβώς όπως κάνανε και στα χωριά τους…
Η Ελλάδα, μπήκε σε ένα τεράστιο μπαλόνι και ανέβηκε στα ουράνια. Έζησε για πολλά χρόνια ένα τεράστιο ψέμα καταληστεύοντας το μέλλον των παιδιών της. Έφτασε στο αποκορύφωμα το 2004 με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το Euro αλλά εκεί είναι που άρχισε να δείχνει την σάπια οδοντοστοιχία με την οποία καταβρόχθιζε τόσον καιρό.
Οι υποδομές των Αγώνων, που θα αποδίδονταν στην κοινωνία καταστράφηκαν ή καταστρέφονται, το Euro –καθώς το βλέπω από απόσταση κατακτήθηκε κυρίως με κουτοπονηριά παρά με αξιοσύνη, και από το 2004 και μετά η πιο ανίκανη κυβέρνηση όλων των εποχών απλά χόρεψε πρώτο τραπέζι πίστα στην Τσιφτετελλάδα που κληρονόμησε.
Δεν ξέρω ποιο είναι το μέλλον μας. Οι εποχές που έρχονται είναι εξαιρετικά άγριες. Δεν είναι λίγοι αυτοί που βλέπουν ένα μακρύ χειμώνα για την ανθρωπότητα, τον χειμώνα της Κρίσης του Καπιταλισμού η οποία περιλαμβάνει πολλά φαινόμενα για τα οποία δεν είμαστε έτοιμοι.
Όπως οι επιπτώσεις της Κλιματικής Αλλαγής που σημαίνουν εκατομμύρια επί εκατομμυρίων οικοπρόσφυγες, νέες εστίες πολέμου και Μετανάστες. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα όμως, δεν είναι απλά το προϊόν της Παγκόσμιας Κρίσης του Καπιταλισμού. Αυτή, ίσως και να είναι ευλογία κατά κάποιο τρόπο, γιατί στάθηκε η αφορμή για να φανούν με τραγικό τρόπο οι αναπηρίες του τόπου μας.
Όταν όμως συλλαμβάνεται ένας Μάριος Ζ. ως …τρομοκράτης και ένα μπουκάλι σαμπουάν υποδεικνύεται ως βόμβα μολότοφ ενώ την ίδια ώρα κυκλοφορεί ελεύθερος ο Μάκης Ψωμιάδης, τότε, ο μόνος δρόμος που ανοίγει (ξανά) είναι αυτός του Χάους.
Αν συνεχίσουν τα πράγματα έτσι, ο Δεκέμβρης του 2008 θα μοιάζει με παιδική χαρά.

Γ.Πήττας
http://tvxs.gr/node/54853

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Λεφτά υπάρχουν: είναι στις τσέπες των μισθωτών, των συνήθων υποζυγίων της ελληνικής οικονομίας


Ίσως δεν ξέρει ο λαός ότι φέτος δεν είναι η πρώτη χρονιά που η κυβέρνηση δανείζεται από τις ξένες τράπεζες για να πληρώσει τους μισθούς των υπαλλήλων.
Κάθε χρόνο, κάθε κυβέρνηση, σε συγκεκριμένους μήνες, πουλάει κρατικά ομόλογα, τα οποία εκδίδει για να πληρώσει τους μισθούς.
Γιατί το κάνει αυτό; Μα γιατί δεν έχει τόσα έσοδα που να της φτάνουν. Το ταμείο είναι πάντα ελλειμματικό.
Γιατί, όμως, είναι ελλειμματικό το ταμείο; Καλή ερώτηση.
Ίσως θα έχει ακούσει ο αναγνώστης για τα 28 δισ. ευρώ ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το κράτος που «είναι αδύνατο να εισπραχθούν». Ίσως δεν έχει ακούσει για τα περίπου 5 δισ. ευρώ τον χρόνο από τον ΦΠΑ που δεν αποδίδεται. Σίγουρα, όμως, ζει καθημερινά τους αντιεπαγγελματίες συμπολίτες του, που παρέχουν έργο και υπηρεσίες χωρίς να κόβουν αποδείξεις, γεγονός που αποτιμάται σε φοροδιαφυγή άνω των 100 δισ. με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις. Δίπλα σε όλα τα παραπάνω θα βάλουμε, όπως πρέπει, τα έσοδα που χάνει κάθε χρόνο το κράτος από προγράμματα της Ε.Ε. τα οποία δεν απορροφά από ανικανότητα λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης και τα οποία υπολογίζονται επιεικώς σε 2 δισ. ευρώ.
Προσθέτουμε, επίσης, και το σημαντικότερο, που είναι τα διαφεύγοντα έσοδα από δύο πηγές: από τα έργα και τις επενδύσεις που δεν γίνονται εξαιτίας της ανικανότητας των δημόσιων υπηρεσιών να τα διεκπεραιώσουν και από τα έργα, τις επενδύσεις και τις προμήθειες που υπερτιμολογούνται, μένουν στα χαρτιά, υποσυντηρούνται, χρεώνουν χωρίς να υπάρχουν. Αυτά τα έσοδα, δεν μπορεί ούτε ο ΣΕΒ, ούτε το ΙΟΒΕ να τα υπολογίσει, αλλά ούτε και η ΕΣΥΕ, η ΑΔΕΔΥ, το ΥΠΕΧΩΔΕ και οι λοιποί συγγενείς, που ζουν σαν τσιμπούρια στις φλέβες του ελληνικού λαού.
Φυσικά, άφησα για το τέλος το κονδύλι από τις σπατάλες του ελληνικού Δημοσίου σε άχρηστα έργα και υπηρεσίες, σε άχρηστες αγορές και συντηρήσεις, σε πολυτέλειες και ρουσφέτια, σε εξοπλισμούς και προμήθειες.
Αν τα προσθέσει κανείς όλα αυτά, που είναι η ανικανότητα της κεντρικής κυβέρνησης να κυβερνήσει στο όνομα και προς όφελος των πολιτών, θα βρεθεί μπροστά στα 300 δισ. ευρώ, που είναι το έλλειμμα του Δημοσίου. Αυτό, δηλαδή, που σήμερα -αλλά και κάθε χρόνο- καλούνται να πληρώσουν αυτοί που φαίνονται στις φορολογικές καταστάσεις. Αυτοί μόνο. Γιατί;
Επειδή είναι πιο εύκολο και, κυρίως, πιο άκοπο για κάθε κυβέρνηση και κάθε υπουργό των Οικονομικών να τα παίρνει από αυτούς που βρίσκει εύκολους κοντά του, από το να δουλέψει σκληρά, να επιβάλει στον κρατικό μηχανισμό να δουλέψει για τους πολίτες, κι αν δεν το καταφέρνει να τον διαλύσει και να φτιάξει άλλον, που να δουλεύει για τους πολίτες. Αντί να είναι ένα παράσιτο που δουλεύει τους πολίτες.
Όπως έλεγε και ο Γεώργιος Παπανδρέου, του Ανδρέα, λεφτά υπάρχουν. Ορίστε. Είναι όλα αυτά που πρέπει, οφείλει, πληρώνεται για να αντλεί ο κρατικός μηχανισμός. Φυσικά, δεν εννοούσε αυτά ο νυν πρωθυπουργός. Γιατί αυτά που καταγράφω παραπάνω και που είναι δουλειά του να τα αντλήσει θέλουν κόπο, σκληρή δουλειά, ευσυνειδησία, σύγκρουση με τα κατεστημένα συμφέροντα και αποφασιστικότητα να διαλύσεις ένα κράτος και να φτιάξεις ένα άλλο. Με γνώση και μέθοδο. Όχι με τους πολιτικούς που έχουν μεγαλώσει και ξέρουν μόνο να είναι κομμάτια αυτού του κράτους.
Λεφτά υπάρχουν, λοιπόν. Αλλά τι έγιναν οι πέντε γιατροί του Κολωνακίου από το έργο «Τους έπιασα, τους έπιασα», οι φαρμακοποιοί της Φθιώτιδας και οι υπάλληλοι του ΙΚΑ που ξεκοκάλιζαν το ασφαλιστικό ταμείο, οι πολιτικοί των δύο κομμάτων που χρηματίστηκαν από τη Ζήμενς, οι εργολάβοι των Τεμπών, της Σπάρτης, της Μεσσηνίας, της Εύβοιας, της Κοζάνης, με τους γκρεμισμένους δρόμους της καλοπληρωμένης κακοτεχνίας, και οι δημόσιοι λειτουργοί που ήταν υπεύθυνοι γι' αυτήν; Ζουν αφορολόγητοι.
Λεφτά υπάρχουν. Στις τσέπες όλων αυτών που κρύβουν τα εισοδήματά τους, που κλέβουν τον ΦΠΑ, που λαδώνονται για δημόσια έργα και έγγραφα. Τους έχει πιάσει ποτέ κανείς;
Έχει πιάσει ποτέ κανείς αυτούς που έκαναν υπέρμετρες αγορές υλικών στον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ, τον ΟΣΕ, την ΕΥΔΑΠ, την Ολυμπιακή και τις υπόλοιπες δημόσιες επιχειρήσεις, σπαταλώντας σε μίζες και προμήθειες τα λεφτά των φορολογουμένων; Αυτή τη στιγμή γίνεται καμιά έρευνα;
Λεφτά υπάρχουν από τα 700 εκατ. του Προγράμματος Διοικητικής Μεταρρύθμισης 2007-2013, που δεν είναι συμβατό με το πρόγραμμα Σταθερότητας και που η κουτοπόνηρη κυβέρνηση τα έστελνε στις αρλούμπες της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και του «Καλλικράτη», μέχρι που το μυρίστηκε η Ε.Ε. και δεν πληρώνει.
Λεφτά υπάρχουν στις απατεωνίστικες επιδοτήσεις γεωργικών καλλιεργειών και εκτάσεων, που εμφανίζονται ότι υπάρχουν μόνο σε πλαστά χαρτιά αποδεκτά από το δημόσιο και κατ' ευφημισμόν συνεταιριστικό σύστημα, για να εισπραχθούν.
Υπάρχουν στις εκατομμύρια πλασματικές υπερωρίες και οδοιπορικά δεκάδων χιλιάδων υπαλλήλων, που πατσίζουν έτσι την κουτοπονηριά των συνδικάτων τους και των κυβερνήσεων για να μην καταβάλλονται πραγματικά μισθοί έναντι πραγματικής προσφοράς.
Λεφτά υπάρχουν στα εκατομμύρια ευρώ των εικονικών συνταγογραφήσεων και στα αφορολόγητα έσοδα φαρμακευτικών εταιρειών, υπαλλήλων, επισκεπτών, γιατρών, φαρμακοποιών, διοικήσεων στο βρόμικο κύκλωμα της υγείας του λαού.
Λεφτά υπάρχουν στις υπερτιμολογήσεις και τις υπερβάσεις δισεκατομμυρίων ευρώ στα 8 μεγάλα οδικά έργα της Εγνατίας, Ελευσίνας-Τσακώνας, Κεντρικής Ελλάδας, Λεύκτρου-Σπάρτης, Ιονίας Οδού, Μεταμόρφωσης, Ράχες-Κλειδιού, Αττικής Οδού, σ' ένα χορό υπηρεσιών του Δημοσίου -εργολάβων- προμηθευτών υλικών-μελετητών και λοιπών συγγενών.
Λεφτά υπάρχουν από τα αδήλωτα και τα αφορολόγητα κέρδη της ληστείας του κυκλώματος των καυσίμων, που αρνείται κιόλας να φορολογηθεί (!) χωρίς καμία κυβέρνηση ως τώρα να το έχει καταφέρει! Και δίχως κανένας υπουργός να 'χει λογοδοτήσει γι' αυτή την κρατική απώλεια. Και για την άλλη με τους δασμούς 4 δισ. ευρώ (!), που χάνει συνέχεια το δημόσιο ταμείο από το κύκλωμα με τα βαλκανικά βυτιοφόρα, που ξεφορτώνουν σε αποθήκες και βενζινάδικα της Ελλάδας προϊόντα, που δήθεν προορίζονται για τη Βουλγαρία, τα Σκόπια, τη Σερβία.
Και όχι μόνο υπάρχουν λεφτά, αλλά κανένας από τα κυκλώματα που είναι γνωστά στις ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες δεν έχει πάει φυλακή. Μα, ούτε και κανείς απ' τις υπηρεσίες που ξέρουν και αδρανούν.
Τέλος, αλλά τέλος δεν έχει η εγκληματικότητα των κυβερνήσεων και των δημόσιων υπηρεσιών κατά του λαού, λεφτά υπάρχουν από τις αμοιβές των 232 υπεράριθμων μετακλητών υπαλλήλων, που μονιμοποιήθηκαν προχτές -μεσούσης της κρίσης- στο χρυσοφόρο κτίριο της Βουλής, με ρουσφετολογική συμφωνία ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. τον Ιούνιο του 2008, για ανθρώπους που δεν έχουν ούτε καν τις νόμιμες προϋποθέσεις, και που ο πρόεδρος της Βουλής χαρακτήρισε «άγος από το παρελθόν». Αλλά, δεν μπήκε ο λαός στο κτίριο να υποχρεώσει τους 260 βουλευτές των δύο κομμάτων να πληρώνουν τους υπεράριθμους από την τσέπη τους, αντί από την τσέπη του αιώνιου κορόιδου.
Λεφτά, λοιπόν, υπάρχουν. Κυβέρνηση να τα αντλήσει δεν υπάρχει και δημόσια διοίκηση να τα αντλήσει δεν υπάρχει.
Το ερώτημα είναι: λαός υπάρχει να διορίσει μία κυβέρνηση δικών του συμφερόντων κι αφού γκρεμίσει να φτιάξει ένα δημόσιο δικών του συμφερόντων;
Αυτό μέλλει να αποδειχθεί.
ΥΓ Η μόνη δημόσια υπηρεσία, που αποδίδει έργο με πραγματική ταχύτητα και ευγένεια είναι το ΚΕΠ. Οι εργαζόμενοί τους είναι συμβασιούχοι. Κατά πάσα πιθανότητα τα ΚΕΠ θα πάψουν να υπάρχουν, γιατί δεν θα ανανεωθούν οι συμβάσεις των εργαζομένων, για λόγους οικονομίας. Θα είναι ίσως από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κυβέρνησης κατά των πολιτών.

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=07/03/2010&s=o-kairos