Μια αόρατη αλλά πανίσχυρη κλωστή που μπορεί να κάνει και δυο και τρεις φορές το γύρο του πλανήτη έχει δέσει με τον πιο σφιχτό κόμπο χιλιάδες γυναίκες. Κάποιοι λένε ότι μπορεί να είναι μέχρι και δυο εκατομμύρια. Κανείς δεν ξέρει. Στο διεθνές εμπόριο του καταναγκαστικού σεξ ή αυτού που λέγεται σεξουαλική σκλαβιά ή και πιο μοντέρνα trafficking, όλα τα στοιχεία του οργανωμένου εγκλήματος στήνουν το δικό τους χορό. Εμπόριο ανθρώπων, βία, ξέπλυμα χρήματος, ναρκωτικά. Η διεθνής του εγκλήματος που μπορεί να ξεκινά από ένα κρύο διαμέρισμα εργατικής πολυκατοικίας στην Ουκρανία ή ένα σπίτι φτιαγμένο από ξεραμένη λάσπη στις όχθες ενός ποταμού στη Νιγηρία. Να κάνει μια στάση σε ένα καλοκαιρινό μπαρ της Ρόδου, σε ένα διαμέρισμα της Κυψέλης με σφραγισμένο φωταγωγό, σε ένα σινιέ ινστιτούτο, και καλά, αισθητικής με φανταχτερά φώτα, σε κάποιο στούντιο με τηλεφωνικό κέντρο. Να περνάει μερικούς μήνες στην ελληνική επαρχία, να μαζεύει λεφτά σε πλαστικές σακούλες, να δέρνει ή να απειλεί ότι θα δείρει τις γυναίκες-εμπόρευμα, να τις αναγκάζει να πουλιούνται σε διάφορους μάγκες, σιχαμένους και καθώς πρέπει. Να τους δείχνει φωτογραφίες με τα παιδιά τους στην πατρίδα και δίπλα να στέκει ένας μαφιόζος που κρατά μαχαίρι. Να τις ξαναπουλάει και να τις στέλνει στην Αθήνα, να τις βάζει σε καράβια, αεροπλάνα, αυτοκίνητα, άλλες φορές σε νταλίκες και να τις πηγαίνει σε ξενοδοχεία της Ρώμης, της Νάπολης, στο Παρίσι, στη Μαδρίτη, τη Μάλτα, να τις επιστρέφει σε γειτονιές του Φιέρι της Αλβανίας και μετά πάλι σε ένα ξενοδοχείο της Τρίπολης ή στο Ηράκλειο της Κρήτης. Θα έμοιαζε με αέναο ταξίδι στο χώρο και το χρόνο αν το βασικό του συστατικό του δεν ήταν γυναίκες που λιώνουν με δόσεις. Να αλλάζει κινητά τηλέφωνα σαν εσώρουχα, να παραχώνει γυναίκες στα πίσω καθίσματα αυτοκινήτων με φιμέ τζάμια, να τις γυροφέρνει από σπίτι σε σπίτι σαν πλασιέ που πωλούν εγκυκλοπαίδειες. Κάθε τέτοια γυναίκα είναι από μόνη της μια εγκυκλοπαίδεια. Τα χιλιάδες λήμματά της είναι όλα τα είδη των αντρών που έχουν ξανασάνει πάνω τους.
Η Οξάνα από την Ουκρανία
Το όνομα της Οξάνα στα ουκρανικά σημαίνει φιλοξενία. Είναι 27 ετών. Ένα από τα κλασικά θύματα του trafficking στη σύγχρονη Ευρώπη. Και με κλασικά χαρακτηριστικά της καταγωγής της. Μόνο που κάτι ξεχωρίζει στο λευκό πρόσωπό της. Ένα σημάδι κάτω από το δεξί μάτι μέχρι τη βάση της μύτης της. Για τη συνάντησή μας μεσολάβησε ένας δικηγόρος της Αθήνας που ανέλαβε την υπόθεσή της, πριν από δυόμισι χρόνια, όταν ένας όγκος στο στήθος της αφαίρεσε το δικαίωμα να δουλεύει και να αποφέρει στο κύκλωμα. Στην Ουκρανία έχει έναν γιο εννέα ετών και ο πατέρας του χάθηκε, μάλλον δολοφονήθηκε από ντόπιους μαφιόζους.
Η Οξάνα δούλευε στην Ουκρανία βοηθός κομμώτριας. Έπαιρνε περίπου 40 ευρώ το μήνα. Από αυτά τα μισά τα έδινε στο ενοίκιο μιας αποθήκης σε ένα μπλοκ μιας παλιάς εργατικής πολυκατοικίας τού άλλοτε σοβιετικού καθεστώτος. Η ίδια και ο γιος της έκαναν μπάνιο με ζεστό νερό που έτρεχε να προλάβει να φέρει στην αποθήκη η Οξάνα από το κομμωτήριο μέσα σε ένα μπιτόνι πέντε λίτρων. Το ευτύχημα ήταν που ζούσαν και οι δύο της γονείς και είχε μια στοιχειώδη στήριξη στο φαγητό. Τίποτε άλλο.
Ένας Έλληνας από τους παλιννοστούντες Ελληνοποντίους με το όνομα Χρήστος επέστρεψε στα μέρη της. Είχε μια περίεργη συνεργασία με ένα «γραφείο» εξεύρεσης εργασίας. Είπαν στην Οξάνα ότι θα έβρισκε δουλειά στην Ελλάδα σαν νοσοκόμα ή σαν σερβιτόρα σε καφετέρια. Πείστηκε. Κι άφησε την πατρίδα της. Με πούλμαν κατέληξε στην Τουρκία, ήταν η πιο φτηνή λύση. Εκεί ένας Τούρκος με το όνομα Καμίρ ανέλαβε να τη βάλει στο πούλμαν για Κωνσταντινούπολη. Και από εκεί η Οξάνα έφτασε στη Θεσσαλονίκη. Μετά διά της βίας εκπορνεύτηκε. Στην αρχή τη βίασαν, ήταν ένας Έλληνας και δύο Αλβανοί. Μετά ο ίδιος Έλληνας με το όνομα Χρήστος την πήρε από τη Θεσσαλονίκη και την έφερε στην Αθήνα.
Της είπαν ότι θα συνεχίσει να κάνει τη δουλειά που έκανε αν ήθελε να ξαναδεί ποτέ το παιδί της. Εκείνη αρνήθηκε για πολλοστή φορά. Τη χτύπησαν. Ένα βράδυ αρνήθηκε να πάει σε ραντεβού που της είχε κανονίσει ένας φίλος του Χρήστου. Ένας πιο μικρός που είχε αναλάβει να κάνει τον οδηγό πήρε από το κινητό του και ενημέρωσε ότι η Οξάνα δεν θέλει να πάει στο ραντεβού. Σε λίγη ώρα ήρθε ο Χρήστος. Στο χέρι του κρατούσε τα κλειδιά του αυτοκινήτου. Την πήρε με το καλό. Εκείνη πάλι αρνήθηκε. Τότε τη χτύπησε με γροθιά και το κλειδί να εξέχει από τα δάχτυλα. Την παράτησαν κι έφυγαν. Πήγε μόνη της στον Ευαγγελισμό που εφημέρευε και της έκαναν ράμματα.
Μετά από μερικές ημέρες την ξαναπλησίασαν, είχε όμως αρχίσει να έχει πυρετούς και μεγάλη αδυναμία. Την ανάγκασαν και πάλι να πάει με πελάτη. Όταν τη μεθεπόμενη φορά αρνήθηκε της έδειξαν φωτογραφία που είχε φτάσει με MMS στο κινητό του Χρήστου. Ήταν ο γιος της και δίπλα του στεκόταν ένας τύπος που κρατούσε μαχαίρι. Ο πυρετός συνεχίστηκε μέχρι που κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια ενός ραντεβού, η Οξάνα λιποθύμησε. Ο πελάτης ειδοποίησε τον οδηγό που περίμενε να πάει να την πάρει. Εκείνος πήρε εντολή να εξαφανιστεί. Ο πελάτης την πήγε με το δικό του αυτοκίνητο στα εξωτερικά ιατρεία του Κρατικού νοσοκομείου στη Νίκαια. Έκανε εισαγωγή και μετά από εξετάσεις διαγνώστηκε όγκος στο στήθος. Έπρεπε να κάνει αφαίρεση. Όσο και αν είναι παράξενο, η αφαίρεση στήθους γλίτωσε την Οξάνα από το κύκλωμα. Κανείς δεν θα πλήρωνε πια. Η ίδια, όμως, αναζήτησε νομική βοήθεια αλλά, όπως είπε, μάλλον θα επέστρεφε στην πατρίδα της.
Το 65% των αφεντικών των κυκλωμάτων είναι Έλληνες
Ο οδηγός περιμένει σε απόσταση από το σπίτι όπου έχει μεταφέρει την κοπέλα. Οι οδηγίες που έχει είναι σαφείς. Σαράντα πέντε λεπτά, όλα κι όλα. Αν η κοπέλα δεν επιστρέψει στο αυτοκίνητο, θα την καλέσει στο κινητό της. Αν χτυπήσει τέσσερις φορές και δεν απαντήσει, θα πατήσει το γκάζι και θα εξαφανιστεί. Αν όλα πάνε καλά, θα την πάρει και θα περιμένει το επόμενο τηλεφώνημα με τη νέα διεύθυνση. Θα βάλει τη διεύθυνση στο GPS και ακόμη ένα ραντεβού θα είναι σε εξέλιξη. Υπολόγισε τώρα η κοπέλα να έχει κάνει πέντε ραντεβού. Βάλε κάπου 400 με 500 ευρώ το καθένα. Μιλάμε για τις καλές περιπτώσεις.
Στο τέλος της βάρδιας ο οδηγός θα περιμένει το τελευταίο τηλέφωνο. Θα είναι και το τελευταίο ραντεβού. Όχι της κοπέλας που μεταφέρει. Αλλά το δικό του με τον ταμία. Δεν τον ξέρει. Ούτε τη φάτσα του δεν έχει δει. Θα σταματήσει κάπου δεξιά, με την κοπέλα στο πίσω κάθισμα. Ένας με μοτοσικλέτα και κλειστό κράνος θα χτυπήσει το τζάμι. Θα του δώσει τα λεφτά, πάντα έχει φακέλους μαζί του, και η μοτοσικλέτα θα φύγει. Αυτός με το κράνος είναι ο μόνος που ξέρει το αφεντικό. Κανείς άλλος. Ούτε ο οδηγός ούτε και η κοπέλα.
Μια φορά, σε μία από τις πολλές αστυνομικές επιχειρήσεις κατά του trafficking στην Αθήνα, είχε συλληφθεί ένας Έλληνας εγκέφαλος, όπως λένε. Οι περισσότεροι, γύρω στο 65%, των αφεντικών τέτοιων κυκλωμάτων είναι Έλληνες, οι από κάτω μπορεί να είναι και ξένοι, αλλά χωρίς ελληνικό κεφάλι δεν μπορεί να οργανωθεί, υποστηρίζουν. Αυτός που συνελήφθη τότε δέχτηκε την ερώτηση από αστυνομικό: «Γιατί το κάνεις όλο αυτό;». «Άκου να δεις», απάντησε, «οι γυναίκες είναι το πιο εύκολο εμπόρευμα, το κλοτσάς και πάει μόνο του στην αγορά».
Μία από τις κωδικές ονομασίες της Κόζα Νόστρα στην Ιταλία είναι το «Σύστημα». Η βιομηχανία του παράνομου σεξ στην Ελλάδα, τα Βαλκάνια αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη έχει το δικό της σύστημα. Ξεκινά από το τελευταίο σκαλοπάτι, αυτό που είναι δίπλα στην εκπόρνευση πεζοδρομίου. Από 20 έως 30 ευρώ. Από αυτά η κοπέλα θα πάρει ελάχιστα, μπορεί και τρία ευρώ. Συνεχίζει με την αναγκαστική εκπόρνευση σε οίκους ανοχής. Οι τιμές είναι ίδιες. Από αυτά, η κοπέλα το πολύ να πάρει πέντε ευρώ για κάθε πελάτη. Τα υπόλοιπα θα τα πάρει η διαχειρίστρια και οι τσιλιαδόροι.
Το αμέσως επόμενο στάδιο είναι τα στούντιο. Πρόκειται, μας λένε, για οίκους ανοχής πολυτελείας. Σ' αυτά φτάνεις ή συστημένος ή παρακολουθώντας διαφημιστικές καταχωρίσεις σε εφημερίδες και στο Ιντερνέτ. Ο βαθμός οργάνωσης είναι υψηλότερος, όπως και οι τιμές. Από 50 έως και 200 ευρώ για μία επίσκεψη. Ο τρόπος λειτουργίας, λένε, μοιάζει με αυτόν του οίκου ανοχής αλλά προσφέρουν υψηλότερης ποιότητας υπηρεσίες. Ακόμη πιο υψηλός βαθμός οργάνωσης και ποιότητας υπηρεσιών είναι τα λεγόμενα ινστιτούτα. Με τιμές έως και 300 ευρώ, τα κυκλώματα που διοχετεύουν γυναίκες στην αγορά έχουν τζίρους που μάλλον δεν θίγονται από καμιά οικονομική κρίση. Σύμφωνα με πηγές που έχουν χαρτογραφήσει τόσο τα στούντιο όσο και τα ινστιτούτα, αυτά με τις μεγαλύτερες δραστηριότητες βρίσκονται σε περιοχές του Λεκανοπεδίου, όπως το κέντρο της Αθήνας, αλλά όχι στις υποβαθμισμένες περιοχές πίσω από την πλατεία Ομονοίας, στην Καλλιθέα, το Πολύγωνο, το Νέο Ψυχικό, τα Ιλίσια και τον Νέο Κόσμο.
Υψηλότερη μορφή οργάνωσης της καταναγκαστικής πορνείας είναι τα λεγόμενα γραφεία. Μία ή περισσότερες τηλεφωνήτριες παρακολουθούν τις διαφημιστικές καταχωρίσεις και ελέγχουν το τηλεφωνικό κέντρο. Τότε τηλεφωνούν στο αφεντικό και το ενημερώνουν για τα ραντεβού. Οι τιμές αγγίζουν ακόμα και τα 500 ευρώ ανά πελάτη. Το συγκεκριμένο σύστημα δουλεύει με τον τρόπο που περιγράφουμε στην αρχή. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πού βρίσκονται αυτά τα γραφεία. Απαραίτητη προϋπόθεση για να βρει, φέρ' ειπείν, μια διωκτική αρχή το ακριβές σημείο ενός τέτοιου γραφείου για το οποίο γνωρίζει μόνο το τηλέφωνό του είναι η άρση του απορρήτου από τις εισαγγελικές αρχές. Μόνο που για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να υπάρχουν ενδείξεις για τέλεση παράνομης πράξης κακουργηματικού χαρακτήρα. Ή καταγγελία.
Αυτοί, όμως, που ασχολούνται με τη δίωξη των κυκλωμάτων trafficking είναι σαφείς: «Όλα είναι γνωστά. Ο μόνος που κρύβεται καλά είναι το αφεντικό». Και φυσικά, όπως κάθε μορφή οργανωμένου εγκλήματος μαφιόζικου τύπου, έτσι και το trafficking έχει έτοιμο το όπλο του πριν καν το εντοπίσει ο νόμος: τη νομική του προστασία. Μια περίπτωση είναι ενδεικτική. Προ καιρού είχε συλληφθεί ένας διακινητής γυναικών, χαμηλής βαθμίδας, από την Αλβανία. Βρισκόταν στην Ελλάδα μόλις ένα μήνα. Δεν είχε συλληφθεί ποτέ, ούτε καν ελληνικά δεν μιλούσε καλά καλά. Με το που τον πήγαν στην Ασφάλεια και του έβγαλαν τις χειροπέδες, τράβηξε το πορτοφόλι από την κωλότσεπή του και αντί να βγάλει λεφτά για καφέ, έσυρε την κάρτα ενός δικηγορικού γραφείου των Αθηνών, ενός εκ των τεσσάρων που ασχολούνται αποκλειστικά με την υπεράσπιση των κυκλωμάτων trafficking. Και φυσικά, κλείνουν προκαταβολικά τις δουλειές...
Ξεχρεώνοντας τον κ. Αντρέα
Κάθεται σε ένα καφενείο κοντά στην πλατεία Θεάτρου με πλαστικές καρέκλες. «Γιου λάικ πίπα;», λέει στον δήθεν περαστικό δημοσιογράφο που χαζεύει τις Νιγηριανές πόρνες του πεζόδρομου σαν να έχει βγει βόλτα στα μαγαζιά, γύρω στις δυόμισι το μεσημέρι μιας Τετάρτης πριν από λίγες εβδομάδες. Η Ονούκι είναι 23 ετών, από την περιοχή Ιγκμπου της Νιγηρίας. Είναι όμορφη κοπέλα, με στρογγυλό πρόσωπο, μεγάλα μαύρα μάτια και καστανόξανθα, βαμμένα όπως μαρτυρούν οι ρίζες, σπαστά μαλλιά. Φοράει ένα τζιν παντελόνι τύπου κάπρι, φαίνονται οι γάμπες της, και ένα ζευγάρι μαύρα μποτάκια. Μας σώζουν τα λίγα αγγλικά της. «Πότε ήρθες στην Ελλάδα;», τη ρωτάμε.
Στην αρχή απορεί γιατί αυτό που τη νοιάζει είναι να δουλέψει και να βγάλει λεφτά. Ξανακάνει την ίδια ερώτηση και συμπληρώνει: «Τουέντι γιούρο». Της λέμε ότι δεν ενδιαφερόμαστε και αν θέλει, να μας μιλήσει γι' αυτή. Χαμογελάει στραβά και λέει: «Γουότ ντου γιου γουόντ;».
Έχει έρθει στην Ελλάδα από το 2006, άλλες φίλες της είχαν φύγει νωρίτερα από την Μπενίν, όταν η Ελλάδα βρισκόταν στο στάδιο της ολυμπιακής προετοιμασίας και τα διεθνή κυκλώματα της πορνείας άρχισαν να προετοιμάζουν τις μεταφορές ολόκληρων στρατιών γυναικών στην Ελλάδα. Δεν ήρθε στην Ελλάδα από τη χώρα της αλλά από τη Νάπολη της Ιταλίας, το μεγαλύτερο ίσως λιμάνι διακίνησης ανθρώπων και λαθραίων εμπορευμάτων της Ευρώπης. Έφτασε μέσα σε ένα κοντέινερ μαζί με άλλους τριάντα συμπατριώτες της, ταξίδευαν περίπου δέκα, δεκαπέντε, δεν θυμάται, μέρες. Τους έπλεναν με μάνικες και τους έριχναν φαγητό όπως σε άγρια θηρία στον ζωολογικό κήπο.
Η Ονούκι λέει ότι όταν την έφεραν στην Ελλάδα, της είχαν πει ότι θα παίρνει τριάντα ευρώ μεροκάματο και πως θα δουλεύει σε μια βιοτεχνία που θα φτιάχνει «φτηνά ρούχα». Μαζί με άλλες έξι κοπέλες από τη Νιγηρία τις έβαλαν σε ένα διαμέρισμα στον Κεραμεικό. Ένα μεγάλο δωμάτιο, ένα μικρότερο, μια μικρή κουζίνα και μια τουαλέτα. Τις άφησαν εκεί για λίγες ημέρες και ένας άντρας, «ο κ. Αντρέας», τους πήγαινε τυρόπιτες και σουβλάκια. Μετά ήρθε ο κ. Αντρέας, την πήρε με ένα μπλε αυτοκίνητο και την πήγε σε ένα ξενοδοχείο στην Πατησίων. Της έδωσε ένα χαρτάκι με έναν αριθμό και της είπε να πάει σ' αυτό δωμάτιο. Της είπε ότι είναι για τη δουλειά με τα ρούχα. Ανέβηκε. Μέσα περίμενε ένας άντρας. Της έκανε νόημα να γδυθεί. Εκείνη τα 'χασε. Ο άντρας της επιτέθηκε και τη χαστούκισε με δύναμη, έπεσε στο πάτωμα κλαίγοντας. Εκείνος την άρπαξε, τη χτύπησε ακόμη μία φορά και την έριξε στο κρεβάτι. Την έγδυσε, της κράτησε τα χέρια ακίνητα και τη βίασε. Μετά της είπε να ντυθεί και να φύγει.
Κάτω περίμενε ο κ. Αντρέας. Μόλις μπήκε κλαίγοντας στο αυτοκίνητο, της είπε ότι από εδώ και μπρος αυτή θα είναι η δουλειά της. Ακόμα, ότι την είχε αγοράσει για 40.000 ευρώ και ότι θα την άφηνε να κάνει ό,τι θέλει όταν τον ξεχρέωνε. Από τότε έχουν περάσει δύο χρόνια και δεν έχει ξεχρεώσει τον κ. Αντρέα. Η Ονούκι παίρνει από κάθε πελάτη από 20 μέχρι 60 ευρώ, ανάλογα με τις υπηρεσίες που θα προσφέρει. Κάποιες φορές βρίσκεται και με δύο πελάτες ταυτόχρονα. Μπορεί να πάει και σε επτά με οκτώ ραντεβού την ημέρα. Όταν δεν υπάρχουν ραντεβού από τον κ. Αντρέα, είναι αναγκασμένη να κάνει πεζοδρόμιο. Όσα χρήματα βγάζει τα δίνει είτε στον κ. Αντρέα είτε σε κάποιους φίλους του. Εκείνοι της δίνουν είκοσι - τριάντα ευρώ κάθε φορά, ανάλογα με την κίνηση. Το βράδυ ξαναγυρνάει στο διαμέρισμα του Κεραμεικού μαζί με τις άλλες πέντε συγκατοίκους της. Συνήθως δεν βρίσκονται και οι έξι μαζί. Το πολύ τρεις. Οι υπόλοιπες δουλεύουν.
Τελευταία ερώτηση: «Θέλεις να ξεφύγεις;».
Τελευταία απάντηση: «Όχι, τι άλλο να κάνω...».
Τέσσερις ιστορίες φρίκης
Τις ιστορίες των κοριτσιών που ακολουθούν μας τις είπαν άνθρωποι που τις γνωρίζουν καλά. Άλλωστε σημασία δεν έχουν τα ονόματα, ούτε οι χώρες προέλευσης. Οι γυναίκες αυτές θα μπορούσαν να είναι από παντού. Και φυσικά να βρίσκονται παντού.
Ιστορία πρώτη:
Κοπέλα από τη Νιγηρία εκδίδεται διά της βίας στην Αθήνα. Βασανισμοί, βιασμοί και άλλα είναι τα προκαταρκτικά στάδια για να αρχίσει να αποδίδει για το κύκλωμα που την εκμεταλλεύεται. Δεν άντεξε. Ζήτησε βοήθεια από δικηγόρο που γνώρισε ως πελάτη. Για να έρθει στην Ελλάδα, της είπαν ότι είχαν ξοδέψει περίπου 30.000 ευρώ που έπρεπε να επιστρέψει στο κύκλωμα των συμπατριωτών της. Τελικά, το κατάφερε. Κρατούσε σημειώσεις, κάτι σαν τεφτέρι, με τα χρήματα που επέστρεφε κάθε φορά που γύριζε από τους πελάτες. Κάποια στιγμή συμπληρώθηκαν. Και μόλις ζήτησε από το κύκλωμα να φύγει και να μπορέσει να βρει μια κανονική δουλειά της είπαν ότι χρωστούσε ακόμα 1.000 ευρώ. Όταν ρώτησε για ποιο λόγο πήρε την απάντηση: «Θα τα δώσουμε στον μάγο για να λύσει τα μάγια». Στους ανθρώπους που απευθύνθηκε τελικά η κοπέλα στην Αθήνα, εκμυστηρεύτηκε ότι πριν φύγει από τη Νιγηρία, την πήγαν σε μια όχθη του ποταμού Μπενί και της έκαναν βουντού. Σκοπός ήταν να ορκιστεί πως ό,τι και αν συνέβαινε στη χώρα όπου θα κατέληγε να δουλέψει, δεν θα μιλούσε σε κανέναν για τους ανθρώπους που τη μετέφεραν, γιατί σύμφωνα με τα μάγια θα πέθαιναν αυτομάτως οι γονείς της. Μόνον αν πληρωνόταν ο μάγος που έκανε το βουντού, θα μπορούσαν τα μάγια να λυθούν χωρίς κανείς να πάθει το παραμικρό.
Ιστορία δεύτερη:
Μόλις 27 ετών, μια κοπέλα από τη Ρωσία. Μέσω γραφείου ανεύρεσης εργασίας στην πατρίδα της ετοίμασε τις βαλίτσες της για να έρθει στη Θεσσαλονίκη να δουλέψει ως τηλεφωνήτρια σε μια σχολή χορού. Με το που έφτασε, μαζί με αρκετές ακόμα, μπήκε στη γνωστή διαδικασία της προετοιμασίας για να πουλάει σεξ. Αυτή, όμως, δεν αντιμετώπισε βασανισμούς ή βιασμούς αλλά μόνον ψυχολογική πίεση. Γι' αυτού του είδους την πίεση, μάλιστα, υπάρχει και σχετικός όρος: «happy trafficking». Το κύκλωμα, στην αρχή, την πούλησε στη Θεσσαλονίκη. Και μετά στα Ιωάννινα, μετά στην Κεφαλονιά, μετά βρέθηκε στην Τρίπολη, μετά στην Πάτρα, μετά στην Κω, ακολούθησε η Λαμία και κατέληξε σε έναν οίκο ανοχής στην Αθήνα. Η κοπέλα αυτή πουλήθηκε εφτά διαφορετικές φορές.
Ιστορία τρίτη:
Δεκαοκτώ ετών μια κοπέλα από τη Ρουμανία, πριν από έναν χρόνο, είχε φυλακιστεί σε έναν οίκο ανοχής κοντά στο κέντρο της Αθήνας. Ξύλο, απειλές και διάφορα άλλα. Υπήρχαν μέρες που έκανε διαδοχικό σεξ ακόμα και με 17 πελάτες. Αναζητούσε τρόπο να φύγει και να εξαφανιστεί. Ένα βράδυ, μόλις είχε σηκωθεί από το κρεβάτι ένας πελάτης και άρα κανείς άλλος εκτός από αυτόν δεν βρισκόταν κοντά της, άνοιξε το παράθυρο και πήδηξε στον δρόμο. Όπως ήταν, μόνο με το εσώρουχο. Με τα χέρια ανοιγμένα και τρομαγμένη έπεσε, σχεδόν, πάνω σε ένα ταξί. Ο οδηγός την περιέθαλψε και την παρέπεμψε στην αστυνομία για να της παρασχεθούν ψυχολογική υποστήριξη, φιλοξενία και νομική υποστήριξη από τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που ασχολούνται με το θέμα.
Ιστορία τέταρτη:
Νεαρή από τη Μολδαβία, χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα, τα οποία είχε κρατήσει ο Έλληνας εγκέφαλος του κυκλώματος, βρέθηκε σε διαμέρισμα κοντά στην οδό Πατησίων. Ο Έλληνας την πίεζε για ραντεβού με πελάτες τα οποία έκλεινε όλη μέρα από το κινητό του. Σε ένα ξέσπασμά της η κοπέλα αρνήθηκε άπαξ και διά παντός να ξανακάνει αυτή τη δουλειά. Τσακώθηκαν. Και ο Έλληνας την πέταξε από το μπαλκόνι. Η κοπέλα βρέθηκε στο νοσοκομείο με σπασμένα και τα δύο πόδια.
Με την κωδική ονομασία: Λευκός Άρτος
Την 1η Ιουλίου 2008 κάποιο τμήμα της Ασφάλειας με έναν περίεργο τίτλο εξέδωσε ένα μεγάλο δελτίο Τύπου. «Τμήμα Καταπολέμησης Εμπορίας Ανθρώπων της Υποδιεύθυνσης Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος». Έκλεινε δύο χρόνια λειτουργίας.
Μιλούσε για διεθνικό έγκλημα και είναι γνωστό ότι μία από τις σημαντικότερες προϋποθέσεις αντιμετώπισης του trafficking είναι πως δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αμιγώς ελληνικό πρόβλημα αλλά ούτε και μόνο αστυνομικό. Γι' αυτό και υπάρχει μεγάλη και στενή συνεργασία με διεθνείς αστυνομικούς και μη οργανισμούς, όπως η Ιντερπόλ, η Γιούροπολ, τα Ηνωμένα Έθνη, ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης αλλά και το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης στην Ελλάδα και πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις.
Στα δύο χρόνια λειτουργίας είχαν ασχοληθεί με 69 υποθέσεις, είχαν εξιχνιάσει 13 πολυεθνικές υποθέσεις, είχαν σχηματίσει δικογραφίες για 287 άτομα στην Ελλάδα και το εξωτερικό και είχαν συλλάβει 192 Έλληνες και αλλοδαπούς. Όσον αφορά τα θύματα, μέχρι τότε είχε παρασχεθεί βοήθεια σε 127 άντρες, γυναίκες και παιδιά, ενώ 41 από τα θύματα φιλοξενήθηκαν σε ξενώνες και καταφύγια μη κυβερνητικών οργανώσεων.
Μία από τις σημαντικότερες υποθέσεις με τις οποίες είχε ασχοληθεί το συγκεκριμένο τμήμα ανακοινώθηκε τον Ιούλιο του 2007. Η επιχείρηση είχε κωδική ονομασία «Vitrine». Συμμετείχαν 160 αστυνομικοί και πιάστηκαν 11 μέλη της οργάνωσης. Επρόκειτο για ένα από τα λεγόμενα «γραφεία» με οργανωμένο τηλεφωνικό κέντρο, φαξ, αυτοκίνητα, ξέπλυμα χρήματος σε τράπεζες του εξωτερικού. Ξεκίνησαν από την καταγγελία ότι ένας Ουκρανός, για τον οποίο γνώριζαν μόνο το ψευδώνυμό του και το κινητό του τηλέφωνο, είχε αγοράσει δύο γυναίκες και τις ανάγκαζε να εκδίδονται στην Αθήνα. Και σιγά σιγά ξετυλίχθηκε ένα κουβάρι που έδειχνε:
* Τον εντοπισμό φτωχών νέων γυναικών στις ανατολικές χώρες και πώς τις έπειθαν ότι στην Ελλάδα θα είχαν μια καλή δουλειά και μέλλον.
* Την έκδοση πλαστών εγγράφων και τη μεταφορά τους στην Ελλάδα. Ακόμα και την παράνομη ελληνοποίησή τους με άλλα πλαστά έγγραφα.
* Την εγκατάσταση των γυναικών σε διαμερίσματα και ξενοδοχεία.
* Τη βία ή τον εκφοβισμό εναντίον των γυναικών τόσο για τις ίδιες όσο και για τις οικογένειές τους.
*Τον τρόπο που έκλειναν τα ραντεβού μέσω οργανωμένου τηλεφωνικού κέντρου.
* Τις μεταφορές, τους οδηγούς, τις τιμές.
Παρόμοια επιχείρηση, με την κωδική ονομασία «New Life», είχε ανακοινωθεί στα τέλη Νοεμβρίου του 2007 σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Συμμετείχαν 200 αστυνομικοί. Πιάστηκαν 9 μέλη της οργάνωσης. Από αυτά, δύο ήταν γυναίκες. Και πάλι επρόκειτο για οργανωμένο γραφείο. Κατασχέθηκαν πέντε αυτοκίνητα, όλος ο εξοπλισμός, απελευθερώθηκαν τρεις γυναίκες από τη Ρωσία και τη Ρουμανία.
Τελευταία μεγάλη επιχείρηση ήταν αυτή που ανακοινώθηκε πριν από λίγες ημέρες με την κωδική ονομασία «Λευκός Άρτος». Με έδρα δύο νυχτερινά κέντρα που ανήκαν σε κυπριακή offshore εταιρεία και με τη βοήθεια γραφείου εύρεσης εργασίας στη Σιβηρική Ρωσία, η επιχείρηση αυτή είχε όλα τα χαρακτηριστικά του οργανωμένου εγκλήματος. Για αυτό χρειάστηκαν επτά εισαγγελείς, εβδομήντα αστυνομικοί, αλλά και οι υπηρεσίες της ΥΠΕΕ για τον έλεγχο των οικονομικών στοιχείων. Η επιχείρηση έλαβε αυτό το όνομα λόγω του ότι αυτός που πιάστηκε ως συντονιστής είναι ιδιοκτήτης αλυσίδας αρτοποιείων.
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=22.11.2008,id=98604772,11706020,18211876,25972132,40162084,48183460
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου