Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008

Πως ανοίγουμε μια τρύπα στο νερό


Το 2030 ο ανθρώπινος πληθυσμός αναμένεται να ξεπεράσει τα 8 δισεκατομμύρια ψυχές.
Πρακτικά αυτό σημαίνει πως η παγκόσμια ζήτηση για τρόφιμα θα αυξηθεί κατά 55% σε σχέση με το 1998. Αλλά για να πάρεις τροφή πρέπει να καλλιεργήσεις τη γη, δηλαδή να την ποτίσεις. Η ζήτηση για νερό θα εκτοξευτεί σε δυσθεώρητα ύψη, που θα ξετυλίξουν από την αρχή τα σενάρια για τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, ο οποίος θα γίνει για το νερό. Ένα παράδειγμα δείχνει τις τρομερές διαστάσεις των μεγεθών: ένας άνθρωπος χρειάζεται ημερησίως 3-5 λίτρα πόσιμου νερού. Για την παραγωγή, όμως, ενός κιλού βοδινού κρέατος απαιτούνται τουλάχιστον 15.000 λίτρα νερού. Σήμερα το 80% της τροφής που καταναλώνουμε έχει παραχθεί με τη χρήση νερού. Η γεωργία καλείται να βρει λύσεις και καλλιέργειες που θα απαιτούν λιγότερο νερό. Κάπου εδώ μπορεί να χωρέσουν και τα μεταλλαγμένα προϊόντα...

Ο ανεπτυγμένος κόσμος δεν ενδιαφέρεται και τόσο για την έλλειψη νερού επειδή πολύ απλά δεν βρίσκεται στη ζώνη κινδύνου. Αν δείτε το σχετικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, θα διαπιστώσετε ότι το πρόβλημα βρίσκεται εκεί που ζουν και όλοι οι άλλοι δαίμονες του ανθρώπου: στην Αφρική και σε ένα κομμάτι της Ασίας. Αντίθετα, η Ευρώπη και σχεδόν το σύνολο της αμερικανικής ηπείρου δεν έχουν κανένα λόγο να ανησυχούν. Προς το παρόν. Γιατί όλα δείχνουν πως σύντομα ο ευρωπαϊκός Νότος κινδυνεύει να συναντηθεί με τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική μπροστά σε μία βρύση από την οποία τρέχει όλο και λιγότερο πόσιμο νερό. Και η ξηρασία δεν είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί του. Πρέπει να το λύσουμε.

Η Κύπρος είναι ένα χαρακτηριστικό και ταυτόχρονα δραματικό παράδειγμα του προβλήματος. Στο νησί έχει να βρέξει μήνες. Τα αποθέματα νερού εξαντλούνται γρήγορα. Αυτό, όμως, έχει ως αποτέλεσμα να καταστραφεί και κομμάτι της γεωργικής καλλιέργειας, ενώ περιορίζονται και τα βοσκοτόπια. Το κόστος παραγωγής γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων σημειώνει άνοδο και το εισόδημα των αγροτών πλήττεται. Στην Κύπρο, βέβαια, έχουν την πολυτέλεια να επενδύουν σε μεθόδους αφαλάτωσης και ήδη καλύπτουν κάπως έτσι τις αυξημένες ανάγκες τους. Αυτό, όμως, ούτε για αστείο δεν μπορείς να το προτείνεις σε κάποιες αφρικανικές κυβερνήσεις, που αναζητούν νερό όχι για τα χωράφια και τα ζώα αλλά για να πιει ο πληθυσμός τους...

Για τα Ηνωμένα Έθνη η δεκαετία από το 2005 ως το 2015 είναι αφιερωμένη στο νερό. Όχι πως αυτό προκαλεί κάποια εντύπωση ή ιδιαίτερη ευαισθητοποίηση, αλλά, τέλος πάντων, ο πλανήτης θα έχει την ευκαιρία να σκεφθεί πως, εκτός από όλα τα άλλα, έχει και πρόβλημα με το νερό που καταναλώνει. Δυστυχώς, ο προβληματισμός δεν αφορά όσους έχουν νερό, αν και εκεί θα έπρεπε πρωτίστως να απευθύνεται. Οι ανεπτυγμένες οικονομίες χρηματοδοτούν την ανάπτυξή τους επιβαρύνοντας το περιβάλλον, με καταστροφικές συνέπειες για τον τρίτο κόσμο. Και μετά, αφού οι χώρες της Αφρικής και της Ασίας έχουν υποστεί τις συνέπειες από την αλλαγή στο κλίμα, οι πλούσιες χώρες καταστρώνουν φιλόδοξα προγράμματα προκειμένου να ανακουφίσουν τους τοπικούς πληθυσμούς. Αλλά η ξηρασία δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα. Εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε απλό πόσιμο νεράκι. Ακούγεται εξοργιστικό. Και είναι.

Ζούμε σε σύγχρονες πόλεις. Προς το παρόν δεν αντιμετωπίζουμε σοβαρή έλλειψη νερού. Έτσι, κάθε οικογένεια στο δυτικό κόσμο καταναλώνει ημερησίως ως και 50 λίτρα νερού για τις ανάγκες του νοικοκυριού. Την ίδια στιγμή, όμως, ένας στους έξι ανθρώπους στον κόσμο δεν έχει καθημερινή πρόσβαση σε 20 λίτρα καθαρού νερού που χρειάζεται για να πιει, να πλυθεί και να μαγειρέψει. Κάθε μέρα σχεδόν 4.000 παιδιά χάνουν τη ζωή τους επειδή δεν είχαν το διαθέσιμο νερό που απαιτεί η επιβίωσή τους.
Το νερό δεν είναι απαραίτητο μόνο ως πόσιμο ή ως μέσο για την καλλιέργεια και παραγωγή τροφής. Η έλλειψή του ως μέσο καθαριότητας έχει αρνητικές συνέπειες στην υγεία πληθυσμών του τρίτου κόσμου. Εκεί το νερό κοστίζει πολύ περισσότερο απ’ όσο στον ανεπτυγμένο κόσμο. Αλλά οι άνθρωποι δεν έχουν τα χρήματα…

Στην Κένυα ο στόχος δεν είναι, απλώς, η παροχή νερού σε όλους τους ανθρώπους, αλλά η μείωση της απόστασης που κάθε μέρα πρέπει να διανύει ένας άνθρωπος προκειμένου να φτάσει σε πόσιμο νερό. Στις μεγάλες πόλεις ολόκληρες συνοικίες μένουν μέρες χωρίς νερό. Η ευρηματικότητα των ανθρώπων δεν δοκιμάζεται. Αντικαθιστούν τις κανονικές τουαλέτες του σπιτιού τους με... σακούλες απορριμμάτων. Όταν οι σακούλες γεμίσουν, ο κάτοχός τους πρέπει να βρει το κατάλληλο μέρος για να τις θάψει. Μετά οι επιδημίες ή οι βασανιστικές διάρροιες είναι τα αναμενόμενα αποτελέσματα από την έλλειψη στοιχειωδών κανόνων υγιεινής. Στην Αιθιοπία είναι ακόμα χειρότερα: ακόμα και όταν βρίσκουν νερό, πιθανότατα έχει μολυνθεί από άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες...

Τα σενάρια για την Ελλάδα δεν είναι αισιόδοξα. Αν η κλιματική αλλαγή εξελιχθεί με τους δυσμενείς ρυθμούς που καταγράφουν οι επιστήμονες, τότε στη δύση αυτού του αιώνα η χώρα μας θα προσεγγίζει τη σημερινή εικόνα της Λιβύης. Οι ανάγκες μας σε νερό μεγαλώνουν, αλλά οι υδάτινοι πόροι της χώρας φθίνουν. Ωστόσο, δεν έχουν ληφθεί ουσιαστικά μέτρα εξοικονόμησης πόρων και, κυρίως, δεν έχει αναπτυχθεί εκείνο το κομμάτι της συλλογικής συνείδησης που θα δρομολογούσε κοινές δράσεις. Θυμηθείτε τον πανικό πριν από είκοσι χρόνια, όταν οι ταμιευτήρες στην Αττική άρχισαν να αδειάζουν. Ίσως τον ζήσουμε και στο μέλλον. Μόνο που τότε οι ταμιευτήρες δεν θα ξαναγεμίσουν τόσο εύκολα.
http://www.e-tipos.com/content/staticfiles/issues/2008/03/22/Review/review_43%208.pdf

Οι περιπέτειες ενός DJ

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008

Πράγματα που ποτέ δεν ξέρατε ότι μπορεί να κάνει το κινητό σας


Υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορεί να κάνετε σε κατάσταση ανάγκης
Το κινητό σας μπορεί πραγματικά να σας σώσει τη ζωή σε κατάσταση ανάγκης: Σημειώστε μερικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε μ’ αυτό:
*I*
Ο αριθμός ανάγκης 112. Αν βρεθείτε σε περιοχή χωρίς σήμα του δικτύου σας και είναι ανάγκη να τη-λεφωνήσετε, καλέστε 112 και το κινητό σας, θα ψάξει να βρει οποιοδήποτε δίκτυο που υπάρχει για να αποκτήσετε επικοινωνία.
Μπορεί να κληθεί και με το πληκτρολόγιο κλειδωμένο!
Δοκιμάστε το!
*II*
Κλειδώσατε τα κλειδιά του αυτοκινήτου σας μέσα σ’ αυτό και το αυτοκίνητό σας κλειδώνει και ξεκλει-δώνει με τηλεκοντρόλ;
Μπορεί να σας συμβεί κάποια μέρα!
Έχετε εφεδρικά κλειδιά στο σπίτι ή κάπου αλλού; Καλέστε με το κινητό σας κάποιον που είναι εκεί στο κινητό του.
Κρατήστε το κινητό σας περίπου 30 εκατοστά από το σημείο λήψεως( ) του αυτοκινήτου σας και πείτε το άτομο που είναι στο σπίτι σας να πατήσει το τηλεκοντρόλ κοντά στο κινητό του.
Το αυτοκίνητό σας θ’ ανοίξει. Σας απαλλάσσει από το να ζητήσετε από κάποιον να διανύσει πολλά χιλιόμετρα για να σας τα φέρει, ιδιαίτερα αν βρίσκεσθε πολύ μακριά από το σπίτι σας.
This may come in handy someday. Good reason to own a cell phone:
*III*
Θέμα: εξαντλημένη μπαταρία
Έστω ότι η μπαταρία σας είναι πολύ χαμηλή και περιμένετε ή θέλετε να κάνετε κάποιο επείγον ή ση-μαντικό τηλεφώνημα και δεν έχετε φορτιστή ή πρίζα κοντά σας.
Τα κινητά ΝΟΚΙΑ έχουν εφεδρική μπαταρία!
Για να την ενεργοποιήσετε πιέστε *3370#
Το κινητό σας θα λειτουργήσει με την εφεδρική ισχύ και θα δείξει αύξηση στην ισχύ του 50 %. Η εφε-δρική αυτή ισχύς θα φορτισθεί όταν φορτίσετε το κινητό σας την επόμενη φορά.
*IV*
Πώς να αχρηστέψετε το κινητό που τυχόν σας κλέψανε;
Ανακαλύψτε τον αύξοντα αριθμό του κινητού σας, πατώντας τα πλήκτρα: * # 0 6 #
Ένας κώδικας 15 ψηφίων θα εμφανισθεί στην οθόνη. Ο αριθμός αυτός είναι μοναδικός για το κινητό σας. Γράψτε τον κάπου σε ασφαλές μέρος. Αν ό μη γένοιτο, σας κλέψουν το κινητό σας, καλέστε στην εταιρία σας και δώστε τους τον κώδικα αυτόν.
Αυτοί μπορούν να αχρηστέψουν το κλεμμένο κινητό σας. Ακόμα κι αν οι κλέφτες αλλάξουν την κάρτα SIM, το κινητό σας θα τους είναι εντελώς άχρηστο.
Είναι μάλλον βέβαιο ότι δεν θα πάρετε το κινητό σας πίσω, αλλά τουλάχιστον θα ξέρετε ότι όποιος και να σας το έκλεψε, δεν μπορεί ούτε να το χρησιμοποιήσει, ούτε να το πουλήσει.
Αν αυτό το κάνουμε Όλοι, τότε δεν θα υπάρχει λόγος για κανέναν να κλέβει κινητά τηλέφωνα!
ΚΑΙ
*V*
Έλεγχος του φούρνου μικροκυμάτων σας
Βάλτε ένα κινητό τηλέφωνο μέσα στο φούρνο μικροκυμάτων και κλείστε την πόρτα του. Τώρα καλέστε το κινητό που είναι μέσα στο φούρνο. Αν το κινητό χτυπήσει, πετάξτε το φούρνο μικροκυμάτων! Μέσα στο φούρνο μικροκυμάτων τα κινητά πρέπει να χάνουν εντελώς τη λήψη τους, και αυτό σημαίνει ότι ο φούρνος σας δεν είναι καλά μονωμένος για τα μικροκύματα.

Τρίτη 18 Μαρτίου 2008

Μια άσπρη μέρα με έναν «πράσινο» καταναλωτή


Η ζωή του θα μπορούσε να είναι σενάριο για… διαφημιστικό της Greenpeace. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή γίναμε για ένα 24ωρο η «σκιά» του κ. Πράσινου, του ευαισθητοποιημένου περιβαλλοντικά καταναλωτή.
Μια τυπική μέρα με τον ήρωά μας αποδεικνύει περίτρανα ότι ένα lifestyle φιλικό προς το κλίμα δεν συνιστά ουτοπικό στόχο, αλλά είναι ένα πέρα για πέρα ρεαλιστικό σενάριο.
09.00
Πρωί Σαββάτου. Το μακρόσυρτο ντριιιν του μηχανικού ξυπνητηριού διαταράσσει το μακάριο ύπνο του κ. Πράσινου. Ακόμη να το συνηθίσει... Μόλις πριν από μερικές εβδομάδες έβγαλε από την πρίζα το ηλεκτρονικό ξυπνητήρι που συνήθιζε να τον ξυπνά με μελωδίες από τον αγαπημένο του σταθμό. Στη θέση του τοποθέτησε ένα παλαιού τύπου... κουρδιστό ρολόι, που δεν καταναλώνει καθόλου ηλεκτρικό ρεύμα.
09.40
Ώρα για ένα ζεστό, πρωινό ντους. Με τον ηλιακό θερμοσίφωνα έχει πάψει να ανησυχεί αν υπάρχει ζεστό νερό την ώρα που ξυπνά. Παρ’ όλα αυτά πλένεται με γρήγορες κινήσεις και το χρησιμοποιεί με φειδώ. Δεν το αφήνει να τρέχει όσο χρόνο ξυρίζεται, σαπουνίζεται ή βουρτσίζει τα δόντια του. Πρόσφατα έμαθε ότι κάθε φορά που κάνει ντους με νερό που έχει ζεσταθεί από τον ήλιο και όχι από το θερμοσίφωνα «γλιτώνει» το περιβάλλον από την έκλυση τριών κιλών διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.
10.00
Ο κ. Πράσινος έχει ήδη ντυθεί και κατευθύνεται προς την κουζίνα. Κοντοστέκεται στο διάδρομο και ελέγχει το θερμοστάτη. Η θερμοκρασία, γύρω στους 18-20 βαθμούς, είναι αρκούντως ικανοποιητική. Η παραπάνω ζέστη δεν θα ήταν τίποτα περισσότερο από σπατάλη. Άλλωστε, με τη μόνωση που έκανε πριν από μερικούς μήνες, οι απαιτήσεις του σπιτιού του σε θέρμανση έχουν μειωθεί αισθητά.
10.30
Το ψυγείο είναι άδειο και τα ράφια στα ντουλάπια έχουν αρχίσει να... ερημώνουν. Ο κ. Πράσινος παίρνει την πάνινη τσάντα για τα ψώνια και πηγαίνει με τα πόδια στο γειτονικό σούπερ μάρκετ. Θα ψωνίσει μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Όσες φορές παρασύρεται και ψωνίζει περισσότερα καταλήγουν σάπια στο καλάθι των αχρήστων. Κατεβαίνοντας παίρνει να πετάξει τα σκουπίδια. Γιατί δύο σακούλες; Η μία περιέχει τα σκουπίδια που πάνε για ανακύκλωση και η άλλη τα κοινά απορρίμματα.
12.00
Ο κ. Πράσινος είναι ακόμη στο σούπερ μάρκετ. Τα ψώνια δεν είναι απλή διαδικασία, όπως άλλοτε. Παλιά το πολύ πολύ που κοιτούσε στα προϊόντα ήταν η τιμή τους. Τώρα όμως διαβάζει με μεγάλη προσοχή τις ετικέτες των τροφίμων και κυρίως τα ψιλά γράμματα, προσέχοντας να μην περιέχουν ή να μην προέρχονται από μεταλλαγμένα. Έτσι ξέρει πραγματικά τι αγοράζει και τι καταναλώνει. Το καρότσι του έχει γεμίσει από βιολογικά προϊόντα, εγχώριας παραγωγής ως επί το πλείστον, για τα οποία απαιτήθηκαν λιγότερες μεταφορές και κατά συνέπεια καταναλώθηκε λιγότερη ενέργεια μέχρι να φθάσουν στο ράφι. Επίσης, με φρούτα και λαχανικά εποχής, με απορρυπαντικά νέας γενιάς, χωρίς χλώριο και φωσφορικά άλατα, αλλά με μεγάλη περιεκτικότητα σε σαπούνι. Στο διάδρομο των αναψυκτικών επιλέγει αναψυκτικά σε γυάλινες συσκευασίες. Γενικά προσέχει τις συσκευασίες και προτιμά όσες βασίζονται στο γυαλί και στο χαρτί και είναι ανακυκλώσιμες ή επιστρεφόμενες.
12.30
Επόμενος σταθμός το ιχθυοπωλείο. «Κύριε Πράσινε, μόνο μεγάλα ψάρια έχουμε σήμερα, δεν έχετε παράπονο, ε;», ακούγεται η φωνή του ψαρά. Ο ιχθυοπώλης ξέρει την ιδιαιτερότητα του πελάτη του, που άλλοτε σκάναρε τον πάγκο του με την «ψαρομεζούρα» της Greenpeace ανά χείρας. Από τη στιγμή που έμαθε ότι τα μικρά ψάρια πωλούνται στην ελληνική αγορά παράνομα και αλιεύονται πριν φτάσουν στην περίοδο της αναπαραγωγής τους με αποτέλεσμα να μειώνονται διαρκώς οι πληθυσμοί τους, προσέχει διπλά να μην αγοράσει γόνους.
13.40
Επιστροφή στο σπίτι. Αφού τακτοποιεί τα ψώνια στη θέση τους, ο κ. Πράσινος αρχίζει την προετοιμασία του φαγητού, έχοντας πάντα στο νου του τις συμβουλές για οικονομικό μαγείρεμα. Βάζει την κατσαρόλα στο μάτι, φροντίζοντας το σκεύος να εφαρμόζει ακριβώς στην εστία της κουζίνας, και τη σκεπάζει κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος. Επίσης, κλείνει το μάτι δέκα λεπτά πριν ετοιμαστεί το φαγητό και αφήνει το σκεύος πάνω στην εστία. Η εστία εξακολουθεί να παραμένει θερμή τουλάχιστον για 10-15 λεπτά μετά το κλείσιμο του διακόπτη. Για τα τυροπιτάκια που θα ψήσει -περιμένει κόσμο το βράδυ- δεν προθερμαίνει το φούρνο ούτε ανοίγει άσκοπα την πόρτα του.
18.00
Τελειώνοντας το μαγείρεμα και έπειτα από λίγη ξεκούραση, ο κ. Πράσινος βγαίνει στη βεράντα. Εκεί έχει εγκαταστήσει έναν κομποστοποιητή για τα οργανικά απορρίμματα, που τον βοηθά όχι μόνο να μειώνει τα σκουπίδια του, αλλά και να παίρνει και εξαιρετικής ποιότητας λίπασμα για τα φυτά της βεράντας του. «Το επόμενο βήμα μου», σκέφτεται, «θα είναι ένα φωτοβολταϊκό». Έχει κάνει ήδη μια πρώτη έρευνα αγοράς, από την οποία διαπίστωσε ότι ένα απλό σύστημα των 2 κιλοβάτ (επιφάνειας 18 τ.μ. περίπου) μπορεί να καλύψει όλες του τις ανάγκες σε ηλεκτρισμό.
18.30
Ουπς! Το καλάθι με τα άπλυτα είναι γεμάτο, άρα «επιβάλλεται» ένα «γρήγορο» πλυντήριο. Γιατί γρήγορο; Γιατί στο καινούργιο του πλυντήριο, που είναι ενεργειακής κλάσης Α, έχει διαπιστώσει πως τα ρούχα του καθαρίζουν τέλεια ακόμη και στο γρήγορο πρόγραμμα, που δαπανά τη μισή ενέργεια. Και πάντα στους 30 βαθμούς. Χωρίς πρόπλυση, σε χαμηλή θερμοκρασία και με γεμάτο τον κάδο του πλυντηρίου εξοικονομεί πάνω από 50% ενέργεια σε κάθε πλύση. Μόλις η πλύση τελειώνει, τρέχει προς τη βεράντα και απλώνει τα ρούχα του να στεγνώσουν φυσικά, στον ήλιο και στον αέρα. Παρόλο που το πλυντήριό του είναι και στεγνωτήριο, δεν το έχει χρησιμοποιήσει ποτέ. Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα είναι μάλλον περιττό.
19.00
Ώρα να τσεκάρει τα mails του. Μετά τον έλεγχο των εισερχομένων του, επισκέπτεται την ιστοσελίδα της Greenpeace για να μάθει όλα τα τελευταία περιβαλλοντικά νέα. Αφού τελειώνει με το σερφάρισμα, κλείνει τον υπολογιστή και πατάει και το on/off της φλατ (που ξοδεύει λιγότερο ρεύμα) οθόνης του. Σε δύο ώρες περιμένει τους φίλους του να περάσουν το βράδυ μαζί, πίνοντας, τρώγοντας και συζητώντας.
23.00
Οι φίλοι του φεύγουν. Η πόρτα κλείνει. Αράζει στον καναπέ του και χαλαρώνει βλέποντας τηλεόραση. Δεν έχει παρά ελάχιστα φώτα αναμμένα στο χώρο όπου βρίσκεται, ενώ τα φώτα στα υπόλοιπα δωμάτια του σπιτιού είναι κλειστά. Αν βλέπει ταινία, δεν έχει κανένα φως αναμμένο, ο χώρος φωτίζεται από την τηλεόραση. Σύντομα τον «επισκέπτεται» μια γλυκιά νύστα. Κλείνει την τηλεόραση (από τον κεντρικό διακόπτη), αλλά και το φως φεύγοντας από το σαλόνι και κατευθύνεται στο υπνοδωμάτιό του.

http://www.e-tipos.com/newsitem?id=29293

Σάββατο 15 Μαρτίου 2008

103 λόγοι να χαίρεσαι που είσαι Έλληνας....


1. Γιατί έχουμε θάλασσα να την πιεις στο ποτήρι.
2. Γιατί μπροστά στο ρεβανί τι να μας πει το μιλφέιγ.
3. Γιατί το καρπούζι το αγοράζουμε ολόκληρο και όχι σε φέτες.
4. Γιατί «καμάκι» και «σουβλάκι» είναι το πρώτο ποίημα που μαθαίνουμε.
5. Γιατί τους μεζέδες που συνοδεύουν το τσιπουράκι δεν τους φτάνει κανένα «ορντέβρ».
6. Γιατί στην Ελλάδα κάθε νύχτα τελειώνει το επόμενο πρωί.
7. Γιατί «λουλουδοπόλεμος» δεν υπάρχει σε καμιά άλλη χώρα.
8. Γιατί πίνουμε κι ένα ποτηράκι παραπάνω χωρίς να μας πίνει.
9. Γιατί μπορούμε να απολαύσουμε τον καφέ μας με τσιγάρο. Όχι να τον πιούμε σφηνάκι και να πάμε να καπνίσουμε κρυφά στο σπίτι μας.
10. Γιατί το φλερτ είναι το εθνικό μας χόμπι.
11. Γιατί στην Ελλάδα όλοι βρίζουμε το Δημόσιο και ταυτόχρονα σκοτωνόμαστε για μια θέση εκεί.
12. Γιατί έχουμε δεν έχουμε λεφτά, ένα μπουζουκάκι θα το πάμε.
13. Γιατί έχουμε νοοτροπία «και αύριο μέρα είναι».
14. Γιατί όταν μπαίνουμε σε λεωφορείο κάνουμε τα πάντα για να βρούμε θέση να καθίσουμε.
15. Γιατί δεν το παίζουμε ψευτοπουριτανοί. Τις «λαδιές» μας τις κάνουμε με θράσος.
16. Γιατί είμαστε πρώτοι στο φανάρι και κορνάρουμε τον εαυτό μας από συνήθεια.
17. Γιατί ξέρουμε καλύτερα να ξοδεύουμε παρά να αποταμιεύουμε.
18. Γιατί δε μοιραζόμαστε τη βενζίνη στο αυτοκίνητό μας με αυτούς που βάζουμε μέσα.
19. Γιατί δεν κάνουμε ποτέ επίσκεψη «με άδεια χέρια».
20. Γιατί η λέξη «κερνάω» υπάρχει στο λεξιλόγιό μας.
21. Γιατί άντε να εξηγήσεις στον ξένο τι σημαίνει «καψούρα».
22. Γιατί βράζει το αίμα μας.
23. Γιατί στην Ελλάδα η οικογένεια έχει ακόμα αξία.
24. Γιατί κατά βάθος...είμαστε καλά παιδιά.
25. Γιατί τα καταφέρνουμε πάντα...έστω και την τελευταία στιγμή.
26. Γιατί δε «μασάμε» από 400 χρόνια σκλαβιάς.
27. Γιατί για τα μάτια μιας γυναίκας κάναμε 10 χρόνια πόλεμο.
28. Γιατί όταν οι ξένοι δεν έβρισκαν λέξεις έκλεβαν τις δικές μας.
29. Γιατί η λέξη φιλότιμο δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα.
30. Γιατί καλή η κιθάρα και το όμποε αλλά το μπουζούκι βγάζει άλλο ήχο.
31. Γιατί το «Αι Γενέαι Πάσαι» της Μεγάλης Παρασκευής μας σηκώνει την τρίχα κάγκελο.
32. Γιατί όποια πέτρα κι αν σηκώσεις Έλληνες θα βρεις από κάτω.
33. Γιατί ερωτευόμαστε και μισούμε με πάθος.
34. Γιατί τις δύσκολες στιγμές τις περνάμε με φίλους χωρίς να χρειαζόμαστε ψυχίατρο.
35. Γιατί ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης και ο Περικλής ήταν Έλληνες.
36. Γιατί η Μερκούρη, ο Χατζιδάκις και ο Ελύτης ήταν Έλληνες.
37. Γιατί η συνταγή «αλά ελληνικά» είναι η πιο πετυχημένη.
38. Γιατί η τρέλα δεν πάει στα βουνά, πάει στις παραλίες!
39. Γιατί οι καλοκαιρινές διακοπές είναι κοντά και πού να τρέχουμε τώρα!
40. Γιατί όταν οι άλλοι ανακάλυπταν το κρέας εμείς είχαμε ήδη χοληστερίνη.
41. Γιατί όταν εμείς φτιάχναμε τον Παρθενώνα οι άλλοι κοιμόντουσαν πάνω στα δέντρα.
42. Γιατί εμείς δώσαμε τα φώτα σε όλους αυτούς που το παίζουνε ηγέτες και οδηγούν στην ειρήνη κάνοντας πολέμους.
43. Γιατί η φέτα και το ελαιόλαδο μεταφράστηκαν σε ελληνικό ταμπεραμέντο.
44. Γιατί ζητάς ένα «γλυκό χωρίς» και όλοι καταλαβαίνουν πως πρόκειται για φραπέ.
45. Γιατί μπορούμε να παρατήσουμε τα πάντα για έναν μεγάλο έρωτα!
46. Γιατί στη γλώσσα μας διακρίνουμε μεταξύ έρωτα και αγάπης, ξέρουμε όμως να ζούμε με πάθος και τα δυο!
47. Γιατί αλλάζουμε κινητό κάθε χρόνο, αυτοκίνητο κάθε τρία χρόνια και ερωτικό σύντροφο κάθε τρεις και λίγο.
48. Γιατί όταν οι άλλοι φορούσαν προβιές λύκων εμείς υφαίναμε αραχνοΰφαντους χιτώνες.
49. Γιατί οι Έλληνες δεν πολεμούν σαν ήρωες αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες (Winston Churchill- 1941)
50. Γιατί δε βάζουμε κέτσαπ στο φαγητό μας. Έχει από μόνο του υπέροχη γεύση.
51. Γιατί όταν πονάμε ξέρουμε να κλαίμε και να χορεύουμε τη ζεϊμπεκιά με περηφάνια.
52. Γιατί ο Έρωτας ήταν Έλληνας Θεός. Γι αυτό ξέρουμε και να αγαπάμε.
53. Γιατί μπορεί να είμαστε οξύθυμοι αλλά ποτέ δεν κρατάμε κακία.
54. Γιατί κανένας άλλος δεν χαίρεται για την καταγωγή του όσο εμείς.
55. Γιατί παρόλο που γνωρίζουμε τον κίνδυνο τολμάμε.
56. Γιατί η τρέλα στην Ελλάδα πάει με χίλια....Γι αυτό όλοι τρέχουν στο δρόμο.
57. Γιατί το 95% των αστεριών και των πλανητών έχουν ελληνική ονομασία.
58. Γιατί δουλεύουμε για να ζούμε και δε ζούμε για να δουλεύουμε.
59. Γιατί έχουμε του κόσμου τα ελαττώματα και παρόλα αυτά είμαστε ακαταμάχητοι.
60. Γιατί η ζωή μας είναι στο «δυνατό» ενώ των ξένων στο «αθόρυβο».
61. Γιατί αν η χώρα μας δεν ήταν η ομορφότερη του κόσμου, θα τη διάλεγαν για σπίτι τους οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου;
62. Γιατί όταν φωνάζουμε «αδελφέ» στο δρόμο, όλοι γυρνάνε.
63. Γιατί κάνουμε τις περισσότερες καταχρήσεις κι όμως ζούμε περισσότερο.
64. Γιατί ακόμα κι ο Αϊνστάιν παραδέχτηκε ότι οφείλει πολλά σε έναν Έλληνα!
65. Γιατί όταν συζητάμε για δίαιτα είμαστε πάντα στο τραπέζι και τρώμε!
66. Γιατί κάποτε «φωτίσαμε» ολόκληρο τον κόσμο.
67. Γιατί μιλάμε δυνατά και γελάμε με την καρδιά μας.
68. Γιατί είμαστε οι μόνοι που ξεκινάμε το μεσημέρι για καφεδάκι και καταλήγουμε να πίνουμε ούζο μέχρι πρωίας.
69. Γιατί μπροστά στο Μετσοβόνε τύφλα να χει το Έμενταλ.
70. Γιατί με μια φλόγα καταφέραμε να ενώσουμε ολόκληρο τον κόσμο.
71. Γιατί ξέρουμε να εκφράζουμε το σ' αγαπώ με κάθε πιθανό τρόπο.
72. Γιατί τα πιο απίστευτα είναι κι ελληνικά.
73. Γιατί κυκλοφορούμε στο δρόμο στις δύο το βράδυ και δε νιώθουμε ότι είμαστε σε στοιχειωμένη πόλη.
74. Γιατί σουβλάκια, σουτζουκάκια, παϊδάκια και λοιπές ελαφριές γεύσεις είναι η αδυναμία μας.
75. Γιατί είμαστε περήφανοι για το παρελθόν μας.
76. Γιατί δεν πάμε για ύπνο με τις κότες αλλά το ξημερώνουμε διασκεδάζοντας.
77. Γιατί ακόμη και το πιο μικρό ξωκλήσι μας λούζεται από φως. Δεν πιάνεται η ψυχή μας από τη σκοτίδα του βιτρό.
78. Γιατί τα λέμε έξω από τα δόντια.
79. Γιατί ξέρουμε να «κλέβουμε» αλλά και να μην «καρφώνουμε» αυτόν που «κλέβει» στις εξετάσεις.
80. Γιατί έχουμε πάντα μια λύση- έστω και πλάγια- για όλα.
81. Γιατί οι γονείς μας δεν ξεχνάνε ότι υπάρχουμε μόλις κλείσουμε τα δεκαοκτώ.
82. Γιατί είμαστε των άκρων.
83. Γιατί την κάθε δυσκολία την αντιμετωπίζουμε με χιούμορ.
84. Γιατί το αντιπροσωπευτικότερο ελληνικό σύνθημα είναι: «Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο!»
85. Γιατί οι Ολυμπιακοί Αγώνες γεννήθηκαν εδώ.
86. Γιατί όταν θέλουμε να λιαστούμε, έχουμε αμμουδιά και θάλασσα. Δεν ξεχυνόμαστε στα γρασίδια ούτε βουτάμε στα σιντριβάνια.
87. Γιατί βλέπουμε τον ουρανό γαλάζιο κι όχι μολυβί.
88. Γιατί εδώ που ζούμε όλο το χρόνο, ο ξένος το έχει σκοπό ζωής να έρθει μία εβδομάδα!
89. Γιατί η Ελλάδα είναι η πιο φτωχή χώρα με τους πιο πλούσιους κατοίκους.
90. Γιατί είχαμε μάγκες προγόνους.
91. Γιατί ξέρουμε τι θα πει κέφι.
92. Γιατί μιλάμε καλά τις ξένες γλώσσες...αλλά ποιοι μιλούν καλά τα ελληνικά;
93. Γιατί πίνουμε και καπνίζουμε περισσότερο από όλους και ζούμε περισσότερο από όλους.
94. Γιατί εμείς γράφουμε την Ιλιάδα, και οι ξένοι την κάνουν έργο χιλιάδες χρόνια μετά.
95. Γιατί το τζατζίκι, το σουβλάκι, η μαγκιά και το φιλότιμο είναι ελληνικά.
96. Γιατί μας αρέσει τα λεφτά και τα ψάρια να τα τρώμε πάντα φρέσκα.
97. Γιατί ενώ έχουμε μικρή χώρα, έχουμε μεγάλη καρδιά.
98. Γιατί το δικό μας μοντέλο ζωής έχει πολλέεεεεεες καμπύλες.
99. Γιατί η μάνα μου κάθε Αύγουστο απλώνει τραχανά. Οι άλλοι τι απλώνουν;
100. Γιατί όταν φοράμε πέδιλα, δεν τα φοράμε με κάλτσες.
101. Γιατί το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» ήταν ελληνικό.
102. Γιατί πληρωνόμαστε Παρασκευή και Κυριακή πρωί δεν έχουμε λεφτά ούτε για τσιγάρα.
103. ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΣ ΣΤΟΝ ΣΟΥΒΛΑΤΖΗ, ΣΕ ΡΩΤΑΕΙ ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΒΑΛΩ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΠΑΡΕΞΗΓΕΙΣΑΙ, ΑΛΛΑ ΤΟΥ ΛΕΣ ΜE ΘΡΑΣΟΣ ΑΠ' ΟΛΑ ΒΑΛΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ.

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2008

Το Googlοθέατρο με τα blogs


Με την ίδια ευκολία που το καλοκαίρι υμνούσαν την ανιδιοτέλεια και την ευθύτητα του κινήματος των bloggers και το ρόλο τους στην ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για την καταστροφή του περιβάλλοντος και τις φωτιές, οι ίδιοι σχεδόν άνθρωποι ετοιμάζονται τώρα να δεχτούν πρόθυμα κάθε λογοκριτικό μέτρο που θα σκεφτεί η κυβέρνηση για να ικανοποιήσει τις τρέχουσες ανάγκες μετατροπής του «σκανδάλου Ζαχόπουλου» σε «σκάνδαλο Καψαμπέλη και press-gr».
Στη βάση αυτής της μεταστροφής βρίσκεται, δυστυχώς, η συλλογική ημιμάθεια αν όχι απόλυτη άγνοια που εξακολουθεί να καλύπτει στη χώρα μας την ανάπτυξη των νέων τεχνικών επικοινωνίας και των νέων μέσων ενημέρωσης που προσφέρει το Διαδίκτυο.
Δεν αναφερόμαστε μόνο στην υστέρηση της Ελλάδας σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, γεγονός που οφείλεται στις υψηλές τιμές των υπηρεσιών Διαδικτύου και την παραμέληση των υποδομών στην περιφέρεια, με συνέπεια ο αριθμός των χρηστών να παραμένει ακόμα μικρός. Και δεν μιλάμε ούτε και για τη δυσκολία των μεγαλύτερων ηλικιών να αφομοιώσουν στοιχεία της νέας τεχνολογίας.
Το πρόβλημα είναι βαθύτερο, εφόσον εμφανίζονται απολύτως ανίδεοι κάποιοι νέοι σχετικά άνθρωποι, που από το επάγγελμά τους καλούνται να ενημερώσουν τους απλούς πολίτες για τις νέες εξελίξεις και να τοποθετηθούν για την υπόθεση με τα blogs. Είδαμε, για παράδειγμα, τον βουλευτή του ΛΑΟΣ και επί χρόνια τηλεπαρουσιαστή Κυριάκο Βελόπουλο να λέει ότι δεν έχει ιδέα τι είναι υπολογιστής και όμως να προσπαθεί να επιβάλει τη δική του άποψη για τα blogs.
Βέβαια, ο ίδιος δεν έχει καμιά δυσκολία να πλασάρει βιβλία που «αποδεικνύουν» ότι η γλώσσα των υπολογιστών είναι η αρχαία ελληνική.
Και καλά αυτός. Είναι γνωστόν ότι για τους ομοϊδεάτες του ο χρόνος έχει σταματήσει στον «υπολογιστή των Αντικυθήρων». Υπάρχει, όμως, και το ίνδαλμα των νεοελλήνων γιάπηδων της δεκαετίας του '90, ο Νίκος Χατζηνικολάου, ο οποίος μάλιστα πήρε και συνέντευξη για το μέλλον των υπολογιστών από τον Μπιλ Γκέιτς, το αφεντικό της Microsoft. Με έκπληξη, λοιπόν, τον ακούσαμε από τις ειδήσεις του Alter (26/2) να διαβάζει την απολογία Τσέκου, λέγοντας: «Ο υπολογιστής δεν είχε υποδοχή για δισκέτα, αλλά μόνο για WSB. Δεν τα λέω και καλά. Δεν ξέρω και την ορολογία των κομπιούτερ. Έτσι το 'χω σημειωμένο: WSB». Αν ο κ. Χατζηνικολάου δεν έχει καν ακούσει για τις θύρες USB, τι να περιμένουμε από τον μέσο τρόφιμο των τηλεπαραθύρων;
Κάτω από το βάρος αυτής της απόλυτης άγνοιας ο ανύποπτος τηλεθεατής κλήθηκε να αποφασίσει για την τύχη της ελευθερίας στο Διαδίκτυο λες και επρόκειτο για άσυλο κακούργων.
Ευτυχώς μεσολάβησαν αρκετά κείμενα στις εφημερίδες που αποκατέστησαν την χαμένη τιμή των ιστολογίων. Και, βέβαια, στο σχετικό διάλογο πρωταγωνίστησαν και οι ίδιοι οι έλληνες bloggers, που δεν έχουν καμιά διάθεση ούτε να ταυτιστούν με τον ιδιόρρυθμο κ. Καψαμπέλη ούτε να υποστούν τις συνέπειες μιας σπασμωδικής κυβερνητικής αντίδρασης.
Πάντως, μετά τις πρώτες διακηρύξεις για νομοθετική επιβολή της επωνυμίας στα blogs (γεγονός που θα ερχόταν σε αντίθεση με την ίδια τη συστατική τους ελευθερία), ο κ. Ρουσόπουλος αναδιπλώθηκε, εξαγγέλλοντας, απλώς, συμμόρφωση της Ελλάδας στη Σύμβαση της Βουδαπέστης.

Τύπος και ανωνυμία
Πρόκειται για μια Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης που αφορά το έγκλημα στον κυβερνοχώρο και η χώρα μας την έχει υπογράψει από το 2001, αλλά δεν την έχει ακόμα επικυρώσει. Περιττό να πούμε ότι το περιεχόμενο της Σύμβασης είναι πολύ ευρύτερο και βέβαια δεν αντιμετωπίζει τα ζητήματα που προέκυψαν από τη συζήτηση περί blogs.
Η αρχική σκέψη της κυβέρνησης ήταν η υπαγωγή των ιστοσελίδων στο νομικό καθεστώς που διέπει τις εφημερίδες. Η πρώτη συνέπεια θα ήταν να δημοσιεύουν το πραγματικό όνομα του διαχειριστή τους. Όμως, τα blogs, όπως θα εξηγήσουμε, είναι κάτι διαφορετικό από τον τύπο, ακόμα και όταν αυτά παρουσιάζονται ως «ειδησεογραφικά» ή ανήκουν σε επαγγελματίες δημοσιογράφους.
Έχουμε αναφερθεί και παλιότερα στο διαχρονικό ερώτημα αν οι δημοσιογράφοι πρέπει να υπογράφουν ή όχι τα κείμενά τους («Μυστικοί κονδυλοφόροι;», 5/2/05). Το ζήτημα έχει πάρει διάφορες μορφές, ανάλογα με την ιστορική περίοδο και το ρόλο του τύπου σε κάθε εποχή. Το έχει περιγράψει σε μια εξαιρετικά διαυγή (και προφητική) μελέτη του ο σημαντικότερος έλληνας θεωρητικός του τύπου, ο Γιώργος Ζωιτόπουλος, ο οποίος έγινε γνωστός με ένα ψευδώνυμο: Γ.Δ. Ζιούτος. Το κείμενο αυτό έχει συνταχθεί το φθινόπωρο του 1943, στις δύσκολες συνθήκες της Κατοχής.
Ανάμεσα στις άλλες οξυδερκείς παρατηρήσεις του συγγραφέα περιλαμβάνεται η διαπίστωση ότι «ο αριθμός των εφημερίδων που βγαίνουν [στην Ελλάδα] είναι μεγάλος, δυσανάλογος με τις ανάγκες του πληθυσμού», ότι «η κυκλοφορία τους είναι μικρή, πολλές φορές ολότελα ασήμαντη» και ότι «η ζωή των εφημερίδων είναι πολύ σύντομη, συχνά πραγματικά ασήμαντη».
Προφητική είναι και η παρατήρηση του Ζιούτου για τις περιβόητες «προσφορές», που έχουν πλέον γίνει απαραίτητες προϋποθέσεις της εκδοτικής επιτυχίας: «Ο καπιταλισμός στη γενική του προσπάθεια για τη διεύρυνση της αγοράς ζήτησε ν' ανεβάσει την κυκλοφορία των εφημερίδων χωρίς να ενδιαφέρεται ούτε για το πώς θα καταχτήσει τους νέους αναγνώστες, ούτε για την πολιτική τους διαπαιδαγώγηση, ούτε για την πνευματική τους εξύψωση. Αντίθετα, οι μέθοδες που χρησιμοποίησε (λαχεία, δώρα, διαγωνισμοί καλλονής, ασφάλιση κ.λπ.) δημιούργησαν μεταξύ Τύπου και αναγνωστών δεσμούς καθαρά κερδοσκοπικούς και έριξαν πολύ χαμηλά το πολιτικό και ηθικό επίπεδο του κοινού».
«Η ανωνυμία», γράφει ο Ζιούτος, «είναι μια κατάκτηση του Τύπου, είναι η άλλη κατάκτηση του "μυστικού της σύνταξης", είναι η κατοχύρωση του συντάχτη ενάντια στην αυθαιρεσία της εξουσίας. Ο Μαρξ τόνισε ότι η ανωνυμία κάνει αμερόληπτο κι αυτόν που γράφει και το κοινό, που έτσι προσέχει στα γραφόμενα, τις ιδέες και όχι στο πρόσωπο του γράφοντος. Η απρόσωπη παρουσίαση των ιδεών στην πολιτική ύλη της εφημερίδας εξυψώνει το ιδεολογικό επίπεδο των μαζών».
Το κείμενο του Μαρξ για την ανωνυμία των δημοσιογράφων που επικαλείται ο Ζιούτος περιλαμβάνεται στο έργο «Οι ταξικοί αγώνες στη Γαλλία από το 1848 ως το 1850».
Σχολιάζοντας το νόμο που επέβαλε μεγάλη χρηματική εγγύηση για την έκδοση εφημερίδων και την υποχρεωτική υπογραφή όλων των άρθρων, ο Μαρξ παρατηρεί ότι «όσο ο καθημερινός Τύπος ήταν ανώνυμος, παρουσιαζόταν ως το όργανο της αναρίθμητης, ανώνυμης κοινής γνώμης. Ήταν η τρίτη δύναμη στο κράτος. Η υπογραφή όλων των άρθρων μετέτρεψε την εφημερίδα σε μια απλή συλλογή φιλολογικών διατριβών από περισσότερο ή λιγότερο γνωστά άτομα. Τα άρθρα ξέπεσαν στο επίπεδο μιας αγγελίας. Ως τότε οι εφημερίδες κυκλοφορούσαν σαν χαρτονόμισμα της κοινής γνώμης. Τώρα μετατρέπονταν σε συναλλαγματικές που η αξία και η κυκλοφορία εξαρτιόταν από την πίστη όχι μόνο του εκδότη αλλά και του οπισθογράφου» (MEW, τ. 7, σ. 100-101).

Επώνυμη ψευδωνυμία
Από τότε που τα έγραφε αυτά ο Μαρξ άλλαξαν, όμως, πολλά. Η υποχρεωτική επωνυμία των συντακτών πήρε άλλη μορφή. Τα επισημαίνει πάλι ο Ζιούτος: «Ο καπιταλισμός υπονόμευσε την ανωνυμία με δύο τρόπους: α) χρησιμοποιώντας την για λόγους κερδοσκοπικούς (ανώνυμες πληρωμένες διατριβές κ.λπ.), β) δημιουργώντας "δημοσιογραφικές βεντέτες" (όπως στον κινηματογράφο), δηλ. "ηχηρά ονόματα" δημοσιογράφων, συγγραφέων κ.λπ., χωρίς αρχές, που τα χρησιμοποιεί για ν' αυξάνει την κυκλοφορία και να συγκεντρώνει αγγελίες [σ.σ.: διαφημίσεις]».
Οι τάσεις αυτές που διαπίστωνε ο Ζιούτος ενισχύονται τις τελευταίες δεκαετίες με την κυριαρχία της τηλεόρασης. Τώρα οι δημοσιογραφικές βεντέτες μετατρέπονται πλέον σε ιδιοκτήτες εταιρειών, με υπαλλήλους δεκάδες «ανώνυμους» δημοσιογράφους.
Στο χώρο των εφημερίδων τα πράγματα έχουν διαφορετική μορφή. Οι «δημοσιογραφικές βεντέτες» δεν λείπουν, όμως η υπογραφή των άρθρων επιτρέπει τη διατύπωση διαφορετικών απόψεων στο πλαίσιο της ίδιας εφημερίδας και μ' αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεται (σε ορισμένες απ' αυτές) μια αξιοπρόσεχτη ελευθερία.
Η επωνυμία έχει μεταβληθεί σε δικαίωμα του συντάκτη και προστατεύεται από τις σχετικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας. «Η εργασία των εσωτερικών συντακτών κατά κανόνα θα πρέπει να δημοσιεύεται επώνυμα» ορίζει το άρθρο 6 της συλλογικής σύμβασης που έχει υπογράψει η ΕΣΗΕΑ το 2002. Και προσθέτει ότι «δεν επιτρέπονται αλλαγές στα επώνυμα κείμενα των εσωτερικών ή εξωτερικών συντακτών χωρίς τη συγκατάθεσή τους».
Αντίθετα, η ανωνυμία και η χρήση ψευδωνύμων (βλ. και διπλανές στήλες) έχει εξελιχθεί σε αποκλειστικό σχεδόν προνόμιο του ιδιοκτήτη κάποιου μέσου ενημέρωσης, ο οποίος το χρησιμοποιεί για να προβάλει τις εξωδημοσιογραφικές «ειδήσεις» αλλά ακόμα και να απευθύνει έμμεσες απειλές ή και ανοιχτούς εκβιασμούς.
Μια παραλλαγή αυτής της χρήσης ψευδωνύμων παρουσιάστηκε πριν από δύο δεκαετίες στον ελληνικό τύπο με τη συστηματική δημοσίευση επιστολών χωρίς αποστολέα στην εφημερίδα «Αυριανή», που βρισκόταν τότε στις πρώτες θέσεις κυκλοφορίας.
Στην κλασική μελέτη του για τον «Αυριανισμό» ο Άρης Παπάνθιμος μιλάει για βιομηχανία πλαστών επιστολών: «Η πλειοψηφία των επιστολών που δημοσιεύει ο Αυριανισμός είναι πλαστές. Χρησιμοποίησε αυτή τη μέθοδο από τα πρώτα του βήματα προσπαθώντας να παρουσιάσει τα φανταστικά του κηρύγματα σαν "φωνή του λαού". [...] Με το πέρασμα του χρόνου, η "Αυριανή" κατόρθωσε να δημιουργήσει κάποιο ρεύμα αληθινών επιστολογράφων, διαπαιδαγωγημένων φυσικά στο ύφος και το ήθος των Κουρήδων και εξαπατημένων από τη δημοκοπία τους. Σε κρίσιμες, όμως στιγμές, όταν οι ανάγκες της φασιστικής πλύσης εγκεφάλου είναι αυξημένες, η βιομηχανία πλαστών επιστολών αυξάνει ευδιάκριτα την παραγωγή της».
Ο συγγραφέας παίρνει παράδειγμα, τις επιστολές μιας τυχαίας μέρας και αποδεικνύει ότι «από τις εφτά επιστολές οι τέσσερις είναι ολοφάνερα πλαστές, οι δύο προκαλούν σοβαρά ερωτηματικά για την προέλευσή τους και μόνο μία μπορεί να θεωρηθεί γνήσια».
Χαρακτηριστικό δείγμα του περιεχομένου μιας παρόμοιας επιστολής: «Δεν βρίσκεται, Χαρίλαε [Φλωράκη], ένας αγνός αγωνιστής, για να σου ρίξει μια ροχάλα στα μούτρα σου;» Υπογραφή: «Ένας τίμιος αγωνιστής».
Κατά παράδοξο τρόπο αυτές οι ανώνυμες υβριστικές και συκοφαντικές επιστολές αποτελούν πρόδρομα φαινόμενα για τα ανάλογου περιεχομένου σχόλια που προσκολλώνται σε πολλά blogs και προκαλούν τη νοημοσύνη και την αισθητική. Ίσως αυτή η μακρινή συγγένεια να εξηγεί και το γεγονός ότι η «Αυριανή» ήταν η μόνη εφημερίδα που υποστήριξε την περασμένη εβδομάδα τόσο απόλυτα την ελευθερία έκφρασης των bloggers και ειδικά του κακόφημου press-gr, αφιερώνοντας μάλιστα στο θέμα δύο πρωτοσέλιδα, με τη γραμμή «είναι προτιμότερο να υβρίζει κάποιος πολίτης -όταν μάλιστα ζει σ' έναν κόσμο γεμάτο σκάνδαλα και απάτες- παρά να σιωπά» (1/3/08) και «στόχος η φίμωση όλων των ελεύθερων blogs μέσα από τα οποία ο απλός κοσμάκης μαθαίνει την αλήθεια και βγάζει το άχτι του στην κάθε εξουσία» (27/2/08).

Ανωνυμία στα blogs
Το θέμα της ανωνυμίας στα blogs τίθεται εντελώς διαφορετικά. Κατ' αρχήν δεν είναι, βέβαια, η Ελλάδα η μόνη χώρα που αντιμετωπίζει το ζήτημα. Όπως μπορεί να φανταστεί κανείς, παρόμοια φαινόμενα κατάχρησης της ελευθερίας γραφής στο Διαδίκτυο είναι συνηθισμένα σε όλο τον κόσμο.
Η κατάργηση, όμως, της ανωνυμίας στα blogs εξαιτίας των κρουσμάτων συκοφαντικών ή ακόμα και εκβιαστικών σχολίων θα ισοδυναμούσε με την απόφαση να στερηθούμε την ηλεκτρονική αλληλογραφία μόνο και μόνο επειδή γεμίζει κάθε τόσο ο υπολογιστής μας από τα ανεπιθύμητα spam, τα ηλεκτρονικά σκουπίδια που μεταδίδονται αυτόματα σε χιλιάδες αποδέκτες.
Υπάρχει στις ΗΠΑ μια εξαιρετική απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Πολιτείας Ντελαγουέρ, με την οποία ανατρέπεται πρωτόδικη απόφαση που διέτασσε να αποκαλυφθεί η ταυτότητα κάποιου σχολιογράφου σε blog, ο οποίος αναφερόταν με συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς σε δημοτικό σύμβουλο κάποιας πόλης.
Η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στηρίζεται στην άποψη ότι δεν μπορεί να εξισωθεί το blog με τον τύπο και να υποβληθεί στους ίδιους νομοθετικούς περιορισμούς:
«Τα blogs και οι δικτυακοί χώροι συζητήσεων (chat rooms) είναι οχήματα έκφρασης απόψεων. Από τη φύση τους δεν αποτελούν πηγές γεγονότων ή δεδομένων πάνω στα οποία θα στηριζόταν ένας εχέφρων άνθρωπος. Τουλάχιστον τρία δικαστήρια έχουν πρόσφατα καταλήξει σ' αυτή την παρατήρηση και διαπίστωσαν ότι τα μηνύματα στα blogs είχαν συνήθως γραμματικά και συντακτικά λάθη, ενώ οι περισσότεροι σχολιαστές δεν χρησιμοποιούν καν κεφαλαία γράμματα. Πολλά από τα μηνύματα είναι χυδαία, επιθετικά και γεμάτα υπερβολές. Μ' αυτά τα δεδομένα οι αναγνώστες είναι απίθανο να αντιμετωπίζουν αυτά τα ανώνυμα μηνύματα ως αληθείς ισχυρισμούς».
Οι παρατηρήσεις αυτές έχουν σημασία, διότι παίρνουν υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτού του νέου «μέσου ενημέρωσης» με τα οποία διαφοροποιείται από τον συμβατικό τύπο (έντυπο και ηλεκτρονικό). Κανείς δεν διαβάζει (και δεν πιστεύει) ό,τι συναντάει στο Ίντερνετ με την ίδια ευπιστία που διαβάζει την εφημερίδα του. Ακόμα και ο πιο ανίδεος χρήστης, που έχει προλάβει να σερφάρει λίγα μόλις λεπτά, διαπιστώνει ότι ο βαθμός αξιοπιστίας των δημοσιεύσεων στο Διαδίκτυο ξεκινά από το μηδέν.
Με την ίδια, λοιπόν, επιφυλακτικότητα θα δεχτεί και κάθε εξυβριστική ή συκοφαντική αναφορά σε πρόσωπα από κάποιον ανώνυμο σχολιογράφο.
Για να δώσουμε ένα παράδειγμα: Διαβάζοντας το περιβόητο πλέον press-gr δεν είχαμε δώσει ποτέ σημασία στα (αρκετά είναι αλήθεια) συκοφαντικά σχόλια για τον δημοσιογράφο Βασίλη Χιώτη (όπως και για πολλούς άλλους πολιτικούς και δημοσιογράφους), διότι ήταν εξόφθαλμα κακόβουλα. Αλλά δεν υπάρχει ούτε ένας ιστότοπος ελεύθερων συζητήσεων στον παγκόσμιο ιστό που να μη δέχεται επισκέψεις από παρόμοιους υβριστές, συκοφάντες ή απλά φαντασιόπληκτους. Κανείς δεν τους δίνει ιδιαίτερη σημασία. Και όσο μεγαλώνει το ποσοστό τέτοιου είδους σχολίων σε κάποιο blog, τόσο μειώνεται η αξιοπιστία και φυσικά η επισκεψιμότητά του.
Από κει και πέρα, είναι ζήτημα του κάθε διαχειριστή ιστολογίου πώς θα αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο υβριστικών, συκοφαντικών ή απλώς άσχετων κειμένων, τα οποία προσθέτει ως «σχόλια» (comments ή posts) οποιοσδήποτε επισκέπτης. Ένας από τους παλιότερους έλληνες bloggers, ο Νίκος Δήμου, έχει περιγράψει σε παλιότερο κείμενό του πώς υποχρεώθηκε να κλείσει για μια περίοδο το ιστολόγιό του, όταν διαπίστωσε ότι χρειαζόταν ατέλειωτο χρόνο για να διαβάζει, να απαντά και κυρίως να απομακρύνει τα υβριστικά και χυδαία σχόλια ορισμένων αναγνωστών του.
Αυτή είναι η μία λύση. Δεν είναι η πιο πρακτική, ούτε η πιο δημοφιλής στις τάξεις των bloggers, εφόσον κάθε παρέμβαση του διαχειριστή στα σχόλια των επισκεπτών του μπορεί να θεωρηθεί λογοκριτική. Αλλά όποιος διεκδικεί για τον ιστότοπο ή το ιστολόγιό του τεκμήριο αξιοπιστίας δεν μπορεί να προβάλλει -στο όνομα της αλογόκριτης διάδοσης των ιδεών- τα σκουπίδια που προσφέρονται αφειδώς από συκοφάντες ή απλά κακόβουλους επισκέπτες.
Η λέξη-κλειδί που διακρίνει τη δημοσιογραφική ειδησεογραφία από τις «ειδήσεις» των blogs είναι η λέξη διασταύρωση. Στον συμβατικό τύπο (φυσικά και στους ενημερωτικούς ιστότοπους του Διαδικτύου) απαιτείται πριν από τη δημοσίευση ο έλεγχος της πληροφορίας. Γι' αυτό το λόγο είναι «υπεύθυνος απέναντι στο νόμο» ο ίδιος ο εκδότης, ο διευθυντής και ο δημοσιογράφος που μεταφέρει την είδηση. Στα blogs η ευθύνη της διασταύρωσης ανήκει στον αναγνώστη, ο οποίος γνωρίζει ότι δεν πρέπει να παίρνει τοις μετρητοίς τίποτα πριν το διασταυρώσει όπως μπορεί ο ίδιος.

Η γοητεία του Διαδικτύου
Αυτή είναι και η κρυφή γοητεία της ενημέρωσης μέσω του Διαδικτύου. Όχι μόνο επιτρέπει την αμφίδρομη επικοινωνία (δηλαδή δίνει τη δυνατότητα για μια άμεση απάντηση), αλλά απαιτεί από τον επισκέπτη της ιστοσελίδας μια εγρήγορση, κάτι σαν αυτό που ζητούσε ο Μπρεχτ από τους θεατές των θεατρικών του έργων με την περίφημη «αποστασιοποίηση».
Απ' αυτή την άποψη, ακόμα και τα πιο χυδαία σχόλια που αναρτώνται σε ιστοσελίδες είναι πολλές φορές χρήσιμη πηγή πληροφόρησης και κρύβουν ειδησεογραφικούς θησαυρούς. Θυμίζουμε, για παράδειγμα, μια εκτενή συζήτηση που είχε γίνει πριν από λίγα χρόνια για τα εσωτερικά της Χρυσής Αυγής στο αθηναϊκό Indymedia. Από μια στιγμή και μετά μπήκαν στην ανταλλαγή μηνυμάτων και στελέχη της ναζιστικής αυτής συμμορίας, εν ενεργεία και αποχωρήσαντες.
Το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον για όποιον είχε το χρόνο να ξεχωρίσει την πραγματικότητα πίσω από τα ενδοφασιστικά μαχαιρώματα.

http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=42552824,56742776,64502008

Τρίτη 11 Μαρτίου 2008

Πόσο φοβούνται έναν κομουνιστή πρόεδρο;


Ρίγη συγκίνησης στη διεθνή σκηνή προκάλεσε η εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια ως νέου προέδρου της Κύπρου. Τέτοιας συγκίνησης που ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν, προφανέστατα μετά από υπόδειξη των συμβούλων στο Foreign Office, έσπευσε να τον προσκαλέσει τάχιστα στο Λονδίνο. Για να περιβληθεί με την αίγλη της αυτοκρατορίας, που εξακολουθεί όχι μόνο να κατέχει ένα τμήμα του νησιού, με το έτσι θέλω, αλλά κάνει τα πάντα για να κρατά την Κύπρο διαιρεμένη και αποδυναμωμένη, με τη δοκιμασμένη συνταγή «διαίρει και βασίλευε».
Από κοντά και τα θερμά συγχαρητήρια της Ουάσιγκτον, των Βρυξελλών, της Ρώμης, αλλά και της Άγκυρας, που προσδοκούν στο πρόσωπο του Δ. Χριστόφια να δουν την απαλλαγή τους από το βραχνά του ανυπάκουου και ανυπόταχτου προηγούμενου προέδρου, που πολέμησε την αποικιοκρατία και με το όπλο και με την καρέκλα της εξουσίας.
Πίσω απ' όλες αυτές τις ρεβεράvτζες βρίσκεται η επιθυμία τους να καλοπιάσουν τον μοναδικό κομμουνιστή πρόεδρο στην Ε.Ε. και να του ενισχύσουν τα διεθνιστικά αντανακλαστικά, που τον έχουν κάνει να έχει φιλικές σχέσεις με τους Τουρκοκύπριους, ώστε να οδηγήσουν αυτές τις σχέσεις στο ποθητό τους αποτέλεσμα: Ένα νησί με δύο αδύναμα κράτη, υπό διεθνή κηδεμονία. Στην είσοδο του αραβικού κόσμου και της Μέσης Ανατολής.
Η απόπειρα εξαγοράς και καθοδήγησης και εκμετάλλευσης των διεθνιστικών αντανακλαστικών, που σαν τέτοια συμπαρατάχτηκαν, βοήθησαν και βοηθάνε εκόντα-άκοντα τη νέα τάξη να κυριαρχήσει στα κράτη, διαλύοντάς τα, είναι η συνταγή που δοκιμάζεται τώρα και με τον Δημ. Χριστόφια.
Δοκιμάζεται, γιατί ο διεθνής παράγοντας ξέρει ότι ο νέος πρόεδρος δεν είναι ούτε Κληρίδης, ούτε Βασιλείου, ούτε Κυπριανού, ούτε Κασουλίδης να του κάνει τα χατίρια, ως ομοϊδεάτης. Ο Δημήτρης Χριστόφιας μοιράζεται με τον Τάσσο Παπαδόπουλο την ίδια Κύπρο εντός του. Μόνο που τα δικά του όπλα σφάζουν με το μπαμπάκι.
Ίσως είναι και ο λόγος που ο γενικός γραμματέας των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν δεν του έχει στείλει ακόμα συγχαρητήριο τηλεγράφημα για τη νίκη του.

Μετά από καταγγελία του δημοσιογράφου Β. Χιώτη για εκβιασμό με όχημα το blog press-gr, η Δικαιοσύνη επέδραμε στο γραφείο του δημοσιογράφου Α. Καψαμπέλη, που η Google κατονόμασε ως έναν από τους υπεύθυνους του blog, και έψαξε για στοιχεία που να στοιχειοθετούν το αδίκημα.
Μετά από αυτό, η κυβέρνηση με πρόφαση την επονομαζόμενη εναρμόνιση με την ευρωπαϊκή νομοθεσία ετοιμάζεται να φέρει νόμο που θα περιορίζει την ελευθερία του λόγου στον κόσμο του Διαδικτύου.
Θα ήταν, ίσως, πιο χρήσιμο αν η κυβέρνηση έφερνε νόμο για περιορισμό της ελευθερίας του παραλόγου. Και όχι μόνο στο Διαδίκτυο. Επειδή η ανθρωπότητα έχει κάνει 50.000 αιματηρά χρόνια για να καταφέρει να αποκτήσει το δικαίωμα να λέει ελεύθερα ό,τι της κατέβει. Και η νομολογία έχει κάνει άλλα 50.000 αιματηρά, επίσης, χρόνια για να υπερασπίζεται την υπόληψη του καθενός από τη συκοφαντική δυσφήμηση, με τη μήνυση.
Και τα δύο αυτά αγαθά τα διαθέτει η ελληνική κοινωνία. Δεν χρειάζεται και μπαμπούλα. Αν είναι κάτι που χρειάζεται είναι περισσότερος πολιτισμός εκ μέρους των πολιτών και δικαιότερο έργο εκ μέρους των διωκτικών και δικαστικών αρχών.

Στη διάρκεια 15ωρης απολογίας στον ανακριτή η αδιάφορης ηλικίας Εύη Τσέκου κατέθεσε ότι η ίδια τράβηξε την ταινία με τον Χρ. Ζαχόπουλο για να τον εκδικηθεί, που δεν τη διόρισε. Συμπέρασμα:
α. Το πήδημα έχει αντίτιμο. Δεν γίνεται για αμοιβαία ευχαρίστηση.
β. Το πήδημα δεν είναι προσωπική υπόθεση, είναι μια πράξη που αφορά και τρίτους.
γ. Το πήδημα γίνεται εν ψυχρώ, χωρίς συναίσθημα μεταξύ των πρωταγωνιστών.
δ. Τα σώματα, τα όργανα, η παρουσία δεν έχουν καμία αξιοπρέπεια και καμία αξία προς υπεράσπιση.
Στο τέλος παίρνει κανείς ό,τι του αξίζει.
Επίσης, η αδιάφορης ηλικίας Εύη Τσέκου κατέθεσε ότι το DVD υπεκλάπη στο «Πρώτο Θέμα», με εντολή του Θέμου Αναστασιάδη, και πως η διάρκειά του ήταν 50 λεπτά και όχι 3 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα, όπως αυτό που κατέθεσε ο Γ. Ανδριανός. Αυτό ήταν το διαφημιστικό για το ολόκληρο που θα δοθεί στους αναγνώστες με την ακριβή έκδοση σε σακούλα. Για τον εμετό.

Πάνω στη σύγχυση των παραπάνω κοσμοϊστορικών γεγονότων, ο Κάστρο παραιτήθηκε από το τιμόνι της Κούβας, που το παρέλαβε ο αδελφός του Ραούλ. Θα πολεμούσα ευχαρίστως στο πλευρό του Φιντέλ, αλλά με θλίβει ένα ερώτημα: Μετά από 50 χρόνια διακυβέρνησης μόνο ο αδερφός του αναδείχτηκε άξιος συνεχιστής ενός επαναστατικού δρόμου; Για την ακρίβεια, με θλίβει η απάντηση.
Επίσης, η Τουρκία εισέβαλε στο Ιράκ με το πρόσχημα της αντιμετώπισης των Κούρδων ανταρτών και τα ΜΜΕ παγκοσμίως μιλάνε για επιχείρηση διείσδυσης. Ίσως φταίει η διείσδυση στα ΜΜΕ.
Και η Ρωσία θυμήθηκε να προειδοποιήσει τη Δύση να μην κλιμακώσει, λέει, την ένταση που δημιουργεί με το Κόσοβο. Δεν κοιμήθηκε όλη νύχτα η Δύση.
Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Χαλ, την οποία έκρυβαν οι φαρμακευτικές εταιρείες, τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα έχουν, για τους περισσότερους ασθενείς, την ίδια επήρεια με αυτή που έχουν και τα ψεύτικα από αλεύρι! Όλα είναι θέμα πίστης. Όπως η πίστη των γιατρών στις φαρμακευτικές εταιρείες, που τους αμείβουν.
Ταυτοχρόνως, ο λαθρέμπορος όπλων και ναρκωτικών Χασίμ Θάτσι, που θέλει να λέγεται πρωθυπουργός του Κοσσυφοπεδίου, προειδοποίησε τη Σερβία να μην πειράξει ούτε ίντσα του εδάφους του, γιατί θα έχει να κάνει με το ΝΑΤΟ. Μόνο που η Σερβία θα είναι εκεί και όταν δεν θα υπάρχει ΝΑΤΟ.
Αυτό δεν το έχει καλοσκεφτεί ο κατά τα άλλα κοπτόμενος για τα συμφέροντα των συμπατριωτών του νονός του νονού της περιοχής.
ΥΓ Αν ανοίξει κανείς τα σχολικά βιβλία της Σλαβομακεδονίας, ήδη από του δημοτικού, θα διαπιστώσει, ότι ο λαός αυτός βρίσκεται εκεί από την εποχή των δεινοσαύρων. Στο απόγειο της ακμής του επί Φιλίππου και Αλέξανδρου κατείχε τον μισό γνωστό τότε κόσμο. Αργότερα εντάχθηκε στην Οθωμανική αυτοκρατορία και εκεί που ήταν έτοιμος να ξανατραβήξει προς τη δόξα, ήρθαν αυτοί οι βάρβαροι Έλληνες και τον κατάσφαξαν, του πήραν τη μισή πατρίδα, καπηλεύονται την ιστορία του, ενώ ο Ηρόδοτος κι ο Στράβωνας το λένε καθαρά, ότι η Μακεδονία δεν ήταν Ελλάδα.
Επίσης έκαναν δικούς τους ολυμπιακούς αγώνες οι Μακεδόνες και τα σύνορά τους ήτανε ίδια και απαράλλαχτα από την πλειστόκαινο εποχή μέχρι σήμερα, από την Καρδίτσα μέχρι και την Καβάλα ίσαμε τη βουλγαρική και γιουγκοσλάβικη Μακεδονία με ολίγον από Κοσσυφοπέδιο και Σερβία για να δικαιολογηθούν και τα τωρινά σύνορα.
Α! Ισχυρό κράτος ήταν η Μακεδονία, σ' αυτά τα σύνορα, και επί «Αυτοκρατορίας του Σαμουήλ», δηλαδή της Βουλγαρίας, μέχρι να τη διαλύσει ο Βουλγαροκτόνος ο βάρβαρος.
Φυσικά, ο Μεθόδιος κι ο Κύριλος, που έφτιαξαν το σλαβικό αλφάβητο ήτανε Σλάβοι, αλλιώς πως θα ξέρανε το αλφάβητο.
Το κακό είναι που και οι Αμερικάνοι είναι Μακεδόνες, απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων. Δεν εξηγείται αλλιώς τέτοια βλακεία με περικεφαλαία.
Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης tetradis@enet.gr.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 02/03/2008

Κυριακή 9 Μαρτίου 2008

«Θα υποστούμε την ήττα της δικής μας αδιαφορίας»


Όταν έξι φοιτητές του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ συναντούν τον πιο διάσημο «γύφτο» της ελληνικής τηλεόρασης όλα μπορούν να συμβούν.
Κυριακή, 02.03.08
«Πώς είναι από κοντά;». Απόγευμα, έξω από το «Παλλάς» και η παρέα των εικοσάχρονων φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών έχει τη δική της αγωνία. Στα χέρια τσαλακωμένα χαρτιά με ερωτήσεις για μια τετ α τετ συνάντηση με τον Λάκη Λαζόπουλο. Μια συνέντευξη διαφορετική από αυτές που έχει δώσει μέχρι σήμερα ο δημοφιλής δημιουργός. «Να ρωτήσουμε ό,τι θέλουμε;». Ό,τι θέλετε.
Λίγα λεπτά μετά καθισμένοι στην πλατεία του θεάτρου παρακολουθούν την πρόβα για τις συναυλίες της Λαϊκής Ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης» που τέλειωσαν χθες. Ο Λαζόπουλος σε μεγάλα κέφια, «είμαι καλά, είμαι καλά, πολύ καλά»...
Από κάτω η Ντιάνα, ο Μάριος, ο Τάσος και οι τρεις Γιώργηδες της παρέας. Ακούνε τα τραγούδια αλλά ο νους τους είναι αλλού. Ψαχουλεύουν τα χαρτιά τους. Σιγοψιθυρίζουν.
Μια συνέντευξη που ξεκίνησε με πενιές, πέρασε από τα blogs και τα Σκόπια, έβγαλε γλώσσα στις κάμερες της Πανεπιστημίου και τελείωσε ανοιξιάτικα. Με χελιδόνια. Και με τη διαπίστωση: «Τελικά είναι προσιτός και άμεσος, όπως στην τηλεόραση...».
Πού οφείλεται η φετινή επιτυχία του «Αλ τσαντίρι νιουζ»;
Από πέρυσι είχαν ξεκινήσει κάποιες αλλαγές. Μπήκα πολύ πιο σκληρά στην πολιτική σάτιρα που με ενδιέφερε. Άλλαξα τα κοστούμια που ήταν πολύ παρδαλά. Τα φορούσα με το ζόρι. Κι όταν κάνω κάτι με το ζόρι, με κάνει ψεύτικο. Είπα, δεν με ενδιαφέρει, θα βάλω ρούχα σκούρα, αυτό ήμουνα πάντα. Τα υπόλοιπα έγιναν σφήνα για να αποφορτίζομαι. Και πιστεύω ότι η εταιρία που κάνει τις μετρήσεις κάτω από το βάρος της βοής του κόσμου αναγκάστηκε, λέω εγώ, να το αποτυπώσει αυτό σε νούμερα.
Προϋπήρχαν, δηλαδή, τα νούμερα;
Βεβαίως. Δεν μπορείς να βρεθείς από το 25% στο 65%, είναι αδύνατον. Η ζώνη 9-11 το βράδυ για ένα διάστημα ήταν κλειδωμένη. Τα νούμερα ήταν μοιρασμένα. Κάποια στιγμή στο τοπίο έγινε ανακατάταξη… Γι’ αυτό τώρα όλα τα κανάλια είναι σε αναζήτηση καινούργιων προγραμμάτων. Είναι σίγουρο, πάντως, πως ο τηλεθεατής άλλαξε, η τηλεόραση δεν άλλαξε. Δίνει σήμα ο τηλεθεατής και δεν μπορούν να το διαβάσουν.
Λένε ότι, σχολιάζοντας στην εκπομπή σας τα «τηλεκαημένα», όπως τα αποκαλείτε, διαιωνίζετε την ύπαρξή τους.
Κοινωνία δεν είναι τι θα πει ο βουλευτής στη Βουλή που δεν τον ακούει και κανένας. Εγώ δεν είμαι διαφημιστική εταιρία. Η εκπομπή μου απευθύνεται σε όλους και ενδιαφέρεται για όλους.
Κάποιοι δίνουν αφορμές για να σχολιαστούν…
Δεν υπάρχει καμία αφορμή. Ο καθένας κουβαλάει το μέτρο του και με αυτό μετράει την ελληνική κοινωνία. Ακούμε αυτά τα τραγούδια στην τηλεόραση και νομίζουμε ότι αυτή είναι η ελληνική μουσική. Οι διαφημιστικές εταιρίες με πέντε τηλεοπτικά κανάλια επιβάλλουν αυτήν τη στιγμή τις χειρότερες μουσικές. Ποιος άνθρωπος νοήμων θα πάει να δει την Μπεζεντάκου, για παράδειγμα;
Κι όμως, αυτά τα μαγαζιά είναι γεμάτα.
Και οι βόθροι γεμίζουνε, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να πηγαίνουμε να καθόμαστε από πάνω.
Πώς εξηγούνται αυτά τα φαινόμενα;
Επαναλαμβάνει η τηλεόραση ένα θέμα και σου δημιουργεί την περιέργεια να πας να το δεις. Η επανάληψη, σε μια εποχή που έχει χάσει τις βάσεις της, μπορεί να αναπαράγει τον τελευταίο μέτριο και να στον κάνει σημαντικό.
Η εκπομπή σας στοχεύει στην αφύπνιση συνειδήσεων. Από την άλλη είναι γνωστό ότι η τηλεόραση αποχαυνώνει. Πετυχαίνει το στόχο του το «Τσαντίρι»;
Με ενδιαφέρει τι κάνω εγώ. Το τι θα πάρει ο καθένας είναι δικό του θέμα. Με πλησίασε ένας κύριος και μου είπε: «Είμαι 45 χρονών και θυμήθηκα ότι μπορώ να ξαναγελάσω». Η ζωή σε έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που είναι ανάγκη να εκραγεί μέσα σου το γέλιο. Δεν είναι ανάγκη να καταπιείς το φαρμακείο για να γίνεις καλά. Μπορείς να καταπιείς και γέλιο και να γίνεις καλά. Υπάρχουν και φάρμακα που δεν είναι κατ’ ανάγκην πικρά. Μπορεί ένας δημιουργός και να χορεύει και να μιλάει σοβαρά.
Τι σημαίνει «σοβαρός»;
Αυτός που έχει ουσιαστικά πράγματα να πει και μιλάει με συντακτικό ψυχής.
Σας έχουν ασκηθεί πιέσεις από αφεντικά για τη δουλειά σας;
Με την αυστηρή έννοια του όρου, όχι.
Αν γινόταν;
Θα σταμάταγα την εκπομπή. Δεν θα το διαπραγματευόμουν. Έχω νιώσει πολλές φορές ότι υπάρχει δυσφορία, ότι υπάρχουν παράπονα. Τα ακούω με συγκατάβαση γιατί κι εγώ υπομένω. Δεν είμαι ούτε o άτρωτος ούτε o βιονικός ούτε ο άνθρωπος που δεν πληγώνεται.
Τι υπομένετε;
Την παραπληροφόρηση. Συνέχεια μου στέλνουν πεσκέσια παραπληροφόρησης και εκβιαστικών ερωτήσεων.
Μιλάτε για όσα γράφονται σε blogs;
Μιλάω και γι’ αυτό. Άλλο πράγμα η ελευθερία και άλλο η συμμορία που μπαίνει μέσα και μολύνει το Διαδίκτυο και το κάνει όλο αναξιόπιστο. Η απάντησή μου είναι ο χρόνος. Το ψέμα και η αλήθεια κάποια στιγμή θα βρεθούν στο δρόμο. Απλώς η αλήθεια, ως πιο διακριτική, στέκεται μακρύτερα…
Πώς κρίνετε τα τελευταία γεγονότα στο χώρο της δημοσιογραφίας;
Τα τελευταία πολλά χρόνια οι δημοσιογράφοι γίνανε μέρος του συστήματος και της εξουσίας. Υπάρχει πληρωμένη δημοσιογραφία. Αναμφίβολα υπάρχουν ικανοί δημοσιογράφοι. Το θέμα είναι πώς χρησιμοποιείς την ικανότητα. Θέλω να πω, ο ηλεκτρισμός μπορεί να γίνει και φως, μπορεί να γίνει και ηλεκτρική καρέκλα.
Θα σας ενδιέφερε να ασχοληθείτε με την πολιτική;
Όπως είναι διαμορφωμένη, δεν με αφορά. Είναι πιο σημαντικό να κάνω τους ανθρώπους να περνάνε καλύτερα.
Έχετε κριτικάρει τις κάμερες για την παρακολούθηση των διαδηλώσεων.
Δεν χρειάζονται κάμερες για καμία διαδήλωση. Αυτή τη στιγμή η Πανεπιστημίου είναι σε κοινή θέα. Ο καθένας που περπατάει στο δρόμο παίζει σε πεντακόσιες τηλεοράσεις. Σε ξέρουν στην Εθνική με την γκόμενα που είσαι, σε ξέρουν στην Πίστεως, σε ξέρουν στη Eurobank, σε ξέρουν παντού. Είμαι αντίθετος με τις παρακολουθήσεις τόσο στην ιδιωτική ζωή όσο και στις διαμαρτυρίες. Δεν είναι δυνατόν να παίζεις σε μια σειρά που την παρακολουθεί το κράτος. Αντί να λογοδοτήσουν αυτοί για τη διαφθορά, έχουν στρέψει τις κάμερες στον κόσμο.
Για το Σκοπιανό ποια είναι η θέση σας;
Δεν φοβάμαι να πάρω θέση, κανείς όμως δεν πρέπει αυτή τη στιγμή να μπει μπροστά. Πρέπει να βρεθούμε σε μια κοινή γραμμή όλοι, να σιωπήσουμε, να σκεφτούμε τα λάθη μας και να αφήσουμε όλους αυτούς που, καλώς ή κακώς, χειρίζονται τα θέματα.
Πώς εισπράττετε τα αισθήματα που βιώνουμε;
Νομίζω ότι ο Έλληνας είναι πάρα πολύ κουρασμένος και είναι έτοιμος να συμβιβαστεί. Επίσης τα τελευταία χρόνια στη δική σας τη γενιά η λέξη Ιστορία δεν παίζει και σημαντικό ρόλο, δεν αναφέρομαι σε εσάς που σπουδάζετε. Με αποτέλεσμα ένα…«ε, και τι έγινε»… Αν λοιπόν αφήσανε τα πράγματα τόσα χρόνια ως έχουνε, αναγκαστικά θα υποστούμε τις συνέπειες. Οι λαοί που αφήσανε τις Ιστορίες τους στην τύχη τους έχουν και ήττες. Ας είμαστε έτοιμοι να υποστούμε την ήττα της δικής μας αδιαφορίας.
Κάποιοι λένε πως η ονομασία είναι ήσσονος σημασίας.
Είναι ήσσονος σημασίας όταν δεν εγείρονται εθνικά ζητήματα. Δεν είναι πολλές οι χώρες που αφήσανε τις άλλες χώρες με τις οποίες συνορεύανε να πάρουν το όνομά τους. Ο γεωγραφικός προσδιορισμός δεν πρόκειται να άρει τα ζητήματα που θα προκύψουν στο μέλλον.
Το ασφαλιστικό είναι επίσης μεγάλο θέμα.
Τα δικαιώματα των εργαζομένων μέρα με τη μέρα δεν εξασφαλίζονται. Αργείς να ξεκινήσεις τη δουλειά, καθυστερούν οι προσλήψεις, μπαίνουν από τα παράθυρα, χάνεται η αξιοκρατία και δημιουργείται η απελπισία. Με τις κλοπές που έχουν συμβεί σε λίγο τα ταμεία δεν θα μπορούν αντικειμενικά να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση η οποία παράγει μεγάλους ανθρώπους. Και οι λίγοι που θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα κάποια στιγμή αποθαρρύνονται. Ένα υγιές κύτταρο σε ένα σάπιο οργανισμό κάποια στιγμή, με τόσους καρκίνους γύρω γύρω, θα σαπίσει.
Υπάρχει λύση;
Νομίζω πρέπει να δημιουργηθεί ένας καινούργιος πολιτικός οργανισμός.
Αλλαγή από τα κάτω;
Αλλαγή από το μηδέν. Κοντά στο μηδέν είναι το ένα.
Με αφορμή την εκλογή Τσίπρα στην ηγεσία του Συνασπισμού πιστεύετε πως έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για την ενότητα της Αριστεράς;
Όσοι καθίσανε πάνω στα δόγματα γίνανε αγάλματα που τα κουτσουλάνε τα περιστέρια. Όσοι είδαν την εποχή προχώρησαν μαζί της. Ο Τσίπρας είναι πολιτικό πρόσωπο κατ’ αρχήν καθαρό. Έχει τη δυνατότητα να συγκεντρώσει στο ρεύμα αυτό και άλλες απόψεις.
Πιστεύετε ότι άνοιξε πόρτα γι’ αυτές τις αλλαγές;
Άνοιξε το πέρασμα. Το 2008 θα κάνει σκληρή «πόρτα», θα γίνει πολύ χοντρό face control, θα μείνουνε πολλοί απ’ έξω. Το παρελθόν είναι χοάνη που έχει ανοίξει. Tον πολιτικό χορό του Ζαλόγγου χορεύουνε κάθε μέρα.
Το ΚΚΕ θα διαβεί το πέρασμα;
Το ΚΚΕ και ιδεολογία έχει και μηχανισμό έχει. Οφείλει να ανοίξει τα μάτια του λίγο στο σήμερα… Ο κόσμος ζητάει λύση από τα αριστερά, ένα νέο κοινωνικό αριστερό ρεύμα το οποίο να μπορεί να συγκεντρώσει την περιρρέουσα ιδεολογία η οποία είναι πιο απελευθερωμένη από την ιδεολογία της δικής μας γενιάς.
Οι εικοσάρηδες και οι τριαντάρηδες έχουν απογοητευθεί από την πολιτική, ίσως να μη θέλουν αλλαγές.
Θα αναγκαστούν. Ακόμα είναι απελπισμένοι και δεν ξέρουν ότι και να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους μπορούν και να διοικήσουν μπορούν.
Δεν θα τους αφήσουν…
Τι λες; Δεν είναι στο χέρι τους, είναι στο δικό σου χέρι.
Ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη.
Εγώ κι ένα χελιδόνι να δω καταλαβαίνω ότι ήρθε η άνοιξη. Δεν περιμένω να μαζευτεί τσούρμο για να πειστώ. Αρκεί κι ένα χελιδόνι.

Τη συνέντευξη από τον Λάκη Λαζόπουλο πήραν οι Μάριος Αγγελόπουλος, Ντιάνα Αλεξάκη, Τάσος Γιαννόπουλος, Γιώργος Ζαλοκώστας, Γιώργος Λιονάκης και Γιώργος Πολυχρονιάδης. Είναι οι τριτοετείς φοιτητές του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών που είχαν διενεργήσει την έρευνα για το «Αλ τσαντίρι νιουζ», η οποία δημοσιεύτηκε από τον ΕΤ.Κ.

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2008

Το καλόπαιδο και το κωλόπαιδο


Το καλό παιδί
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Αδάμ που χου (ναι, τόοοοσο αρχή). Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα καλού παιδιού. Είχε την Εύα από δίπλα του να του τρίβεται και να του λέει «Μα Αdam, baby, μήπως να το δοκιμάζουμε και τούτο το ωραίο το μηλαράκι, δες τι τρυφερό που είναι». Τίποτα αυτός, δεν σκάμπαζε καθόλου. Βλέπετε, το καλό παιδί δεν σπάει ποτέ τους κανόνες.
Ξεχωρίζουν από μακριά: Συνήθως είναι μέτριοι (μα πολύ μέτριοι) στην εμφάνιση. Ως και δεν βλέπονται καθόλου. Δεν πολυασχολούνται με σπορ και αθλοπαιδιές και αν ασχολούνται παίζουν πάντα με τους κανόνες. Ή είναι από αυτούς που θα ξεμείνουν τελευταίοι και δεν τους θέλει κανείς στην ομάδα. Μπορεί να είναι καλοί μαθητές, geeks τελείως. Φοράνε συμμαζεμένα ρουχαλάκια, το μαλλί είναι πάντα κομμένο, η εμφάνιση περιποιημένη. Σπορτεξάκι, τίμπερλαντ μποτάκι, τζιν (σιδερωμένο με τσάκιση), φουτεράκι, πουκάμισο (καρό). Ζώνη δερμάτινη στο τζιν, ζελέ στο μαλλί.
Ίσως να είναι κοινωνικοί, αλλά δεν ανήκουν ποτέ μα ποτέ στις in/hot κλίκες. Έχουν φίλες, πολλές μάλιστα, και σίγουρα γουστάρουν κάποια από αυτές, αλλά σχεδόν ποτέ δεν τολμούν να της τα ρίξουν. Δεν καταλαβαίνουν γιατί μα γιατί δεν μπορούν να χτυπήσουν την γκόμενα που θέλουν. Και όχι, δεν θέλουν την αριστερίζουσα ταγαροφορούσα με το γυαλί ταρταρούγα που τους γουστάρει. Θέλουν, αυτήν, την hot γκόμενα, που ρίχνεται στην αγκαλιά τους αφού πλαντάξει στο κλάμα για τον γκόμενο της και τους αναφωνήσει «Είσαι ο καλύτερος μου φίλος!». Δεν μπορούν να καταλάβουν τι προτιμάει σ’ εκείνο το κωλόπαιδο που την έχει στο φτύσιμο συνέχεια. Αυτοί, ναι, τα καλά παιδιά, είναι σοβαροί, ώριμοι, μετρημένοι, σταθεροί, θα της φερθούν με σεβασμό και εκτίμηση, θα την κοιτάνε στα μάτια, ακόμα και αν τους μιλάει για τις νέα μόδα στις ανταύγειες, θα την προσέχουν, στα ώπα ώπα θα την έχουν, βασίλισσα!
Μα αυτό που δεν μπορούν να δουν είναι ότι είναι βαρετοί. Και αυτό, είναι το μόνο που δεν είναι το κωλόπαιδο. Ω ναι, ξέρουν για τα κωλόπαιδα, τους έχουν δει να τους παίρνουν την δόξα (και τις γκόμενες). Μου είπαν κάποτε ότι ακόμα και τα καλά παιδιά μπορούν να κρύβουν μια κόλαση μέσα τους. Λάθος φίλε μου. Η μόνη κόλαση που κρύβει μέσα του το καλό παιδί, είναι αυτή της ανασφάλειας και του συμπλέγματος κατωτερότητας. Ω ναι, μπορεί να τα ξεπεράσει αυτά κάποτε, λίγη μόρφωση και λίγη κουλτούρα και μπόλικα φράγκα μόνο θέλει. Ποτέ όμως δεν θα ξεπεράσει τον αιώνιο του αντίζηλο, το κωλόπαιδο, που του έκλεψε την γκόμενα.

Το κωλόπαιδο
Το κωλόπαιδο που λέτε, είναι το φίδι, στην ιστορία μας με τον Αδάμ και την Εύα. Είναι το παιδί που στο σχολείο είχε το μακρύ ατημέλητο μαλλί που έχει να δει μπαρμπέρη κάτι χρόνια, είναι το παιδί που δεν ξυρίζεται. Φοράει δερμάτινα, και χαϊμαλιά, έχει μηχανή, ακούει hard rock ή indie rave μουσική, παίρνει αποβολές συνέχεια, καπνίζει, πίνει, τρυπημένα αυτιά, τατουάζ, κοπάνες. Βλέμμα βαθύ και μυστηριώδες. Είναι αυτός που όλες οι μαμάδες λένε στα κορίτσια τους ότι πρέπει να αποφύγουν. Και εδώ έχουμε ένα από τους λόγους που τον θέλουν όλες οι κοριτσούδες: Είναι απαγορευμένος.
Είναι ψαγμένος όμως, μάγκας και παιχταράς. Θα μπορούσε να είναι και ο πρόεδρος του 15μελούς μικρός. Είναι χωμένος παντού σε ότι σκηνικό παίζει, ξέρει όλους τους κανόνες και 1000 και ένα τρόπους για να τους σπάσει. Είναι τσογλάνι. Δεν έχει κανένα ενδοιασμό να παίξει βρόμικα αν το απαιτεί η κατάσταση και αν θα κερδίσει κάτι. Και αυτός είναι ο δεύτερος λόγος που τον θέλει η γκόμενα: Νομίζει ότι μπορεί να τον αλλάξει και να το φέρει στον ίσιο δρόμο.
Το κωλόπαιδο είναι πανέξυπνος, και καπάτσος και θα χωθεί όπου θελήσει. Αν θελήσει. Μπορεί να καταλήξει CEO σε πολυεθνική, καθηγητής πανεπιστημίου, μεγαλοδικηγόρος, πολιτικός ή πρόεδρος indie music εταιρίας.
Ή απλά, μπορεί να αυτοκαταστραφεί. Και αυτός είναι ο τρίτος λόγος που καίγεται γι’ αυτόν η γκόμενα. Γι αυτή την μαύρη ζοχαδιασμένη ψυχή του. Νομίζει, ότι μπορεί να τον σώσει.
Το κωλόπαιδο δεν είναι βαρετός. Δεν είναι σαν τους άλλους. Η γκόμενα που βγαίνει μαζί του, ποτέ δεν ξέρει τι την περιμένει. Βλέπεις με το καλό παιδί, ξέρει πως θα πάνε σινεμά, και μετά σ’ ένα πολύ καλό μπαράκι. Ξέρει που, πως, πότε. Και ξέρει ότι είναι ασφαλής μαζί του. Το κωλόπαιδο, θα την πάρει τηλέφωνο τελευταία στιγμή όταν εκείνη θα δουλεύει μανιωδώς την παρουσίαση για το μίτινγκ της και θα της πει να κατέβει τώρα κάτω, περιμένει με την μηχανή αναμμένη. Θα ξεκινήσουν για συναυλία σε υπόγειο και κατεστραμμένο μαγαζί για να ακούσουν κάποιους που ναι μεν δεν τους ξέρει τώρα ούτε η μάνα τους αλλά του χρόνου θα είναι οι νέοι Arctic Monkeys. Θα γνωρίσουν κάτι άλλα παιδιά εκεί που θα τους καλέσουν σ’ένα underground party, και θα καταλήξουν να βλέπουν την ανατολή του ήλιου στο Σούνιο αγκαλιασμένοι πάνω στην μηχανή.
Και αυτός είναι ο τέταρτος λόγος που τον γουστάρει: Είναι επαναστάτης (ακόμα και χωρίς αιτία). Σπάει όλα τα κατεστημένα, ξεπερνά τα τετριμμένα συντηρητικά όρια της μπουρζουαζίας. Η ζωή είναι μια περιπέτεια μαζί του, όπως στις ταινίες και στα βιβλία και την ρουφάει όλη, δεν αφήνει σταλιά.
Και μετά, η γκόμενα μπορεί να μην ξανακούσει απ΄το κωλόπαιδο για κανά μήνα. Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Και θα σκυλιάσει, θα θυμηθεί πως τον καλοκοιτούν οι άλλες γκόμενες και πως παίζει αυτουνού το ματάκι. Αυτός είναι ο πέμπτος λόγος που τον γουστάρει: Θέλει να έχει αυτό που δεν μπορεί να έχει. Αν ήταν εύκολος, πρόχειρος, πάντα διαθέσιμος (σαν το καλό παιδί) θα τον έφτυνε αμέσως.
Και κάθε φορά που θα την πληγώνει και θα την τσαλαπατάει, θα τρέχει να χωθεί στην αγκαλιά του καλύτερου της φίλου, του καλού παιδιού για να κλάψει. Μέχρι που κάποια μέρα, θα βρει την δύναμη να ξεκόψει, είτε γιατί έχει μπουχτίσει πλέον, είτε γιατί θέλει να κάνει οικογένεια και παιδιά είτε γιατί την παράτησε το κωλόπαιδο. Θέλει ηρεμία, τάξη και ασφάλεια, στοργή, αγάπη και προδέρμ. Οπότε θα τα φτιάξει με το καλό παιδί.
Στην αρχή θα είναι καλά.
Μέχρι να εμφανιστεί καβάλα στην μηχανή το κωλόπαιδο, κλείνοντας της το μάτι.

http://jimisnrj.blogspot.com/2006/11/to-kalo-kolopaido.html

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2008

Ο οργασμός είναι σαν το sudoku


• Ο μεγαλύτερος σαμποτέρ του οργασμού είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση. Γι’ αυτό πρέπει να ανακαλύψουμε τρόπους που λειτουργούν για το καθέναν από μας ώστε να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση.
• Το αλκοόλ, οι ουσίες, οι φαρμακευτικές αγωγές σαμποτάρουν τους οργασμούς. Μπορεί να νιώθουμε σέξι έπειτα από πέντε σφηνάκια, η σεξουαλικότητά μας όμως πέφτει σε λήθαργο. Τη λίμπιντο επηρεάζουν επίσης τα αντισυλληπτικά, οι ορμονικές διαταραχές, τα ψυχολογικά προβλήματα.
• Στο σεξ χαλαρώνουμε. Δεν σκεφτόμαστε αν φαίνεται η κυτταρίτιδα στα πόδια ή αν το στομαχάκι μας εξέχει.
• Οδηγούμε τον/την παρτενέρ, αφού είναι σχεδόν απίθανο να γνωρίζει από μόνος του – μόνη της τα ευαίσθητα σημεία μας.
• Οι γυναίκες πρέπει να ξεχάσουν τις ανοησίες των προηγούμενων δεκαετιών περί κολπικού και κλειτοριδικού οργασμού. Πρόκειται για μια τεράστια παρανόηση. Ο οργασμός είναι ένας.
• Ο συγχρονισμός δεν πρέπει να μας ανησυχεί. Είτε τελειώνουμε ταυτόχρονα είτε όχι, ο βαθμός απόλαυσης παραμένει ίδιος. Δεν είμαστε πρωταθλητές συγχρονισμένης κολύμβησης αλλά εραστές.
• Οργανώνουμε μίνι αποδράσεις από τη ρουτίνα της καθημερινότητας με την/τον παρτενέρ μας. Προσπαθούμε γενικά να διατηρήσουμε το επίπεδο της αφροδισιακής ατμόσφαιρας στη σχέση μας.
• Προσέχουμε το βάρος μας και γενικότερα την υγεία μας. Ένα ευλύγιστο δυνατό σώμα ανταποκρίνεται καλύτερα στο σεξ.
• Κάνουμε «πρακτική εξάσκηση». Ο οργασμός είναι σαν το sudoku. Όσο πιο πολλά λύνουμε τόσο αυξάνεται η επιτυχία με την οποία τα λύνουμε.
Από το βιβλίο της Τζέιν Χέιρ: «Οργασμοί και πώς να τους αποκτήσετε»

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2008

Η Επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη για το Σκοπιανό


Τέλος στην προδοσία και στην ασχήμια. Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών, δηλαδή ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο μελλοντικός πρόεδρος, η κολοσσιαία πολεμική μηχανή έχει ήδη μπει μπροστά με στόχο την εξόντωση όλων όσων θεωρεί εχθρούς της ακόμα και αυτών όπως η Ελλάδα που δεν υπακούνε τυφλά της εντολές της. Ιράν, Κορέα, Αραβικός κόσμος νέοι υποτελείς και φυσικά άμεσα η Ρωσία και στο βάθος η Κίνα. Μετά θα έρθει η σειρά των "άτακτων" της Νότιας Αμερικής, ένας νέος θανάσιμος κίνδυνος πολυπρόσωπος, πολυπλόκαμος σαν χταπόδι κάνει αργά αλλά σταθερά την εμφάνισή του στο προσκήνιο της παγκόσμιας ιστορίας. Σημερινός στόχος είναι τα Βαλκάνια, με κύριο σύμμαχο την "Μεγάλη Αλβανία" ξεκινώντας από το Κόσσοβο με συνεργάτες τους υπεύθυνους για μαζικές δολοφονίες UCK. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, γεγονός πρωτοφανές για την χώρα μας, μερικοί "επιστήμονες" επέλεξαν το αμφιθέατρο του Παντείου Πανεπιστημίου για να αναπτύξουν δημόσια την υποστήριξή τους σε ένα βασικό αίτημα της "Μεγάλης Αλβανίας" την κατάκτηση της Ηπείρου έως την Πρέβεζα με την δικαιολογία ότι ανήκει στην Αλβανική Τσαμουριά απ' όπου τους έδιωξαν με εγκληματικές πράξεις οι Έλληνες. Ασφαλώς πρόκειται για οργανωμένη προβοκάτσια των ΗΠΑ ώστε να μελετηθούν οι δικές μας αντιδράσεις και να προπαρασκευαστεί ψυχολογικά η εδαφική επέκταση της Αλβανίας μετά το Κόσσοβο και σε ένα μεγάλο τμήμα των αλβανόφωνων περιοχών των Σκοπίων και ακολούθως και σε δικά μας εδάφη. Από την άλλη μεριά η σύμπλευση της Τουρκίας με τις ΗΠΑ στο Κόσσοβο που έσπευσε πρώτη αυτή να το αναγνωρίσει προετοιμάζει το έδαφος για πονηρά σχέδια σε βάρος της χώρας μας, με βάση όχι μόνο το Αιγαίο και την Κύπρο αλλά και την Μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη που ακολουθώντας το παράδειγμα του Κοσσόβου μπορεί να διεκδικήσει τη δική της ανεξαρτησία. Η ηγεσία των Σκοπίων φαίνεται να γνωρίζει από πρώτο χέρι τα σχέδια των ΗΠΑ και γι' αυτό δείχνει αυτή την αλαζονική αδιαλλαξία. Και πράγματι σε αυτή τη φάση συμπορεύονται με την πολιτική που εκθέσαμε. Όμως, τι θα κάνουν όταν ξεκινήσει η επόμενη φάση της φιλοαλβανικής τακτικής οπότε το κρατίδιό τους θα κοπεί στη μέση.
Γιατί θα πρέπει να γνωρίζουν τόσο αυτοί όσο και οι ΗΠΑ ότι μπορούν να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες όμως φυλετικά είναι Σλάβοι και ως εκ τούτου κατατάσσονται ουσιαστικά στη χωρία των εχθρών των ΗΠΑ μαζί με τη Ρωσία τη Σερβία αλλά και την Βουλγαρία που και αυτή δεν πρέπει να έχει αυταπάτες. Έτσι γυρίζοντας σε 'μας τους Έλληνες θα πρέπει να δούμε ότι η κατάσταση όντως εξελίσσεται όπως εξελίσσεται είναι παραπάνω από τραγική. Δεδομένου ότι οι Αμερικανοί δεν πείθονται πια από τις όσες υποκλίσεις και αν κάνουν απέναντί τους οι ποικιλόμορφες αμερικανόφιλες ηγεσίες και αυτό γιατί φοβούνται και μισούν το λαό μας για τον οποίο είναι βέβαιοι ότι στη μεγάλη του πλειοψηφία απορρίπτει τα φιλοπόλεμα σχέδιά τους και γι' αυτό θέλει να μας τιμωρήσει με κάθε τρόπο. Εκτός και αν αποφασίσουμε όλοι μαζί να γονατίσουμε και να φιλήσουμε τα πόδια τους κάνοντας όρκους ότι από εδώ και στο εξής θα ήμαστε καλά παιδιά και πειθήνια όργανα στην όποια πολιτική τους, όμως αφού το παιχνίδι είναι έτσι και αλλιώς για εμάς χαμένο τότε ας πέσουμε με το κεφάλι ψηλά. Ας μην περιμένουμε βοήθεια από πουθενά ούτε έχουμε συμμάχους. Είμαστε εμείς και εμείς. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να είμαστε τουλάχιστον ωραίοι, περήφανοι και γιατί όχι χαρούμενοι αφού θα έχουμε πάρει τη μεγάλη απόφαση να γίνουμε όλοι μας μια γροθιά ενωμένοι μπροστά στην προδοσία και την ασχήμια που χτυπάει την πόρτα μας, γιατί είναι προδοσία η αναγνώριση του Κοσσόβου χωρίς την έγκριση της Διεθνούς Κοινότητας του ΟΗΕ δηλαδή μιας επαρχίας που από αιώνες αποτελεί τμήμα της Σερβίας, και τι θα νοιώθαμε εμείς αν μεθαύριο έπαιρναν με το έτσι θέλω την μισή Κύπρο, τη Θράκη ή την Ήπειρο. Όπως είναι ασχήμια να ανεχόμαστε να μας περιφρονούν και να μας υβρίζουν οχυρωμένοι κάτω από τα σκέλια των Αμερικανών οι Σκοπιανοί και εμείς να τους παρακαλάμε και να ζητάμε μεσολάβηση των Αμερικανών χάνοντας κάθε μέρα πιο πολύ την αξιοπρέπειά μας και την υπερηφάνειά μας. Ας κλείσουμε τα σύνορα ας σταματήσουμε τις διπλωματικές και οικονομικές μας σχέσεις και ας τους αφήσουμε να αυτοαποκαλούνται όπως θέλουν κοροϊδεύοντας τους εαυτούς τους. Οφείλουμε να περάσουμε και από αυτή τη νέα δοκιμασία με το κεφάλι ψηλά. Μπορεί να υποφέρουμε όμως το ζητούμενο για μας είναι να παραμείνουμε Έλληνες. Και θα παραμείνουμε Έλληνες. Ας μην ξεχνάμε από πόσες σκληρές δοκιμασίες περάσαμε ως τώρα όμως στο τέλος πάντα βγήκαμε νικητές. Το ίδιο θα συμβεί και στο μέλλον.
Μίκης Θεοδωράκης
Αθήνα, 23/2/2008

Σάββατο 1 Μαρτίου 2008

Πέντε κακές συνήθειες που κάνουν καλό


Ούτε μία ούτε δύο αλλά πέντε καθημερινές συνήθειες του σύγχρονου τρόπου ζωής - όπως το διαρκές τσιμπολόγημα, η κατανάλωση καφέ ή το διαρκές άγχος- αποδεικνύονται νομίσματα με δύο διαφορετικές όψεις. Αν και φημολογείται ότι είναι «κακές», τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται, καθώς νέα δεδομένα αμφισβητούν τις βλαβερές τους επιδράσεις στον οργανισμό ή τις επιβεβαιώνουν αλλά μόνο υπό προϋποθέσεις. Τρεις ειδικοί, η χειρουργός-οδοντίατρος περιοδοντολόγος Ειρήνη Γεωργίου, ο αναπληρωτής καθηγητής Διατροφής του Ανθρώπου στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αντώνης Ζαμπέλας και ο παθολόγος Αναστάσιος Σπαντιδέας, εξηγούν πότε οι συνήθειες αυτές ωφελούν και πότε βλάπτουν τον οργανισμό, προσφέροντάς μας έτσι ένα εξαιρετικό άλλοθι ώστε να μη βιαστούμε να τις… κόψουμε.

Δεν μπορούμε χωρίς καφέ
Ο καφές σε λελογισμένη κατανάλωση προκαλεί υπερδιέγερση, καταπολεμώντας την κούραση και την υπνηλία, ενώ παράλληλα τονώνει τη λειτουργία του καρδιαγγειακού συστήματος και εμποδίζει την εμφάνιση σακχαρώδους διαβήτη. Σύμφωνα με τις διεθνείς συστάσεις, οι υγιείς ενήλικοι δεν πρέπει να ξεπερνούν τα τέσσερα φλιτζάνια την ημέρα, ενώ ακόμα μικρότερη -και συγκεκριμένα λιγότερο από δύο φλιτζάνια- ορίζεται η επιτρεπόμενη πρόσληψη για τις γυναίκες που βρίσκονται σε κατάσταση εγκυμοσύνης. Από την άλλη, η υπερβολική κατανάλωση καφέ αποδεδειγμένα βλάπτει το νευρικό και το καρδιαγγειακό σύστημα, ενώ επειδή αυξάνει σημαντικά τη διούρηση, εντείνει και τον κίνδυνο αφυδάτωσης. Πιο αθώοι για τον οργανισμό είναι οι καφέδες απόσταξης (φίλτρου, εσπρέσο, καπουτσίνο). Αν έχετε ευαίσθητο στομάχι, μπορείτε να προσθέσετε και λίγο γάλα, το οποίο δημιουργεί μια προστατευτική επίστρωση στο γαστρικό βλεννογόνο, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο εμφάνισης γαστρεντερικών διαταραχών. Από την άλλη, βλαβεροί καφέδες για την υγεία είναι πρωτίστως οι βραστοί σαν τον ελληνικό, που κακώς εξακολουθεί να θεωρείται «αθώος», αφού πρόσφατες έρευνες φανερώνουν ότι ανεβάζει την τιμή της χοληστερόλης του αίματος μαζί με κάποιους δείκτες φλεγμονής. Επίσης, καλό είναι να αποφεύγουμε τους στιγμιαίους καφέδες, κυρίως λόγω της χαμηλής τους ποιότητας.

Τσιμπολογούμε διαρκώς σνακ
Το διαρκές τσιμπολόγημα «κόβει» την όρεξη και συμβάλλει στο να διατηρηθούν σταθερά τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα, με αποτέλεσμα να αποτρέπονται οι κρίσεις λαιμαργίας που μοιραία οδηγούν σε υπερφαγία και συσσώρευση περιττών κιλών. Υπό αυτή την έννοια υπερτερεί της κατανάλωσης ενός ή δύο μεγάλων γευμάτων την ημέρα, καθώς βοηθά στο αδυνάτισμα και την καλύτερη διαχείριση του σωματικού βάρος. Ωστόσο, μπορεί και να μας παχύνει, σε περίπτωση που τα σνακ είναι πλούσια σε λίπη και ζάχαρη, συστατικά που εκτοξεύουν στα ύψη τη θερμιδική τους αξία. Προκειμένου λοιπόν το τσιμπολόγημα να αποβεί ωφέλιμο για την υγεία και τη σιλουέτα, πρέπει να επιλέγουμε τροφές πλούσιες σε μέταλλα, βιταμίνες και κυρίως φυτικές ίνες ώστε να είναι χορταστικές παρά το χαμηλό τους θερμιδικό περιεχόμενο. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν τα κουλούρια Θεσσαλονίκης, τα άπαχα γιαούρτια, τα bars από πλήρη δημητριακά και τα μπισκότα ή το ψωμί ολικής άλεσης. Σημασία βέβαια έχει και η ποσότητα του σνακ, ώστε κάθε τσιμπολόγημα, π.χ. δύο μπισκότα τύπου νταϊατζέστιβ ή μία φέτα μαύρο ψωμί με φυτική μαργαρίνη και μέλι, να μην αποδίδει πάνω από 200 θερμίδες στον οργανισμό.

Μας αρέσει πολύ ο ύπνος
Από τη φύση του ο άνθρωπος χρειάζεται έξι με οκτώ ώρες ύπνου την ημέρα, αναλόγως της ηλικίας, της υγείας και της φυσικής του κατάστασης. Από ιατρικής άποψης ο ύπνος αποτελεί απαραίτητο συστατικό για την επιβίωση, όπως ισχύει για το ατμοσφαιρικό οξυγόνο. Κι αυτό γιατί κατά τη διάρκειά του ο οργανισμός αναπαύεται, κάνει delete σε όσα τον κουράζουν και βρίσκει ευκαιρία να αποκαταστήσει τις φθορές που υφίσταται σε καθημερινή βάση. Επιπλέον αναζωογονείται και φορτίζει ξανά τις «μπαταρίες» του, ώστε όταν ξυπνήσουμε να είμαστε πιο παραγωγικοί. Προκειμένου βέβαια να είναι ύπνος γαλήνιος πρέπει να γίνεται στο κατάλληλο περιβάλλον, δηλαδή σε συνθήκες ησυχίας, με σωστή θερμοκρασία (τόση ώστε να μην ιδρώνουμε ούτε να κρυώνουμε), σε χώρο που αερίζεται καλά και με τα απαραίτητα αξεσουάρ (ανατομικό στρώμα και μαξιλάρι). Από την άλλη, ο υπερβολικός ύπνος όχι μόνο δεν προσφέρει κάτι στον οργανισμό αλλά επιπροσθέτως εξασθενεί το μυϊκό και το ορμονικό σύστημα. Παράλληλα, χαλαρώνει υπέρ το δέον το σώμα, ενώ στερεί τον άνθρωπο και από χρήσιμες εμπειρίες, αφού έτσι μειώνονται οι ώρες της εγρήγορσης. Όσο για την υπερβολική υπνηλία, αυτή αποτελεί σιωπηλή προειδοποίηση για σοβαρές υποβόσκουσες παθήσεις, όπως είναι ο υποθυρεοειδισμός και η κατάθλιψη.

Αγχωνόμαστε καθημερινά
Το άγχος είναι φθοροποιό, καθώς εξαντλεί τον οργανισμό, πλήττοντας πρώτα τα νεύρα, την καρδιά και τα αγγεία. Ακολουθούν το ορμονικό, το πεπτικό και το μυϊκό σύστημα, που επηρεάζονται και αυτά δυσμενώς, ιδιαίτερα όταν το άγχος «χτυπά» κόκκινο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, για να προστατευτούμε προσπαθούμε να βρούμε όσο το δυνατόν περισσότερα διαλείμματα χαλάρωσης μέσα στην εβδομάδα και αποφεύγουμε τα μεγάλα και βαριά γεύματα που δυσχεραίνουν την πέψη. Συστήνεται, επίσης, η με μέτρο κατανάλωση αλκοόλ (ένα με δύο ποτήρια) με το κύριο γεύμα της ημέρας, το οποίο δρα χαλαρωτικά. Ωστόσο, είναι γεγονός πως κάτι τόσο βλαβερό για την υγεία έχει και τη θετική του πλευρά: Πρόσφατες έρευνες αποδεικνύουν ότι οι μικρές δόσεις στρες κάνουν καλό, καθώς κρατούν το μυαλό και το σώμα σε εγρήγορση. Τέτοιου είδους στρεσογόνα ερεθίσματα αποτελούν για τον οργανισμό τονωτικές ενέσεις, που τον βοηθούν «να ανεβάσει στροφές», ώστε να μη δουλεύει στο ρελαντί, χωρίς όμως να τον καταπονούν. Θα μπορούσαμε χαριτολογώντας να πούμε ότι τον γυμνάζουν, όπως συμβαίνει με το περπάτημα. Αντίθετα το υπερβολικό και χρόνιο άγχος μπορεί κάποιος να το παρομοιάσει με το γρήγορο τρέξιμο που κουράζει το σώμα και εξαντλεί την καρδιά, αυξάνοντας τον κίνδυνο εμφράγματος.

Μανία για το βούρτσισμα των δοντιών
Το βούρτσισμα των δοντιών μετά το φαγητό απομακρύνει τα υπολείμματα των τροφών, που αν παραμείνουν εκεί, σε συνδυασμό με το σάλιο, προκαλούν τερηδόνα. Για την πρόληψή της απαραίτητη είναι και η χρήση νήματος που καθαρίζει τις μεσοδόντιες επιφάνειες, όπου δεν φτάνει η βούρτσα. Ωστόσο, για τη διατήρηση της στοματικής υγιεινής καθοριστικής σημασίας είναι δύο βουρτσίσματα: Το πρωινό (πριν από το πρώτο γεύμα της ημέρας) και το βραδινό, μετά το δείπνο. Κι αυτό γιατί κατά τη διάρκεια της νύχτας αυξάνεται το μικροβιακό φορτίο της στοματικής κοιλότητας, αφενός από τη συγκέντρωση του σάλιου και αφετέρου από την έλευση νέων βακτηριδίων, προερχόμενα από τις αμυγδαλές, το στοματοφάρυγγα ή την αναπνοή. Σε τέτοιες συνθήκες ευνοείται η προσκόλλησή τους πάνω στις επιφάνειες των δοντιών, με αποτέλεσμα να επιταχύνεται η εμφάνιση τερηδόνας. Συνεπώς, για να προφυλάξουμε τα δόντια μας τις «δύσκολες» νυχτερινές ώρες επιβάλλεται να τα βουρτσίζουμε προτού κοιμηθούμε και μόλις ξυπνήσουμε, ώστε να διατηρήσουμε χαμηλό το μικροβιακό φορτίο του στόματος. Ωστόσο, τα υπερβολικά βουρτσίσματα, με κακή τεχνική (έντονο τρίψιμο) και ακατάλληλη (σκληρή) βούρτσα βλάπτουν αντί να ωφελούν, καθώς διαβρώνουν τα ούλα ευνοώντας τη δημιουργία ουλίτιδας και περιοδοντίτιδας, δύο κατεξοχήν προβλήματα που πλήττουν τους ενήλικες.

http://www.e-tipos.com/newsitem?id=27124