Η μέρα της μαρμότας (μέρος xxvii)

Δεν είναι ωραίο να μαλώνεις με τους φίλους σου. Ξέρεις πολλά για εκείνους και η γλώσσα σου σε γαργαλάει να τα ξεστομίσεις, γνωρίζοντας ασφαλώς πως το επόμενο λεπτό θα το μετανιώσεις. Δεν είναι ωραίο να μαλώνεις γενικά βέβαια, εκτός κι αν παίζεις στον κινηματογράφο, οπότε η σκηνή θα τελειώσει με παθιασμένο σεξ σε μεταξωτά σεντόνια με μαλλιά κομμωτηρίου. Συμβαίνει όμως, και ακόμα συχνότερα, όταν το πεδίο της αντιπαράθεσης είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο, κοντολογίς η διαιτησία. Πάει καιρός που δυο φίλοι μάλωσαν για το ποιος έχει καλύτερο δίδυμο άμυνας ή πιο χαρισματικό επιτελικό μέσο, ενώ για το ακυρωθέν γκολ, το καταφανέστατο πέναλτι και το εξόφθαλμο οφσάιντ όχι. Στα «καυγαδάκια» –που σπάνια ορίζονται με υποκοριστικά– κυριαρχούν ο Κύρκος, ο Ντάκος και ο Κάκος, σαν κακό ριμέικ του «Καλού, του Κακού και του Άσχημου». Και όσο οι μέρες μικραίνουν, επιτρέποντας στη νύχτα να κάνει πλάνα χωρίς τη συναίνεσή μας, όλα γίνονται ακόμα πιο μίζερα. Πέμπτη αγωνιστική στο νέο πρωτάθλημα και όλα έχουν τη γεύση του πέρυσι, του πρόχειρου φαγητού που σερβίρεται στα γρήγορα με σκοπό να ξεγελάσει για λίγο την πείνα ενός κανιβαλιστή.
Προσπαθώ να αποστασιοποιηθώ από αυτή την πραγματικότητα, όχι επειδή εθελοτυφλώ, αλλά επειδή είδα live ένα γκολ σούπερ ουάου. Ένα γκολ που ακόμα κι αν το ζωγράφιζε ο κατασκευαστής στο Playstation, από κάτω το όνομα του Τοροσίδη δεν θα το έβαζε. Από φόβο ιεροσυλίας θα υπέγραφε κάνας Τοροσίνιο και όχι ο κατσαπλιάς από την Ξάνθη. Το είδαν live όμως αυτό το γκολ 35.000 άνθρωποι στο ΟΑΚΑ και άλλοι τόσοι και διπλάσιοι στην τηλεόραση και ακόμα πιο πολλοί στο YouTube. Ένα γκολ βραζιλιάνικο από Έλληνα αμυντικό. Το πιο σύντομο ανέκδοτο ever. Και όμως, το έβαλε αυτός και όχι με αντίπαλο τον Αγροτικό Αστέρα, αλλά την ΑΕΚ, και τόσο όμορφο ήταν που μέχρι οι ΑΕΚτσήδες να συνειδητοποιήσουν πως αυτό διαμορφώνει εις βάρος τους το 0-2 ήταν έτοιμοι να χειροκροτήσουν σαν να φόραγε ο Τόρο τη γαλανόλευκη και να μας έδινε το εισιτήριο για τη Ν. Αφρική. Όπως δηλαδή χειροκρότησαν οι ίδιοι άνθρωποι δύο εβδομάδες πριν την καταπληκτική εκείνη ενέργεια του Ντίκα. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι θέαμα και στιγμές, που δικαιούνται χειροκρότημα ακόμα κι από τον αντίπαλο.
Αρκεί εκείνος να γνωρίζει τι σχήμα έχει η μπάλα. Αντ’ αυτών, στο διηνεκές επιτρέπουμε σε πρεσβύωπες σφυρίχτες να μας αποπροσανατολίζουν και σε τηλεδιαιτητές να κηρύττουν μέχρι όλοι μας να σηκωθούμε να φύγουμε από τα γήπεδα.
Διότι αυτό το υπέροχο γκολ δεν θα το βλέπαμε ποτέ, αν ο διαιτητής(;) Δαλούκας είχε αποβάλλει (ως όφειλε) τον Τοροσίδη για εσκεμμένη αγκωνιά στον Χουανφράν από το 13ο (κιόλας) λεπτό. Διότι δεν θα είχαμε αλλοίωση αποτελέσματος, αν ο διαιτητής(;) Δαλούκας είχε δώσει (ως όφειλε) τα δύο πέναλτι υπέρ της ΑΕΚ που έγιναν μπροστά στα μάτια του στο πρώτο ημίχρονο.
Η παράγκα ΖΕΙ και βασιλεύει γιατί ποτέ κανείς δεν οδήγησε μπουλντόζα πάνω της να την ασφαλτοδρομήσει. Όχι τα τελευταία 15 χρόνια, αλλά από εποχής σύστασης επαγγελματικού ποδοσφαίρου, κι εμείς ζούμε τη μέρα της μαρμότας ξανά και ξανά, σε μια κόλαση που δεν έχει καθαρτήριο.
YΓ
Η παράγκα ξαναχτύπησε! Πάλι με θύμα την ΑΕΚ! Στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό είχαμε και δεύτερη (συνεχόμενη) αλλοίωση αποτελέσματος. Στο 43' του αγώνα ο Καντέ ανέτρεψε τον Καφέ εντός περιοχής, αλλά ο διαιτητής(;) Καλόπουλος δεν έδωσε το πέναλτι (ως όφειλε). Η επίθεση από την οποία προήλθε το τέρμα του Παναθηναϊκού ξεκίνησε με φάουλ υπέρ της ΑΕΚ το οποίο ο διαιτητής(;) Καλόπουλος δεν έδωσε (ως όφειλε).
Έτσι η βαθμολογία διαμορφώθηκε: ΠΑΟ 15, ΟΣΦΠ 13, ΑΕΚ 7 αντί ΑΕΚ 13, ΠΑΟ 12, ΟΣΦΠ 10.
Να τα χαίρονται τα πρωταθλήματά τους!
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΤΟ ΔΙΝΕΤΕ ΑΠΟ ΤΩΡΑ;
Να ησυχάσουμε και εμείς και να μην εκτίθεστε και εσείς.

http://www.citypress.gr/freesunday/PDF/60.pdf