Μαζική παράνοια; Πλήρης αδιαφορία για το μέλλον; Μερικές φορές τα αποτελέσματα των μετρήσεων για το τι πιστεύει η κοινή γνώμη κάνουν ακόμα και τους πιο έμπειρους επιστήμονες να σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Αυτό έγινε και με το τελευταίο Eυρωβαρόμετρο σε σχέση με τις κλιματικές αλλαγές που παρουσίασε στις Βρυξέλλες ο αρμόδιος επίτροπος Σταύρος Δήμας. Ενώ λοιπόν η συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών έχει κατανοήσει τη σοβαρότητα του προβλήματος, πολλοί παραδέχονται ότι δεν κάνουν αρκετά για να βοηθήσουν στην αντιμετώπισή του. Κατά κάποιον τρόπο οι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν γίνει απλοί θεατές των δικών τους ενοχών, τις οποίες και δημόσια ομολογούν.
Μια πρώτη εκτίμηση αυτής της μάλλον αντιφατικής έρευνας αναφέρεται σε δύο βασικές αιτίες του προβλήματος. Η πρώτη έχει να κάνει πιθανότατα με αυτό που λέμε «υπερβολική δόση πληροφόρησης». Οι πολίτες μπορεί να έχουν ακούσει και ξανακούσει για το πρόβλημα, αλλά αυτό γίνεται με έναν προφανώς καθαρά επιφανειακό τρόπο. Έτσι οι τέσσερις στους δέκα δηλώνουν ότι δεν έχουν εικόνα για τα ακριβή αίτια του προβλήματος και για τις μεθόδους αντιμετώπισής του. Φταίνε η εντυπωσιοθηρία των δημοσιογράφων και η δική τους άγνοια για πράγματα που αναφέρουν ως είδηση, αλλά δεν μπορούν να συμβάλουν και στην κατανόησή τους;
Το δεύτερο πρόβλημα έχει να κάνει με τα πρότυπα που δίνουν κυβερνήσεις, υπηρεσίες και φορείς. Οι πολίτες θεωρούν ότι οι υπεύθυνοι δεν κάνουν όσα θα όφειλαν για να αντιπαλέψουν την καταστροφή του περιβάλλοντος. Αυτό από κάποια στιγμή και μετά μετατρέπεται και σε ένα είδος άλλοθι για τη δική τους προσωπική αδράνεια.
Σημεία των καιρών, θα πείτε. Η απαξίωση των κρατικών θεσμών και της παραδοσιακής πολιτικής που παρατηρείται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και η κατανάλωση «προτηγανισμένων» ειδήσεων στα τηλεοπτικά ταχυφαγεία της ενημέρωσης δεν κάνουν τους πολίτες να ξυπνήσουν και να αντιδράσουν. Τους κάνουν μάλλον πιο απαθείς και μοιρολάτρες. Τα Μέσα λειτουργούν εδώ μάλλον ως μηχανισμοί εκτόνωσης της αντίδρασης, παρά ουσιαστικής μορφοποίησής της.
Ακούμε, ας πούμε, για τα παράνομα λατομεία και τις χωματερές στην περιοχή μας, πετάμε ένα «τίποτε δεν αλλάζει σε αυτή τη χώρα» και μετά πάμε και πετάμε την πλαστική μας σακουλίτσα με τα σκουπίδια στον μπλε κάδο της ανακύκλωσης. Κι έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας ψιθυρίζοντας ότι «όταν θα σοβαρευτεί το κράτος και οι μεγαλοβιομήχανοι, θα αλλάξουμε και εμείς συμπεριφορά». Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι και η αντιμετώπιση του άλλου μεγαλύτερου φόβου των Ευρωπαίων, της φτώχειας δηλαδή, περιορίζεται σε ανάλογες ατομικές λύσεις και άλλοθι...
Τη μεγαλύτερη ανησυχία για το ζήτημα των κλιματικών αλλαγών εκφράζουν οι Κύπριοι σε ποσοστό 96% και ακολουθούν οι Έλληνες με 90% και οι Σλοβένοι με 80%.
Συνολικά, ο φόβος για το περιβάλλον φτάνει στην Ευρώπη κατά μέσο όρο το 62% και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη ανησυχία των πολιτών μετά τη φτώχεια με 68%.
Οι πιο ανέμελοι για το μέλλον του πλανήτη είναι οι Τσέχοι. Μόνο το 45% ανησυχεί, κάτι που εκτιμάται ότι οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην άρνηση του προβλήματος από νεοσυντηρητικούς πολιτικούς όπως ο πρόεδρος Βάτσλαβ Κλάους.
http://www.e-tipos.com/content/staticfiles/issues/2008/09/20/Review/review_67%2021.pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου