Στη δημοσκόπηση του in2life που τρέχει εδώ και ημέρες, το 43,8% των ερωτηθέντων σχετικά με τη στάση τους απέναντι στις προειδοποιήσεις για «πολύχρονη λιτότητα» απαντά ότι χαμογελά –μια ζωή για λιτότητα ακούει. Κάτι τέτοιο έλεγε και ο πρωθυπουργός της Ισλανδίας σε μια συνέντευξή του στο τελευταίο τεύχος του Monocle: είμαστε έθνος αγωνιστών, έχουμε αντέξει κι άλλες οικονομικές κρίσεις, δουλειά κι υπομονή θέλει, και θα περάσει. Και ίσως και να είμαστε καλύτερα μετά.
Ίσως και να είμαστε καλύτερα απ’ όσο νομίζουμε και τώρα –απλά να μην το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα. Σίγουρα, η δαμόκλειος σπάθη της απόλυσης δεν είναι ευχάριστη συντροφιά στο δρόμο για τη δουλειά κάθε πρωί –και για το σπίτι κάθε απόγευμα– και κανείς δε χάρηκε όταν του ανακοίνωσαν ότι από τούδε και στο εξής θα ζει με λιγότερα χρήματα και θα ’ναι κι ευχαριστημένος που δεν απολύθηκε. Αλλά, όπως είπε κάποτε κάποιος σοφός, λιτότητα είναι η περίοδος εκείνη κατά την οποία καλούμαστε να ζήσουμε χωρίς εκείνα τα οποία οι παππούδες μας δεν είχαν καν ονειρευτεί.
Κι επειδή ουδέν κακό αμιγές καλού –κι αν θέλετε ξέρω κι άλλα πολλά κλισέ– ιδού μερικές εκ των θετικών συνεπειών της κρίσης.
Η πελατοκεντρική φιλοσοφία των εταιρειών θα κάνει δυναμικό come back
Όταν τα περιθώρια μείωσης του κέρδους θα έχουν εξαντληθεί, και οι τιμές δε θα μπορούν να πέσουν χαμηλότερα, εταιρείες και οργανισμοί θα επιστρέψουν στη λογική που (δε θα έπρεπε να) έχουν ξεχάσει: αυτή που θέλει τον πελάτη να έχει πάντα δίκιο. Αν δεν το έχετε παρατηρήσει ήδη, σύντομα θα παρατηρήσετε ότι η εξυπηρέτηση σε κάθε είδους συνδιαλλαγή, από τράπεζες μέχρι εμπορικά καταστήματα και υπηρεσίες –δυστυχώς όχι δημόσιες–, όσο πάει θα καλυτερεύει. Απλά γιατί, στις δύσκολες ημέρες που διανύουμε, κανείς δε θα θέλει να σας χάσει από πελάτη –ούτε η τράπεζα, ούτε ο περιπτεράς της γειτονιάς σας, που ξαφνικά θα αρχίσει να σας λέει καλημέρα.
Οι τιμές των ταξιδιών θα πέσουν. Και θα πέσουν πολύ
Πριν από δύο περίπου εβδομάδες, η πτήση μετ’ επιστροφής της British Airways από την Αθήνα στη Νέα Υόρκη, μαζί με τους φόρους, έκανε 414 ευρώ –κι η είδηση σόκαρε εμάς, που κοιτάμε καθημερινά τιμές αεροπορικών εισιτηρίων τα τελευταία τρία χρόνια. Οι αεροπορικές εταιρείες, low cost και μη, συναγωνίζονται ήδη μεταξύ τους για το ποια θα κάνει την καλύτερη προσφορά, καθώς οι προβλέψεις των ειδικών που ήθελαν την ταξιδιωτική βιομηχανία να είναι η πρώτη που θα επηρεαστεί από την κρίση επαληθεύονται. Προσθέστε σε αυτό την ευνοϊκή για το ευρώ ισοτιμία των ξένων νομισμάτων και έχετε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να πεταχτείτε μέχρι το Λονδίνο πληρώνοντας 100 ευρώ για το εισιτήριο μετ’ επιστροφής και άλλα τόσα για τη διαμονή, που μέχρι πριν λίγο καιρό θα σας κόστιζε τα διπλάσια. Όχι κι άσχημα, έτσι;
Τα επιτόκια θα μειωθούν
Αργά ή γρήγορα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα ακολουθήσει την παγκόσμια τάση μείωσης των επιτοκίων. Πράγμα που σημαίνει ότι, αν το επιτόκιο του στεγαστικού σας είναι κυμαινόμενο, ή συνδεδεμένο με αυτό της ΕΚΤ, μπορείτε να αναμένετε σημαντικό κέρδος τους επόμενους μήνες. Το οποίο θα ξοδέψετε σε ένα οικονομικό ταξιδάκι.
Οι τέχνες θα γνωρίσουν νέα άνθιση
Όπως έλεγε και ο Όρσον Γουέλς στον Τρίτο Άνθρωπο, «στην Ιταλία υπό τους Βοργίες είχαν 30 χρόνια πόλεμο, τρόμο, φόνους κι αιματοχυσίες, αλλά έδωσαν στον κόσμο τον Μιχαήλ Άγγελο, τον Ντα Βίντσι και την Αναγέννηση. Στην Ελβετία είχαν αδελφική αγάπη. Είχαν 500 χρόνια ειρήνη και δημοκρατία, και τι κατάφεραν; Το ρολόι κούκο». Είναι κοινός τόπος ότι σε περιόδους δύσκολες ο κόσμος στρέφεται στις τέχνες για να ξεφύγει και να ξεχάσει τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Απτό παράδειγμα αποτελεί το προηγούμενο αμερικανικό κραχ της δεκαετίας του ’30, κατά την οποία «γεννήθηκαν» τα αστυνομικά μυθιστορήματα και τα κόμικς με τους σούπερ ήρωες. Εκείνη η περίοδος ήταν, επίσης, η πρώτη χρυσή εποχή του Χόλυγουντ.
Θα υπάρξουν (ξανά) ειδικευμένοι εργάτες
Δεν είχατε αναρωτηθεί ποτέ τι θα γίνουν όλα αυτά τα «μερεμέτια» –από τα κουμπιά που ξηλώνονται μέχρι τις βρύσες που στάζουν– που σήμερα επισκευάζει η γενιά των πατεράδων μας, όταν η δική μας θα βρίσκεται στη θέση τους; Γεγονός είναι πως αν το παγκοσμιοποιημένο μας χωριό συνέχιζε ως είχε πριν την κρίση, σε λίγα χρόνια θα είχαμε από έναν ηλεκτρολόγο/ υδραυλικό/ χτίστη για κάθε εκατό υπεύθυνους δημοσίων σχέσεων/ managers / στελέχη επιχειρήσεων. Καθώς η οικονομία θα αρχίσει να στηρίζεται και πάλι σε υλικές βάσεις, ολοένα και περισσότεροι θα έχουν τη διάθεση –και την ευκαιρία– να μάθουν και να εξασκήσουν μια πραγματική «τέχνη». Πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί και να μην ξαναδούμε γέφυρα να πέφτει, ως αποτέλεσμα του θανατηφόρου συνδυασμού απληστίας και έλλειψης ειδίκευσης.
Η τιμή του αλκοόλ θα πέσει
…Και όχι επειδή θα πίνουμε για να ξεχάσουμε. Μάλλον ακριβώς για τον αντίθετο λόγο, στον οποίο θα οφείλονται και όλες οι υπόλοιπες μειώσεις τιμών: γιατί η ζήτηση θα μειωθεί. Όπως κι αν έχει, οι μειωμένες τιμές σε bar και club αποτελούν μια θετικότατη παράπλευρη απώλεια της κρίσης –αν μη τι άλλο, γιατί ακόμα θα έχουμε ανάγκη να διασκεδάζουμε. Χαρακτηριστικά, οι βρετανικές εφημερίδες τον τελευταίο καιρό κάνουν λόγο για την επιστροφή του μισόλιτρου ποτηριού μπύρας που θα κοστίζει μία λίρα –φαινόμενο που έχει να συμβεί από τα τέλη της δεκαετίας του 80.
Νέες ευκαιρίες θα προκύψουν
Σίγουρα, το ενδεχόμενο να χάσετε τη δουλειά σας δεν απέχει πολύ αυτή τη στιγμή στο μυαλό σας από το τέλος του κόσμου. Κάθε τέλος, όμως, είναι μια αρχή, και για κάθε εργαζόμενο που θρηνεί την απόλυσή του υπάρχει άλλος ένας που αξιοποιεί –εντάξει, αφού περάσει λίγος καιρός από το πρώτο σοκ– την ευκαιρία για ενδοσκόπηση, ανακατάταξη προτεραιοτήτων, απόκτηση νέων γνώσεων ή και αλλαγή καριέρας. Η οποία μπορεί τελικά να αποδειχτεί πολύ καλύτερη –σύμφωνα πάντα και με το έτερο κλισέ περί της αυγής που διαδέχεται το πιο βαθύ σκοτάδι.
http://www.in2life.gr/everyday/modernlife/articles/163811/article.aspx?singlepage=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου