Σήμερα είναι η Παγκόσμια ημέρα χωρίς αυτοκίνητο. Ευκαιρία, λοιπόν, να θυμηθούμε τους καλούς τρόπους του σωστού επιβάτη για να χαιρόμαστε τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς όπως μας αξίζει!
Γενικοί κανόνες
Πριν φύγεις από το σπίτι, κάνε ένα βασικό πράγμα: ένα ντουζάκι. Συναναστρέφεσαι με κόσμο, θα κάτσεις εκεί που θα κάτσουν άλλοι, θα έρθεις κοντά με ανθρώπους, θα σηκώσεις το χέρι για να πιαστείς από τις χειρολαβές. Γιατί πρέπει να μυρίζεις άσχημα;
Όταν κατεβάζεις έναν κεσέ τζατζίκι, δύο κιλά κρασί ή μπίρα και τρως σουβλάκια, πήγαινε με τα πόδια. Τι σου φταίει ο διπλανός σου;
Όταν μπαίνουν οι γνωστοί «έχοντες ανάγκη» και δεν υπάρχουν κενές θέσεις, επιβάλλεται να σηκωθούν με σειρά προτεραιότητας: οι νέοι και λίγο μεγαλύτεροι άνδρες, οι νεαρές και λίγο μεγαλύτερες γυναίκες. Τα παιδάκια τα παίρνουμε αγκαλιά αν καθόμαστε σε δύο διαφορετικές θέσεις. Γκέγκε;
Όταν μπαίνει μία έγκυος, μη γυρνάς το κεφάλι τάχα μου αδιάφορα ότι δεν την έχεις δει. Δεν είναι σωστή συμπεριφορά αυτή.
Όταν είσαι μιας ηλικίας αλλά καλοστεκούμενος, είναι αγένεια να απαιτείς από κάποιον που είναι νεότερος μεν αλλά ταλαιπωρημένος να σηκωθεί για να κάτσεις εσύ. Υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν όλη μέρα και δεν βγήκαν για βολτίτσα στην αγορά ή για εσπερινό στην εκκλησία.
Όταν κατεβαίνεις στην επόμενη στάση από εκείνη που μπήκες, δεν είναι ανάγκη να πιάσεις θέση.
Οι τσάντες, τα ψώνια και λοιπά άψυχα αντικείμενα δεν είναι ανάγκη να πιάσουν μια κενή θέση. Και στα πόδια σου χωράνε μια χαρά.
Όταν υπάρχει συνωστισμός, διευκολύνεις την κατάσταση μετακινούμενος προς τα μέσα ώστε να δώσεις χώρο να προχωρήσουν και οι άλλοι. Δεν είναι ανάγκη να κολλάμε όλοι στην πόρτα λες και θαυμάζουμε τη θέα.
Όταν κάθεσαι και πλησιάζει η στάση σου, σηκώνεσαι από πριν ώστε να μην αναγκαστείς μετά να σπρώχνεις επειδή δεν προλαβαίνεις να κατέβεις. Έτσι θα αποφύγεις και τα γνωστά μπινελίκια που θα σου χαλάσουν τη μέρα…
Πρώτα κατεβαίνουν οι επιβαίνοντες και μετά ανεβαίνουν αυτοί που περιμένουν στη στάση. Λογικό δεν είναι;
Οι εκκωφαντικές συνομιλίες σε κινητά ή με συνεπιβάτες είναι δείγμα ασέβειας προς τους υπόλοιπους που δεν σου φταίνε σε τίποτα. Κανείς δεν έχει όρεξη να ακούει γιατί τσακώθηκες με το αφεντικό ή τι θα φας το μεσημέρι.
Όταν βήχεις ή φτερνίζεσαι, να βάζεις πάντα το χεράκι σου μπροστά. Τα μικρόβια πολλαπλασιάζονται σε χώρους με πολύ κόσμο. Ειδικά τώρα που «σέρνεται» και η νέα γρίπη.
Δεν τρώμε και δεν πετάμε σκουπίδια μέσα στα ΜΜΜ. Για λόγους υγιεινής και σεβασμού προς τους συμπολίτες μας.
Δεν είναι ανάγκη να φιλιέσαι και να χαϊδεύεσαι με το έτερον ήμισυ μπροστά σε όλους, ακόμα κι αν το κάνεις για να τους τη «σπάσεις». Είναι απλά γελοίο.
Μην πατάς τα απέναντι καθίσματα με τα λασπωμένα παπούτσια σου. Στο σπίτι σου ανεβαίνεις στις καρέκλες και τους καναπέδες με τα παπούτσια;
Είναι καλό να είσαι ενημερωμένος για τις τελευταίες εξελίξεις στην παιδεία, τις εκλογές ή τη νέα γρίπη, φρόντισε όμως να το κάνεις «ιδίοις εξόδοις». Το να μαθαίνεις τα νέα διαβάζοντας την εφημερίδα κάποιου αγνώστου –πολύ δε περισσότερο, αν στο μεταξύ έχεις σκύψει και ακουμπάς πάνω του για να …βλέπεις καλύτερα-, όπως και να το κάνουμε, δεν είναι μόνο ενοχλητική συνήθεια αλλά φανερώνει και κακούς τρόπους.
Ναι, νυστάζεις. Ναι, δεν την «παλεύεις» στο παραμικρό μετά από 12 ώρες στο γραφείο. Ναι, νιώθεις πτώμα και, εν κατακλείδι, μια ακατανίκητη επιθυμία να παραδοθείς στην αγκαλιά του γερο-Μορφέα. Ο άγνωστος που κάθεται στη διπλανή θέση, όμως δεν είναι το …μαξιλάρι σου –και μάλλον δεν έχει καμία διάθεση να γίνει!
Στο λεωφορείο και το τρόλεϊ
Όταν φτάνει το λεωφορείο ή το τρόλεϊ στη στάση, επιβιβάζεσαι από τα δεξιά της πόρτας και αποβιβάζεσαι πάλι από τα δεξιά.
Το κόλπο «πιάνω θέση και ζητάω να μου χτυπήσει κάποιος το εισιτήριο» είναι ανόητο και ειδικά όταν είσαι κάτω των 60 ετών και αρτιμελής.
Στο μετρό και τον ηλεκτρικό
Στις κυλιόμενες σκάλες στέκεσαι δεξιά για να περνούν από αριστερά οι βιαστικοί. Η απορία «γιατί δεν πάνε από την κανονική σκάλα;» θα σου λυθεί, αν χρονομετρήσεις το ανέβασμα -και συγκρίνεις το λαχάνιασμα- στις δύο σκάλες.
Όταν η κυλιόμενη φτάνει στον προορισμό της, περπατάς λίγο γρήγορα, γιατί αλλιώς θα πέσουν οι από πίσω σου ο ένας πάνω στον άλλο και μπορεί να προκληθεί ατύχημα. Είναι σίγουρο πως η κυλιόμενη δεν θα σε πάει πιο μακριά!
Αν έχεις πρόβλημα και θες να κάτσεις ντε και καλά όταν είσαι στην αφετηρία, περίμενε το επόμενο τρένο που θα έρθει σε λιγότερο από 5 λεπτά και κάτσε όπου θες.
Βρίσκεσαι στην κορυφή της σκάλας και ακούς τον ήχο που κάνουν οι πόρτες όταν κλείνουν για την αναχώρηση του τρένου. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα το προλάβεις αν τρέξεις, πηδήξεις και πάρεις παραμάζωμα κάνα δύο;
Εν ολίγοις
Αυτό που πρέπει γενικά να εφαρμόζεται είναι η στοιχειώδης ευγένεια. Όταν πατάμε, χτυπάμε ή κλοτσάμε κατά λάθος κάποιον, ζητάμε «συγγνώμη». Επίσης προσπαθούμε να μην κολλάμε πάνω στους άλλους, ακόμα κι αν ο χώρος είναι περιορισμένος. Καλό είναι να είμαστε διακριτικοί και να μην κάνουμε στους άλλους αυτά που δεν θέλουμε να μας κάνουν.
Γενικοί κανόνες
Πριν φύγεις από το σπίτι, κάνε ένα βασικό πράγμα: ένα ντουζάκι. Συναναστρέφεσαι με κόσμο, θα κάτσεις εκεί που θα κάτσουν άλλοι, θα έρθεις κοντά με ανθρώπους, θα σηκώσεις το χέρι για να πιαστείς από τις χειρολαβές. Γιατί πρέπει να μυρίζεις άσχημα;
Όταν κατεβάζεις έναν κεσέ τζατζίκι, δύο κιλά κρασί ή μπίρα και τρως σουβλάκια, πήγαινε με τα πόδια. Τι σου φταίει ο διπλανός σου;
Όταν μπαίνουν οι γνωστοί «έχοντες ανάγκη» και δεν υπάρχουν κενές θέσεις, επιβάλλεται να σηκωθούν με σειρά προτεραιότητας: οι νέοι και λίγο μεγαλύτεροι άνδρες, οι νεαρές και λίγο μεγαλύτερες γυναίκες. Τα παιδάκια τα παίρνουμε αγκαλιά αν καθόμαστε σε δύο διαφορετικές θέσεις. Γκέγκε;
Όταν μπαίνει μία έγκυος, μη γυρνάς το κεφάλι τάχα μου αδιάφορα ότι δεν την έχεις δει. Δεν είναι σωστή συμπεριφορά αυτή.
Όταν είσαι μιας ηλικίας αλλά καλοστεκούμενος, είναι αγένεια να απαιτείς από κάποιον που είναι νεότερος μεν αλλά ταλαιπωρημένος να σηκωθεί για να κάτσεις εσύ. Υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν όλη μέρα και δεν βγήκαν για βολτίτσα στην αγορά ή για εσπερινό στην εκκλησία.
Όταν κατεβαίνεις στην επόμενη στάση από εκείνη που μπήκες, δεν είναι ανάγκη να πιάσεις θέση.
Οι τσάντες, τα ψώνια και λοιπά άψυχα αντικείμενα δεν είναι ανάγκη να πιάσουν μια κενή θέση. Και στα πόδια σου χωράνε μια χαρά.
Όταν υπάρχει συνωστισμός, διευκολύνεις την κατάσταση μετακινούμενος προς τα μέσα ώστε να δώσεις χώρο να προχωρήσουν και οι άλλοι. Δεν είναι ανάγκη να κολλάμε όλοι στην πόρτα λες και θαυμάζουμε τη θέα.
Όταν κάθεσαι και πλησιάζει η στάση σου, σηκώνεσαι από πριν ώστε να μην αναγκαστείς μετά να σπρώχνεις επειδή δεν προλαβαίνεις να κατέβεις. Έτσι θα αποφύγεις και τα γνωστά μπινελίκια που θα σου χαλάσουν τη μέρα…
Πρώτα κατεβαίνουν οι επιβαίνοντες και μετά ανεβαίνουν αυτοί που περιμένουν στη στάση. Λογικό δεν είναι;
Οι εκκωφαντικές συνομιλίες σε κινητά ή με συνεπιβάτες είναι δείγμα ασέβειας προς τους υπόλοιπους που δεν σου φταίνε σε τίποτα. Κανείς δεν έχει όρεξη να ακούει γιατί τσακώθηκες με το αφεντικό ή τι θα φας το μεσημέρι.
Όταν βήχεις ή φτερνίζεσαι, να βάζεις πάντα το χεράκι σου μπροστά. Τα μικρόβια πολλαπλασιάζονται σε χώρους με πολύ κόσμο. Ειδικά τώρα που «σέρνεται» και η νέα γρίπη.
Δεν τρώμε και δεν πετάμε σκουπίδια μέσα στα ΜΜΜ. Για λόγους υγιεινής και σεβασμού προς τους συμπολίτες μας.
Δεν είναι ανάγκη να φιλιέσαι και να χαϊδεύεσαι με το έτερον ήμισυ μπροστά σε όλους, ακόμα κι αν το κάνεις για να τους τη «σπάσεις». Είναι απλά γελοίο.
Μην πατάς τα απέναντι καθίσματα με τα λασπωμένα παπούτσια σου. Στο σπίτι σου ανεβαίνεις στις καρέκλες και τους καναπέδες με τα παπούτσια;
Είναι καλό να είσαι ενημερωμένος για τις τελευταίες εξελίξεις στην παιδεία, τις εκλογές ή τη νέα γρίπη, φρόντισε όμως να το κάνεις «ιδίοις εξόδοις». Το να μαθαίνεις τα νέα διαβάζοντας την εφημερίδα κάποιου αγνώστου –πολύ δε περισσότερο, αν στο μεταξύ έχεις σκύψει και ακουμπάς πάνω του για να …βλέπεις καλύτερα-, όπως και να το κάνουμε, δεν είναι μόνο ενοχλητική συνήθεια αλλά φανερώνει και κακούς τρόπους.
Ναι, νυστάζεις. Ναι, δεν την «παλεύεις» στο παραμικρό μετά από 12 ώρες στο γραφείο. Ναι, νιώθεις πτώμα και, εν κατακλείδι, μια ακατανίκητη επιθυμία να παραδοθείς στην αγκαλιά του γερο-Μορφέα. Ο άγνωστος που κάθεται στη διπλανή θέση, όμως δεν είναι το …μαξιλάρι σου –και μάλλον δεν έχει καμία διάθεση να γίνει!
Στο λεωφορείο και το τρόλεϊ
Όταν φτάνει το λεωφορείο ή το τρόλεϊ στη στάση, επιβιβάζεσαι από τα δεξιά της πόρτας και αποβιβάζεσαι πάλι από τα δεξιά.
Το κόλπο «πιάνω θέση και ζητάω να μου χτυπήσει κάποιος το εισιτήριο» είναι ανόητο και ειδικά όταν είσαι κάτω των 60 ετών και αρτιμελής.
Στο μετρό και τον ηλεκτρικό
Στις κυλιόμενες σκάλες στέκεσαι δεξιά για να περνούν από αριστερά οι βιαστικοί. Η απορία «γιατί δεν πάνε από την κανονική σκάλα;» θα σου λυθεί, αν χρονομετρήσεις το ανέβασμα -και συγκρίνεις το λαχάνιασμα- στις δύο σκάλες.
Όταν η κυλιόμενη φτάνει στον προορισμό της, περπατάς λίγο γρήγορα, γιατί αλλιώς θα πέσουν οι από πίσω σου ο ένας πάνω στον άλλο και μπορεί να προκληθεί ατύχημα. Είναι σίγουρο πως η κυλιόμενη δεν θα σε πάει πιο μακριά!
Αν έχεις πρόβλημα και θες να κάτσεις ντε και καλά όταν είσαι στην αφετηρία, περίμενε το επόμενο τρένο που θα έρθει σε λιγότερο από 5 λεπτά και κάτσε όπου θες.
Βρίσκεσαι στην κορυφή της σκάλας και ακούς τον ήχο που κάνουν οι πόρτες όταν κλείνουν για την αναχώρηση του τρένου. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα το προλάβεις αν τρέξεις, πηδήξεις και πάρεις παραμάζωμα κάνα δύο;
Εν ολίγοις
Αυτό που πρέπει γενικά να εφαρμόζεται είναι η στοιχειώδης ευγένεια. Όταν πατάμε, χτυπάμε ή κλοτσάμε κατά λάθος κάποιον, ζητάμε «συγγνώμη». Επίσης προσπαθούμε να μην κολλάμε πάνω στους άλλους, ακόμα κι αν ο χώρος είναι περιορισμένος. Καλό είναι να είμαστε διακριτικοί και να μην κάνουμε στους άλλους αυτά που δεν θέλουμε να μας κάνουν.
FAQ 17-09-2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου