Σάββατο 16 Αυγούστου 2008

Η άγνωστη Κίνα: μαύρες σκιές στον «κόκκινο γίγαντα»


Η χώρα του κόκκινου Δράκου και των μεγάλων θαυμάτων, που φίλοι και ανταγωνιστές αναγνωρίζουν ως την ανερχόμενη δύναμη του 21ου αιώνα, δεν είναι ένας γίγαντας με πήλινα πόδια. Έχει όμως ακόμη κάμποσες ανοικτές πληγές στο σώμα, οι οποίες αμαυρώνουν την εικόνα του μεγαλείου. Ακόμη και η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας παραδέχεται πλέον τη μεγάλη πρόκληση της περιβαλλοντικής μόλυνσης – κοινή για όλη την ανθρωπότητα, που στην κινεζική περίπτωση, λόγω και μεγεθών, είναι κολοσσιαία.
Οι «άρχοντες» του παραβιάσεις θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών εντός Κίνας και τις Πεκίνου κωφεύουν ακόμη στις κραυγές διαμαρτυρίας Κινέζων πολιτών και τρίτων παρατηρητών για τις κατάφωρες στενές σχέσεις φιλίας και συνεργασίας με στυγνά δικτατορικά καθεστώτα.
Η ανάληψη των Ολυμπιακών αγώνων θεωρήθηκε από πολλούς ως μια μοναδική ευκαιρία για να αλλάξει στάση η Κίνα σε πολλούς τομείς, να διορθώσει κακώς κείμενα, να κλείσει πληγές. Οι ελπίδες διαψεύστηκαν.
«Ένας κόσμος, ένα όνειρο». Με την επιλογή αυτού του σλόγκαν για τους φετινούς Ολυμπιακούς αγώνες, σε πολλούς Κινέζους και πολίτες του κόσμου γεννήθηκαν ελπίδες ότι το Πεκίνο θα έκανε μικρά βήματα προόδου στο σεβασμό των θεμελιωδών ανθρωπίνων ελευθεριών, αφήνοντας πίσω του τα φαντάσματα της πλατείας Τιεν Αν Μεν. Οι προσδοκίες δεν επαληθεύτηκαν.
Αντιθέτως, όπως διαπιστώνουν σήμερα ακτιβιστές, διεθνείς οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κυβερνήσεις που ψέγουν χρόνια τώρα τη Χώρα του Κόκκινου Δράκου, η άλλη όψη του κινεζικού θαύματος έγινε μάλλον πιο σκοτεινή, καθώς το Πεκίνο έκανε το παν για να στήσει μια εντυπωσιακή βιτρίνα του μεγαλείου της Κίνας.
Σε αυτή τη σκοτεινή πλευρά κρύφτηκαν οι αβάσιμες –πολιτικά υποκινούμενες- διώξεις πολιτικών αντιφρονούντων, τα βασανιστήρια, η φίμωση του Τύπου, η παρενόχληση διανοουμένων, η καταπάτηση στοιχειωδών δικαιωμάτων, η επιμονή της Κίνας στις εκτελέσεις.
Στον 21ο αιώνα ανήκει στις χώρες που εφαρμόζουν ακόμη τη θανατική ποινή. Έχει σταθερά την πρωτιά στη μαύρη λίστα παγκοσμίως (περισσότερες από 400 εκτελέσεις κατά μέσο όρο κάθε χρόνο, όπως υπολογίζει η Διεθνής Αμνηστία – σε 1.000 ανεβάζουν τον αριθμό άλλοι παρατηρητές). Αδιευκρίνιστος αριθμός «ταραχοποιών» που τολμούν να εκφράσουν μια διαφορετική άποψη και θεωρούνται ύποπτοι για υπονόμευση του καθεστώτος παραμένει σε κατ’ οίκον περιορισμό ή στενή παρακολούθηση.
Αδιευκρίνιστος είναι και ο αριθμός των παιδιών που πωλούνται σαν σύγχρονοι σκλάβοι για να δουλέψουν αμέτρητες ώρες αντί πινακίου φακής. Η παιδική εργασία είναι ένα ακόμη έγκλημα που είναι κοινό μυστικό ότι συντελείται στην ανερχόμενη υπερδύναμη.
Και η ελευθεροτυπία που θα άνοιγε δρόμους για τη βελτίωση της κατάστασης παραμένει επίσης ακόμη ζητούμενο. Χρήση λέξεων και αναφορά σε θέματα-ταμπού μπορούν πάντα να οδηγήσουν στο κλείσιμο εγχώριων εντύπων και το σερφάρισμα στο Ιντερνετ ελέγχεται μέσα από φίλτρα, παρά την παράλληλη χαλάρωση των περιορισμών για τα ξένα media εν όψει των αγώνων, όπως καταγγέλλουν διεθνείς οργανώσεις.
Με την ευκαιρία των Ολυμπιακών, επίσης, το θέμα του σεβασμού των θρησκευτικών ελευθεριών στην Κίνα τέθηκε προ μηνών στο ευρωκοινοβούλιο και τη ΔΟΕ, όταν το Πεκίνο απέφυγε να δεσμευτεί πως τουλάχιστον στη διάρκεια της μεγάλης γιορτής του αθλητισμού και της συναδέλφωσης των λαών, φέτος τον Αύγουστο, αθλητές και επισκέπτες θα μπορούν να προσεύχονται ελεύθερα και να φέρουν θρησκευτικά σύμβολα.
Λόγω των Ολυμπιακών στο Πεκίνο εκτυλίχθηκε μια μεγάλη επιχείρηση-σκούπα για να «καθαριστεί» η μεγαλούπολη από επαίτες, ναρκομανείς, ιερόδουλες, ενώ τουλάχιστον 1,5 εκατομμύριο πολίτες απομακρύνθηκαν υποχρεωτικά από τα σπίτια τους για να κάνουν χώρο στα ολυμπιακά έργα.
Στις ανοικτές πληγές της σύγχρονης Κίνας οι Κινέζοι πολίτες συμπεριλαμβάνουν τη μάστιγα της διαφθοράς, τις χαοτικές ανισότητες μεταξύ της μεσαίας τάξης των αστικών κέντρων και των φτωχών της υπαίθρου, την πολιτική του ενός παιδιού, ακανθώδη ζητήματα εσωτερικής πολιτικής… Ο κατάλογος μπορεί να είναι μακρύς. Για τους πολίτες και τις κυβερνήσεις του υπόλοιπου κόσμου προέχει η στάση του Πεκίνου έναντι αμφιλεγόμενων -εάν όχι ξεκάθαρα δικτατορικών και αιματοβαμμένων- καθεστώτων.
Εκτός από το εσωτερικό «αγκάθι» του Θιβέτ που πυροδότησε βίαιες διαδηλώσεις κατά το ταξίδι της Ολυμπιακής Φλόγας στον κόσμο την περασμένη άνοιξη, οι χολιγουντιανοί αστέρες συνέβαλαν ώστε να στραφεί το βλέμμα της διεθνούς κοινότητας και στις στενές σχέσεις στρατηγικής συνεργασίας του Πεκίνου με το Σουδάν.
«Ολυμπιακούς της γενοκτονίας» χαρακτήρισε τους φετινούς αγώνες η Μία Φάροου προτείνοντας ακόμη και μποϊκοτάζ. Η Κίνα κατηγορείται πως είναι συνυπεύθυνη για την αιματοχυσία με τουλάχιστον 500.000 νεκρούς στο Νταρφούρ, στο σουδανικό Βορρά, γιατί λόγω των στενών οικονομικών σχέσεων με το καθεστώς του Χαρτούμ δεν ασκεί πίεση για να τερματιστεί. Την περίοδο 2003-2006 πούλησε στο Σουδάν όπλα αξίας 55 εκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με έκθεση του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ενώ είναι η καλύτερη πελάτισσα σουδανικού «μαύρου χρυσού».
Η Χώρα του Κόκκινου Δράκου εξοπλίζει ακόμη τη Ζιμπάμπουε του δικτάτορα Ρόμπερτ Μουγκάμπε. Όπως αποκαλύφθηκε τον Απρίλιο, ένα πλοίο μετέφερε 77 τόνους όπλων στον 84χρονο ηγέτη που αρνείται να αποχωριστεί την εξουσία.
Στη «γειτονιά» της Ασίας στηρίζει ακόμη καθεστώτα όπως η χούντα της Μιανμάρ, την οποία έχει εξοπλίσει τα τελευταία 20 χρόνια με όπλα δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Η πάγια απάντηση της Κίνας σε όλα αυτά είναι πως είναι απαράδεκτη η κρίση της με δύο μέτρα και σταθμά.
Στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου ο καλλιτεχνικός διευθυντής Ζανγκ Γιμού εστίασε, όπως έχει δηλώσει και στις περιβαλλοντικές προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει ενωμένος ο πλανήτης μας.
Η πατρίδα του, η Κίνα, κατέχει πλέον το παγκόσμιο «χρυσό μετάλλιο» στις εκπομπές ρυπογόνων αερίων, μπροστά και από τις ΗΠΑ. Αναμενόμενο εάν αναλογιστεί κανείς πως ο «κόκκινος γίγαντας» του 1,3 δισεκατομμυρίου ψυχών ήδη είναι ο κορυφαίος παγκοσμίως καταναλωτής λιθάνθρακα, καθώς το 75% των ενεργειακών αναγκών του καλύπτεται από ορυκτά καύσιμα. Λογικό εάν λάβει κανείς υπόψη ότι 200 εκατομμύρια τόνοι γαιάνθρακα καίγονται κάθε χρόνο μόνο από φωτιές που προκαλούνται από ατυχήματα σε ορυχεία.
Επόμενο, εάν υπολογίσει κανείς το μέγεθος των μηχανών της βιομηχανικής ανάπτυξης της Χώρας του Κόκκινου Δράκου και τη νέα τρέλα της οδήγησης αυτοκινήτου που έχει καταλάβει τους Κινέζους που έως χθες δεν αποχωρίζονταν το ποδήλατο.
Το νέφος στο ολυμπιακό Πεκίνο σήμερα είναι τόσο αποπνικτικό που αθλητές όπως ο μεγάλος Αιθίοπας μαραθωνοδρόμος Χαϊλέ Γκεμπρσελασιέ, που πάσχει από άσθμα, προβληματίστηκαν για τη συμμετοχή τους. Παρά τα μέτρα που έχουν ληφθεί, ακόμη οι τιμές ρύπων υπερβαίνουν τα διεθνή όρια ασφαλείας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας κατά 2 φορές, σύμφωνα με τελευταίες μετρήσεις.
Η ραγδαία οικονομική ανάπτυξη της Κίνας τις τελευταίες δεκαετίες είχε βαρύτατο κόστος στο περιβάλλον. Τα αποτελέσματα είναι οφθαλμοφανή σε πολλές γωνιές της αχανούς χώρας. Το 1/4 της έκτασής της είναι πλέον έρημος. Τα 3/4 των δασών της έχουν εξαφανιστεί από το χάρτη. Η όξινη βροχή που πέφτει στο 1/3 της γης της μολύνει καλλιέργειες και υδάτινους πόρους. Τα 4/5 του μήκους των ποταμών της είναι πια απαγορευμένες ζώνες για ψάρεμα. Ο Γιανγκτσέ και ο Κίτρινος ποταμός σβήνουν. Το 1/4 των ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση παγκοσμίως βρίσκεται στην Κίνα. Το 1/3 των βουνών σκουπιδιών που παράγονται ανά τον πλανήτη είναι κινεζικής προέλευσης. Επιπλέον, το 70% των παλιών ηλεκτρονικών υπολογιστών και ηλεκτρονικών συσκευών της Δύσης καταλήγει στην Κίνα και τελικά μολύνει, με επιπρόσθετα τοξικά τόσο την ξηρά όσο και την θάλασσα.
Η λειψυδρία είναι καθημερινός εφιάλτης για εκατομμύρια Κινέζους, όπως και η ατμοσφαιρική ρύπανση. Σύμφωνα με έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας, στη λίστα των 20 πιο μολυσμένων πόλεων του κόσμου, οι 16 είναι κινεζικές. Οι κινεζικές αρχές υπολογίζουν πως κάθε χρόνο πεθαίνουν πρόωρα από ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος τουλάχιστον 400.000 Κινέζοι.
Πέρυσι το καλοκαίρι προκλήθηκε σάλος όταν ο δυτικός Τύπος αποκάλυψε ότι τα θύματα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στα αστικά κέντρα και του μολυσμένου νερού στην επαρχία ανέρχονται στην πραγματικότητα σε 750.000 νεκρούς ετησίως και το Πεκίνο πίεσε την Παγκόσμια Τράπεζα να διαγράψει τα συγκεκριμένα στοιχεία από επίσημη έκθεση «λόγω αμφιβολιών για την εγκυρότητά τους». Παρέμεινε ωστόσο το ποσοστό (11%) των ασθενών με καρκίνο του εντέρου που είναι θύματα μολυσμένου νερού. Tο κόστος περίθαλψης των ασθενών την περιβαλλοντικής μόλυνσης υπολογίζεται πως ανέρχεται πλέον στο 4% του ΑΕΠ –κατά τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις.
Κάποιοι ειδικοί ανεβάζουν σήμερα το συνολικό κόστος της καταστροφής του περιβάλλοντος της Κίνας ακόμη και στο 15%. Εάν είναι σωστοί οι υπολογισμοί τους, αυτό σημαίνει πως λόγω της μόλυνσης εξανεμίζονται τα κέρδη από την οικονομική ανάπτυξη με ρυθμό 10% του ΑΕΠ για τον οποίο πανηγυρίζει η κυβέρνηση. Όπως ψιθυρίζεται, οι ισχυροί άνδρες του Πεκίνου υπολογίζουν πλέον σοβαρά το ενδεχόμενο κοινωνικής αναταραχής λόγω της περιβαλλοντικής παρακμής.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «China Daily», το 2005 ανά την Κίνα καταγράφηκαν περίπου 50.000 εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για την καταστροφή του περιβάλλοντος, που όπως επισημαίνουν ειδικοί δεν αφορά μόνο την Κίνα. Η ακόρεστη δίψα της για ξυλεία, ορυκτά, πρώτες ύλες απειλεί τα οικοσυστήματα και τη βιοποικιλότητα σε Ασία και Αφρική, ενώ τα ρυπογόνα αέρια που συνδέονται με τις κλιματικές αλλαγές «πνίγουν» από άκρη σε άκρη όλον τον πλανήτη.

http://www.e-tipos.com/pdfViewer?searchtype=bypage&selectedissuedate=07%2F08%2F08&selectedpart=194&selectedpage=2&selectedinsert=28

Δεν υπάρχουν σχόλια: