Τρίτη 11 Μαρτίου 2008

Πόσο φοβούνται έναν κομουνιστή πρόεδρο;


Ρίγη συγκίνησης στη διεθνή σκηνή προκάλεσε η εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια ως νέου προέδρου της Κύπρου. Τέτοιας συγκίνησης που ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν, προφανέστατα μετά από υπόδειξη των συμβούλων στο Foreign Office, έσπευσε να τον προσκαλέσει τάχιστα στο Λονδίνο. Για να περιβληθεί με την αίγλη της αυτοκρατορίας, που εξακολουθεί όχι μόνο να κατέχει ένα τμήμα του νησιού, με το έτσι θέλω, αλλά κάνει τα πάντα για να κρατά την Κύπρο διαιρεμένη και αποδυναμωμένη, με τη δοκιμασμένη συνταγή «διαίρει και βασίλευε».
Από κοντά και τα θερμά συγχαρητήρια της Ουάσιγκτον, των Βρυξελλών, της Ρώμης, αλλά και της Άγκυρας, που προσδοκούν στο πρόσωπο του Δ. Χριστόφια να δουν την απαλλαγή τους από το βραχνά του ανυπάκουου και ανυπόταχτου προηγούμενου προέδρου, που πολέμησε την αποικιοκρατία και με το όπλο και με την καρέκλα της εξουσίας.
Πίσω απ' όλες αυτές τις ρεβεράvτζες βρίσκεται η επιθυμία τους να καλοπιάσουν τον μοναδικό κομμουνιστή πρόεδρο στην Ε.Ε. και να του ενισχύσουν τα διεθνιστικά αντανακλαστικά, που τον έχουν κάνει να έχει φιλικές σχέσεις με τους Τουρκοκύπριους, ώστε να οδηγήσουν αυτές τις σχέσεις στο ποθητό τους αποτέλεσμα: Ένα νησί με δύο αδύναμα κράτη, υπό διεθνή κηδεμονία. Στην είσοδο του αραβικού κόσμου και της Μέσης Ανατολής.
Η απόπειρα εξαγοράς και καθοδήγησης και εκμετάλλευσης των διεθνιστικών αντανακλαστικών, που σαν τέτοια συμπαρατάχτηκαν, βοήθησαν και βοηθάνε εκόντα-άκοντα τη νέα τάξη να κυριαρχήσει στα κράτη, διαλύοντάς τα, είναι η συνταγή που δοκιμάζεται τώρα και με τον Δημ. Χριστόφια.
Δοκιμάζεται, γιατί ο διεθνής παράγοντας ξέρει ότι ο νέος πρόεδρος δεν είναι ούτε Κληρίδης, ούτε Βασιλείου, ούτε Κυπριανού, ούτε Κασουλίδης να του κάνει τα χατίρια, ως ομοϊδεάτης. Ο Δημήτρης Χριστόφιας μοιράζεται με τον Τάσσο Παπαδόπουλο την ίδια Κύπρο εντός του. Μόνο που τα δικά του όπλα σφάζουν με το μπαμπάκι.
Ίσως είναι και ο λόγος που ο γενικός γραμματέας των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν δεν του έχει στείλει ακόμα συγχαρητήριο τηλεγράφημα για τη νίκη του.

Μετά από καταγγελία του δημοσιογράφου Β. Χιώτη για εκβιασμό με όχημα το blog press-gr, η Δικαιοσύνη επέδραμε στο γραφείο του δημοσιογράφου Α. Καψαμπέλη, που η Google κατονόμασε ως έναν από τους υπεύθυνους του blog, και έψαξε για στοιχεία που να στοιχειοθετούν το αδίκημα.
Μετά από αυτό, η κυβέρνηση με πρόφαση την επονομαζόμενη εναρμόνιση με την ευρωπαϊκή νομοθεσία ετοιμάζεται να φέρει νόμο που θα περιορίζει την ελευθερία του λόγου στον κόσμο του Διαδικτύου.
Θα ήταν, ίσως, πιο χρήσιμο αν η κυβέρνηση έφερνε νόμο για περιορισμό της ελευθερίας του παραλόγου. Και όχι μόνο στο Διαδίκτυο. Επειδή η ανθρωπότητα έχει κάνει 50.000 αιματηρά χρόνια για να καταφέρει να αποκτήσει το δικαίωμα να λέει ελεύθερα ό,τι της κατέβει. Και η νομολογία έχει κάνει άλλα 50.000 αιματηρά, επίσης, χρόνια για να υπερασπίζεται την υπόληψη του καθενός από τη συκοφαντική δυσφήμηση, με τη μήνυση.
Και τα δύο αυτά αγαθά τα διαθέτει η ελληνική κοινωνία. Δεν χρειάζεται και μπαμπούλα. Αν είναι κάτι που χρειάζεται είναι περισσότερος πολιτισμός εκ μέρους των πολιτών και δικαιότερο έργο εκ μέρους των διωκτικών και δικαστικών αρχών.

Στη διάρκεια 15ωρης απολογίας στον ανακριτή η αδιάφορης ηλικίας Εύη Τσέκου κατέθεσε ότι η ίδια τράβηξε την ταινία με τον Χρ. Ζαχόπουλο για να τον εκδικηθεί, που δεν τη διόρισε. Συμπέρασμα:
α. Το πήδημα έχει αντίτιμο. Δεν γίνεται για αμοιβαία ευχαρίστηση.
β. Το πήδημα δεν είναι προσωπική υπόθεση, είναι μια πράξη που αφορά και τρίτους.
γ. Το πήδημα γίνεται εν ψυχρώ, χωρίς συναίσθημα μεταξύ των πρωταγωνιστών.
δ. Τα σώματα, τα όργανα, η παρουσία δεν έχουν καμία αξιοπρέπεια και καμία αξία προς υπεράσπιση.
Στο τέλος παίρνει κανείς ό,τι του αξίζει.
Επίσης, η αδιάφορης ηλικίας Εύη Τσέκου κατέθεσε ότι το DVD υπεκλάπη στο «Πρώτο Θέμα», με εντολή του Θέμου Αναστασιάδη, και πως η διάρκειά του ήταν 50 λεπτά και όχι 3 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα, όπως αυτό που κατέθεσε ο Γ. Ανδριανός. Αυτό ήταν το διαφημιστικό για το ολόκληρο που θα δοθεί στους αναγνώστες με την ακριβή έκδοση σε σακούλα. Για τον εμετό.

Πάνω στη σύγχυση των παραπάνω κοσμοϊστορικών γεγονότων, ο Κάστρο παραιτήθηκε από το τιμόνι της Κούβας, που το παρέλαβε ο αδελφός του Ραούλ. Θα πολεμούσα ευχαρίστως στο πλευρό του Φιντέλ, αλλά με θλίβει ένα ερώτημα: Μετά από 50 χρόνια διακυβέρνησης μόνο ο αδερφός του αναδείχτηκε άξιος συνεχιστής ενός επαναστατικού δρόμου; Για την ακρίβεια, με θλίβει η απάντηση.
Επίσης, η Τουρκία εισέβαλε στο Ιράκ με το πρόσχημα της αντιμετώπισης των Κούρδων ανταρτών και τα ΜΜΕ παγκοσμίως μιλάνε για επιχείρηση διείσδυσης. Ίσως φταίει η διείσδυση στα ΜΜΕ.
Και η Ρωσία θυμήθηκε να προειδοποιήσει τη Δύση να μην κλιμακώσει, λέει, την ένταση που δημιουργεί με το Κόσοβο. Δεν κοιμήθηκε όλη νύχτα η Δύση.
Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Χαλ, την οποία έκρυβαν οι φαρμακευτικές εταιρείες, τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα έχουν, για τους περισσότερους ασθενείς, την ίδια επήρεια με αυτή που έχουν και τα ψεύτικα από αλεύρι! Όλα είναι θέμα πίστης. Όπως η πίστη των γιατρών στις φαρμακευτικές εταιρείες, που τους αμείβουν.
Ταυτοχρόνως, ο λαθρέμπορος όπλων και ναρκωτικών Χασίμ Θάτσι, που θέλει να λέγεται πρωθυπουργός του Κοσσυφοπεδίου, προειδοποίησε τη Σερβία να μην πειράξει ούτε ίντσα του εδάφους του, γιατί θα έχει να κάνει με το ΝΑΤΟ. Μόνο που η Σερβία θα είναι εκεί και όταν δεν θα υπάρχει ΝΑΤΟ.
Αυτό δεν το έχει καλοσκεφτεί ο κατά τα άλλα κοπτόμενος για τα συμφέροντα των συμπατριωτών του νονός του νονού της περιοχής.
ΥΓ Αν ανοίξει κανείς τα σχολικά βιβλία της Σλαβομακεδονίας, ήδη από του δημοτικού, θα διαπιστώσει, ότι ο λαός αυτός βρίσκεται εκεί από την εποχή των δεινοσαύρων. Στο απόγειο της ακμής του επί Φιλίππου και Αλέξανδρου κατείχε τον μισό γνωστό τότε κόσμο. Αργότερα εντάχθηκε στην Οθωμανική αυτοκρατορία και εκεί που ήταν έτοιμος να ξανατραβήξει προς τη δόξα, ήρθαν αυτοί οι βάρβαροι Έλληνες και τον κατάσφαξαν, του πήραν τη μισή πατρίδα, καπηλεύονται την ιστορία του, ενώ ο Ηρόδοτος κι ο Στράβωνας το λένε καθαρά, ότι η Μακεδονία δεν ήταν Ελλάδα.
Επίσης έκαναν δικούς τους ολυμπιακούς αγώνες οι Μακεδόνες και τα σύνορά τους ήτανε ίδια και απαράλλαχτα από την πλειστόκαινο εποχή μέχρι σήμερα, από την Καρδίτσα μέχρι και την Καβάλα ίσαμε τη βουλγαρική και γιουγκοσλάβικη Μακεδονία με ολίγον από Κοσσυφοπέδιο και Σερβία για να δικαιολογηθούν και τα τωρινά σύνορα.
Α! Ισχυρό κράτος ήταν η Μακεδονία, σ' αυτά τα σύνορα, και επί «Αυτοκρατορίας του Σαμουήλ», δηλαδή της Βουλγαρίας, μέχρι να τη διαλύσει ο Βουλγαροκτόνος ο βάρβαρος.
Φυσικά, ο Μεθόδιος κι ο Κύριλος, που έφτιαξαν το σλαβικό αλφάβητο ήτανε Σλάβοι, αλλιώς πως θα ξέρανε το αλφάβητο.
Το κακό είναι που και οι Αμερικάνοι είναι Μακεδόνες, απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων. Δεν εξηγείται αλλιώς τέτοια βλακεία με περικεφαλαία.
Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης tetradis@enet.gr.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 02/03/2008

Δεν υπάρχουν σχόλια: